Παναγία Πορταΐτισσα

Παναγία Πορταΐτισσα

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Περὶ τῆς Ἱερᾶς καὶ Θεοποιοῦ Προσευχῆς

Περὶ τῆς Ἱερᾶς καὶ Θεοποιοῦ Προσευχῆς

Τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης Συμεών
Αὐτὴ ἡ θεία προσευχή, ἡ ἐπίκλησις τοῦ Σωτῆρος μας, τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με, εἶναι καὶ προσευχὴ καὶ εὐχὴ καὶ ὁμολογία πίστεως. Παρέχει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, εἶναι χορηγὸς θείων δωρεῶν, κάθαρσις τῆς καρδίας, ἐκδίωξις τῶν δαιμόνων, κατοίκησις μέσα μας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πηγὴ πνευματικῶν ἐννοιῶν καὶ θείων λογισμῶν, ἀπολύτρωσις ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες, θεραπεία τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, χορηγὸς θείου φωτισμοῦ, βρύσις τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, δωρητὴς θείων ἀποκαλύψεων εἰς τὸν ταπεινὸν ἄνθρωπον, καὶ τὸ μόνον σωτήριον, διότι περιέχει τὸ σωτήριον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ μας, ποὺ εἶναι τὸ μόνο ὄνομα ποὺ μᾶς ἐδόθη. Αὐτὸ εἶναι τὸ Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ σωθοῦμε μὲ κανένα ἄλλο ὄνομα, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος (Πράξ. δ´ 12).

Διὰ τοῦτο τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με εἶναι:

Προσευχή, διότι δι᾿ αὐτῆς ἐπιζητοῦμεν τὸ θεῖον ἔλεος.

Εὐχή, διότι παραδίδομεν τὸν ἑαυτόν μας εἰς τὸν Χριστὸν διὰ τῆς ἐπικλήσεώς του.

Ὁμολογία, ἐπειδὴ τοῦτο τὸ ὄνομα ὁμολογήσας ὁ Πέτρος ἐμακαρίσθη.

Μεταδοτικὴ Πνεύματος Ἁγίου, διότι κανεὶς δὲν λέγει Κύριον Ἰησοῦν παρὰ μόνον μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.

Χορηγὸς θείων δωρεῶν, ἐπειδὴ διὰ τὴν ὁμολογίαν αὐτὴν ὑποσχέθηκε ὁ Χριστὸς εἰς τὸν Πέτρον τὰ κλειδιὰ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. (Ματθ. ιστ´, 19).

Κάθαρσις καρδίας, διότι βλέπει καὶ καλεῖ τὸν Θεὸν διὰ τῆς εὐχῆς αὐτῆς. Καὶ πάλιν ἡ εὐχὴ αὐτὴ καθαρίζει αὐτὸν ποὺ βλέπει τὸν Θεόν.

Δίωξις δαιμόνων, διότι ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐδιώχθησαν καὶ διώκονται δαίμονες.

Ἐνοίκησις Χριστοῦ, διότι ὅταν ἔχωμεν τὴν μνήμην τοῦ Χριστοῦ, ὁ Χριστὸς εἶναι μέσα μας καὶ μᾶς γεμίζει εὐφροσύνη, ὅπως λέγει ὁ ψαλμωδός: «Θυμήθηκα τὸν Θεὸν καὶ ἔνοιωσα εὐφροσύνην» (Ψαλ. 76, 4).
 
Βρύσις θείου ἐλέους, διότι ἐπιζητοῦμε τὸ ἔλεος. Καὶ ὁ Κύριος εἶναι ἐλεήμων καὶ εὐσπλαγχνίζεται ὅλους ὅσοι τὸν ἐπικαλοῦνται καὶ ἀποδίδει τὸ δίκαιον γρήγορα εἰς ἐκείνους ποὺ φωνάζουν πρὸς Αὐτόν.

Δωρητὴς θείων ἀποκαλύψεων καὶ μυήσεων εἰς τοὺς ταπεινούς, διότι εἰς τὸν ἁλιέα Πέτρον ἐδόθη ἡ χάρις τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ οὐρανίου Πατρὸς καὶ ὁ Παῦλος ἠρπάγη ἐν Χριστῷ καὶ ἤκουσε θείας ἀποκαλύψεις. Καὶ πάντοτε ἐνεργεῖ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον.

Εἶναι τέλος πάντων τὸ μόνον Σωτήριον, διότι εἰς τὸ ὄνομα κανενὸς ἄλλου δὲν μποροῦμε νὰ σωθοῦμε, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος (Πράξ. δ´ 12). Καὶ μόνον ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου.

Διὰ τοῦτο πρέπει ὅλοι οἱ πιστοὶ νὰ ὁμολογοῦμε ἀδιάλειπτα τοῦτο τὸ ὄνομα καὶ διὰ τὴν διακήρυξιν τῆς πίστεως καὶ διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὴν ὁποίαν τίποτε ποτὲ δὲν πρέπει νὰ μᾶς χωρίση. Διότι τὸ Ὄνομά του παρέχει χάριν καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ἀπολύτρωσιν καὶ θεραπείαν, ἁγιασμὸν καὶ φωτισμὸν καὶ πρὸ πάντων τὴν σωτηρίαν.

Μὲ τὸ θεῖον αὐτὸ Ὄνομα οἱ Ἀπόστολοι ἔκαναν καὶ ἐδίδαξαν μεγάλα καὶ θαυμαστά. Καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος λέγει: «ταῦτα γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ» (Ἰωάν. κ´ 31). Ἰδοὺ ἡ σωτηρία καὶ ἡ ζωή.
 

 Ἁμαρτιῶν ἀπολύτρωσις, ἐπειδὴ διὰ τὴν ὁμολογίαν του εἶπε εἰς τὸν Πέτρον ὁ Κύριος: «Ὅσα θὰ λύσης, θὰ εἶναι λυμένα εἰς τὸν οὐρανόν» (Ματθ. ιστ´, 19).

Θεραπευτήριον ψυχῶν καὶ σωμάτων, διότι ὁ Πέτρος εἶπε: «Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σήκω καὶ περιπάτει» (Πράξ. γ´, 6). Καὶ πάλιν: «Αἰνέα, σὲ θεραπεύει ὁ Ἰησοῦς Χριστός» (Πράξ. 9, 34).

Χορηγὸς θείου φωτισμοῦ, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν καὶ μεταδίδει τὴν λαμπρότητα καὶ τὴν χάριν του εἰς ἐκείνους ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται· ὅπως λέγει καὶ ὁ ψαλμωδός: «Ἂς εἶναι ἡ λαμπρότης τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας ἐπάνω μας» (Ψαλ. 89, 17).

Βρύσις θείου ἐλέους, διότι ἐπιζητοῦμε τὸ ἔλεος. Καὶ ὁ Κύριος εἶναι ἐλεήμων καὶ εὐσπλαγχνίζεται ὅλους ὅσοι τὸν ἐπικαλοῦνται καὶ ἀποδίδει τὸ δίκαιον γρήγορα εἰς ἐκείνους ποὺ φωνάζουν πρὸς Αὐτόν.

Δωρητὴς θείων ἀποκαλύψεων καὶ μυήσεων εἰς τοὺς ταπεινούς, διότι εἰς τὸν ἁλιέα Πέτρον ἐδόθη ἡ χάρις τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ οὐρανίου Πατρὸς καὶ ὁ Παῦλος ἠρπάγη ἐν Χριστῷ καὶ ἤκουσε θείας ἀποκαλύψεις. Καὶ πάντοτε ἐνεργεῖ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον.

Εἶναι τέλος πάντων τὸ μόνον Σωτήριον, διότι εἰς τὸ ὄνομα κανενὸς ἄλλου δὲν μποροῦμε νὰ σωθοῦμε, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος (Πράξ. δ´ 12). Καὶ μόνον ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου.

Διὰ τοῦτο πρέπει ὅλοι οἱ πιστοὶ νὰ ὁμολογοῦμε ἀδιάλειπτα τοῦτο τὸ ὄνομα καὶ διὰ τὴν διακήρυξιν τῆς πίστεως καὶ διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὴν ὁποίαν τίποτε ποτὲ δὲν πρέπει νὰ μᾶς χωρίση. Διότι τὸ Ὄνομά του παρέχει χάριν καὶ ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ἀπολύτρωσιν καὶ θεραπείαν, ἁγιασμὸν καὶ φωτισμὸν καὶ πρὸ πάντων τὴν σωτηρίαν.

Μὲ τὸ θεῖον αὐτὸ Ὄνομα οἱ Ἀπόστολοι ἔκαναν καὶ ἐδίδαξαν μεγάλα καὶ θαυμαστά. Καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος λέγει: «ταῦτα γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ» (Ἰωάν. κ´ 31). Ἰδοὺ ἡ σωτηρία καὶ ἡ ζωή.

 Πηγὴ πνευματικῶν ἐννοιῶν καὶ λογισμῶν, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ θησαυρὸς κάθε σοφίας καὶ γνώσεως καὶ τὰ χορηγεῖ αὐτὰ εἰς ἐκείνους ποὺ κατοικεῖ.

Ἁμαρτιῶν ἀπολύτρωσις, ἐπειδὴ διὰ τὴν ὁμολογίαν του εἶπε εἰς τὸν Πέτρον ὁ Κύριος: «Ὅσα θὰ λύσης, θὰ εἶναι λυμένα εἰς τὸν οὐρανόν» (Ματθ. ιστ´, 19).

Θεραπευτήριον ψυχῶν καὶ σωμάτων, διότι ὁ Πέτρος εἶπε: «Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σήκω καὶ περιπάτει» (Πράξ. γ´, 6). Καὶ πάλιν: «Αἰνέα, σὲ θεραπεύει ὁ Ἰησοῦς Χριστός» (Πράξ. 9, 34).

Χορηγὸς θείου φωτισμοῦ, διότι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸν καὶ μεταδίδει τὴν λαμπρότητα καὶ τὴν χάριν του εἰς ἐκείνους ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται· ὅπως λέγει καὶ ὁ ψαλμωδός: «Ἂς εἶναι ἡ λαμπρότης τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας ἐπάνω μας» (Ψαλ. 89, 17).