ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕI

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕI

Παρασκευή, 24 Φεβρουαρίου 2012

Φέτος συμπληρώνονται 88 χρόνια χωρισμού της Εκκλησίας της Ελλάδος. Χωρισμού, δηλαδή των μελών της σε «παλαιοημερολογίτες» και «νεοημερολογίτες» ή πιο σωστά σε «ακαινοτόμητο» και «καινοτομούν» πλήρωμα.

Σε μια εποχή που η διάλυση οικογενειών, η χαλάρωση δεσμών, ο  εξευτελισμός προσώπων και θεσμών, η σαρκολατρεία, η γενική αποστασία από το Θεό, η απιστία και η αμαρτία ως τρόπος ζωής, είναι κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κοινωνίας μας, συλλογιζόμαστε την αναγκαιότητα, έστω και μετά από τόσα χρόνια, της θεραπείας του ημερολογιακού σχίσματος, ως απαραίτητης προϋπόθεσης της ενότητος όλων των πραγματικά Ορθοδόξων, σε μία Κοινωνία Χριστού.

Σε αυτό το άρθρο, όμως, δεν θα ασχοληθούμε με το «ποιος φταίει» για όλα αυτά που συνέβησαν και συμβαίνουν. Δεν θα επιρρίψουμε ευθύνες σε Εβραίους, Φράγκους, μασόνους ή άλλους εξωτερικούς εχθρούς της Ορθοδοξίας. Ούτε καν θα αναλύσουμε τις εκατοντάδες των επιχειρημάτων που τόσα χρόνια εκτόξευαν οι μεν στους δε,  για να πείσουμε για την ορθότητα των απόψεών μας. Και κυρίως δεν θα απευθυνθούμε σε αυτούς που δεν τους πονάει η ενότητα της Εκκλησίας, που δεν λαχταρούν το «ίνα πάντες εν ώσιν», της αληθινής όμως ενώσεως, όχι της οικουμενιστικής, και έχουν βολευτεί με τη σημερινή εκκλησιαστική κατάσταση, επαναπαυόμενοι είτε στην ελέω κρατικής εξουσίας δύναμη της επηρμένης οφρύος τους, είτε από την άλλη στην ψευδαίσθηση ότι αποτελούν τους μόνους γνησίους Ορθοδόξους σε ολόκληρο τον κόσμο, αναθεματίζοντας τους πάντες και τα πάντα.

Εν πρώτοις, όπως καθίσταται κατανοητό, ο μεγάλος εχθρός αυτής της προσπάθειας, είναι η έλλειψη αγάπης. Όχι αγαπολογίας και δήθεν καθωσπρεπισμού, όπου η Αλήθεια, ο Χριστός, εξορίζεται από τους α-θεολόγητους μετα-πατέρες «θεολόγους», αλλά πραγματικής αγάπης, που λειτουργεί μαγνητικά, έλκοντας τους ποθούντας τον Χριστό και απωθώντας τους μισούντας Αυτόν. 
 

Η αγάπη πηγάζει από την ταπείνωση. Να μετρήσουμε τον εαυτό μας όλοι στο ζύγι της ταπείνωσης. Και να εντείνουμε τις προσευχές μας, αδέρφια μου. Σε τέτοιες εποχές διπλές και τριπλές πρέπει να είναι οι προσευχές και οι μετάνοιές μας και τα δάκρυα και τα κομποσκοίνια και οι νηστείες και οι ελεημοσύνες μας, για να μην πέσουμε στις παγίδες του Πονηρού.

Αν με την προσευχή και την ταπείνωση αποκτήσουμε σπλάγχνα αγάπης για τους αδερφούς μας, πρέπει να παλέψουμε με τον επόμενο μεγάλο εχθρό μας,  την επανάπαυση. Ας μην γελιόμαστε, άγιοι πατέρες και αδελφοί. Την ευθύνη για τη σημερινή εκκλησιαστική κατάσταση, δεν την έχουν μόνο οι κεκοιμημένοι. Την έχουμε κι εμείς. Ας μην επαναπαυόμαστε, γιατί θα δώσουμε λόγο φοβερό στον Κριτή!

Όχι, Άγιοι Αρχιερείς του νέου ημερολογίου, μην επαναπαύεστε στην αναγνώρισή σας ως Επίσημης Εκκλησίας από την κρατική εξουσία, και οι «σχισματικοί» παλαιοημερολογίτες ας πάνε να χαθούνε, γιατί θα δώσετε λόγο που δεν μεριμνήσατε για την ενότητα, την ορθή πίστη και τον κατασκανδαλισμό του πληρώματός σας.

Όχι, Άγιοι Αρχιερείς του παλαιού ημερολογίου, μην επαναπαύεστε νομίζοντας ότι η κάθε παράταξή σας αποτελεί την Γνήσια Εκκλησία, και οι «αιρετικοί» νεοημερολογίτες ας πάνε να χαθούνε, γιατί και σεις θα δώσετε λόγο, γιατί ξεφύγατε από την θεάρεστο Αποτείχιση (που επαινείται γιατί προστατεύει την Ενότητα), και μετά όντως σχίσατε τον χιτώνα του Χριστού με τις παρατάξεις σας.

 Όχι, σεβαστοί ιερείς του νέου ημερολογίου, μην επαναπαύεστε στο «άχρι καιρού» και μην φοβάστε ότι θα στενοχωρήσετε τον Επίσκοπό σας (υπάρχει άραγε πιο σωφρονιστική έκφραση αγάπης από το να πει το παιδί  στον πατέρα του (Επίσκοπο) που προδίδει τη μάνα του (Εκκλησία): «πατέρα, δεν σου ξαναμιλώ, μέχρι να ομολογήσεις την αλήθεια!»), γιατί θα δώσετε λόγο για τις ψυχές που εγκλωβίσατε στην καινοτομία.

 Όχι, σεβαστοί ιερείς του παλαιού ημερολογίου, μην επαναπαύεστε στις παρατάξεις των Επισκόπων και να λαλήσετε με παρρησία τον λόγο της εκκλησιαστικής αληθείας, γιατί θα δώσετε λόγο για την ανοχή σας στις κακοδοξίες περί μη εγκυρότητος Μυστηρίων, περί απωλείας της Θείας Χάριτος, κ.λπ. που εκστομίστηκαν κατά καιρούς από τα πνευματικούς σας, αλλά και τα πνευματικοπαίδια σας.  

Όχι, αγαπητοί αδερφοί του νέου ημερολογίου, μην επαναπαύεστε στην κακή υπακοή στους πνευματικούς σας, αφού για θέματα πίστεως ο μη προσωπολατρικός αγιοπατερικός δρόμος είναι η ανυπακοή στην κακοδοξία και η υπακοή στους Αγίους Πατέρες.

 Όχι, αγαπητοί αδερφοί του παλαιού ημερολογίου, μην επαναπαύεστε στο ότι απλά κρατάτε την Ορθοδοξία, αλλά ν' αδιαφορήτε για την ενότητά της.   

Απευθυνόμαστε σε όλους τους Ορθοδόξους καλοπροαίρετους πατέρες και αδερφούς  του παλαιού και του νέου ημερολογίου, Επισκόπους, ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς, που θα έδιναν και τη ζωή τους ακόμη για να βρούνε τα παιδιά τους την ενότητα που εμείς δεν ζήσαμε.

Στον Επίσκοπο που σαν τον μακάριο Ισαάκ τον Σύρο εύκολα θα απαγκιστρωνόταν από τον θώκο αν έβλεπε ότι αυτό θα ωφελούσε αν όχι τους γύρω του, τουλάχιστον τον εαυτό του.

Στον ιερέα που λαχταρά να βρεθεί στον Παράδεισο με τα πνευματικοπαίδια του αγκαλιά και αυτή η λαχτάρα του είναι οδηγός του στην ζωή του και κριτήριο στην πίστη του.

Στον μοναχό που καταφρονώντας τη γνώση του κόσμου τούτου, δεν ανέχεται να καινοτομείται το Ευαγγέλιο.

Στον οικογενειάρχη που ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του και παλεύει για να μην τα αρπάξει μακριά ο ωρυόμενος λέων.  

Τι πρέπει λοιπόν να γίνει; Πώς θα επέλθει η πολυπόθητος ενότητα, έτσι ώστε να πολεμήσουμε μαζί στον καλό αγώνα της Ομολογίας απέναντι στην αίρεση; Της Ορθοδοξίας απέναντι στην κακοδοξία; Της χριστιανικής μας πίστης απέναντι στην αθεΐα και την αποστασία; Και κατά συνέπεια και του δοκιμαζομένου μας πατριωτισμού, απέναντι στους αθέους δυνάστες της χώρας μας;

Αρχικά πρέπει να δημιουργηθεί μία επιτροπή κληρικών και λαϊκών, ασχέτως αν σε πρώτη φάση ακολουθούν το νέο ή το παλαιό ημερολόγιο. Να συντάξουν ένα κείμενο όπου να εμφανίζεται ξεκάθαρα τόσο η ομολογία στις αρχές της Ορθοδοξίας, όσο και η ορθή εκκλησιολογία. Να παραδεχτούμε όλοι τα λάθη του παρελθόντος και να βάλουμε αρχή μετανοίας.

Να συμφωνηθούν:

1.     Ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεση και μάλιστα παναίρεση, αφού νομιμοποιεί όλες τις αιρέσεις.

2.     Ότι η αλλαγή του εορτολογίου έγινε ως πρώτο βήμα για την ενότητα των Ορθοδόξων με τους ετεροδόξους, ενώ ταυτόχρονα διέρρηξε την ενότητα των Ορθοδόξων.

3.     Ότι  την Εκκλησία δεν εκφράζουν οι προσωπικές γνώμες κάποιων επισκόπων, ιερέων, μοναχών ή λαϊκών, αλλά η γνώμη των Πατέρων σε συμφωνία, όπως φαίνεται μέσα από τους Ιερούς Κανόνες και την Εκκλησιαστική Ιστορία.

Ειδικότερα:

Στον χώρο του νέου ημερολογίου:

Βήμα 1^ο: Να αποκαλυφθούν οι Ιεράρχες που πρεσβεύουν οικουμενιστικά και άλλα αιρετικά δόγματα και οι υπόλοιποι Ιεράρχες που εκφράζονται ευθαρσώς κατά του οικουμενισμού, να πάψουν να έχουν επικοινωνία με τους οικουμενιστές. Είναι υποκρισία να πολεμά κανείς στα λόγια την αίρεση και ταυτόχρονα να έχει κοινωνία με τον αιρετικό.



Βήμα 2^ο: Να λαλήσουν οι θέλοντες να θεωρούνται ορθόδοξοι Ιεράρχες και οι μορφωμένοι και ενάρετοι ιερείς και μοναχοί, ως μία γροθιά τον λόγο της αληθείας, ενημερώνοντας το ποίμνιό τους, μη φοβούμενοι μήπως στερηθούν τον κρατικό μισθό, αλλά ούτε και την «δόξα» των ανθρώπων.



Βήμα 3^ο: Εάν δεν υπάρχει δράση από την Ιερά Σύνοδο και τους Επισκόπους, να αρχίσουν, από ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς, αποτειχίσεις άμεσα, ως απαραίτητο μέτρο για την διαφύλαξη της Ορθοδοξίας. Παράλληλα, επιστροφή στο παλαιό εορτολόγιο, αφενός για την ενότητα του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, αφετέρου για την διαφοροποίησή του, από τους αιρετικούς και σχισματικούς οικουμενιστές.



Στον χώρο του παλαιού ημερολογίου:


Βήμα 1^ο: Να αποκαλυφθούν όλες οι παρατάξεις, με σκοπό να ξεκαθαρίσει ποιες από αυτές έχουν έγκυρες χειροτονίες και ποιες αποτελούνται από αυτοχειροτόνητους.



Βήμα 2^ο: Οι παρατάξεις που έχουν διαδοχή να συνέλθουν σε διάλογο ενότητος με σκοπό την ένωση σε ΜΙΑ, με βάση την κρυστάλλινη εκκλησιολογία του ομολογητού πρώην Φλωρίνης Χρυστοστόμου (=να δεχτούν δηλαδή ότι δεν αποτελούν μία ξεχωριστή Εκκλησία, αλλά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος).



Βήμα 3^ο: Με ξεκάθαρη πλέον εκκλησιολογία να μεριμνήσουν μαζί με τους αποτειχισμένους αδελφούς (που πλέον θα βρίσκονται επί το αυτό και λόγω κοινού εορτολογίου), να στείλουν υπομνήματα σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, εν όψει της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, για τα θέματα αυτά της πίστεως.



Αν η μέλλουσα να συνέλθει Αγία και Μεγάλη Σύνοδος δεν συμφωνήσει με τις προηγούμενες Οικουμενικές και δεν επικυρώσει τις, ως 8^η του Μεγάλου Φωτίου (879-880 μ.Χ.) και ως 9^η του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (1341-1343), Συνόδους, και δεν καταδικάσει τον Οικουμενισμό, θα πρόκειται για ληστρική ψευδοσύνοδο και η Εκκλησία θα πάψει να υπάρχει διοικητικά με την μορφή που την ξέρουμε.

Μέχρι την ημέρα όμως που η Εκκλησία θα φύγει στην έρημο, έχουμε χρέος στα παιδιά μας, πνευματικά και σαρκικά, να παλέψουμε για το ορθόδοξο «ίνα πάντες εν ώσιν». Όσοι πολεμήσουν ασυζητητί μια τέτοια προσπάθεια, ίσως εξυπηρετούν συμφέροντα αλλοτρίων. Ήδη εδώ και χρόνια υπάρχουν ενδείξεις, αλλά και αποδείξεις για μασονικό δάχτυλο σε όλες τις καινοτομίες, αλλά και στην διαιώνιση αυτών.

Ίσως όλα τα παραπάνω να είναι «ευσεβής πόθος» ή με τη λογική (την «ανθρώπινη γνώσι»  κατά τον όσιο Ισαάκ Σύρο) να φαντάζουν ουτοπικά,  αλλά αν οπλιστούμε με τον καλό ζήλο του Προφήτου Ηλιού, φλεγόμενοι από την Αγάπη, τον Χριστό, θα ζήσουμε θαύματα αδελφοί μου. Τέτοια θαύματα που μόνο η Πίστη δίνει!

Μην αδιαφορήσετε για την ενότητα αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
γιατί η εποχή του διωγμού και του μαρτυρίου είναι κοντά.

ΙΔΟΥ ΚΑΙΡΟΣ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΣ, ΙΔΟΥ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2012/02/blog-post_24.html