Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ.

                                      Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ.

Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΚΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

Στην Κωνσταντινούπολη ζούσαν ένας Χριστιανός κι ένας Εβραίος πού δεν τά πήγαιναν καλά. Ό Εβραίος συχνά έδινε ασκιά με κρασί στους Τούρκους για να ρίχνουν το δύστυχο Χριστιανό στη φυλακή, όπου τον έδερναν και τον βασάνιζαν.

Μια φορά ρώτησε ό Χριστιανός τον Εβραίο:

—     Πόσοι προφήτες υπάρχουν;

—     Είκοσι τέσσερις, αποκρίθηκε ό Εβραίος.

—     Μου γράφεις τά ονόματα τους;

Ό Εβραίος έγραψε τά ονόματα, κι ό Χριστιανός του είπε:

—     Γιατί παρέλειψες τον Μωάμεθ;

—     Δεν υπήρξε ποτέ προφήτης, αποκρίθηκε ό Εβραίος.

Ό Χριστιανός όμως, από έχθρα, είχε φέρει μαζί του έναν Τούρκο σαν μάρτυρα, πού παρακολούθησε τη συζήτηση χωρίς να γίνει αντιληπτός. Αυτός κατέδωσε τον Εβραίο στον καδή. Τον έπιασαν, λοιπόν, και τον στραγγάλισαν.

Κάθε εχθρός παραμονεύει την κατάλληλη στιγμή για να καθαρίσει τούς λογαριασμούς του. ’Αλλά το μεγάλο καλό του ανθρώπου είναι να ξεχνάει το κακό και ν’ αποκαλύπτει το καλό.