ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΕΛΛΗΝΑ;
Του Αρχιμ. Νεκτάριου Μουλατσιώτη
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό παιδί στη γειτονιά μου, έπαιζα αμέριμνος μαζί με τους φίλους μου και τους συμμαθητές μου στις αλάνες και στους χωματόδρομους που υπήρχαν. Δεν είχαμε τηλέφωνα στα σπίτια μας, μήτε και τηλεοράσεις. Ένα τηλέφωνο υπήρχε στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς και η κ. Άννα κάθε φορά που κάποιος τηλεφωνούσε, έβγαινε στο δρόμο και φώναζε «Κυρία Μαρία, τηλέφωνο! κυρία Πόπη..... τηλέφωνο!» Την άκουγε όλη η γειτονιά! Και όποιος είχε τηλέφωνο, πήγαινε μέχρι το ψιλικατζίδικο για να μιλήσει.
Λίγα μέτρα πιο πάνω ήταν το μπακάλικο της γειτονιάς. Η κυρία Φλώρα και ο κύριος Βαγγέλης είχαν απ᾽ όλα τα τρόφιμα, μακαρόνια, ρύζι, φασόλια, φακές, ρέγγες κτλ. Τα περισσότερα τρόφιμα ήταν μέσα σε τσουβάλια και πάνω υπήρχε η σέσουλα, όπου γέμιζες τη χαρτοσακούλα με τα φασόλια ή τη ζάχαρη, ανάλογα τι ήθελες να πάρεις. Δίπλα η ζυγαριά... Η παλιά πλάστιγγα που ζύγιζε πόση ζάχαρη, ή ο,τιδήποτε άλλο αγόραζες. Ένα μπλε τετράδιο δίπλα, το δεφτέρι όπως το λέγαμε, στο οποίο έγραφε η κυρία Φλώρα και ο κ. Βαγγέλης κάθε μέρα τι αγόραζες και πόσο κόστιζε. Σπάνια πλήρωνε κανείς με μετρητά. Δεν υπήρχαν χρήματα και όλοι αγόραζαν βερεσέ και στο τέλος της εβδομάδος ή του μήνα, η κάθε οικογένεια ξεχρέωνε το ποσόν που χρωστούσε.
Λίγο πιο πέρα ήταν το κρεοπωλείο, ο φούρνος, το τσαγκαράδικο, διότι τα παπούτσια τα κρατούσαμε και τρία και τέσσερα και πέντε χρόνια. Άλλοτε αλλάζαμε τακούνια, άλλοτε πάτους, άλλοτε σόλες, άλλοτε τα ράβαμε ό,που σχιζόντουσαν.
Στο σχολείο πηγαίναμε, με τις ποδιές μας και το σχολικό σήμα πάνω στην ποδιά, που μαρτυρούσε ότι είμαστε μαθητές. Κάθε μέρα γινόταν η προσευχή στην αρχή και στο τέλος του μαθήματος. Ομοίως γινόταν και η έπαρση η η υποστολή της σημαίας. Στους τοίχους της αίθουσας υπήρχαν κάδρα με τους εθνικούς ήρωες, τον Κολοκοτρώνη, τη Μπουμπουλίνα, τον Παπαφλέσσα... Τα βιβλία μας μιλούσαν για το Χριστό και την Ελλάδα.
Όταν
θέλαμε να κατέβουμε στο κέντρο της Αθήνας, πηγαίναμε με το λεωφορείο
της γραμμής. Πάνω από το κεφάλι του οδηγού, υπήρχε ολόκληρο εικονοστάσι
με καντήλι ηλεκτρικό.
Οταν ερχόταν καλοκαίρι, κοιμόμασταν στις αυλές των σπιτιών μας, σε ράντζα, πόρτες και παράθυρα ήταν διάπλατα ανοιχτά για να είναι δροσερό το σπίτι μέρα και νύχτα.
Έτσι κάπως ζούσαμε τα παιδιά της δεκαετίας του ᾽60, του ᾽70 και του ᾽80.
Όλα αυτά άλλαξαν! Σιγά σιγά όμως...
Άνοιξαν μεγάλα καταστήματα και έκλεισαν το μπακάλικο της γειτονιάς. Χάθηκαν οι αλάνες και οι χωματόδρομοι και τη θέση τους την πήρε η άσφαλτος και το τσιμέντο. Παντού αλλαγές! Στο σχολείο έφυγαν οι ποδιές, κατέβηκαν από τους τοίχους οι ήρωες του έθνους μας. Σταματήσαμε να κάνουμε έπαρση και υποστολή σημαίας. Από τα βιβλία χάθηκαν όλα τα κείμενα που μίλαγαν για την Ελλάδα, το Χριστό, την Ορθοδοξία... Ακόμα και από το λεωφορείο έφυγε το εικονοστάσι.
Πόρτες
και παράθυρα χειμώνα καλοκαίρι είναι διπλοαμπαρωμένα τώρα. Σε όλες
αυτές τις αλλαγές τα υπάρχοντα ΜΜΕ έπαιξαν τρομερό ρόλο έως και σήμερα.
Τα παρουσίαζαν ως εξέλιξη, ως πρόοδο και ότι η Ελλάδα έπρεπε ν᾽ αλλάξει, διότι ήταν οπισθοδρομική και μεσαιωνική. Τώρα κατάλαβες Έλληνα, γιατί σου έκαναν όλες αυτές τις αλλαγές; Σου έκλεισαν το μπακάλικο, γιατί αυτό απαιτούσε το κεφάλαιο και οι αγορές, που ήθελαν να ανοίξουν πολυκαταστήματα και πολυεθνικές στη χώρα μας, ώστε εσύ να δουλεύεις ως δούλος σε αυτούς, μ᾽ ένα φτηνό μεροκάματο...
Τώρα κατάλαβες Έλληνα, γιατί έβγαλαν τους ήρωες από τους τοίχους των σχολείων και των βιβλίων και τώρα θέλουν να βγάλουν και την εικόνα του Χριστού;
Διότι θέλουν να προωθήσουν την παγκοσμιοποίησή τους. Το ανακάτεμα των λαών! Ώστε εάν δε δεχθείς εσύ να δουλεύεις με φθηνό μεροκάματο, θα πάρουν για εργάτες πακιστανούς, μαύρους, και όλους τους άμοιρους ανθρώπους που ξενιτεύθηκαν από τη χώρα τους για ένα κομμάτι ψωμί. Ή θα δεχθείς εσύ Έλληνα το φθηνό μεροκάματο η θα πεινάσεις! Αυτό διατάζει το κεφάλαιο! Ανήκουμε στη Δύση και τη Δύση την κυβερνά το κεφάλαιο, οι αγορές.
Κατάλαβες
τώρα Έλληνα, γιατί έβγαλαν τους ήρωες και τους αγίους από τα μαθητικά
σχολεία και βιβλία; Διότι έπρεπε να ξεχάσεις ποιός είναι ο ήρωας και ο
άγιος, διότι οι πολιτικοί που σε κυβερνούσαν, σε πρόδιδαν και σε πουλούσαν σε ξένες δυνάμεις.
Οι προδότες, δυστυχώς δεν αντέχουν να βλέπουν ήρωες και αγίους!
Εμείς σαν Εκκλησία, σαν Έλληνες, σαν μοναχοί της Ορθοδόξου πίστεώς μας, έχουμε χρέος, όπως κρατήσαμε στα 400 χρόνια σκλαβιάς στις καρδιές των σκλαβωμένων Ελλήνων, ανόθευτη την πίστη τους και την αγάπη τους για την Ελλάδα, να κρατήσουμε και σήμερα την Παράδοσή μας και να πούμε σε όλους τους προδότες της πίστεως και της πατρίδος ότι:
ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!. ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΣΤΗΝ
ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ!.
Και όπως αγωνίστηκαν οι ήρωες του έθνους μας, το ίδιο θ᾽ αγωνιστούμε κι εμείς, για να μείνει η χώρα μας ΕΛΛΗΝΙΚΗ και ΟΡΘΟΔΟΞΗ!.
