Σήμερα
πού γιορτάζομε μέ λαμπρότητα καί συγκίνηση, μέ δέος καί ἱερά κατάνυξη
τήν ἑορτή τῆς Παναγίας μας, ἂς ἀφήσωμε τήν καρδιά μας νά Τῆς μιλήσῃ, μέ
τόν τρόπο πού ἐκείνη, ἡ καρδιά δηλαδή γνωρίζει, ἀφοῦ ἡ Παναγία Μητέρα
τοῦ Κυρίου μας εἶναι καί ἡ δική μας γλυκειά μάνα καί παρηγοριά.
Ἂς
ἀφήσωμε τήν ψυχή μας νά Τῆς πῇ τούς πόνους καί τίς ἐσώτατες ἐπιθυμίες
μας. Τούς πόθους καί τίς ὃποιες ἀναζητήσεις μας. Ἂς κάνωμε ὃπως τό παιδί
μιλάει βαθειά ἐσωτερικά, οὐσιαστικά στήν μητέρα του. Ἂς ὑψώσωμε τά
μάτια μας, ὣστε νά ἀτενίσωμε τούς δικούς Της ὀφθαλμούς, τούς γεμάτους
γλυκύτητα καί ἀγάπη, στοργή καί γαλήνη.
Ἂς
πλησιάσωμε τό πανάγιο, τό περίπυστο καί θαυματουργό εἰκόνισμά Της καί
ἂς ἀσπασθοῦμε τά πανάγια χέρια Της, πάνω στά ὁποῖα ἀναπαύεται ὁ Θεός, ὡς
βρέφος γαλακτοτροφούμενον. Ἂς καταφιλήσωμε αὐτά τά χέρια, πού ἒγιναν
θρόνος τοῦ Οὐρανίου Βασιλέως, ἀλλά καί ἀγκαλιά διάπλατη, παρηγοριᾶς,
θαλπωρῆς καί ἐλπίδος γιά κάθε ἂνθρωπο.
Ἐκείνη
ἀδελφοί μου, μᾶς ἀκούει στοργικά, μᾶς βλέπει σπλαγχνικά καί μεταφέρει
γοργά τά αἰτήματά μας πρός τόν Υἱόν καί Θεόν Της καί Θεόν ἡμῶν.
Γι’
αὐτό τήν τιμᾶμε, ὡς Βρεφοκρατοῦσα καί Ἐλεοῦσα, ὡς Γλυκοφιλοῦσα καί
Παραμυθία, ὡς Ἐπακούουσα καί Δεομένη, ὡς Φοβερά Προστασία, ὡς Παντάνασσα
καί Γηροκομήτισσα καί ὃπως ἀλλιῶς.
Ἐξαιρέτως
σήμερα, ἂς στραφοῦμε ὡς Ἒθνος καί Λαός, πρός τήν πάνσεπτηκαί πανακήρατη
μορφή Της καί ἂς Τήν εὐχαριστήσωμε ἐν εὐγνωμοσύνῃ γιά τίς πρός τήν χώρα
μας ἐμφανεῖς καί ἀφανεῖς εὐεργεσίες Της καί γιά τήν μεγάλη προστασία
Της, ἀφοῦ ἀνεδείχθη διαχρονικά ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός καί Πρόμαχος τῆς
Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος. Αὐτό καί ἡ ἱστορία τό μαρτυρεῖ καί ἡ παράδοση τό
ἐπικυροῖ, ἡ Ἑλληνική γῆ τό βεβαιώνει καί τά πέλαγά μας τό ἐπισφραγίζουν.
Γι’ αὐτό ἡ Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας εὐλαβῶς ἀνήγειρεἱερά σεβάσματα πρός
τιμήν Της, σέ πόλεις καί σέ χωριά, σέ βουνά καί σέ κάμπους καί στά
πανέμορφα νησιά μας, Μοναστήρια δηλαδή, Ναούς μεγάλους ἢ μικροτέρους,
ἀλλά καί ταπεινά ἐξωκκλήσια.
Ἂς
Τήν παρακαλέσωμε, νά συνεχίσῃ νά δέεται πρός τόν Κύριόν μας, ὣστε νά μή
ἐγκαταλείψῃ τόν Λαό μας, παρά τίς πολλές ἁμαρτίες μας καί τήν ἀποστασία
μας, παρά τήν ἄρνησή μας νά ἐφαρμόζωμε στή ζωή μας τό πανάγιο θέλημά
Του καί παρά τήν ἀπαξίωση πρός στά ἱερά καί σωτήρια προστάγματά Του.
Νά
φωτίζῃ τούς Ἂρχοντας αὐτοῦ τοῦ τόπου, ὣστε νά σκέπτωνται καί νά
ἀποφασίζουν συνετῶς καί μέ πίστη καί φόβο Θεοῦ, νομοθετοῦντες σύμφωνα μέ
τό θέλημα Του καί ὂχι σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τῶν πονηρῶν καιρῶν καί
τῶν ἁμαρτωλῶν ἀπαιτήσεων, γιά νά μή ὁδηγηθοῦμε ὡς χώρα στόν γκρεμό καί
στόν ὂλεθρο.
Νά
μᾶς ἐνισχύῃ ὃλους, ὣστε νά βαδίζωμε στόν ἲσιο δρόμο, στόν δρόμο τῆς
ἀληθείας, τῆς ταπείνωσης, τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀληθοῦς θεοσεβείας.
Ἂς
ἐκζητήσωμε, μέ συντριβή καρδίας καί δάκρυα μετανοίας, γονυπετεῖς
συγγνώμη ἀπό τήν προστάτιδά μας, ἀπό τήν κοσμοσώτειρα καί τῆς Πατρίδος
μας τήν σώτειρα, γιά τά ἀτοπήματά μας, γιά τήν λήθη ἐκ μέρους μας τῆς
πρός ἡμᾶς ἀμέτρου συμπαθείας Της, γιά τήν ἒλλειψη σεμνότητος καί
ἁγιότητος στήν προσωπική μας καί κοινωνική πορεία καί γιά ὃ,τι ἂλλο
ἐπράξαμε ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ, ἐν νυκτί καί ἐν ἡμέρᾳ καί τήν ἐπικράναμε
πληγώνοντας τά πανάγια μητρικά Της σπλάγχνα.
Ἐλᾶτε
τέλος, ἀδελφοί μου, ὃσοι φιλόθεοι, φιλάγιοι καί τῆς εὐσεβείας ἐρασταί,
ὓμνους νά ἀναμέλψωμε μετά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν οὐρανίων δυνάμεων,
πρός τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί μέ ἂσματα τήν Θεομήτορα νά
καταστέψωμε, ἀλλά καί νά Τῆς ὑποσχεθοῦμε, ὃτι θά προσπαθήσωμε στίς
ἀρετές Της νά Τήν μιμηθοῦμε, δηλαδήστήν πρός τόν Θεόν ἀγάπη καί
ἀφοσίωση, στήν ταπείνωση, στήν προσευχή, στήν νηστεία καί στήν
περισυλλογή, στήν σεμνότητα καί στό ἦθος, στήν ὑπομονή καί στήν
φιλανθρωπία.
Ἀγαπητοί μου,
Ἀπό
τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, ἀπευθύνω πρός ὃλους σας, τίς θερμότερες εὐχές
μου ἐπί τῇ ἱερᾷ καί σεβασμίᾳ ἑορτῇ τῆς Παναγίας μας, γιά ὑγιεία, χαρά
καί εὐτυχία κατά Θεόν καί γιά ἒτη πολλά, ἃγια καί κατά πάντα εὐλογημένα
παρά Κυρίου.
Σᾶς ἀσπάζομαι ὃλους μέ ἀγάπη πατρική, ἐπικαλούμενος τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας.