Μπορεῖ νὰ μὴν ἐκκλησιάζομαι ἀλλὰ πιστεύω πολύ!...
Νὰ ἀκολουθήσω τὸν Νόμο Του μὲ ὅσες καὶ ὅποιες θυσίες αὐτὸ
συνεπάγεται. Πῶς ὅμως θὰ κατορθώσω νὰ μάθω καὶ νὰ τηρήσω
συνεπάγεται. Πῶς ὅμως θὰ κατορθώσω νὰ μάθω καὶ νὰ τηρήσω
τὸν Νόμο Του, ἀφοῦ
παραμένω μακρυά Του καὶ δὲν θέλω
νὰ ἀσχοληθῶ μ’ Αὐτόν; Ἀφοῦ δὲν μελετῶ καὶ δὲν ἐνδιαφέρομαι
νὰ μάθω τὴν διδασκαλία Του ἔτσι ὅπως ἀναγράφεται στὴν Ἁγία
Γραφὴ καὶ τὰ ἱερὰ κείμενα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας; Πῶς θὰ
μπορέσω νὰ ἐκδηλώσω τὴν ἀγάπη μου πρὸς τὸν Δημιουργὸ καὶ
Θεό μου, ἀφοῦ δὲν ἔχω πραγματικὰ ἀντιληφτεῖ καὶ συνειδητοποιήσει
τόσο τὴν ὕπαρξή Του ὅσο καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο καλοῦμαι νὰ
τοποθετηθῶ ἀπέναντί Του; Καὶ ὅλα αὐτὰ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ Κύριός
μας ἀπερίφραστα δηλώνει στὸ Εὐαγγέλιό Του:
«Ἐὰν ἀγαπᾶτε με τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε».(Ἰωαν. 14,15).
Αὐτοὶ δηλ. ποὺ θέλουν νὰ λένε ὅτι μὲ ἀγαποῦν θὰ πρέπει νὰ τὸ
ἀποδείξουν ἔμπρακτα μὲ τὴν τήρηση τῶν Ἐντολῶν Μου.
Εἶναι λοιπὸν δυνατὸν νὰ εὐσταθῆ ὁ λόγος πολλῶν ἀδελφῶν μας
ὅτι «τὸν ἔχουν τὸν Θεὸ μέσα τους», ὡσὰν νὰ Τὸν ἔχουν ἐγκλωβίσει
στὸ χῶρο τῆς καρδιᾶς τους καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς φύγει -ἂν εἶναι
δυνατὸν νὰ πιστεύουμε καὶ νὰ λέμε τέτοια πράγματα - ἐνῶ συγχρόνως
βρίσκονται σχεδὸν πάντοτε μακρυὰ ἀπὸ Ἐκεῖνον χωρὶς ἐκκλησιασμὸ
καὶ γενικῶς χωρὶς μυστηριακὴ ζωὴ καὶ πνευματικὸ ἀγῶνα;
Ἡ πράξις τοῦ ἐκκλησιασμοῦ πιστοποιεῖ ὅτι σεβόμαστε καὶ ἀγαπᾶμε
τὸν Θεό, μᾶς λείπει καὶ θέλουμε νὰ Τὸν συναντήσουμε καὶ νὰ
ἐπικοινωνήσουμε μαζί Του διὰ τῆς προσευχῆς, γιὰ νὰ ἐκφράσουμε
τὴν εὐγνωμοσύνη μας καὶ τὴν δοξολογία μας ἀπέναντί Του, ἀλλὰ
καὶ τὰ αἰτήματά μας. Καὶ ὁ Ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ πλέον κατάλληλος
τόπος γι’ αὐτὴν τὴν ἐπικοινωνία μας μαζί Του. Ἐκεῖ μέσα
θὰ τραφοῦμε μὲ τὰ Ἅγια Μυστήρια καὶ θὰ αἰσθανθοῦμε ἔντονα
τὴν παρουσία καὶ τὴν Θεία Χάρι Του. Στὸν Ἱερὸ Ναὸ θὰ μάθουμε
τὸν τρόπο συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ τῆς συμφιλιώσεως
μαζί Του διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως, ἀφοῦ προηγουμένως
αἰσθανθοῦμε τὴν ἁμαρτωλότητά μας διὰ τῆς εἰλικρινοῦς
μετανοίας.
Μετάνοια ὅμως καὶ ἐξομολόγησις, ἡ ὁποία θὰ γίνη στὸν Ἱερέα,
τὸν ἀντιπρόσωπο τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ ὄχι
ἐξομολόγησις στὶς εἰκόνες, ὅπως ἐντελῶς πλανεμένα ἰσχυρίζονται
πολλοί. Στὸν Ἱερὸ Ναὸ ἀκόμη θὰ ἐκμυστηρευτοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας
ἀνοίγοντας τὴν καρδιά μας στὸν Πνευματικό μας πατέρα, ὁ ὁποῖος
θὰ εἶναι ἀπλανὴς ὁδηγός μας στὸν ἀγῶνα τῆς πνευματικῆς ζωῆς
καὶ ὁ ἰατρὸς καὶ θεραπευτὴς τῶν τραυμάτων καὶ τῶν ἀσθενειῶν τῆς
ἀθανάτου ψυχῆς μας. Ὅλα αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα γίνονται μέσα
στὸν Οἶκο τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ τακτικοῦ ἐκκλησιασμοῦ μας.
Τὶ γίνεται ὅμως στὴν πράξη μὲ τοὺς ἀδελφούς μας ποὺ κρατᾶνε
μιὰ πίστη κατὰ παράδοση, τὴν ὁποία ἑρμηνεύουν μὲ καθαρὰ
ὑποκειμενικὰ κριτήρια ἀποσυνδέοντάς την ἀπὸ τὴν τόσο ζωτικῆς
σημασίας πράξη τοῦ ἐκκλησιασμοῦ;
Ἀποδεικνύεται τελικά, χωρὶς ὡστόσο νὰ τὸ συνειδητοποιοῦν, ὅτι
βρίσκονται σὲ μεγάλη πλάνη. Δὲν ἐννοοῦν νὰ καταλάβουν, ὅτι
ἔχουν ἐξαπατηθεῖ ἀπὸ τὸν προαιώνιο ἐχθρό μας. Δείχνουν, ὅτι
δὲν γνωρίζουν σὲ ποιὸν πιστεύουν καὶ τὶ ἀκριβῶς πιστεύουν. Γι’
αὐτὸ συχνὰ ἀκοῦμε νὰ δηλώνουν ὅτι:
-Πιστεύουν στὸν Θεό, ἐνῶ δείχνουν ὅτι δὲν γνωρίζουν τὴν ταυτότητά
Του.
-Πιστεύουν στὸν Θεό, φαίνεται ὅμως νὰ ἀγνοοῦν περὶ τίνος πρόκειται
καὶ γι’ αὐτὸ καὶ συχνὰ τὸν παρουσιάζουν σὰν μία ἀνωτέρα Δύναμι!
-Πιστεύουν στὸν Θεὸ καὶ ἔχουν ἀμφιβολίες γιὰ τὴν μέλλουσα
κρίσιν καὶ τὴν μετὰ θάνατον ζωή! (ἀμφισβητοῦν δηλ. αὐτὸν τὸν
ἴδιον τὸν Κύριο καὶ τὸ Εὐαγγέλιό Του!).
-Πιστεύουν καὶ διακηρύσσουν ὅτι δὲν νηστεύουν, διότι αὐτὸ
δὲν εἶναι τίποτε! ( ἔστω καὶ ἂν ἡ Ἐκκλησία τὸ ὁρίζει καὶ ὁ ἴδιος ὁ
Κύριός μας ὡς ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς ἐνήστευσε! ).
νὰ ἀσχοληθῶ μ’ Αὐτόν; Ἀφοῦ δὲν μελετῶ καὶ δὲν ἐνδιαφέρομαι
νὰ μάθω τὴν διδασκαλία Του ἔτσι ὅπως ἀναγράφεται στὴν Ἁγία
Γραφὴ καὶ τὰ ἱερὰ κείμενα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας; Πῶς θὰ
μπορέσω νὰ ἐκδηλώσω τὴν ἀγάπη μου πρὸς τὸν Δημιουργὸ καὶ
Θεό μου, ἀφοῦ δὲν ἔχω πραγματικὰ ἀντιληφτεῖ καὶ συνειδητοποιήσει
τόσο τὴν ὕπαρξή Του ὅσο καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο καλοῦμαι νὰ
τοποθετηθῶ ἀπέναντί Του; Καὶ ὅλα αὐτὰ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ Κύριός
μας ἀπερίφραστα δηλώνει στὸ Εὐαγγέλιό Του:
«Ἐὰν ἀγαπᾶτε με τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε».(Ἰωαν. 14,15).
Αὐτοὶ δηλ. ποὺ θέλουν νὰ λένε ὅτι μὲ ἀγαποῦν θὰ πρέπει νὰ τὸ
ἀποδείξουν ἔμπρακτα μὲ τὴν τήρηση τῶν Ἐντολῶν Μου.
Εἶναι λοιπὸν δυνατὸν νὰ εὐσταθῆ ὁ λόγος πολλῶν ἀδελφῶν μας
ὅτι «τὸν ἔχουν τὸν Θεὸ μέσα τους», ὡσὰν νὰ Τὸν ἔχουν ἐγκλωβίσει
στὸ χῶρο τῆς καρδιᾶς τους καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς φύγει -ἂν εἶναι
δυνατὸν νὰ πιστεύουμε καὶ νὰ λέμε τέτοια πράγματα - ἐνῶ συγχρόνως
βρίσκονται σχεδὸν πάντοτε μακρυὰ ἀπὸ Ἐκεῖνον χωρὶς ἐκκλησιασμὸ
καὶ γενικῶς χωρὶς μυστηριακὴ ζωὴ καὶ πνευματικὸ ἀγῶνα;
Ἡ πράξις τοῦ ἐκκλησιασμοῦ πιστοποιεῖ ὅτι σεβόμαστε καὶ ἀγαπᾶμε
τὸν Θεό, μᾶς λείπει καὶ θέλουμε νὰ Τὸν συναντήσουμε καὶ νὰ
ἐπικοινωνήσουμε μαζί Του διὰ τῆς προσευχῆς, γιὰ νὰ ἐκφράσουμε
τὴν εὐγνωμοσύνη μας καὶ τὴν δοξολογία μας ἀπέναντί Του, ἀλλὰ
καὶ τὰ αἰτήματά μας. Καὶ ὁ Ναὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ πλέον κατάλληλος
τόπος γι’ αὐτὴν τὴν ἐπικοινωνία μας μαζί Του. Ἐκεῖ μέσα
θὰ τραφοῦμε μὲ τὰ Ἅγια Μυστήρια καὶ θὰ αἰσθανθοῦμε ἔντονα
τὴν παρουσία καὶ τὴν Θεία Χάρι Του. Στὸν Ἱερὸ Ναὸ θὰ μάθουμε
τὸν τρόπο συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ τῆς συμφιλιώσεως
μαζί Του διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως, ἀφοῦ προηγουμένως
αἰσθανθοῦμε τὴν ἁμαρτωλότητά μας διὰ τῆς εἰλικρινοῦς
μετανοίας.
Μετάνοια ὅμως καὶ ἐξομολόγησις, ἡ ὁποία θὰ γίνη στὸν Ἱερέα,
τὸν ἀντιπρόσωπο τοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ ὄχι
ἐξομολόγησις στὶς εἰκόνες, ὅπως ἐντελῶς πλανεμένα ἰσχυρίζονται
πολλοί. Στὸν Ἱερὸ Ναὸ ἀκόμη θὰ ἐκμυστηρευτοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας
ἀνοίγοντας τὴν καρδιά μας στὸν Πνευματικό μας πατέρα, ὁ ὁποῖος
θὰ εἶναι ἀπλανὴς ὁδηγός μας στὸν ἀγῶνα τῆς πνευματικῆς ζωῆς
καὶ ὁ ἰατρὸς καὶ θεραπευτὴς τῶν τραυμάτων καὶ τῶν ἀσθενειῶν τῆς
ἀθανάτου ψυχῆς μας. Ὅλα αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα γίνονται μέσα
στὸν Οἶκο τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ τακτικοῦ ἐκκλησιασμοῦ μας.
Τὶ γίνεται ὅμως στὴν πράξη μὲ τοὺς ἀδελφούς μας ποὺ κρατᾶνε
μιὰ πίστη κατὰ παράδοση, τὴν ὁποία ἑρμηνεύουν μὲ καθαρὰ
ὑποκειμενικὰ κριτήρια ἀποσυνδέοντάς την ἀπὸ τὴν τόσο ζωτικῆς
σημασίας πράξη τοῦ ἐκκλησιασμοῦ;
Ἀποδεικνύεται τελικά, χωρὶς ὡστόσο νὰ τὸ συνειδητοποιοῦν, ὅτι
βρίσκονται σὲ μεγάλη πλάνη. Δὲν ἐννοοῦν νὰ καταλάβουν, ὅτι
ἔχουν ἐξαπατηθεῖ ἀπὸ τὸν προαιώνιο ἐχθρό μας. Δείχνουν, ὅτι
δὲν γνωρίζουν σὲ ποιὸν πιστεύουν καὶ τὶ ἀκριβῶς πιστεύουν. Γι’
αὐτὸ συχνὰ ἀκοῦμε νὰ δηλώνουν ὅτι:
-Πιστεύουν στὸν Θεό, ἐνῶ δείχνουν ὅτι δὲν γνωρίζουν τὴν ταυτότητά
Του.
-Πιστεύουν στὸν Θεό, φαίνεται ὅμως νὰ ἀγνοοῦν περὶ τίνος πρόκειται
καὶ γι’ αὐτὸ καὶ συχνὰ τὸν παρουσιάζουν σὰν μία ἀνωτέρα Δύναμι!
-Πιστεύουν στὸν Θεὸ καὶ ἔχουν ἀμφιβολίες γιὰ τὴν μέλλουσα
κρίσιν καὶ τὴν μετὰ θάνατον ζωή! (ἀμφισβητοῦν δηλ. αὐτὸν τὸν
ἴδιον τὸν Κύριο καὶ τὸ Εὐαγγέλιό Του!).
-Πιστεύουν καὶ διακηρύσσουν ὅτι δὲν νηστεύουν, διότι αὐτὸ
δὲν εἶναι τίποτε! ( ἔστω καὶ ἂν ἡ Ἐκκλησία τὸ ὁρίζει καὶ ὁ ἴδιος ὁ
Κύριός μας ὡς ἄνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς ἐνήστευσε! ).
-Πιστεύουν, ἐνῶ συγχρόνως πολὺ συχνὰ βλασφημοῦν τὰ θεῖα
χωρὶς ἐντροπὴ λόγω κακῆς συνηθείας, ὅπως χωρὶς συναίσθηση
δηλώνουν.
χωρὶς ἐντροπὴ λόγω κακῆς συνηθείας, ὅπως χωρὶς συναίσθηση
δηλώνουν.
-Πιστεύουν καὶ ὅμως
ἀπορρίπτουν τὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως,
τὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τὸ θεωρεῖ ἀπαραίτητο διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς
μας, λέγοντάς μας, ὅτι θὰ πραγματοποιεῖται ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ-ἐξομολόγου.
Αὐτοὶ ἔχουν ἐπινοήσει δικό τους τρόπο· τὰ λένε στὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου!
τὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τὸ θεωρεῖ ἀπαραίτητο διὰ τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς
μας, λέγοντάς μας, ὅτι θὰ πραγματοποιεῖται ἐνώπιον τοῦ Πνευματικοῦ-ἐξομολόγου.
Αὐτοὶ ἔχουν ἐπινοήσει δικό τους τρόπο· τὰ λένε στὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου!
(Μήπως καὶ ὅταν εἶναι ἀσθενεῖς καταφεύγουν στὴ
φωτογραφία τοῦ
ἰατροῦ γιὰ νὰ θεραπευθοῦν; Ἢ ψάχνουν ἐναγωνίως τὸν ἴδιο τὸν ἰατρό;).
-Πιστεύουν καὶ συγκρίνουν τὸν ἑαυτό τους μὲ ἀνθρώπους
ἀδύναμους, γεμάτους πνευματικὲς ἐλλείψεις, εἴτε αὐτοὶ προέρχονται
ἀδύναμους, γεμάτους πνευματικὲς ἐλλείψεις, εἴτε αὐτοὶ προέρχονται
ἀπὸ τὸν εὐρύτερο κύκλο τῆς Κοινωνίας, εἴτε καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν
ἴδια τὴν Ἐκκλησία, προκειμένου νὰ φαίνονται καλύτεροι γιὰ νὰ
μὴν ἐλέγχονται γιὰ τὰ διάφορα λάθη, ἁμαρτήματα καὶ τὰ πάθη
τους, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις καὶ ἀποκοιμίζοντας τὴν
ἴδια τὴν Ἐκκλησία, προκειμένου νὰ φαίνονται καλύτεροι γιὰ νὰ
μὴν ἐλέγχονται γιὰ τὰ διάφορα λάθη, ἁμαρτήματα καὶ τὰ πάθη
τους, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις καὶ ἀποκοιμίζοντας τὴν
συνείδησή τους.
-Πιστεύουν δηλ. μ’ ἕναν τρόπο δικό τους (!) αὐθαίρετο, τελείως
ξένο καὶ ἀντίθετο ἀπ’ αὐτὸν ποὺ θέλει καὶ ἐντέλλεται ὁ Κύριος.
Οἱ δύστυχοι γίνονται θύματα καὶ ὄργανα τοῦ Πονηροῦ καὶ
Ἀντιχρίστου Διαβόλου, ἀφοῦ τοὺς ἐξαπατᾶ μὲ τὸ νὰ τοὺς ἀφήνει
νὰ ἐπαναπαύονται, ὅτι πιστεύουν στὸν Κύριο, ἐνῶ εἶναι τελείως
ἀπομακρυσμένοι ἀπ’ Αὐτόν. Ὁποία πλάνη καὶ δυστυχία γι’αὐτούς!
Ἐξ αἰτίας τοῦ ἐγωϊσμοῦ τους καὶ τῆς ἀμετανοησίας τους, πέφτουν
στὴν ἴδια θέση ἀποστασίας ποὺ βρίσκεται καὶ ὁ ἴδιος ὁ Διάβολος,
ὁ ὁποῖος δηλώνει, καὶ τὸ ἀκοῦμε συχνὰ ἀπὸ τὰ στόματα δυστυχισμένων
Ἀντιχρίστου Διαβόλου, ἀφοῦ τοὺς ἐξαπατᾶ μὲ τὸ νὰ τοὺς ἀφήνει
νὰ ἐπαναπαύονται, ὅτι πιστεύουν στὸν Κύριο, ἐνῶ εἶναι τελείως
ἀπομακρυσμένοι ἀπ’ Αὐτόν. Ὁποία πλάνη καὶ δυστυχία γι’αὐτούς!
Ἐξ αἰτίας τοῦ ἐγωϊσμοῦ τους καὶ τῆς ἀμετανοησίας τους, πέφτουν
στὴν ἴδια θέση ἀποστασίας ποὺ βρίσκεται καὶ ὁ ἴδιος ὁ Διάβολος,
ὁ ὁποῖος δηλώνει, καὶ τὸ ἀκοῦμε συχνὰ ἀπὸ τὰ στόματα δυστυχισμένων
ἀδελφῶν μας δαιμονισμένων, ποὺ καταφεύγουν στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ
διαβαστοῦν - ὅπως ἀκριβῶς ἀναφέρονται παρόμοια περιστατικὰ καὶ
μέσα στὸ Εὐαγγέλιο - ὅτι θαρθῆ μία ημέρα ποὺ θὰ τιμωρηθῆ καὶ θὰ
χαθῆ! Ναὶ αὐτὸ ποὺ δυστυχῶς θὰ πάθη καὶ κάθε ἕνας ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ παράδειγμά του.
Ὁ Κύριός μας σεβόμενος τὸ αὐτεξούσιο καὶ τὴν ἐλευθερία ποὺ
μᾶς ἔδωσε, μᾶς καλεῖ κοντά Του λέγοντας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω
μου ἐλθεῖν...».(Μαρκ. 8,34). Ἔχουμε δηλ. δικαίωμα ἐπιλογῆς.
Νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε ἢ ἀκόμη καὶ νὰ Τὸν ἀπορρίψουμε. Γιὰ
ὅσους ὅμως θὰ ἀποφασίσουν νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν, θὰ ἰσχύσουν
καὶ οἱ ὅροι ποὺ ἀναφέρει Ἐκεῖνος στὴν συνέχεια τῆς φράσης, ποὺ
εἶναι τὸ «ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ
ἀκολουθήτω μοι». Ἐὰν δηλ. τελικῶς ἐπιλέξουμε νὰ Τὸν δεχτοῦμε,
ἐπειδὴ φυσικὰ τὸν πιστεύουμε, τότε:
μᾶς ἔδωσε, μᾶς καλεῖ κοντά Του λέγοντας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω
μου ἐλθεῖν...».(Μαρκ. 8,34). Ἔχουμε δηλ. δικαίωμα ἐπιλογῆς.
Νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε ἢ ἀκόμη καὶ νὰ Τὸν ἀπορρίψουμε. Γιὰ
ὅσους ὅμως θὰ ἀποφασίσουν νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν, θὰ ἰσχύσουν
καὶ οἱ ὅροι ποὺ ἀναφέρει Ἐκεῖνος στὴν συνέχεια τῆς φράσης, ποὺ
εἶναι τὸ «ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ
ἀκολουθήτω μοι». Ἐὰν δηλ. τελικῶς ἐπιλέξουμε νὰ Τὸν δεχτοῦμε,
ἐπειδὴ φυσικὰ τὸν πιστεύουμε, τότε:
1) Θὰ πρέπει, ὅπως μᾶς τὸ ζητᾶ, νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὸν κακὸ καὶ
ἁμαρτωλὸ ἑαυτό μας καὶ
- -
2) νὰ σηκώσουμε τὸν σταυρὸ ποὺ Ἐκεῖνος κατὰ τὴν Θεία Κρίση
Του καὶ Σοφία θὰ ἀποθέση στοὺς ὤμους μας καὶ τέλος
3) Χρειάζεται πάντοτε νὰ προχωρᾶμε πίσω ἀπὸ τὸν Κύριό μας
πορευόμενοι στὰ ἀχνάρια Του, τὰ βήματά Του.
ἁμαρτωλὸ ἑαυτό μας καὶ
- -
2) νὰ σηκώσουμε τὸν σταυρὸ ποὺ Ἐκεῖνος κατὰ τὴν Θεία Κρίση
Του καὶ Σοφία θὰ ἀποθέση στοὺς ὤμους μας καὶ τέλος
3) Χρειάζεται πάντοτε νὰ προχωρᾶμε πίσω ἀπὸ τὸν Κύριό μας
πορευόμενοι στὰ ἀχνάρια Του, τὰ βήματά Του.
Ποτὲ καὶ σὲ καμμία περίπτωσι δὲν ἁρμόζει νὰ βρισκόμαστε δίπλα
Του γιὰ νὰ συζητᾶμε, νὰ σχολιάζουμε τὶς ἀποφάσεις Του ἢ τὶς
ἐντολές Του ἢ καὶ ἀκόμα χειρότερο καὶ ἀνεπίτρεπτο νὰ
Του γιὰ νὰ συζητᾶμε, νὰ σχολιάζουμε τὶς ἀποφάσεις Του ἢ τὶς
ἐντολές Του ἢ καὶ ἀκόμα χειρότερο καὶ ἀνεπίτρεπτο νὰ
προπορευόμαστε καὶ νὰ ἐπιλέγουμε ἐμεῖς τὶ θὰ πιστεύουμε ἀπ’
ὅλα ὅσα Ἐκεῖνος καὶ οἱ ἀντιπρόσωποί Του μᾶς διδάσκουν.
Προδιαγράφει ξεκάθαρα ὁ Κύριος τὸ πλαίσιο μέσα στὸ ὁποῖο
θὰ
κινηθοῦμε καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ πρέπει νὰ Τὸν
πιστεύουμε καὶ νὰ Τὸν ἀκολουθοῦμε. Ἄρα σὲ καμία περίπτωση
δὲν εὐσταθεῖ ἡ ἄποψις πολλῶν ἀδελφῶν μας, βαπτισμένων
Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζονται ὅτι ἀγαποῦν τὸν Κύριο καὶ
Τὸν πιστεύουν, ἀλλὰ μὲ τὸν «δικό τους» τρόπο γι’ αὐτὸ μποροῦν
νὰ μὴν ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἐκκλησία Του καὶ νὰ μὴν ἐκκλησιάζονται.
Ἀδελφοί μου,
Ὁ Πονηρὸς Διάβολος χρησιμοποιεῖ πολλοὺς καὶ πανούργους
τρόπους γιὰ νὰ μᾶς χωρίση ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ Σωτῆρα μας.
Ἐπιθυμεῖ διακαῶς νὰ μᾶς παραπλανήση καὶ νὰ μᾶς καταστρέψη.
Ὅπως ἀρχικῶς παραπλάνησε τοὺς Πρωτοπλάστους, οἱ ὁποῖοι
ἔπεσαν, ἐξορίστηκαν ἀπὸ τὸν Παράδεισο καὶ βρέθηκαν μέσα σὲ
βάσανα, πόνους καὶ ταλαιπωρίες, ἔτσι καὶ τώρα προσπαθεῖ μὲ
πολλοὺς τρόπους καὶ πονηρίες νὰ μᾶς βγάλη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία
τοῦ Χριστοῦ μας γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήση ὅλους στὴν ταλαιπωρία καὶ
στὴν Αἰώνια Κόλαση, ἀφοῦ πρῶτα θὰ μᾶς ἔχει χωρίση ἀπὸ τὸν
Κύριό μας ποὺ εἶναι ἡ Πηγὴ τῆς Ζωῆς, τὸ Φῶς, ἡ Ἀλήθεια, ἡ Χαρὰ
καὶ ἡ Εὐτυχία. Γι’ αὐτὸ ἂς βρισκόμαστε σὲ συνεχὴ ἐγρήγορση καὶ
ἂς εἴμαστε ἰδιαίτερα προσεκτικοί:
τρόπους γιὰ νὰ μᾶς χωρίση ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ Σωτῆρα μας.
Ἐπιθυμεῖ διακαῶς νὰ μᾶς παραπλανήση καὶ νὰ μᾶς καταστρέψη.
Ὅπως ἀρχικῶς παραπλάνησε τοὺς Πρωτοπλάστους, οἱ ὁποῖοι
ἔπεσαν, ἐξορίστηκαν ἀπὸ τὸν Παράδεισο καὶ βρέθηκαν μέσα σὲ
βάσανα, πόνους καὶ ταλαιπωρίες, ἔτσι καὶ τώρα προσπαθεῖ μὲ
πολλοὺς τρόπους καὶ πονηρίες νὰ μᾶς βγάλη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία
τοῦ Χριστοῦ μας γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήση ὅλους στὴν ταλαιπωρία καὶ
στὴν Αἰώνια Κόλαση, ἀφοῦ πρῶτα θὰ μᾶς ἔχει χωρίση ἀπὸ τὸν
Κύριό μας ποὺ εἶναι ἡ Πηγὴ τῆς Ζωῆς, τὸ Φῶς, ἡ Ἀλήθεια, ἡ Χαρὰ
καὶ ἡ Εὐτυχία. Γι’ αὐτὸ ἂς βρισκόμαστε σὲ συνεχὴ ἐγρήγορση καὶ
ἂς εἴμαστε ἰδιαίτερα προσεκτικοί:
«Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου»
