Πρωτ. Ευέλθωντος Χαραλάμπους
Οι
θλίψεις, οι δοκιμασίες και τα βάσανα είναι τα μέσα που χρησιμοποιεί ο
Θεός για να ωριμάσει ο άνθρωπος. Όλα τα οδυνηρά που επιτρέπει στη ζωή
μας ο Θεός είναι φάρμακα που θεραπεύουν την ασθενούσα φύση του ανθρώπου.
Το καμίνι του πόνου, των δοκιμασιών και των θλίψεων είναι το εργαστήριο
όπου ο Θεός κατεργάζεται την τελειοποίηση του χριστιανού. Αν το ψωμί
που μπαίνει στο φούρνο είχε φωνή, θα διαμαρτυρόταν και θα έλεγε πως δεν
αντέχει τη φωτιά του φούρνου. Όμως αυτό το ψήσιμο είναι που κάνει το
ψωμί κατάλληλο για βρώση. Αν δεν έμπαινε στο φούρνο θα γέμιζε σκουλήκια,
θα ήταν άχρηστο. Τα φρούτα πάνω στα δέντρα, που τα ψήνει ο καλοκαιρινός
ήλιος, αν είχαν στόμα θα διαμαρτύρονταν και θα έλεγαν πως δεν αντέχουν
άλλο τις καυτερές ακτίνες του ήλιου. Με την ακτινοβολία, όμως, που
δέχονται από τον ήλιο ωριμάζουν, αποκτούν άρωμα, χρώμα, γεύση και ουσία.
Διαφορετικά θα ήταν άγευστα, ανούσια και άχρηστα.
Κατά
ανάλογο τρόπο στο καμίνι του πόνου ο άνθρωπος αποκτά ωριμότητα, ουσία,
περιεχόμενο. Καθαιρείται από πάθη, ταπεινώνεται, μαθαίνει να συμπάσχει,
αποκτά γνησιότητα και αυθεντικότητα. Όπως ακριβώς συμβαίνει με το
χρυσάφι. Μετά που θα δοκιμαστεί και καθαρθεί στο χωνευτήρι, τότε
αποβαίνει το πιο πολύτιμο μέταλλο.
Όσο
πληθαίνουν οι δοκιμασίες, όσο κτυπιέται η ψυχή στο αμόνι του πόνου, τόσο
εύθετη γίνεται για την βασιλεία των ουρανών και με ευφρόσυνο δειλινό
χαμόγελο αναμένει το ολόλαμπρο πρωινό της Αναστάσεως που ορθρίζει πίσω
από κάθε σταυρό. Μην ξεχνούμε ότι και η Παναγία μας στην επίγεια ζωή Της
δοκίμασε το πιο πικρό ποτήρι, όπως ακριβώς Της το προφήτεψε ο δίκαιος
Συμεών, όταν δέχτηκε στην αγκαλιά του τον τεσσαρακονθήμερο Χριστό.
Προορώντας ο Προφήτης την Σταύρωση του Υιού και Θεού Της, προανήγγειλε
στην Παναγία ότι δίστομη ρομφαία θα ξεσχίσει τη μητρική Της καρδιά. Αυτή
η δίστομη ρομφαία που δοκίμασε η Παναγία μας, επέτρεψε ο Θεός και
πολλοί Άγιοι Του να την δοκιμάσουν. Γιατί η ρομφαία και ο σταυρός, ο
πόνος και η οδύνη, είναι δώρα του Θεού προς τους εκλεκτούς του.
