Ἠ Δύναμις τῆς Ἀναγνώσεως

Ἠ Δύναμις τῆς Ἀναγνώσεως

«Ἡ ἀνάγνωσις καί μελέτη διά τόν Μοναχόν εἶναι σάν δευτέραν θείαν Μετάληψιν. Ἔχει τόση δύναμι ἡ ἀνάγνωσις, τρόπον τινά ὡσάν νά μετάλαβες».

«Ὅταν πᾶμε στήν Λειτουργία καί κοινωνοῦμε καί μετά καθόμαστε νά κεραστοῦμε, πέφτουμε σέ ἀργολογία καί κατάκρισι. Τότε εἶναι σάν νά ξερνᾶμε τόν ἁγιασμό πού πήραμε».

                                           

Γέρων Ἐφραίμ Κατουνακιώτης

Ἡ εἰκόνα τῆς ἀδικίας

Ἁγίου Νεκταρίου

 

Αδικία είναι η συνήθεια να βλέπει κανείς τους νόμους με υπεροψία. Αδικία είναι η περιφρόνηση των νόμων, η καταπάτηση του δικαίου. Αδικία είναι η εναντίωση στο θείο θέλημα. Είναι ενέργεια για να επικρατήσει το κακό, ο πόλεμος, η ταραχή, η κακοδαιμονία, η βασιλεία του πονηρού.Η αδικία είναι ανοσιούργημα κι αυτόν πού την εργάζεται τον καθιστά ακάθαρτο μπροστά στον Θεό.Η αδικία είναι αποκρουστική στα μάτια τού Θεού, καθώς προσβάλλει το πρώτο των θείων χαρακτηριστικών πού είναι η θεία δικαιοσύνη. Είναι δε μητέρα κάθε κακίας, αφού μέσα στην αδικία κρύβεται διαμιάς κάθε κακία. Η αδικία είναι πράξη ψυχής πού δεν συντάσσεται με τον Θεό αλλά με τον πονηρό.

 
Η αδικία φανερώνει ψυχή που δεν έχει καμιά επαφή των συναισθημάτων με τη λογική ούτε βέβαια μπορεί να κυριαρχήσει πάνω στα πάθη και τις επιθυμίες της.Η αδικία κρίνει προς το συμφέρον και όχι προς το δίκαιο. Αποδίδει το δίκαιο σ’ αυτούς πού αδικούν και το αφαιρεί απ’ αυτούς πού δικαιούνται να το λάβουν. Η αδικία γεμίζει τη γη με θρήνους και ο στεναγμός των αδικημένων ανεβαίνει μέχρι τον ουρανό.Η αδικία, η οποία δεν έχει έλεος και οικτιρμούς, δεν δειλιάζει μπροστά σε τίποτα. Συνθλίβει τις καρδιές των αδικημένων και κάνει από τα μάτια τους να τρέχουν πηγές δακρύων. Δεν ελεεί το ορφανό και δεν λυπάται τη χήρα. Πάντοτε αδυσώπητη και ανελέητη, επιβάλλει τις θελήσεις της και εκτελεί τις αποφάσεις της. Η τυραννία της είναι σκληρή όπου δε επικρατεί, κυριαρχεί ο στεναγμός και ο πόνος.Η αδικία αρνείται τον Θεό και δεν υπολογίζει το κράτος της δύναμής Του.Η εικόνα της προκαλεί φρίκη και τρόμος καταλαμβάνει αυτούς πού την αντικρίζουν. Είναι δύσμορφη και αποτρόπαιη και η όψη της μοιάζει με αρχαία ερινύα. Όπου κι αν εμφανιστεί, απομακρύνεται απ’ εκεί η ειρήνη, η χαρά και η ευθυμία.Η παρουσία της προμηνύει καταιγίδα και η φωνή της αναγγέλλει την καταστροφή. Απ’ όπου κι αν περάσει, η ερήμωση γίνεται ολοκληρωτική.Η αδικία είναι ο κακός δαίμονας πού αφαιρεί την ευτυχία από τους ανθρώπους.   

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ.

Ἠ Ἐξομολόγησις θεραπεύει καρδιοπαθή!

         Ἠ Ἐξομολόγησις θεραπεύει καρδιοπαθή! 

Μια γυναίκα καρδιοπαθής διηγείται πώς θεραπεύτηκε από την αρρώστια της:
 

Όταν πήγαινα στην Πέμπτη Γυμνασίου, κάποιος νεαρός ένα βράδυ κατέστρεψε την τιμή μου, μ’ εβίασε έξω στα χωράφια. Έκρυψα απ’ όλους το πάθημά μου.
 

Αργότερα παντρεύτηκα ένα πολύ καλό παιδί. Μετά το γάμο μου, μου παρουσιάστηκαν σοβαρές, καρδιακές κρίσεις. Έτρεξα σε πολλούς καρδιολόγους. Καθένας μου ‘δινε οδηγίες και φάρμακα. Οι αρρυθμίες όμως δεν περνούσαν με τίποτε! Υπέφερα , βασανιζόμουνα μέρα-νύχτα! Δεν ήξερα τί να κάνω.
 

Κάποια μέρα, σκέφτηκα να πω στον πνευματικό μου, το παλιό, εφηβικό μου πάθημα. Ο πνευματικός έδειξε στοργή , αγάπη, κατανόηση. Εγώ βρήκα μεγάλη ανακούφιση! Αποφάσισα να μιλήσω στον άνδρα μου. Του είπα όλη την αλήθεια. Εκείνος μ’ άκουγε αμίλητος. Εκείνος μ’ άκουγε αμίλητος. Μόλις τελείωσα , διέκρινα ένα δάκρυ στο μάγουλό του. Έσκυψε και με φίλησε με στοργή :
 

- Μη στενοχωριέσαι καθόλου! Εσύ δεν φταις σε τίποτε! Περασμένα, ξεχασμένα!
- Δηλαδή με συγχωρείς;
- Αν σε συγχωρώ λέει; Και βέβαια , αγάπη μου! Εγώ να μη σε συγχωρήσω; Ο Θεός σε συγχώρησε!
Από τότε ηρέμησα, ησύχασα, γαλήνεψα! μου φάνηκε ότι κάποιος μου χάρισε τη γη μ’ όλα τα λούλουδά της!
Από κείνη τη μέρα χάθηκαν όλα τα καρδιακά προβλήματα και κοιμόμουνα, σαν αρνάκι! 

Ποιός μπορεί άραγε να βοηθήσει τον άνθρωπο στην πορεία του ανάμεσα στους αμμόλοφους των προβλημάτων;
Ποιός θα οδηγήσει τον σημερινό κουρασμένο οδοιπόρο της ζωής σε κάποια ολοπράσινη , ολόδροση όαση, που λέγεται εξομολόγηση;

Πηγή: «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΩΦΕΛΙΜΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗ»
ΤΕΥΧΟΣ 8ΟΝ
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΓΟΝΤΖΑΣ
Ἀθῆναι

Ὡ δύναμις δακρύων ! - Προσευχή

Ὡ δύναμις δακρύων !  -  Προσευχή

 

ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου

 

Δώρησαι λοιπόν, Δέσποτα, εἰς ἐμὲ τὸν ἀνάξιον, δάκρυα καθ’ ἑκάστην, καὶ δύναμιν, διὰ νὰ φωτισθῇ ἡ καρδία μου ἐν προσευχῇ καθαρᾷ καὶ χύσῃ πηγὰς δακρύων μετὰ γλυκύτητος διὰ παντός, διὰ νὰ ἐξαλειφθῇ δι’ ὀλίγων δακρύων ἡ μεγάλη καὶ φοβερὰ καταδίκη, καὶ κατασβεσθῇ δι’ ὀλίγου κλαυθμοῦ τὸ πῦρ τὸ καιόμενον.

Διότι ἐὰν κλαύσω ἐνταῦθα, θέλω λυτρωθῇ ἐκεῖ ἐκ τοῦ ἀσβέστου πυρός· διότι καθ’ ἑκάστην παροργίζω, Δέσποτα, τὴν μακροθυμίαν Σου, καὶ ἔχω πρὸ ὀφθαλμῶν τὴν κακίαν μου, καὶ τὴν εὐσπλαχνίαν Σου.

Όχι εις τους υπερβολικούς στολισμούς των Εκκλησιών κατά την τέλεση των Ιερών Μυστηρίων του γάμου και της βαπτίσεως.

Όχι εις τους υπερβολικούς στολισμούς των Εκκλησιών κατά την τέλεση των Ιερών Μυστηρίων του γάμου και της βαπτίσεως.


Οἱ διάφοροι στολισμοί, τὸ ρύζι, τὰ κουφέτα κ.λπ. εἶναι ὑπολείμματα μαγικῶν ἀντιλήψεων, ἀντιχριστιανικὰ καὶ ἀντικοινωνικά, τονίζει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἠλείας.

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἠλείας κ. Γερμανὸς ἐξέδωσε ἐγκύκλιον, μὲ τὴν ὁποίαν συνιστᾶ τὴν ἀποφυγὴν τῶν ὑπερβολικῶν στολισμῶν κατὰ τὴν τέλεσιν γάμων. Ἐπίσης τονίζει ὅτι οἱ στολισμοί, τὰ μπαλόνια, τὰ βεγγαλικά, τὸ ρύζι καὶ τὰ κουφέτα δὲν ἔχουν οὐδεμίαν σχέσιν μὲ τὰ Ἱερὰ Μυστήρια τοῦ γάμου καὶ τῆς Βαπτίσεως, ὑπογραμμίζων ὅτι αὐτὰ εἶναι ὑπολείμματα μαγικῶν ἀντιλήψεων κ.λπ. Τέλος τονίζει ὅτι ὁ ὑπερβολικὸς στολισμὸς ἀποτελεῖ πρόκλησιν πρὸς ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι πεινοῦν.

Ἡ ἐγκύκλιος

Τὴν ἐγκύκλιον ἔφερεν εἰς τὴν δημοσιότητα τὸ «Ἱερὸ Βῆμα» (25ης Σεπτεμβρίου) καὶ ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Εἶναι σ ̓ ὅλους μας γνωστὸν ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας στέκεται πάντοτε κοντὰ στὸν ἄνθρωπο καὶ στὶς δυσκολίες του, ὅπως κάθε Μάνα στὰ παιδιά της. Ὅμως διὰ νὰ στηριχθῆ ἡ οἰκογένεια καὶ ἡ κοινωνία μας δὲν ἀρκεῖ ἡ ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας στὰ παιδιά της. Χρειάζεται καὶ τὰ παιδιὰ νὰ σέβωνται τὴν Μάνα τους καὶ νὰ ὑπακούουν στὶς συμβουλές της. Ἀλλιῶς καὶ ἡ ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας πάει χαμένη καὶ οἱ ἄνθρωποι θὰ βασανίζωνται.

Στὶς ἡμέρες μας, τὶς κρίσιμες μέρες ποὺ περνάει ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα καὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, οἱ ἄνθρωποι ἔχουν χάσει “τὰ πασχάλια” τους καὶ τὸν προσανατολισμό τους. Ὄχι μόνον δὲν συμμορφώνονται στὸ εἰρηνικὸ καὶ ψυχωφελὲς μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ καὶ ἔχουν βαλθῆ, νὰ μὴ ἀκούετε κἄν, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν αὐτοκαστροφὴ τῶν ἀνθρώπων.

Ἔτσι εἰπώθηκε καὶ ἐγράφηκε, ὅτι τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο ἀπεφάσισε νὰ διαθέση 80.000.000 (ἑκατομύρια) Εὐρὼ γιὰ δαπάνες ἐκτρώσεων τῶν ἐγκύων γυναικῶν!

Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ σ ̓ ἐμᾶς ἐδῶ ἄρχισε ἡ μόδα νὰ συζοῦν τὰ νέα ζευγάρια χωρὶς γάμο ἢ μὲ πολιτικὸ γάμο, νὰ κάνουν τὸ πρῶτο τους παιδὶ καὶ τότε νὰ ζητοῦν νὰ τοὺς κάνουμε τὸν γάμο τους καὶ τὴν βάπτισι τοῦ παιδιοῦ τους μαζί. Νὰ γίνεται δηλαδὴ αὐτό, ποὺ εἰρωνικὰ ἔλεγαν παλιότερα· “Στὸ γάμο σου βαπτίσια”.

Χριστιανοὶ εὐλογημένοι, Ἀκούσατε τὴν φωνὴ τοῦ Ἐπισκόπου σας, ποὺ ἐπὶ πενήντα καὶ πλέον χρόνια σᾶς διακονεῖ. Ὁ γάμος εἶναι μὲν χαρά, ἀλλὰ ἡ χαρὰ τοῦ γάμου δὲν στηρίζεται στὸν στολισμό, στὰ κουφέτα καὶ τὰ ρύζια οὔτε στὶς πολλὲς φωτογραφίες καὶ τὶς τηλεοπτικὲς κάμερες.

Στηρίζεται στὴν μεταξὺ τῶν νεονύμφων ἀληθινὴ ἀγάπη, στὴν ἀλληλοκατανόησι, στὴν ἐκπλήρωσι τῶν συζυγικῶν καὶ οἰκογενειακῶν τους καθηκόντων. Στὴν ἐπίκλησι τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ καὶ στὶς προσευχὲς τῶν συγγενῶν καὶ ὅλων τῶν προσκεκλημένων τους.

Σᾶς παρακαλῶ λοιπὸν νὰ παύσουν οἱ ὑπερβολικοὶ στολισμοί, τὰ μπαλόνια, τὰ βεγγαλικὰ ἔξω ἀπὸ τὸν Ἱ. Ναόν, ἀλλὰ καὶ τὸ ρύζι καὶ τὰ κουφέτα. Διότι αὐτὰ ὄχι μόνον οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μὲ τὰ μυστήρια τοῦ γάμου καὶ τῆς βαπτίσεως, ἀλλ ̓ ἀπεναντίας εἶναι ὑπολείμματα μαγικῶν ἀντιλήψεων, ἀντιχριστιανικὰ καὶ ἀντικοινωνικά, ἀφοῦ στὴν ἀνέχεια τῶν ἡμερῶν καὶ στὴν πεῖνα πολλῶν, ἐμεῖς σπαταλᾶμε καὶ σκορπᾶμε ἄσκοπα χρήματα καὶ ἀγαθά.

Χριστιανοί μου, Εἶναι δίδαγμα τῆς χριστιανικῆς μας ἱστορίας. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀπομακρύνωνται ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ τὸ θέλημά Του, τότε πόλεμοι, θάνατοι, πεῖνα καὶ ὅλα τὰ κακὰ ἐπικρατοῦν σ ̓ αὐτούς. Ὅμως ὅταν εἴμεθα κοντὰ στὸν Θεὸ καὶ ζοῦμε κατὰ τὸ θέλημά Του, τότε ὅλα τὰ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς. Ἀκούσατέ με καὶ θὰ ὠφεληθῆτε καὶ θὰ ὠφελήσετε.

Μὲ θερμὲς πατρικὲς εὐχὲς
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Ἠλείας ΓΕΡΜΑΝΟΣ

Εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος»

Παρασκευή 04-10-2013

Τα είδη του πολέμου των λογισμών

                            Τα είδη του πολέμου των λογισμών



Περί των ειδών του πολέμου των λογισμών, και ότι πρέπει με πολύ κόπο να αντιστεκόμαστε στα πάθη μας.

Οι Άγιοι Πατέρες είπαν για τον νοητό πόλεμο ότι το πρώτο στάδιο είναι η προσβολή του λογισμού, κατόπιν ο συνδυασμός, μετά η συγκατάθεση, ύστερα η αιχμαλωσία και τέλος το πάθος.

Η προσβολή, έγραψαν οι Πατέρες, Ιωάννης της Κλίμακος, Φιλόθεος Σιναΐτης και πολλοί άλλοι, είναι ένας απλός λογισμός η παρουσία στον νου μιας εντυπώσεως, η οποία εισέρχεται στην καρδιά και εκδηλώνεται στον νου.

Ο Γρηγόριος ο Σιναΐτης λέγει ότι η προσβολή είναι μία ενθύμηση, την οποία κάνει ο εχθρός λέγοντας: «Κάνε αυτό ή εκείνο», όπως ακριβώς εμφανίσθηκε στον Κύριο και τον προέτρεπε: «Ειπέ ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνται» (Ματθ. 4, 3), και γενικά οποιαδήποτε σκέψη που γίνεται στον ανθρώπινο νου από τον διάβολο.

Γι’ αυ­τό οι Άγιοι Πατέρες λέγουν αυτό το είδος πολέμου δεν συνιστά αμαρτία για τον άνθρωπο, διότι είναι μία νοερά προσβολή του εχθρού της σωτηρίας μας, η οποία, όπως λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, δεν προέρχεται από εμάς και συνεπώς δεν μας μεγαλύνει ούτε μας ταλαιπωρεί.

Μ’ αυτό τον τρόπο προσέβαλε ο διάβολος τους πρωτοπλάστους και τους εξεδίωξε εκ του παραδείσου και του Θεού, λόγω της παραβάσεως της εντολής Του, ώστε να μπορεί κατόπιν να προσβάλει κάθε άνθρωπο με τους κακούς λογισμούς. Μόνον οι τέλειοι μπορούν να μένουν ακλόνητοι, παρότι και αυτοί μερικές φορές προσβάλλονται, όπως λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

Ο συνδυασμός, λέγουν οι Πατέρες είναι η εμπαθής ή απαθής συνομιλία με τον λογισμό που εμφανίζεται, όπως την δέχεται ο νους από τον νοητό εχθρό, δηλαδή η συζήτηση και εκούσια απασχόληση με αυτόν.

Αυτή η εκδήλωση του λογισμού δεν είναι τελείως αναμάρτητος και είναι αξιέπαινος αυτός που θα διορθώσει τον κακό λογισμό με την βοήθεια του Θεού. Έτσι λοιπόν, εάν δεν αποκρούσει αμέσως την προσβολή του λογισμού που κάνει ο διάβολος στον άνθρωπο και θελήσει λίγο να ομιλήσει μ’ αυτόν, ο διάβολος αναγκάζει την σκέψη του να προχωρήσει προς την αμαρτία.

Πρέπει λοιπόν να αγωνιζόμαστε να επανέλθει ο νους μας προς το καλλίτερο, και πως πρέπει να επιστρέψουμε τον νου μας προς τους καλούς λογι­σμούς, θα το φανερώσουμε παρακάτω με την βοήθεια του Θεού.

Η συγκατάθεση, είπαν οι Πατέρες, είναι η κάμψη της ψυχής, λόγω ηδονής, στον εμφανισθέντα λογισμό ή στην μορφή που σχηματίσθηκε στον νου. Αυτό συμβαίνει εάν δεχθούμε την φαντασία ή την πονηρά ενθύμηση του εχθρού και λίγο-λίγο υποχωρήσουμε στις προτροπές του.

Αυτό, είπαν οι Πατέρες, συμβαίνει σ’ αυτούς που δεν ασκούνται στην πνευματική εργασία. Συνεπώς λοιπόν, εάν δεν μάθει κάποιος την άσκηση της εργασίας των αρετών και ενώ έλαβε πλήρως από τον Θεό την βοήθεια για την αποδίωξη των κακών λογισμών, ζει με ακηδία και δεν αγωνίζεται, δεν είναι απαλλαγμένος της αμαρτίας, λόγω της αδιαφορίας του στην απόκρουση των κακών και πονηρών λογισμών.

Και εάν θα είναι κάποιος από τους αδόκιμους και αρχαρίους μοναχούς και αδύνατος στην εκδίωξη των λυσσαλέων επιθέσεων του πονηρού, αμέσως να τρέχει κράζοντας προς τον Κύριο, με ταπείνωση και εξουθένωση του εαυτού του, να τον βοηθήσει, όπως είναι γραμμένο: «Εξομολογείσθε τω Κυρίω και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού» (Ψαλμ. 84, 1).

Και ο Θεός κατά το μέγα έλεός Του θα τον συγχωρήσει για την αδυναμία του αυτή. Αυ­τά είπαν οι Πατέρες γι’ αυτούς που είναι στον πνευματικό αυτό πόλεμο και νικήθηκαν όχι με την θέλησή τους αλλά λόγω της ισχυρής προσβολής του λογισμού. Όμως ο νους να ανδρειώνεται για να μην κάνει την ανομία με την πράξη, όπως λέγει ο Γρηγόριος ο Σιναΐτης.

Η αιχμαλωσία είναι η υποχώρηση στο πάθος. Γι’ αυτήν είπε ο ανωτέρω άγιος Γρηγόριος: Όποιος δέχεται με την θέλησή του τις πονηρές προτροπές του νοητού εχθρού, συζητά και συγκαταβαίνει σ’ αυτές, νικήθηκε πλέον, δεν αντιδρά στην αμαρτία και επιθυμεί να την πράξει ακόμη και όταν δεν είναι βολικό με το έργο, επειδή ίσως δεν είναι ο κατάλληλος καιρός ή ο τόπος ή εμποδίζει κάποια άλλη δυσκολία. Αυτή η εκούσια προσχώρηση στο κακό είναι πολύ εφάμαρτη και χωρίς αμφιβολία τιμωρείται.

Η υποδούλωση η αναγκαστική και ακούσια της καρδιάς ροπή, καταστρέφει την προσωπική μας φρόνηση και το αυτεξούσιο, επειδή ενώθηκε με αυτήν (καρδιά) ο εμπαθής λογισμός.

Έτσι λοιπόν, εάν θα υποδουλωθεί η καρδιά από τον κακό λογισμό και σύρεται με βία χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, θα μπορέσει μόνο με την βοήθεια του Θεού να επιστρέψει στην πρώτη της κατάσταση.

Και εάν κυβερνάται σαν από θύελλα και κύματα από τους πονηρούς λογισμούς χάνοντας την ελευθερία της και μην μπορώντας να επανέλθει στην ψυχική της αρμονία και ειρήνη, αυτό οφείλεται στην εσωτερική ταραχή που δημιουργείται από την υπερβολική και ακράτητη είσοδο των πονηρών λογισμών.

Έτσι επέρχεται μία σύγχυση μεταξύ των αμαρτωλών σκέψεων και της ψυχικής αρμονίας της ψυχής. Η σύγχυση αυτή με άλλο τρόπο κρίνεται, όταν συμβαίνει στον καιρό της προσευχής, και με άλλο τρόπο όταν γίνεται σε άλλη στιγμή.

Άλλο το είδος των λογισμών όταν είναι συνηθισμένο και άλλο όταν έρχεται έξωθεν από τους κακούς λογισμούς. Έτσι λοιπόν, είναι πιο εφάμαρτο εάν αιχμαλωτισθεί ο νους από τους κακούς λογισμούς στην ώρα της προσευχής διότι εκείνη την στιγμή ο νους πρέπει να κατευθύνεται προς τον Θεό και να προσέχει στην προσευχή, προφυλασσόμενος από οποιαδήποτε ξένη σκέψη. Εάν δεν γίνεται στην ώρα της προσευχής και οι λογισμοί εισέλθουν, λόγω διαφόρων πειρασμών της ζωής, αυτό δεν είναι αμαρτία, διότι και οι άγιοι ασχολούντο με συστηματικό πρόγραμμα με τα χρει­ώδη της ζωής. Πάντως πρέπει πάντοτε να προφυλαγόμαστε από τους κακούς λογισμούς.

Ενώ το πάθος, λέγουν οι Πατέρες είναι αυτό το οποίο για πολύ χρόνο φωλιάζει στην ψυχή και την ταράζει πάντοτε με τους εμπαθείς λογισμούς που σπείρει ο νοητός εχθρός μας.

Και από την συχνή και αλλεπάλληλη υποχώρηση στο κακό, γιγαντώνεται και γίνεται συνήθεια η αμαρτία, που ενισχύεται ακόμη από την φαντασία και επανάληψη του κακού. Αυτό συμβαίνει, διότι ο διάβολος παρουσιάζει ενώπιον του ανθρώπου κάθε είδους εμπαθή έργα και του ανάβει την φλόγα για ν’ απολαύσει αυτά.

Περισσότερο όμως οφείλεται αυτό, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος συνομιλεί με τον λογισμό του και από απροσεξία συγκατατίθεται σ’ αυτόν ή με τη θέλησή του σκέπτεται το παράνομο έργο, αφού πλέον δεν έχει τον φόβο των αιωνίων βασάνων και αδιαφορεί για την μετάνοια δηλαδή δεν του φαίνεται κακό και δεν προσεύχεται για να λυτρωθεί από το πάθος.

Όταν ένας κολάζεται στα αιώνια βάσανα του άδου δεν σημαίνει ότι κολάσθηκε επειδή πολεμήθηκε από κάποιο πάθος αλλά από αμετανοησία, διότι εάν συνέβαινε αυτό δεν θα υπήρχε για κανέναν συγχώρηση, έως ότου φθάσουν στην τελεία απάθεια, όπως λέγει ο Πέτρος ο Δαμασκηνός.

Διότι είπαν οι Πατέρες ότι, αυτοί που κυριεύθηκαν από πάθη, πρέπει να τα καταπολεμήσουν κατόπιν με πολλή άσκηση. Επί παραδείγματι, εάν κάποιος υπετάγη στο πάθος της πορνείας πρέπει να απομακρυνθεί ολοκληρωτικά με εκείνο το πρόσωπο που αμάρτησε και από κάθε σχέση και συνομιλία μαζί του, από την ψαύση ενδυμάτων του και από τα διεγερτικά μυρωδικά του.

Διότι εάν δεν φυλάξει εκείνος τον εαυτό του από όλα αυτά, επαναλαμβάνει το πάθος και πορνεύει με τον λογισμό στην καρδιά του, ανάβοντας μόνος του την κάμινο των παθών του και επιτρέποντας να μπαίνουν μέσα του, σαν ένα θηρίο, όλοι οι κακοί λογισμοί.

Οσίου Νείλου Σόρσκυ,

Περί νοεράς εργασίας,

εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη»

inpantanassis.blogspot.gr

Οι τράπεζες γεμίζουν με χρήματα τα ΑΤΜ - Φοβούνται στάση πληρωμών! 

''Κορυφαίος τραπεζίτης δήλωσε ότι η τράπεζά του τοποθετεί 20-30% περισσότερο ρευστό στα μηχανήματα αναλήψεων από όσο συνήθως, σε περίπτωση που πανικοβληθούν οι πελάτες και προσπαθήσουν να τραβήξουν χρήματα μαζικά'' αναφέρουν οι Financial Times που μιλάνε ξεκάθαρα για κίδυνο στάσης πληρωμών στις Η.Π.Α.!

ΗΠΑ: Φόβος της στάσης πληρωμών

Οι αμερικανικές τράπεζες φορτώνουν τα ΑΤΜ με επιπλέον κεφάλαια, οι επενδυτές εγκαταλείπουν μαζικά τα βραχυπρόθεσμα κρατικά ομόλογα και οι μετοχές βουλιάζουν, καθώς κλιμακώνονται οι φόβοι για τον κίνδυνο να κάνει η Ουάσιγκτον στάση πληρωμών μέσα στον μήνα.
αξιωματούχοι και επιχειρηματικοί ηγέτες δήλωναν όλο και πιο ανήσυχοι ότι οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί δεν θα μπορέσουν να καταλήξουν σε συμφωνία πριν την καταληκτική ημερομηνία της 17ης Οκτωβρίου για αύξηση στο «ταβάνι» του χρέους

Στην χθεσινή 3η ημέρα διακοπής της λειτουργίας κρατικών υπηρεσιών, αξιωματούχοι και επιχειρηματικοί ηγέτες δήλωναν όλο και πιο ανήσυχοι ότι οι Ρεπουμπλικάνοι και οι Δημοκρατικοί δεν θα μπορέσουν να καταλήξουν σε συμφωνία πριν την καταληκτική ημερομηνία της 17ης Οκτωβρίου για αύξηση στο «ταβάνι» του χρέους.

Η επικεφαλής του ΔΝΤ Christine Lagarde, προειδοποίησε ότι θα υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις σε όλο τον πλανήτη, αν δεν επιλυθεί η κρίση. «Το λουκέτο σε κυβερνητικές υπηρεσίες είναι αρκετά κακό, αλλά αν δεν αυξηθεί το όριο του χρέους, θα είναι πολύ χειρότερο», δήλωσε. Είναι εξαιρετικά κρίσιμης σημασίας αποστολή να επιλυθεί το ζήτημα όσο το δυνατόν συντομότερα, τόνισε.
Ένας κορυφαίος τραπεζίτης δήλωσε ότι η τράπεζά του τοποθετεί 20-30% περισσότερο ρευστό στα μηχανήματα αναλήψεων από όσο συνήθως, σε περίπτωση που πανικοβληθούν οι πελάτες και προσπαθήσουν να τραβήξουν χρήματα μαζικά

Δύο από τις 10 μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι θέτουν σε εφαρμογή ένα «σχέδιο δράσης» που είχαν χρησιμοποιήσει τον Αύγουστο 2011, την τελευταία φορά που η κυβέρνηση κόντεψε να ξεπεράσει το όριο του χρέους.
Ένας κορυφαίος τραπεζίτης δήλωσε ότι η τράπεζά του τοποθετεί 20-30% περισσότερο ρευστό στα μηχανήματα αναλήψεων από όσο συνήθως, σε περίπτωση που πανικοβληθούν οι πελάτες και προσπαθήσουν να τραβήξουν χρήματα μαζικά. Οι τράπεζες διεξάγουν καθημερινές έκτακτες συναντήσεις συζητώντας πρόσθετα μέτρα, όπως ανοιχτές υπερ-αναλήψεις για πελάτες που εξαρτώνται από τις πληρωμές της κυβέρνησης.

Οι ΗΠΑ θα ξεμείνουν από χρήματα για να πληρώσουν τις οφειλές τους στις 17 Οκτωβρίου
Το υπουργείο Οικονομικών δήλωσε ότι οι ΗΠΑ θα ξεμείνουν από χρήματα για να πληρώσουν τις οφειλές τους στις 17 Οκτωβρίου, αν δεν βρει το Κογκρέσο συμφωνία.
«Μια στάση πληρωμών θα ήταν πρωτοφανής και θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφή: Να παγώσουν οι πιστωτικές αγορές, να βουλιάξει η αξία του δολαρίου, να εκτιναχθούν στα ύψη τα επιτόκια»

«Μια στάση πληρωμών θα ήταν πρωτοφανής και θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφή: Να παγώσουν οι πιστωτικές αγορές, να βουλιάξει η αξία του δολαρίου, να εκτιναχθούν στα ύψη τα επιτόκια», αναφέρει σε έκθεσή του υπουργείο, τονίζοντας ότι θα υπάρξουν και «αρνητικές επιδράσεις σε όλο τον κόσμο». Προσθέτει: «Μπορεί να εκδηλωθεί χρηματοπιστωτική κρίση και ύφεση που θα μοιάζει με τα γεγονότα του 2008 ή και χειρότερα».
Οι χρηματιστηριακές αγορές παραμένουν συγκριτικά ψύχραιμες και ο δείκτης S&P 500 περιόρισε χθες τις μεγάλες απώλειες, αλλά τα premiums στα CDS των ετήσιων αμερικανικών χρεογράφων αυξήθηκαν από 30 ως 54 μονάδες βάσης.

Εχουν τοποθετηθεί μεγάλα ποσά σε βραχυπρόθεσμα κρατικά χρεόγραφα, που θεωρούνται υποκατάστατο του ρευστού και υποστηρίζονται πλήρως από το αμερικανικό δημόσιο. Όμως καθώς πλησιάζει το τελεσίγραφο για το ταβάνι του χρέους και δεν βρίσκεται συμφωνία στην Ουάσιγκτον, τα money funds προσπαθούν να ελαφρύνουν τα χαρτοφυλάκιά τους, σημειώνουν οι traders.
«Δεν διαπραγματεύεσαι βάζοντας το όπλο στο κεφάλι του άλλου»
Καθώς αυξάνονται οι ανησυχίες, ο Πρόεδρος Barack Obama παρέθεσε μια εξοργισμένη ομιλία, επιτιθέμενος στους Ρεπουμπλικανούς που επιμένουν να καθυστερούν την χρηματοδότηση των μεταρρυθμίσεων του στην ασφάλιση υγείας, σε αντάλλαγμα για την έγκριση του προϋπολογισμού.

Χθες το βράδυ, ο κ. Obama συναντήθηκε με ηγετικά στελέχη των δύο κομμάτων του Κογκρέσο, αλλά δεν κατόρθωσε να γεφυρώσει τις διαφορές του. Η κυβέρνησή του και οι Δημοκρατικοί θεωρούν ότι η χρηματοδότηση της κυβέρνησης και η εξουσιοδότηση νέου δανεισμού για να πληρωθούν οι οφειλές της χώρας, δεν πρέπει να είναι διαπραγματεύσιμο ζήτημα.
Όμως οι Ρεπουμπλικανοί και το Κογκρέσο προσπαθούν σταθερά να κερδίσουν παραχωρήσεις από τον Λευκό Οίκο, κυρίως για να υπονομεύσουν την μεταρρύθμιση της ασφάλισης υγείας που είναι γνωστή ως "Obamacare".
Μέσα σε δύο εβδομάδες, η αμερικανική κυβέρνηση θα μείνει με μόνο 30 δισ. δολ. για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της κι έχει προειδοποιηθεί ότι λίγες ημέρες αργότερα, οι πραγματικές υποχρεώσεις της πιθανόν θα ξεπεράσουν αυτό το σύνολο

Καθώς οι προσπάθειες να λήξει η διακοπή λειτουργίας (shutdown) κυβερνητικών υπηρεσιών συγχέονται με τις συνομιλίες για να αποτραπεί η στάση πληρωμών, οι Ρεπουμπλικανοί ίσως επαναφέρουν τις απαιτήσεις τους για σημαντικές δημοσιονομικές παραχωρήσεις, όπως μεγάλες περικοπές δαπανών χωρίς αυξήσεις φόρων, από τον Πρόεδρο. Όμως ο κ. Obama επέμεινε ότι οι Ρεπουμπλικανοί θα πρέπει να επιτρέψουν την χρηματοδότηση της κυβέρνησης χωρίς προϋποθέσεις και να αυξήσουν το όριο του χρέους. «Δεν διαπραγματεύεσαι βάζοντας το όπλο στο κεφάλι του άλλου», δήλωσε.
Στελέχη του υπουργείου Οικονομικών αποφεύγουν να προσδιορίζουν ποιοι λογαριασμοί θα μείνουν απλήρωτοι και σε ποιο βαθμό θα πυροδοτηθεί στάση πληρωμών

Μέσα σε δύο εβδομάδες, η αμερικανική κυβέρνηση θα μείνει με μόνο 30 δισ. δολ. για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της κι έχει προειδοποιηθεί ότι λίγες ημέρες αργότερα, οι πραγματικές υποχρεώσεις της πιθανόν θα ξεπεράσουν αυτό το σύνολο.
Στελέχη του υπουργείου Οικονομικών αποφεύγουν να προσδιορίζουν ποιοι λογαριασμοί θα μείνουν απλήρωτοι και σε ποιο βαθμό θα πυροδοτηθεί στάση πληρωμών. Εχουν απλώς σχολιάσει ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στην εξουσιοδότηση της αύξησης του δανεισμού και ότι δεν είναι λειτουργικό να δοθεί προτεραιότητα σε ορισμένες πληρωμές εις βάρος άλλων, όπως προτείνουν πολλοί Ρεπουμπλικανο
newsit

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/10/stasi-plirwmwn-atm.html#ixzz2gsBk0O4I

Τὶ διαφθείρει τὴν Μετάνοιαν

Τὶ διαφθείρει τὴν Μετάνοιαν

Ο γεωργός , εάν μετά την σπορά δεν περιμένη τον θερισμό, ποτέ δεν θα θερίση. Διότι ποιος θα προτιμούσε να κοπιάζη μάταια, εάν δεν ελπίζη , ότι θα κερδίση αγαθά από τους κόπους του; Έτσι λοιπόν και εκείνος που σπείρει λόγους και δάκρυα και εξομολόγησι, ένα δεν το κάνη αυτό με καλή ελπίδα, δεν θα μπορέση να απομακρυνθή ούτε από του να αμαρτάνη, διότι θα κατέχεται ακόμη από το κακό της απογνώσεως , Αλλ’ όπως ο γεωργός εκείνος που έχει απελπισθή για την συγκομιδή των καρπών του, δεν θα εμποδίση τίποτε από όσα βλάπτουν την σπορά, έτσι και ο άνθρωπος που σπείρει την εξομολόγησι με δάκρυα χωρίς να περιμένη από αυτήν κανένα κέρδος, δεν θα μπορέση να ματαιώση των καταστρεπτική δύναμι εκείνων που καταστρέφουν την μετάνοια. Διαφθείρει δε την μετάνοια το να πέση κανείς πάλι στα ίδια αμαρτήματα. Διότι λέγει∙ «Όταν ένας οικοδομή και άλλος γκρεμίζη, τι κέρδισαν πλέον εκτός από κόπο; Όταν κανείς καθαρίζεται από νεκρό και πάλι τον αγγίζη, τι ωφελήθηκε από το λουτρό του;» ( Σειρ. 43, 23-25 ). Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο που απέχει μεν από τις αμαρτίες του προς στιγμήν και έπειτα κάνει πάλιν τα ίδια∙ ποιος θα ακούση την προσευχή του; Και πάλι∙ «Όταν επιστρέψη κανείς από την αρετή στην αμαρτία, ο Κύριος θα του ετοιμάση ρομφαία» ( Σοφ. Σειρ. 26, 28 ) . Και ∙ «Όπως ο σκύλος , όταν επιστρέψη στον εμετό του και γίνη μισητός, τέτοιος είναι ο ανόητος , που επιστρέφει στην αμαρτία του» ( Παρ. 26, 11 )

Μη δημοσιεύης την αμαρτία σου με σκοπό μόνον να κατηγορήσης τον εαυτό σου, αλλά και με σκοπό να δικαιωθής με τον τρόπο της μετανοίας. Διότι έτσι θα μπορέσης να παρακινήσης την εξομολογούμενη ψυχή σου να αλλάξη τρόπο ζωής και να μην περιπέση πλέον στα ίδια σφάλματα. Το να καταδικάζη κανείς με δριμύτητα τον εαυτό του και να τον αποκαλή αμαρτωλό, είναι συνηθισμένο θα λέγαμε και στους απίστους. Διότι πολλοί από τους ανθρώπους του θεάτρου… ταλανίζουν τον εαυτό τους , αλλά χωρίς τον σκοπό που πρέπει.

(Προς Θεόδωρον Μοναχόν εκπεσόντα, ΕΠΕ 28, 852. PG 47, 306 )

Πηγή: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χρυσοστομικός Άμβων ΣΤ΄» 2η Έκδοσις ( Επηυξημένη και βελτιωμένη)

Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους, ἒτος 2008

Tῶν Ἀγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

                 Tῶν Ἀγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΣΤ΄ και τη μητέρα του, Αυτοκράτειρα Ειρήνη την Αθηναία στη Νίκαια της Βιθυνίας, στο Ναό της Αγίας Σοφίας, το 787 κατόπιν αίτησης του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου. Αποφάσισε την αναστύλωση των εικόνων καταδικάζοντας την Εικονομαχία και την ιδέα της σχηματοποίησης της αόρατης και άυλης Τριάδας. Εκεί εκφράσθηκε το δόγμα ότι η εικονογράφηση του Χριστού και των Αγίων εδράζεται στην ενανθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδας και διευκρινίστηκε ότι η τιμή προς τις εικόνες αναφέρεται στο πρόσωπο που αυτή απεικονίζει και όχι στο υλικό από το οποίο είναι αυτή φτιαγμένη.

Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο εαυτό μου.

Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο εαυτό μου.

 

Μοναχού Ιωσήφ Γρηγοριάτου

Ξέρω το όνομά μου, την ηλικία μου, το βάρος μου, το χρώμα των μαλλιών μου, όμως τον εαυτό μου δεν τον γνωρίζω.

Αυτός σε μένα τον ίδιο, παραμένει κρυμμένος και άγνωστος.

Εσύ όμως Χριστέ μου, που «εξετάζεις νεφρούς και καρδιές» τον γνωρίζεις.

Εσύ γνωρίζεις κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο, «εκ κοιλίας μητρός αυτού».

Εσύ κρατάς στα πλαστουργικά σου χέρια την φωτογραφία του μυστικού και αγνώστου εαυτού μου, σε όλες τις λεπτομέρειες.

Τι δεν θα έδινα να αποκτήσω αυτή την φωτογραφία Κύριέ μου!

Να την κρατήσω μπροστά στα μάτια μου.

Να δω επίτέλους ποιός είμαι.

Μια μυστική φωνή μου λέει πως δεν θα άντεχα να δω τη φωτογραφία μου αυτή.

Και αν την έβλεπα, πως δεν θα μπορούσα να αναγνωρίσω τον εαυτό μου.

Γι'αυτό Κύριε είμαι ευχαριστημένος που Εσύ, γεμάτος αγάπη για μένα, κρατάς αποκλειστικά δική σου την φωτογραφία του πραγματικού εαυτού μου.

Γιατί ξέρω πως Εσύ θα δουλέψεις μέσα μου για να αποκαταστήσεις την πραγματική εικόνα του εαυτού μου και να την παρουσιάσεις μη έχουσα σπίλο ή ρυτίδα αλλά ίνα αγία και άμωμος.

Κύριε θέλω να σου δώσω την δυνατότητα να επεξεργασθείς μέσα μου τον εαυτό μου.[ ...;]

Εαυτέ μου

Σκάβε βαθειά το πηγάδι της αυτογνωσίας, της αυτομελέτης.

Ερεύνα το θέλημα του Θεού για τη ζωή σου.

Γίνου αναζητητής για βρεις μαργαριτάρια και ψηγμάτων χρυσού από το χρυσορυχείο του λόγου του Θεού (Ματθαίος ικ΄ 44-46)

Σκάβε και άνοιξε το χώρο της υπάρξεώς σου, για να αυξάνονται ποιο πολύ μέσα σου τα αποθέματα της χάριτος του θεού.

Βάλε όλο και ποιο βαθειά μέσα σου «τον θεμέλιον ...;ως έστιν Ιησούς Χριστός» (Α. Κορινθίους 3:2)

Αν θέλεις να ανέβεις «ψηλά», χαμήλωνε, σκάβε.

Σκάβε όλο και ποιο βαθειά.

Άνοιγε Κύριέ μου βαθειά το πηγάδι της αυτογνωσίας και της ταπείνωσης.

Γιατί προσεύχομαι ;

Όχι βέβαια για να απαριθμήσω στον Θεό τις αμαρτίες μου.

Όχι για να καυχηθώ για τα έργα μου.

Όχι για να ικανοποιήσω την συνείδησή μου, ότι δεν παρέλειψα το «καθήκον» της προσευχής.

Όχι για να κατακρίνω τους άλλους «αμαρτωλούς» που συνάντησα στο δρόμο μου.

Ούτε για να αρχίσω ή να τελειώσω «θρησκευτικά» τη μέρα μου.

Αλλά για να ζητήσω από τον πολυεύσπλαχνο Κύριο να καλύψει με το πολύ έλεός του, τα πολλά σφάλματά μου, τα ατελή και ελλιπή έργα μου, την έλλειψη αγάπης και κατανοήσεως των αδελφών μου, τις πολλές αμαρτίες μου.

Για αυτό προσεύχομαι!

Για να ανανεώσω τη συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μου, αλλά και την εμπιστοσύνη μου στο έλεός του Θεού.

Και όταν προσεύχομαι να νοιώθω πως είμαι μπροστά στον άγιο Θεό.

Πηγή: Agioritikovima.gr

Ἡ συγχωρητικότητα καί ἡ παγκόσμια ἀγάπη τῶν ὀρθοδόξων.

 

ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ:

«Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί…»

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Έρχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση. «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.

»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν’ ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και τη ρώτησα. Είστε από εδώ; Μάλιστα. Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς».

Και γράφει ο Κέστνερ: «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί».

 

Απαντά η γυναίκα:

 

«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να ‘ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου»…

 

Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». Λέμε εμείς. Ναι, στην Ελλάδα την ταλαιπωρημένη και απ’ όλους αδικημένη.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ

 

Σωτήρα Αμμοχώστου

πηγή: η σημερινή

ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΑΛΗΘΙΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Διδαχές Ἀγιορείτου Γέροντος

 

 

Διδαχές Ἀγιορείτου Γέροντος

• Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά τον σατανά που πολεμά τα παιδιά σας. Να τους λέτε λίγα λόγια και να κάνετε πολλή προσευχή.

• Η προσευχή κάνει θαύματα. Δεν πρέπει η μητέρα να αρκείται στο αισθητό χάδι στο παιδί της, αλλά να ασκείται στο πνευματικό χάδι της προσευχής.

• Η σωτηρία του παιδιού σας περνάει μέσα από τον εξαγιασμό το δικό σας.

• Ο αγιασμός δεν είναι ακατόρθωτο πράγμα, είναι μάλιστα εύκολος, φθάνει εσείς να αποκτήσετε ταπείνωση και αγάπη.

• Αν θέλεις μπορείς να αγιάσεις και μέσα στην Ομόνοια.

Αλλοίμονον εις τον πιστόν, ο οποίος θα ανέμενε κρίσιν Συνόδου.

Αλλοίμονον εις τον πιστόν, ο οποίος θα ανέμενε κρίσιν Συνόδου.

Η διακοπή του μνημοσύνου του αιρετικού Βαρθολομαίου είναι επιταγή Θεού και καθήκον παντός Ορθοδόξου. Αλλοίμονον εις τον πιστόν, ο οποίος θα ανέμενε κρίσιν Συνόδου. Πότε άραγε θα καταστή δυνατή η σύγκλησις ταύτης; Και όταν ποτέ ήθελε συγκληθή, τι Σύνοδος θα είναι άραγε; Θα είναι γνησία ή ληστρική; Όταν οι Ορθόδοξοι Ιερείς της Κωνσταντινουπόλεως έκοψαν το μνημόσυνον του Επισκόπου Νεστορίου, ανέμενον την κρίσιν Συνόδου; Ευτυχώς όχι. Η Σύνοδος πράγματι συνεκλήθη εις την Κων/πολιν. Ποία όμως ήτο η κρίσις αυτής; Εδικαίωσεν τον Νεστόριον και ανεθεμάτισε τους Ορθοδόξους!... «Ο κοινωνών Βαρθολομαίω αιρέσει κοινωνεί. Ο μνημονεύων Βαρθολομαίον συνεπάγεται μετά τούτου τη αιρετική απωλεία. Ο μη μνημονεύων Βαρθολομαίον και τους συν αυτώ, αποτειχίζει εαυτόν εκ «Ψευδεπισκόπων και Ψευδοδιδασκάλων», λέγει το Πνεύμα το Άγιον εν τη Εκκλησία (ΙΕ Κανών ΑΒ Συνόδου). Οι μη κοινωνούντες Βαρθολομαίω και τοις συν αυτώ είναι «τιμής και αποδοχής άξιοι, ως οι Ορθόδοξοι» παραγγέλουσιν οι Άγιοι δια του αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων (Αγ. Σωφρονίου Ιεροσολύμων, P.G. 87, 3372A) και του ΙΕ΄Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου». Η μετά της αιρέσεως κοινωνία, πως είναι δυνατόν να διατηρήση την ορθόδοξον ιδιότητα του Πληρώματος της Εκκλησίας και την υπόστασιν Αυτής;

Βάπτιση: θέλετε ολόκληρο το μυστήριο ή τη σύντομη έκδοση;

Βάπτιση: θέλετε ολόκληρο το μυστήριο ή τη σύντομη έκδοση;



Κι όμως… Εκεί έχουμε φτάσει… Προ ημερών βρέθηκα σε μία Βάπτιση που η διάρκειά της δεν ξεπέρασε τα 25 λεπτά! Τι είπαν; Τι διάβασαν; Προφανώς τα μισά. Και αυτά βιαστικά. Σαν μία απλή διεκπεραίωση δημόσιας υπηρεσίας! Το μωρό φυσικά δεν καταδύθηκε ολόκληρο μέσα στο νερό… Λίγο νερό στο κεφαλάκι. Σαν ραντισμός! Αλλά από το μυστήριο, τα μισά «λόγια» είχαν κοπεί… Πόνος και οργή εκείνη την ώρα. Οργή που δεν μπορούσε να εκφραστεί (σε ποιον και για ποιον ακριβώς λόγο;) και έτσι λίγα λεπτά αργότερα έσβησε σαν συναίσθημα. Αλλά ο πόνος παρέμεινε. Και ακατήχητοι είμαστε τελικά… και οι ιερείς μας μοιάζουν συχνά να τελούν τα πάντα με ένα παράξενο χρονόμετρο.

Λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα ηχογραφήσαμε μία σειρά εκπομπών για το μυστήριο του Βαπτίσματος. Το τόσο σημαντικό και παραποιημένο εισαγωγικό μυστήριο στη ζωή της Εκκλησίας του Χριστού. Εκεί θέσαμε αρκετά ερωτήματα στον καλεσμένο μας και η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μην έχει αναφορές και στο μυστήριο εξπρές…

Και να που πριν λίγες ώρες έπεσα πάνω σε μία αληθινή ιστορία αναρτημένη σε μία πολύ αξιόλογη σελίδα που είναι αφιερωμένη στις… μαμάδες! Η συντάκτρια του άρθρου, που είναι και η ιδιοκτήτρια της ιστοσελίδας, καταγράφει την εμπειρία της από τη Βάπτιση του γιου της. Να ζήσει το παιδάκι… αλλά πραγματικά να ζήσει και η μαμά που μετέφερε γραπτώς τον διάλογο με τις προτάσεις του ιερέα που θα τελούσε το μυστήριο. Αν οι ιερείς δεν κατηχούν και δεν μεταφέρουν το λόγο της αληθείας, αν δεν διδάσκουν στους πιστούς τις θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, αν δεν εξηγούν το κάθετι χωρίς εκπτώσεις στο λόγο και τις πράξεις, οι πιστοί που δεν γνωρίζουν θα φταίνε στη συνέχεια;

Το κείμενο (απόσπασμα από το πρωτότυπο αναρτούμε) περιγράφει μία θλιβερή εικόνα, που μάλλον τελικά είναι γνωστή σε όλους μας αλλά κανένας δεν κάνει κάτι για να διορθωθεί… Μα οι εκπτώσεις στα Μυστήρια, στα Πιστεύω της Εκκλησίας, μόνο σε χάος πνευματικό μπορούν να οδηγήσουν. Ας ευχηθούμε ο Θεός να μας ελεήσει όλους και να νιώσουμε την πατρική Του παρουσία στη ζωή μας, κληρικοί και λαϊκοί.

Υ.Γ.: Πολλές φορές ο καλός Θεός μας ενεργεί και μέσα από τις ανθρώπινες ατέλειες για να μπορέσει να σώσει τον άνθρωπο… Ο ιερέας της Βάπτισης (που θα διαβάσετε στη συνέχεια), έχοντας αφήσει στην επιλογή για ολόκληρο ή σύντομο μυστήριο, τελικά εξηγούσε στους καλεσμένους τα πάντα.

Το κείμενο έχει ως εξής:
Θα ήθελα εδώ να γράψω δυο λόγια για το μυστήριο…
Δεν θα έλεγα πως είμαι άνθρωπος της εκκλησίας. Σέβομαι όσους πιστεύουν βαθιά και τηρούν τις παραδόσεις, όμως εμένα δεν μου έχει γίνει -ακόμα- αυτό το «κλακ».
Ε λοιπόν, η εμπειρία μας από τη βάπτιση του Α… ήταν τόσο υπέροχη που δεν γίνεται να μην πω ένα τεράστιο μπράβο στους ιερείς και να ευχηθώ να ακολουθήσουν όλοι το παράδειγμά τους.
Πριν το μυστήριο ερωτηθήκαμε αν θέλουμε να βουτήξουν και το κεφάλι του μωρού στο νερό ή απλά να ρίξουν νερό με το χέρι. Τους είπα ότι αν δουν ότι το μωρό δεν έχει πρόβλημα, ας τον βουτήξουν. Αλλιώς όχι.

Μας ρώτησαν αν πιστεύουμε ότι κάνει ζέστη για να ανοίξουν τον κλιματισμό να είναι εντάξει οι καλεσμένοι.

Ρώτησαν το νονό αν θέλει να γίνει ολόκληρο το μυστήριο ή η… σύντομη έκδοση. Ο νονός είπε «Μια φορά γίνομαι νονός, το θέλω όλο» (αυτό βέβαια το μάθαμε κατόπιν μυστηρίου, χαχα) και έτσι συνειδητοποιήσαμε ότι στις βαπτίσεις που πάμε, 9 στις 10 φορές μάλλον γίνονται όλα σε short version! Ένα θα σας πω: ακούστηκε τρεις φορές το Σύμβολο της Πίστεως, μία από το νονό, μία από τη νονά και μία και από τους δυο μαζί. Θεωρώ πολύ σωστό ότι μας ρώτησαν και παρότι ξεπεράσαμε τη μία ώρα σε διάρκεια ήταν ένα μυστήριο που το ένιωθες!

Σε όλη τη διάρκεια όλοι ήταν ευγενέστατοι, μας εξηγούσαν τα πάντα, μόνο thumbs up που δεν μας έκαναν που το μωρό μας δεν έκλαψε.

Τι να πω; Βγήκα από την εκκλησία με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Μακάρι, το ξαναλέω, να ήταν όλοι οι ιερείς και οι άνθρωποι στις εκκλησίες έτσι.

Πηγή: eimaimama.gr

fdathanasiou.wordpress.com

«Ἡ δέ γυνή ἵνα φοβῆται τόν ἄνδρα»  

(Ἅγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

θεολογικός σχολιασμός στο Εφεσ. 5, 33

Αγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως, Αθήνα 1902

Τελειοτέραν αγάπην της αγάπης ταύτης ήτο αδύνατον να συστήση ο Απόστολος προς τον άνδρα. Δια της συστάσεως ταύτης ου μόνον ανύψωσεν την αγάπην εις την υψίστην αυτής περιωπήν, αλλά και εξηυγένισε και απεπνευμάτωσε και ηγίασε. Μετά την σύστασιν ταύτην προς τους άνδρας και τον καθορισμόν της σχέσεως του ανδρός προς την γυναίκα και του βαθμού και του ποιού της προς αυτήν αγάπης, και μετά την αναγωγήν του γάμου εις περιωπήν καθαρώς ιεράν και πνευματικήν και την διατύπωσιν των καθηκόντων του ανδρός προς την γυναίκα, μεταβαίνει εις την διατύπωσιν και τον καθορισμόν των καθηκόντων της γυναικός προς τον εαυτής άνδρα. Ταύτα δε πάντα διατυποί δια της ρήσεως ταύτης· «ἡ δέ γυνή ἵνα φοβῆται τόν ἄνδρα».

Περί του τις η αληθής ερμηνεία

Αφού ο Απόστολος Παύλος εγνώρισε τοις Εφεσίοις τον μυστικόν χαρακτήρα του γάμου και εδίδαξεν αυτούς ότι ο Γάμος είνε μέγα μυστήριον και έδειξε την αναλογίαν του δεσμού του γάμου προς την ένωσιν του Χριστού μετά της Εκκλησίας, και έταξε τον άνδρα, ίνα, κατά την Αγίαν Γραφήν, ήνε κεφαλή της γυναικός, καθ’ ην αναλογίαν ο Χριστός είνε κεφαλήν της Εκκλησίας, και εδίδαξεν ότι ο τε ανήρ και η γυνή επίσης κατά την Αγίαν Γραφήν εισίν εν σώμα και εν πνεύμα ως μέλη του σώματος της Εκκλησίας, ήτις είνε σώμα Χριστού, του αγαπήσαντος ημάς ως οικείαν εαυτού σάρκα, συνιστά καθ’ ένα έκαστον των ανδρών ούτω να αγαπά την εαυτού γυναίκα, ως ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν.Η ρήσις αύτη, μετά τα ειρημένα υπό του Παύλου περί της αγάπης του ανδρός προς την εαυτού γυναίκα και περί του βαθμού και του ποιού της αγάπης αυτού, ο περί ου ο λόγος φόβος ουδέν δύναται να εκφράζη το φοβερόν και το εκδειματούν (= το κατατρομάζον) την γυναίκα. Η Εκκλησία ως σώμα Χριστού αγαπά και συνάμα φοβείται τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν ως σωτήρα και κεφαλήν αυτής. Ο φόβος ούτος της Εκκλησίας προς τον Ιησούν Χριστόν γεννάται εκ της πολλής αγάπης προς τον αγαπήσαντα αυτήν και εκφράζεται και εκδηλούται ως άκρα προς αυτόν ευλάβεια, ως ευλάβεια προς τας εαυτού εντολάς, ως υποταγή άκρα προς αυτόν και ως προθυμία προς ευαρέσκειαν αυτού. Η αγάπη αυτής της Εκκλησίας προς τον Σωτήρα εκδηλούται ως φόβος μη υπολειφθή εν τινι και εκπέση της αγάπης αυτού αναξία ταύτης δεικνυομένη. Τοιούτος ο της Εκκλησίας προς τον Σωτήρα Χριστόν φόβος. Υπό την αυτήν ακριβώς έννοιαν και σημασίαν ο Απόστολος γράφει ίνα η γυνή φοβήται τον άνδρα.

Δια της ρήσεως ταύτης ο Απόστολος Παύλος εζήτησε την σύσφιγξιν των δεσμών της συζυγικής αγάπης· διότι ως η αγάπη και ο φόβος της Εκκλησίας προς τον Σωτήρα Χριστόν προσφιλεστέραν αυτήν ως νύμφην τω νυμφίω Χριστόν ποιούσιν, ούτω και η αγάπη και ο φόβος της γυναικός προς τον εαυτής άνδρα προσφιλεστέραν αυτήν αυτώ ποιούσιν. Ότι ο φόβος ούτος ουδέν έχει κοινόν προς τον υπονοούμενον φόβον υπό τινών κυριών των μειδιωσών κατά την ώρα της αναγνώσεως της περικοπής ταύτης εν τω μυστηρίω του γάμου, και ότι ούτος είνε ιερός, αγνός και δίκαιος, και ότι επιβάλλεται ούτος εις τας γυναίκας ως θεία εντολή δια την εαυτών ευτυχίαν και αιώνιαν ευδαιμονίαν και τον αδιάρρηκτον σύνδεσμον της κοινής αγάπης θέλομεν αποδείξει.

Περί φόβου

Ο φόβος είναι έμφυτον συναίσθημα τω ανθρώπω.

Το συναίσθημα τούτο εκδηλούται ως δειλία, ως δέος, ως τρόμος εν περιστάσεσιν, εν αις απειλείται κίνδυνος ζωής. Επίσης εκδηλούται το συναίσθημα τούτο ως ταραχή και ανησυχία εν περιστάσεσιν, εν αις απειλείται η προσβολή της τιμής ή περιουσίας του ανθρώπου δικαίως ή αδίκως.

Ο βαθμός της μείζονος ή ελάσσονος εκδηλώσεως του φόβου ή της ταραχής και ανησυχίας είνε ανάλογος ή τω μεγέθει του πραγματικού κινδύνου ή τω μεγέθει της διεγερθείσης φαντασίας. Το συναίσθημα του φόβου ενίοτε εκδηλούται και εν περιστάσεσι, καθ’ ας ουδέν μεν το πραγματικώς απειλούμενον ή διακινδυνεύον καθ’ ην ώραν ο άνθρωπος κατέχεται υπό του συναισθήματος τούτου, προκύπτει όμως εξ ενδεχομένου εν τω μελλόντι κινδύνου, δυναμένου να προέλθη εξ αμελείας ημών εις τι των προσφιλών ημίν υποκειμένων. Το συναίσθημα τούτο εκδηλούται ή ως άκρα αγάπη προς τι ή ως άκρα ευλάβεια ή ως άκρα φροντίς ή ως αδιάλειπτη μέριμνα.

Κατά ταύτα ο φόβος, ως διαφόρως εκδηλούμενος κατά τας διαφόρους περιστάσεις και κατά διάφορα γεννώνται αυτόν αίτια, ανάγκη και διαφόρως να χαρακτηρίζηται. Όθεν ο μεν φόβος ο εκδηλούμενος ως δέος ή δειλία ή τρόμος, δύναται να ονομασθή φυσικός, ο δε φόβος ο εκδηλούμενος ως ταραχή και ανησυχία, ως και ο φόβος ο εκδηλούμενος ως αγάπη και ευλάβεια, δύναται να κληθή ηθικός. Αρα ο φυσικός φόβος διαφέρει του ηθικού φόβου κατά τα διεγείροντα αυτόν αίτια.

Ο φυσικός φόβος είνε πάντοτε αδιαβλήτων παθών, ως μια μόνην έχων αφορμήν το κίνδυνο της απώλειας της ζωής. Ο ηθικός φόβος δεν είνε πάντοτε αδιάβλητο· διότι είνε διπλούς ως προερχόμενος από διάφορα κατά το ποιόν ηθικά αίτια της αγάπης και του μίσους. Ως δε εναντιώτατα τα γεννώντα αυτόν αίτια, εναντιώτατοι και οι χαρακτήρες αυτών. Ο μεν φόβος ο εκ της αγάπης γεννώμενος είνε ιερός, αγνός και δίκαιος, και εκδηλούται ως ευαισθησία ψυχής υπέρ του αγαπωμένου προσώπου, ως μέριμνα, ως πρόνοια και ως περί αυτού φροντίς . Ο ιερός ούτος φόβος ορίζεται υπό του Θεοφυλάκτου ως επίτασις ευλαβείας λέγοντος «ὁ φόβος (ὁ ἱερός) ἐπίτασις ἐστιν εὐλαβείας ὥσπερ καί εὐλάβεια συνεσταλμένος φόβος»· και αύθις «φόβος ἐστίν αἰδώς καί εὐλάβεια καί ἐπιτεταμένη τιμή». Ο Οικουμένιος λέγει περί του φόβου τούτου τα εξής: «Φόβος τελειωτικός δέους μέν ἀπήλλακται, διό καί ἁγνός εἴρηται καί διαμένων εἰς αἰῶνα αἰῶνος»· και εν τη Αγία Γραφή η λέξη φόβος πολλάκις λαμβάνεται εν τη σημασία της αιδούς και ευλαβείας και δι ‘ αυτής εκφράζεται ο πόθος προς τελείαν επίγνωσιν και οικείωσιν του θείου. Ο φόβος ο εκ του μίσους είνε φόβος εναγής και εκδηλούται ως αποστροφή και απέχθεια προς τινα, ως αδιαφορία και εχθροπάθεια. Περί του φόβου τούτου ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς λέγει: «Τό ἕτερον εἶδος τοῦ φόβου μετά μίσους γίνεται ᾧ δοῦλοι δεσπόταις κέχρηνται χαλεποῖς».

Ο ιερός φόβος είνε ο φόβος ο προς τον Θεόν, ο φόβος ο προς τους γονείς, ο φόβος ο προς τον σύζυγον και ο φόβος προς τους θείους και ανθρώπινους νόμους, και πηγάζει εκ της αγάπης.

Ο εναγής φόβος είνε φόβος κολάσεως. Αυτόν φοβούνται οι παραβάται των θείων και ανθρωπίνων νόμων. Ούτος πηγάζει εκ του πονηρού συνειδότος. Η Εκκλησία συνιστά τοις εαυτής τέκνοις τον ιερόν, τον αγνόν και τον άγιον φόβον. Τούτο τον φόβο συνιστά και προς την ερχόμενην εις γάμου συζυγίαν, και υπό νέον ηθικόν νόμον τεθειμένην γυναίκα· ζητεί δε τούτο δια την ευτυχίαν αυτής της γυναικός.

Ο ιερός φόβος απαθής ων ουδέν επαπειλεί το δεινόν. Ο φόβος ούτος ως συναίσθημα ταυτίζεται τη αγάπη ευλάβειαν επί τη ψυχή εμποιών, ίνα μη δια την της αγάπης παρρησίαν εις καταφρόνησιν του ανδρός έλθη, ως λέγει πατήρ τις. Ο ηθικός αγνός φόβος είνε εν εκ των επτά χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, ον η Αγία Γραφή ονομάζει φόβον Θεού. Εν τη Αγία Γραφή η δικαιοσύνη χαρακτηρίζεται ως φόβος Θεού· «ἀνήρ δίκαιος φοβούμενος τόν Κύριον». Ο φόβος του Θεού είνε αρχή σοφίας. Ο θείος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει «Ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου οἷόν τι πρῶτον σπάργανον· καί σοφία τόν φόβον ὑπερβᾶσα καί εἰς ἀγάπην ἀναβιβάσασα Θεοῦ φίλους ἡμᾶς καί υἱούς ἀντιδούλων ἐργάζεται»· και ο Σειράχ λέγει «Στέφανος σοφίας φόβος Κυρίου ἀναθάλλων εἰρήνην και ὑγείαν ἱάσεως» (κεφ. α΄ 15).

Τον φόβον του Θεού οι άγιοι πατέρες καλούσιν αγάπην προς τον Θεόν· «φόβος Θεοῦ ἀγάπην πρός αὐτόν ἐστιν· ἀγάπη δε σειρά τις, ἦς ἡ μέν τῶν ἀρχῶν ἐξαρτᾶται τῆς τοῦ ἀνθρώπου καρδίας, ἡ δε ἑτέρα ἅπτεται τῆς τοῦ Θεοῦ χειρός ἕλκοντος αὐτόν ἀεί πρός τόν αὐτοῦ φόβον». Και ο Μέγας Βασίλειος λέγει «σωτήριος ὁ φόβος καί Ἁγιασμοῦ ποιητικός ἐστι».

Ο ιερός ούτος φόβος εν τη Αγία Γραφή ταυτίζεται προς την ευλάβειαν και την αγάπην προς τινα. Ούτως εννόησαν και ερμήνευσαν οι ερμηνευταί και μεταφρασταί της Καινής Διαθήκης. Εν τη εν Οξωνίω εκδοθείση ελληνιστί μεταφράσει της Αγίας Γραφής ο εν κεφ. ε΄ 33 στιχ . της προς Εφεσίους επιστολής μετεφράσθη «Πλήν καί σεῖς οἱ καθ’ ἕνα, ἕκαστος τήν ἑαυτοῦ γυναίκα οὕτως ἄς ἀγαπᾷ ὡς ἑαυτόν· ἡ δε γυνή ἄς σέβηται τόν ἄνδρα». Εν τη λατινική μεταφράσει φέρεται ως εξής· «uxor autem videto, ut timeat virum». Το timeo ενταύθα, ως εξάγεται εκ της μεταφράσεως των άλλων ευρωπαϊκών γλωσσών, έχει την σημασία του ευλαβείσθαι. Εν τη γαλλική μεταφράσει των Παρισίων μεταφράζεται «que la femme respecte son mari». Εν τη ιταλική μεραφράσει «ed altresi la moglie riverisca il marito». Υπό ταύτην την έννοιαν τον στίχον τούτον άπασαι αι ευρωπαϊκαί γλώσσαι μετέφρασαν. Και εν τη αρχαία εβραϊκή γλώσση ο φόβος προς τον Θεόν ερμηνεύεται υπό των ερμηνευτών φόβος εκ σεβασμού, εξ ευλαβείας· ως ο εν τω Λευτικώ ιθ΄ 3 στιχ .: «θέλετε φοβεῖσθαι ἕκαστος τήν μητέρα αὐτοῦ καί τόν πατέρα αὐτοῦ» ερμηνεύεται, θέλετε σέβεσθαι και ευλαβείσθαι· καθώς και ο εν χωρίω Ιησού Ναυή δ΄ 14 στιχ. «καί ἐφοβοῦντο αὐτόν (τόν Ἰησοῦν Ναυῆ) καθώς ἐφοβοῦντο τόν Μωϋσῆν, πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ» ερμηνεύεται υπό των λεξικογράφων του εβραιοελληνικού λεξικού M . N . Ph . Sauder και M. I. Trenel «comme ils avaient respecté Moise». Υπό αυτήν την σημασίαν απαντά και εν άλλοις χωρίοις του εβραϊκού κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης. Υπό ταύτη τη σημασία εχρήσατο τη λέξει και ο Απόστολος Παύλος, καθ’ ου επιτίθενται λίαν αδίκως αι κυρίαι, τας οποίας ούτος εις μεγάλην υψώνει περιωπήν. Ώστε τα αίτια των διαζυγίων ουχί εκ τούτου του φόβου του υπό του Παύλου διδασκομένου προέρχονται, αλλ’ αλλαχού δέον να ζητηθώσιν· ίσως ίσως εις την έλλειψιν του ιερού τούτου φόβου.

(Πηγή: apostoliki-diakonia.gr)

Ανακοίνωση της αυθεντικής Ιεράς Μονής Εσφιγμένου περί του νέου ηγουμένου των ψευδοεσφιγμενιτών.

Ανακοίνωση της αυθεντικής Ιεράς Μονής Εσφιγμένου περί του νέου ηγουμένου των ψευδοεσφιγμενιτών.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ

Μοναχός ανελεύθερος και ανίκανος να εφαρμόσει την ευαγγελική αλήθεια είναι ενώπιον του Θεού ανύπαρκτος και ανυπόστατος. Έναν ακόμη τέτοιας κοπής ηγούμενο, τον Ιερομόναχο Βαρθολομαίο Γαζέτα, τυφλό όργανο του ομωνύμου του πατριάρχου κ.Βαρθολομαίου εξέλεξαν τα υπολείμματα της αδελφότητος του κοιμηθέντος π. Χρυσοστόμου Κατσουλιέρη για μία θέση που κανείς σοβαρός αγιορείτης Ιερομόναχος δεν θα δεχόταν.

Δυστυχώς η παραβίασης των αγιορείτικων θεσμών συνεχίζεται κατάφωρα αρκεί μόνον να γεμίσει το άγιον όρος με πρόσωπα που θα κάνουν την εγκληματική υπακοή να συμπορεύονται στην Οικουμενική Κίνηση με τον κ. Βαρθολομαίο, την τελευταία και μεγαλυτέρα αίρεση στην ιστορία της Εκκλησίας.

Πώς εκλέγεται ένας ηγούμενος, λοιπόν, της Μονής μας που δεν πάτησε ποτέ το πόδι του μέσα σ αυτήν; Ο Καταστατικός Χάρτης Αγίου Όρους (ΚΧΑΟ) απαιτεί ο υποψήφιος να διατηρεί τουλάχιστον δέκα χρόνια φυσικής παρουσίας εντός της Μονής. Ένας ηγούμενος αγιορείτικης Μονής εκλέγεται από την αδελφότητα. Η αδελφότητα μας όχι μόνον δεν τον εξέλεξε, αλλά και αναγνωρίζει τον συγκεκριμένο Ιερομόναχο σαν έναν από τους σφοδρούς διώκτες της που μάλιστα επανειλημμένως εκτύπησαν το αντιπροσωπείο μας στας Καρυάς με σκοπό την κατάληψη του. Και τί σημαίνει ηγούμενος κοινοβίου χωρίς να έχει αδελφότητα; Οι εναπομείναντες μοναχοί της συνοδείας των, όντες μόνον πέντε, δεν μπορούν ούτε την γεροντική σύναξη να απαρτίσουν. Οι υπόλοιποι περίπου 12 νέοι που εγράφησαν χωρίς να συμβιώνουν μαζί των για να φανεί δήθεν ωσάν αδελφότης κοινοβίου, δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, διότι απαιτούνται 6 χρόνια παρουσίας στην Μονή. Ποιά αδελφότης, λοιπόν, τον εξέλεξε; Όλα έκνομα, όλα ανυπόστατα και ενώπιον Θεού και στην συνείδηση του λαού.

Είμεθα σίγουροι ότι η Ιστορία θα καταδικάσει αυτόν τον παναγιορείτικο εκτραχηλισμό, ακόμη κι αν προς το παρόν οι διώκτες μας καταφέρουν σιγά σιγά να μεταμφιέσουν την αντίρρηση του φρονήματός μας σε ποινικό έγκλημα, κι ημάς αυτούς, από αντιρρησίας συνειδήσεως σε τρομοκράτες. Εμείς λοιπόν οι "τρομοκράτες", απειλούμεθα με στέρηση των φυσικών μας καταλυμάτων, είμεθα υπό συνεχές καθεστώς απελάσεως, αδυνατούμε να εισέρθουμε νομίμως στο Άγιον Όρος, προμηθευόμεθα τροφάς, φάρμακα και αναλώσιμα κρυφίως, είμεθα για χρόνια άποροι από χρηματικά εισοδήματα, αδυνατούμε να κάνουμε χρήση των οχημάτων, να αλιεύσουμε, να καλέσουμε στην μονή μας αδελφούς μας, να προσλάβουμε εργαζομένους, και άλλα πολλά. Πάντες και από παντού κινδυνεύομαι και υποβλεπόμεθα. Εκτός από τα εισοδήματα, την κινητή και ακίνητη περιουσία της Μονής μας, τα τηλέφωνα, τις ταχυδρομικές θυρίδες που ήδη μας άρπαξαν, ο νέος ηγούμενος φανταζόμαστε ότι θα συνεχίσει την λεηλασία από την άπορο εκατονταμελή αδελφότητά μας και όλων όσων υπολοίπων ανήκουν στον λογότυπο "Ιερά Μονή Εσφιγμένου". Του δηλώνουμε όμως κι εμείς: Αυτό που δεν θα μπορέσει να μας πάρει είναι το πιστεύω μας και την ελευθερία μας να παλεύουμε γι αυτό!

Καλούμε, λοιπόν, τον τραγικό αυτόν νέο να εγκολπωθεί πνεύμα μετανοίας κι όχι αυτάρκειας, πνεύμα ομολογίας κι όχι ανθρωπαρεσκείας, πνεύμα ανδρείας κι όχι δειλίας, και να επανέλθει στον χώρο της σοβαρότητας και της κατά Θεόν δικαιοσύνης.

Μετ' ευχών κι ευλογιών

Ο ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΕΜΟΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΟΙ.

http://esfigmenou.blogspot.gr/

Aναχώρησις τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου μετὰ τοῦ Γέροντος τοῦ Δανιὴλ ἐκ τοῦ Ἁγ. Ὄρους καὶ μετάβασις αὐτῶν εἰς Ί. Μονὴν Πεντέλης, Πάρoν, Σίκινον καὶ Φολέγανδρο

Aναχώρησις τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου μετὰ τοῦ Γέροντος τοῦ Δανιὴλ ἐκ τοῦ Ἁγ. Ὄρους καὶ μετάβασις αὐτῶν εἰς Ί. Μονὴν Πεντέλης, Πάρoν, Σίκινον καὶ Φολέγανδρο

 

Βίος καὶ θαύματα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀρσενίου τοῦ νέου τοῦ ἐν τῇ νήσῳ Πάρῳ ἀσκήσαντος

Φιλοθέου Ζερβάκου ἀρχιμανδρίτου

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ´

Ἀναχώρησις τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου μετὰ τοῦ Γέροντος τοῦ Δανιὴλ ἐκ τοῦ Ἁγ. Ὄρους καὶ μετάβασις αὐτῶν εἰς Ί. Μονὴν Πεντέλης, Παρόν, Σίκινον καὶ Φολέγανδρο.

«Ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός Σου καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου Σὸν ποῦ φύγω;
Ἐὰν ἀνάβω εἰς τὸν οὔρανον σὺ εἶ ἐκεῖ· ἐὰν ἀναλάβοιμι τὰς πτέρυγάς μου κατ᾿ ὄρθρον
καὶ κατασκηνώσω εἰς τὰ ἔσχατά της θαλάσσης, καὶ γὰρ ἐκεῖ, ἡ χείρ σου». (Ψαλμ. 138)

 

Παραμείνας ἐκεῖ ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος μετὰ τοῦ Γέροντός του ἐπὶ ἓξ ἔτη, ἀνεχωρησεν ἐπειδὴ εἶχον ἐγερθῇ σκάνδαλα ἀπὸ τίνας μοναχοὺς ἀνόητους καὶ ἀμαθεῖς, οἵτινες (ἀνοήτως φερόμενοι καὶ ὑπὸ τοῦ πονηροῦ ἐλαυνόμενοι ἐξηγέρθησαν ἐναντίον τῶν σοφῶν, εὐλαβῶν καὶ ἐνάρετων καὶ ἁγίων ἐκείνων ἀνδρῶν, οἵτινες ὑπεστήριζαν ὅτι ὁ Χριστιανὸς καὶ ἰδίως ὁ μοναχός, διὰ νὰ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸν διάβολο καὶ διὰ νὰ πλησιάζῃ εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὴν ἀρετήν, πρέπει νὰ ἐξομολογῆται καθαρά, νὰ προσεύχεται, νὰ προετοιμάζεται καὶ συνεχέστερο νὰ κοινωνῇ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, διὰ νὰ ἐνισχύηται καὶ νὰ λαμβάνῃ δύναμιν πνευματικὴν ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ διαβόλου- ὡς τοῦτο ὁρίζουσι καὶ οἱ Ἀποστολικοὶ καὶ οἱ Πατερικοὶ κανόνες. Ἀντιθέτως, οἱ ἀμαθεῖς μοναχοί, ἔλεγον ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ μεταλαμβάνουν συχνά, διότι εἶναι φρόνημα αἱρετικόν. Οἱ οὕτως ἀνοήτως φρονοῦντες ἐποίησαν σύγχυσιν, θόρυβο, σκάνδαλα, διήγειρον καὶ ἄλλους ὁμοίους των καὶ ἐκατηγόρησαν καὶ ἐσυκοφάντησαν εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως τοὺς ἀνωτέρω Ἁγίους, ὁ δὲ Πατριάρχης, πιστεύσας τὰς ῥᾳδιουργίας καὶ ψευτοκατηγορίας, χωρὶς νὰ ἐξέταση ἀκριβῶς αὔτας, ἐπέβαλε ἐπιτίμια εἰς τοὺς ἀνωτέρω Ἁγίους.

 

Λαβόντες οὕτως θάῤῥος οἱ ἄδικοι, ἀπεθρασύνθησαν καὶ κίνησαν διωγμὸν ἐναντίον τῶν ἐκλεκτῶν καὶ Ἁγίων του Ἁγίου Ὄρους Πατέρων καὶ ἄλλους ἐξώρισαν, ἄλλους κακοποίησαν καὶ ἄλλους ὕβριζαν καπηλικώτατα. Τούτου ἕνεκεν πολλοί, βαρυθέντες τὰ σκάνδαλα, ἀνεχώρησαν ἐξ Ἅγιου Ὄρους καὶ διεσπάρησαν εἰς διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος, διασπείραντες οὕτως τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, ὠφελήσαντες καὶ σώσαντες πολλὰς ψυχὰς ἀνθρώπων.

Μεταξὺ τῶν ἐναρέτων τούτων καὶ ἐκλεκτῶν Πατέρων ἦτο καὶ ὁ Ὅσιος Δανιὴλ μὲ τὸν ὑποτακτικόν του Ἀρσένιο. «Δίδοντες τόπον τῇ ὀργῇ» ἀνεχώρησαν ἐκ τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἐλθόντες ἐγκατεστάθησαν κατ᾿ ἀρχὰς εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Πεντέλης, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ κατὰ τὸ ἔτος ἐκεῖνο ἤρχισε ἡ Ἐπανάστασις ἐν Ἑλλάδι καὶ ἀπὸ ὅλας τὰς γωνίας τῆς Ἑλλάδος ἠνήφθη ἡ φλὸξ τοῦ πολέμου, ἠναγκάσθησαν νὰ τὴν ἐγκαταλείψουν, προειπόντος τοῦ Γέροντος Δανιὴλ τὴν λεηλασία, τὴν ἐρήμωσιν καὶ καταστροφὴ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ὑπὸ τῶν Τούρκων ὃ καὶ ἐγένετο καὶ ζήτησαν ἄσυλον εἰς τὰς νήσους Κυκλάδες, εἰς τὰς ὁποίας σχετικῶς ὑπῆρχε ἡσυχία. Κατ᾿ ἀρχὰς ἦλθον εἰς τὴν Μονὴ τῆς «Λογγοβάρδας», εἰς τὸν γνωστόν τους ἐξ Ἁγ. Ὄρους Φιλόθεον Ἡγούμενον, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ἡ Μονὴ τότε εὑρίσκετο ὄχι εἰς τόσον ἀνθηρὰ κατάστασιν, λόγω τοῦ ὅτι οἱ τότε ὀλίγοι μοναχοί της μόλις ἠδυνήθησαν καὶ ἦλθον εἰς Πάρον μόνον μὲ τὰ ῥάσα ποὺ ἐφόρουν φεύγοντες τὴν κατ᾿ αὐτῶν ἐπιδρομὴ τοῦ Δράμαλη, τοὺς ἔστειλε ὁ Ἡγούμενος Φιλόθεος εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου κειμένην ἐν Μαρπίσσῃ, πρὸς τὸν ἐκεῖ διαμένοντα διάσημον Ἱεραπόστολο Ἐθνοκήρυκα Κύριλλον Παπαδόπουλο ὅστις ἡσύχαζε ἐκεῖ μὲ τινὰς ἀδελφοὺς Ἁγιορείτας ἐκ τῶν λεγομένων Κολλυβάδων οἵτινες εἶχον καταφύγει ἐκεῖ πρὸς ἡσυχία. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ὁ σάλος καὶ ἡ τρικυμία ἥτις ἠγέρθη εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος διὰ τὸ προαναφερθὲν ζήτημα τῆς συνεχοῦς Μεταλήψεως καὶ τὸ περὶ μνημοσύνων, ἤρχισε νὰ καταπαύει, οἱ ἀνωτέρω ἀδελφοὶ ὑπέστρεψαν εἰς Ἅγιον Ὄρος ἀφήσαντες τινὰς εἰκόνας (διότι ἦσαν Ἁγιογράφοι) εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τῆς «Λογγοβάρδας», εἰς τοὺς ἀδελφοὺς τῶν μεθ᾿ ὧν εἶχον συγκακοπαθήσει καθὼς καὶ μὲ τοὺς Ἁγίους: Νικόδημον Ἁγιορείτη, Ἀθανάσιον Πάριον, Μακάριον Κορίνθου καὶ ἄλλους ἐκλεκτοὺς καὶ Ἁγίους. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Πατὴρ Κύριλλος μόλις εἶχε ἀρχίσει νὰ ἱδρύῃ τὸ Μονύδριον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἠναγκάσθησαν καὶ κατέφυγαν εἰς τὴν νῆσον Σίκινο καὶ κατόπιν εἰς τὴν Φολέγανδρο εἰς ἣν καὶ παρέμειναν ἀρκετὰ ἔτη, διότι οἱ Φολεγάνδριοι ἔδειξαν μεγάλην ἀγάπην, ἐκτίμησιν καὶ σεβασμὸ τοὺς παρεκάλεσαν «τοῦ μεῖναι σὺν αὐτοῖς». Ἐπειδὴ δὲ ἐστεροῦντο διδασκάλου παρεκάλεσαν τὸν Γέροντα Δανιὴλ νὰ ἐπιτρέψει εἰς τὸν ὑποτακτικόν του Ἀρσένιον νὰ ἀναλάβῃ τὴν ἐκμάθησιν γραμμάτων εἰς τὰ τέκνα των. Καμφθεὶς ὁ Γέρων Δανιὴλ εἰς τὰς παρακλήσεις τῶν ἀγραμμάτων ἐκείνων, ἀλλὰ ταπεινῶν, ἁπλοϊκῶν καὶ ἀκάκων ἀνθρώπων, τῷ ἐπέτρεψε. Ἀφ᾿ οὗ δὲ ἔλαβον τὴν συγκατάθεσιν τοῦ Ἁγίου Γέροντος οἱ Φολεγάνδριοι τὸν προέτειναν εἰς τὸν Σεβασμιώτατον τότε Θήρας καὶ τὸν ἐχειροτόνησεν Διάκονον, ἀπὸ δὲ τὴν Ἑλληνικὴν Κυβέρνησιν ζήτησαν νὰ τὸν διορίσῃ Ἑλληνοδιδάσκαλον. Ἀφ᾿ οὗ δὲ ἔλαβε τὴν ἄδεια ἀπὸ τὸν Γέροντά του καὶ τὸν διορισμό του ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν, ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ἐπεδόθη μὲ ζῆλο νὰ διδάξῃ τὰ τέκνα τῶν Φολεγανδρίων ὄχι μόνον τὰ γράμματα, ἀλλὰ καὶ τὰς ἀρετάς, διότι τὰ γράμματα χωρὶς τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν ἠθικὴ περισσότερον βλάπτουσι παρὰ ὠφελοῦσι. Τοὺς ἐδίδασκε νὰ φυλάττουσι τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου, νὰ ἀγαπῶσιν τὸν Θεὸν μὲ ὅλην των τὴν ψυχὴν καὶ καρδίαν, νὰ ἀγαπῶσι τοὺς γονεῖς των, ἀδελφούς, συγγενεῖς καὶ πάντα ἄνθρωπον, νὰ σέβονται νὰ τιμῶσι καὶ νὰ ὑπακούωσι τοὺς γονεῖς των, τοὺς ἱερεῖς, τοὺς διδασκάλους, τοὺς πρεσβυτέρους, νὰ ἀποφεύγωσι τὸ ψεῦδος, τὴν πολυλογίαν, ἀργολογία, κατάκρισιν, καταλαλιά, αἰσχρολογία, φιλονεικίαν, ἀμέλεια, ὀκνηρίαν καὶ πᾶσαν ἄλλην ἁμαρτίαν, νὰ προσεύχονται, νὰ ἐξομολογῶνται, νὰ νηστεύουν, νὰ κοινωνοῦν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, νὰ ἐπισκέπτονται τοὺς ἀσθενεῖς νὰ παρηγοροῦν τοὺς τεθλιμμένους, νὰ ἐλεοῦν τοὺς πτωχούς. Καὶ εἰς ὀλίγον καιρόν, ἀφ᾿ ἑνὸς ὁ Γέρων Δανιὴλ μὲ τὴν ἐξομολόγησιν καὶ πνευματικὴν διδασκαλία εἰς τοὺς μεγάλους, ἀφ᾿ ἑτέρου ὁ Διάκονος Ἀρσένιος μὲ τὰ γράμματα καὶ τὴν ἠθικὴ διδασκαλία εἰς τὰ μικρὰ παιδιά, κατώρθωσαν ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς Φολεγάνδρου, πλουσίους καὶ πτωχούς, μεγάλους καὶ μικρούς, ἄνδρας καὶ γυναίκας, νὰ τοὺς πλησιάσουν εἰς τὸν Θεὸν καὶ νὰ τοὺς συνδέσουν τὴν ἀγάπην, ὡσὰν νὰ ἦσαν ὅλοι μία οἰκογένεια ἠγαπημένη. Ἐνταῦθα ἤκμαζε τὸ Δαυϊδικὸν λόγιον: «Ἰδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνὸν ὴ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό;» (Ψαλμ. 133) καὶ τὸ Εὐαγγελικὸν «οὐ γάρ εἰσι δυὸ ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἔμον ὄνομα ἐκεῖ εἰμὶ ἐν μέσῳ αὐτῶν». (Ματθ. 18: 20).

 

Βίος καὶ θαύματα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀρσενίου τοῦ νέου τοῦ ἐν τῇ νήσῳ Πάρῳ ἀσκήσαντος

Ἐκδοση ἕκτη
Ἱερὰ Μονὴ Χριστοῦ Δάσους
Πάρος 1996

«Ὁ ἀνθελληνισμὸς τοῦ Βατικανοῦ εἶναι μόνιμος, ὅσο ὁ Ἑλληνισμὸς μένει ἑνωμένος μὲ τὴν Ὀρθοδοξία

 

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

 

Μοῦ ζητήθηκε νὰ δώσω κάποια στοιχεῖα, πού νὰ τεκμηριώνουν την καθιερωμένη ἀνθελληνική στάση τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῶν Λατίνων τοῦ Ἑλλαδικοῦ Χώρου. Διότι πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, πού μὴ γνωρίζοντας τὰ κείμενα, ρωτοῦν μὲ ἀπορία: Ὑπάρχουν ἀποδείξεις; Ἡ ἀπάντηση, δυστυχῶς, εἶναι: Ναί, ὑπάρχουν! Μακάρι νὰ μὴ ὑπῆρχαν καὶ νὰ μὴ ἤμασθε ἀναγκασμένοι νὰ ἀσχολούμεθα μὲ αὐτὸ τὸ θέμα. Δυστυχῶς ὅμως τὰ πράγματα ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ ἀνθελληνισμὸς τοῦ Βατικανοῦ εἶναι μόνιμος, ὅσο ὁ Ἑλληνισμὸς μένει ἑνωμένος μὲ τὴν Ὀρθοδοξία τῶν Ἁγίων, πού συνιστᾶ ριζικὴ ἀνατροπὴ τοῦ παπικοῦ οἰκοδομήματος.

  Μένουμε ἐνδεικτικὰ σὲ κάποιες χαρακτηριστικὲς περιπτώσεις:

 

Ὁ ἐκλεκτὸς συνάδελφος κ. Ἀντ.Παπαδόπουλος (Καθηγ. Παν/μίου Θεσσαλονίκης) στὴ μελέτη του «Ἡ στάση τῶν Ἑλλήνων Καθολικῶν ἔναντι τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 (1971)» τεκμηριώνει τὴν ἀντίθεση, ἀπὸ τὴν ἀρχή, τῶν Λατίνων τῆς Ἑλλάδος στοὺς στόχους τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, ὁ δὲ συνάδελφός μας στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν, Ἐπίκ. Καθηγητής κ. Κων. Μανίκας στὴν διδακτορική του διατριβή προσάγει πλῆθος ἀρχειακῶν μαρτυριῶν γιὰ τὸ θέμα. Οἱ ρωμαιοκαθολικοί τῆς Ἑλλάδος κατευθυνόμενοι ἀπὸ τὴ Ρώμη, ἀρνήθηκαν νὰ στηρίζουν τὸν Ἀγώνα, δείχνοντας παντελῆ ἀνυποταξία καὶ προσφεύγοντας στὴν προστασία τῶν…. δυτικῶν (καθολικῶν) δυνάμεων (Βλ. Κ. Μεταξᾶ, Ἱστορικὰ Ἀπομνημονεύματα,

Ἀθῆναι 1956, σ. 48 ἑ.ἑ.). «Προετίμων τὸν τουρκισμὸν ἀντὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ», σημειώνει καὶ ὁ Ἰ. Φιλήμων (Δοκίμιον Ἱστορικὸν περὶ τῆς Ἑλλην. Ἐπαναστ., τ. Γ’, Ἀθ. 1861, σ. 116 ἑ.). Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί της Ἑλλάδος τελοῦσαν μόνιμα ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῆς Propaganda (Ρώμη), δηλαδὴ ὑπὸ ξένη ἐξάρτηση, κάτι πού συνιστᾶ κατ᾽ οὐσίαν τὸ πρόβλημα τῶν αἱρέσεων στὴν Ἑλλάδα μέχρι σήμερα (ἐξάρτηση ἀπὸ ξένα κέντρα). Παρὰ τὶς προτροπὲς τοῦ ναυάρχου Δεριγνὺ οἱ Λατίνοι ἠρνοῦντο νὰ μετάσχουν στὰ ἑλληνικὰ πράγματα, προτιμώντας, κατὰ τὸν ἴδιο, νὰ δοῦν τὸν τουρκικὸ θρίαμβο (Ph. Argenti, The Expedition of the Colonel Fabvier…, 1953, σ. 72).

Αὐτὸ τὸ πνεῦμα δείχνει ἀνάγλυφα ἔγγραφο τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Γαλλίας στὴ Σμύρνη Pierre Etienne David (1η Ἰουνίου 1828), στὸ ὁποῖο σημειώνεται: «… Γνωστοποιοῦμεν ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος καὶ ὁ Καθολικὸς Κλῆρος τῆς Ναξίας καὶ ὅλη ἡ Καθολικὴ Κοινότης τῆς ἰδίας ταύτης Νήσου, ὡς καὶ αἱ Ἐκκλησίαι, τὰ Παρεκκλήσια, Φιλανθρωπικὰ Ἱδρύματα καὶ ἄλλα Θρησκευτικὰ Ἱδρύματα εἶναι ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Βασιλέως τῆς Γαλλίας, καὶ ὅτι ἡ ἐλαχίστη ὕβρις κατ’ αὐτῶν, κατὰ τὰς παρούσας ταραχάς (sic) διὰ τὰς ὁποίας εἶναι ξένοι (sic), θὰ ἐθεωρεῖτο προσβολὴ διὰ τὸν Κραταιὸν Μονάρχην…» (τὴν μαρτυρία ὀφείλω στὸν κ. Κ. Μανίκα). «Παροῦσαι ταραχαὶ» εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση! Οἱ Λατίνοι «Ἕλληνες» μένουν «ξένοι» καὶ πιστοὶ στὸν «Κραταιὸν Μονάρχην», δηλαδὴ τὸν Σουλτάνο!

Θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι οἱ συμποσούμενοι τότε σὲ 20-25.000 Ρωμαιοκαθολικοί τῆς Ἑλλάδος τὸ ἔκαναν αὐτό, διότι ἀντιμετώπιζαν ἐχθρότητα ἀπό τους Ὀρθοδόξους καὶ αἰσθάνονταν ἀνετώτερα σὲ ὀθωμανικὸ περιβάλλον.

Δὲν εἶναι ὅμως αὐτὴ ἡ ἀλήθεια, διότι οἱ Ἕλληνες πολιτικοί, ὅπως π.χ. ὁ Θ. Νέγρης, ὄχι μόνο ἦσαν ἰδιαίτερα φιλικοὶ ἀπέναντί τους, προβαίνοντας σὲ ἕνα σωρὸ γιὰ χάρη τους παραχωρήσεις, ἀλλά κατοχύρωναν συνταγματικὰ τὴν προστασία τους (ἦσαν οἱ μόνοι ἑτερόδοξοι στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο τότε), κάτι πού ἰσχύει ὥς σήμερα ἀμετακίνητα. Γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστηθοῦν, μάλιστα, οἱ δυτικοὶ προστάτες τους, σημειώθηκε στὸ Σύνταγμα ἤδη τὸ 1822: «Ὅσοι αὐτόχθονες κάτοικοι τῆς Ἐπικρατείας τῆς Ἑλλάδος πιστεύουσιν εἰς Χριστόν, εἰσίν Ἕλληνες…», ὥστε νὰ συμπεριληφθοῦν καὶ οἱ ἀντιτιθέμενοι στὴν Ἐπανάσταση Λατίνοι, καὶ ὄχι: «οἱ ὀρθόδοξοι». Καὶ αὐτὰ μὲν γιὰ τὴν Ἐπανάσταση. Ὑπάρχει ὅμως καὶ συνέχεια. Ἡ γαλλικὴ ἐφημερίδα «Univers», ὄργανο τοῦ Βατικανοῦ, χαρακτηρίζει τὸ 1868 ἀτύχημα τὴ Ναυμαχία τοῦ Ναυαρίνου καὶ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος, γράφοντας: «Τότε μόνο θὰ ἔχουμε ἀφορμὴ νὰ εὐχόμασθε τὴν πτώση τῆς Τουρκίας, ἐὰν ἀντ’ αὐτῆς ἱδρυόταν στὴν ἀνατολὴ ἕνα καθολικὸ κράτος» (Σ. Βουτυρᾶ, Ἡ παπικὴ μοναρχία καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, Ἀθ. 1902, σ. 52 ἑ.). Ὅταν δὲ κατὰ τὸν Α’ παγκόσμιο πόλεμο φάνηκε ἡ δυνατότητα νὰ ξαναπάρει τὸ Οἰκουμ. Πατριαρχεῖο τὴν Ἁγία Σοφία, τὸ Βατικανὸ δήλωνε, ὅτι προτιμοῦσε «νὰ βλέπει τὴν ἡμισέληνον ἐπὶ τῆς Ἁγίας Σοφίας παρὰ τὸν Ἑλληνικὸν (sic) Σταυρόν»! Καὶ κατὰ τὴ μικρασιατικὴ καταστροφὴ τὸ Βατικανὸ ἔστελνε συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στὸν Κεμὰλ Ἀττατούρκ (Σεπτέμβριος 1922) (Βλ. Χρυσοστ. Παπαδοπούλου, ἀρχιεπ., Φύσις καὶ χαρακτήρ τῆς Οὐνίας, Ἀθ. 1928, σ.45).

Ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα! Ἡ ἔρευνα τῶν διαφόρων Κρατικῶν Ἀρχείων θὰ φανερώσει καὶ πολλὰ ἄλλα ἀνάλογα στοιχεῖα γιὰ τὴν ἐποχή μας. Ἡ στάση, ἄλλωστε, τοῦ Βατικανοῦ στὸ «σκοπιανὸ» πρόβλημα, στὸ ὄνομα «Μακεδονία» καὶ στὰ ἑλληνοτουρκικὰ βεβαιώνει, δυστυχῶς, συνέχεια τῆς πολιτικῆς τοῦ Βατικανοῦ. Δὲν ἀπορρίπτουμε, φυσικά, ὅλον τὸν Ρωμαιοκαθολικὸ κόσμο, διότι ὑπάρχουν σ᾽ αὐτὸν κάποια ἐλεύθερα πνεύματα, πού διαφωνοῦν μὲ τὸ παπικὸ κέντρο (κράτος). Τὸ Βατικανὸ δὲν θέλει νὰ δεχθεῖ Ἑλληνισμὸ ὀρθόδοξο, παρὰ μόνο Ἕλληνες-Οὐνίτες, ὑπηρέτες τῶν πολιτικοοικονομικῶν σχεδίων του. Γι᾽ αὐτὸ ἔμεινε πλέον στὴν ἱστορία τὸ ρητορικὸ ἐρώτημα τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου μας κ. Σεραφείμ, ἂν «τὸ Βατικανὸ εἶναι Ἐκκλησία». Διότι, δυστυχῶς, δὲν εἶναι.

 

Ορθόδοξος Τύπος,12/10/2012

 

θρησκευτικά

 

Σχόλιο: Αν μελετήσουμε την Βυζαντινή ιστορία το μεγαλύτερο πλήγμα η αυτοκρατορία το δέχτηκε από τους Καθολικούς της Δ’ Σταυροφορίας. Οι Πέρσες και Άραβες είχαν αποτύχει παλαιότερα και λογικά (προσωπική μου άποψη) θα αποτύχαιναν και οι Τούρκοι διότι η αυτοκρατορία θα ήταν ενωμένη στον Ελλάδικό χώρο και θα είχε τον απαίτουμενο χώρο και έσοδα για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο από την Ανατολή. Αντί αυτού με την Δ’ Σταυροφορία είχαμε τον κατακερματισμό της Μ. Ασίας και της Ελλάδος σε λατινικά και ελληνικά βασίλεια τα οποία μερικά από αυτά υπήρχαν μέχρι και μετά την Άλωση της Πόλης.

 

http://logia-tou-aera.blogspot.gr/2013/10/blog-post_3099.html#more

 

Η καταχώρηση δημοσιεύτηκε από τον/την hristospanagia5 στην κατηγορία ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΒΑΤΙΚΑΝΟ, Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ, με ετικέτες ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΒΑΤΙΚΑΝΟ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ, π.Γεώργιος Μεταλληνός. Προσθέστε τον μόνιμο σύνδεσμο στους σελιδοδείκτες σας.