Δεῦτε ἲδωμεν πιστοί

                                            Δεῦτε ἲδωμεν πιστοί

       Προετιμάζοντας τὸν Ἐρχομὸν τοῦ Κυρίου τῶν Πάντων

Γ. Βερίτης

Ὦ Σύ, μεγάλε Ἀναμενόμενε
τοῦ δυστύχου πεσμένου ἀνθρώπου!
Διὰ Σὲ ψαλμοί καὶ ὡδές καὶ σίβυλλες,
διὰ σένα οἱ θρύλοι κάθε τόπου.

Διὰ Σέ ὁ Δαβίδ τὴ λύρα ἀνάκρουσε,
καὶ ὁ μεγαλόπνοος Ἠσαΐας,
ποὺ διασκελίζοντας τὰ σύνορα
τῆς Ἰουδαίας καὶ τῆς Ἀσίας,

Στῆς γῆς τὰ πέρατα τὰ κήρυξε,
πῶς θεῖον Παιδὶ γιὰ μας ἐδόθη,
π' ὃλοι θὰ βροῦν σ' Αὐτὸ τὴν πλήρωση
οἱ πανανθρώπινοί μας πόθοι.

Τὸν ἐρχομόν Σου, Ὧ! Πῶς τὸν πρόσμενε
τοῦ βράχου ὁ τραγικός Δεσμώτης,
ὃσο τὰ σπλάγχνα τ' ὂρνιο ἐσπάραζε
τῆς ἀδαπάνητής του νιότης!

Καὶ ἢλθες! Δὲν ἦλθες μ' ἀστροπέλεκα
καὶ μὲ βροντές καὶ καταιγίδα.
Ἢλθες σὰν αύρα, σάν πνοή, σάν φῶς,
σὰν ὀρθρινή δροσοσταλίδα.

Ἢλθες! Μπροστά σου γονατίζουμε
- Μάγοι φτασμένοι ἀπό τὰ ξένα,
καὶ ταπεινά σε χαιρετίζουμε
τὸν Λατρευτόν μας καὶ τὸν Ἓνα.

Τῆς νοσταλγίας τ' Ἀστέρι τ' ἂγρυπνο
στὴ Φάτνη Σου μᾶς ἒχει φέρει.
Καὶ ἂν μᾶς ἐράπισε τὰ μάγουλα
τὸ χειμωνιάτικο ἀγριοκαίρι,

κι ἂν χίλιοι δυό στὸ δρόμο βρέθηκαν
- ξυπνοί! – νὰ μᾶς περιγελάσουν
καὶ νὰ μᾶς λὲν πῶς εἶσαι χίμαιρα,
καὶ τρέλα τὸ κυνήγημά Σου,

μὰ ἐμεῖς, ὦ θησαυρέ, Σὲ βρήκαμε,
καὶ τὴν χαρά μας διαλαλοῦμε!
Ἂς εἶσαι Θεός ἂυλος κι ἂπιαστος,
ἐμεῖς στὰ χέρια Σὲ κρατοῦμε!

Ὦ Σύ, γλυκιά Πραγματικότης
ποὺ ψηλαφοῦν τὰ δάχτυλά μας!
Σὲ λέμε - κι ἂς τ' ἀκούσουν οἱ ἂπιστοι -
Κύριον, Σωτῆρα, Βασιλέα μας.

Πηγή: eleftheros.com