Ὁ Τρισάγιος Ὑμνος
Στό χάος τοῦ κοσμικου κακοῦ ποὺ διαταράσσει τὴν ἀνθρωπίνη ὑπαρξιν μὲ ὅλες τὶς προεκτάσεις, ἀντιπαραβάλλεται ἡ ἁγιότης τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ τὴν ὑπερτάτη δύναμίν της γαληνεύει καὶ εἰρηνεύει τὰ στοιχεῖα τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Ἡ ἁγιότητα, ὡς ἀποκλειστικὴ ἰδιότης τοῦ Θεοῦ, ξεπερνάει ἀπροσμέτρητα τὰ ἀνθρώπινα ἐπίπεδα. Ὡστόσο, ἡ ἀγάπη χωρὶς ὄρια, ὁ Κύριος καὶ Θεός μας, παρέχει σ' ὅλους τὴν δωρεάν "εἰς το μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ" (Εβρ. 12, 10).
Οἱ ἄγγελοι ὡς κύριον ἔργον τους ἔχουν τὴν δοξολόγησιν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος καθίσταται δοξολογικὴ ὕπαρξις, μιμούμενος τὰ ἀγγελικά τάγματα. «Ἄνθρωποι καὶ ἄγγελοι συλλειτουργοῦν τὸ μυστήριον!». "Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἱσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ". Ὁ Πατήρ, πηγὴ τῆς ἁγιότητος, ὁ Ἅγιος ὁ Υἱός, ὁ Ἱσχυρός, αὐτός ποὺ θριαμβεύει πάνω εἰς τὸν θάνατον, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ζωοποιόν, πνοὴ τῆς αἰώνιας ζωῆς ". (Π. Εὐδοκίμωφ).
"Ὁ κόσμος ἔχει ἀνάγκη απὸ τὴν αἴσθησις ὅτι τὸν ἀγαπᾶ ὁ Θεός. Αὐτό δαμάζει τὰ πάθη, τονώνει τὴν ἐλπίδα καὶ ἀνανεώνει τὴν δίψαν τῆς ζωῆς ". (Ἀρχιμ. Βασίλειος ). Ὁ Τριαδικὸς Θεός, "ὁ τρισαγίῳ φωνῇ ὑπο τῶν Σεραφείμ ἀνυμνούμενος καὶ ὑπό τῶν Χερουβείμ δοξολογούμενος καὶ ὑπὸ πάσης ἐπουρανίου δυνάμεως προσκυνούμενος " (Εὐχη Τρισαγίου Ὕμνου), ἦλθε μέχρις ἐμᾶς καὶ μᾶς ἀρπάζει δυνατὰ διὰ νὰ μᾶς ἀνεβάσει ἀπὸ τὸν Ἄδη εἰς τὸ φῶς.
Δὲν εἶναι οἱ ἰκανότητές μας ποὺ δίνουν ζωήν. Οὔτε οἱ ἀρετές μας τὴν Χάριν. Ὁ Θεος ποὺ ἁγιάζει "τὰς ψυχας καὶ τὰ σώματα" μᾶς χαρίζει τὴν ζωήν Του, τὴν ἁγιότητά Του. Και ἐμεῖς, ἐκστατικοι μπροστὰ στὴν μεγάλην εὐλογίαν, εὐλογοῦμεν καὶ δοξολογοῦμεν τὸ ὄνομά Του, ζητώντας συγχρόνως καὶ τὸ ἔλεός Του, χωρὶς τὸ ὁποῖον γινόμαστε "γῆ και σποδός ". Διατὶ τὸ ἔλεός Του καὶ ἡ ἁγιότης Του θὰ μᾶς συγχωρήσουν "πᾶν πλημμέλημα ἐκούσιόν τε καὶ ἀκούσιον" καὶ θὰ μᾶς κάνουν νὰ Τὸν λατρεύουμε "ἐν ὁσιότητι πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν".
π. Ἀνδρέας Ἀγαθοκλέους.
ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Στό χάος τοῦ κοσμικου κακοῦ ποὺ διαταράσσει τὴν ἀνθρωπίνη ὑπαρξιν μὲ ὅλες τὶς προεκτάσεις, ἀντιπαραβάλλεται ἡ ἁγιότης τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ τὴν ὑπερτάτη δύναμίν της γαληνεύει καὶ εἰρηνεύει τὰ στοιχεῖα τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Ἡ ἁγιότητα, ὡς ἀποκλειστικὴ ἰδιότης τοῦ Θεοῦ, ξεπερνάει ἀπροσμέτρητα τὰ ἀνθρώπινα ἐπίπεδα. Ὡστόσο, ἡ ἀγάπη χωρὶς ὄρια, ὁ Κύριος καὶ Θεός μας, παρέχει σ' ὅλους τὴν δωρεάν "εἰς το μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ" (Εβρ. 12, 10).
Οἱ ἄγγελοι ὡς κύριον ἔργον τους ἔχουν τὴν δοξολόγησιν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄνθρωπος καθίσταται δοξολογικὴ ὕπαρξις, μιμούμενος τὰ ἀγγελικά τάγματα. «Ἄνθρωποι καὶ ἄγγελοι συλλειτουργοῦν τὸ μυστήριον!». "Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος ἱσχυρός, ἅγιος ἀθάνατος ". Ὁ Πατήρ, πηγὴ τῆς ἁγιότητος, ὁ Ἅγιος ὁ Υἱός, ὁ Ἱσχυρός, αὐτός ποὺ θριαμβεύει πάνω εἰς τὸν θάνατον, τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ζωοποιόν, πνοὴ τῆς αἰώνιας ζωῆς ". (Π. Εὐδοκίμωφ).
"Ὁ κόσμος ἔχει ἀνάγκη απὸ τὴν αἴσθησις ὅτι τὸν ἀγαπᾶ ὁ Θεός. Αὐτό δαμάζει τὰ πάθη, τονώνει τὴν ἐλπίδα καὶ ἀνανεώνει τὴν δίψαν τῆς ζωῆς ". (Ἀρχιμ. Βασίλειος ). Ὁ Τριαδικὸς Θεός, "ὁ τρισαγίῳ φωνῇ ὑπο τῶν Σεραφείμ ἀνυμνούμενος καὶ ὑπό τῶν Χερουβείμ δοξολογούμενος καὶ ὑπὸ πάσης ἐπουρανίου δυνάμεως προσκυνούμενος " (Εὐχη Τρισαγίου Ὕμνου), ἦλθε μέχρις ἐμᾶς καὶ μᾶς ἀρπάζει δυνατὰ διὰ νὰ μᾶς ἀνεβάσει ἀπὸ τὸν Ἄδη εἰς τὸ φῶς.
Δὲν εἶναι οἱ ἰκανότητές μας ποὺ δίνουν ζωήν. Οὔτε οἱ ἀρετές μας τὴν Χάριν. Ὁ Θεος ποὺ ἁγιάζει "τὰς ψυχας καὶ τὰ σώματα" μᾶς χαρίζει τὴν ζωήν Του, τὴν ἁγιότητά Του. Και ἐμεῖς, ἐκστατικοι μπροστὰ στὴν μεγάλην εὐλογίαν, εὐλογοῦμεν καὶ δοξολογοῦμεν τὸ ὄνομά Του, ζητώντας συγχρόνως καὶ τὸ ἔλεός Του, χωρὶς τὸ ὁποῖον γινόμαστε "γῆ και σποδός ". Διατὶ τὸ ἔλεός Του καὶ ἡ ἁγιότης Του θὰ μᾶς συγχωρήσουν "πᾶν πλημμέλημα ἐκούσιόν τε καὶ ἀκούσιον" καὶ θὰ μᾶς κάνουν νὰ Τὸν λατρεύουμε "ἐν ὁσιότητι πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν".
π. Ἀνδρέας Ἀγαθοκλέους.
