Για το ότι δεν πρέπει να κατακρίνουμε
Από το Γεροντικό
Κάποτε ο αββας Αμμωνάς σταμάτησε σ’ ένα μέρος για να φάει. Εκεί γύρω έμενε ένας μοναχός, που είχε κακή φήμη. Την ώρα μάλιστα εκείνη, που είχε φτάσει ο Αμμωνάς, συνέπεσε να επισκεφτεί το κελί του αδελφού, που κατηγορούσαν, η γυναίκα με την οποία σχετιζόταν.
Η επίσκεψη της γυναίκας μαθεύτηκε γρήγορα και δημιούργησε μεγάλη ταραχή. Τότε, όσοι έμεναν στον τόπο εκείνο, συνάχτηκαν με την πρόθεση να πάνε να διώξουν το μοναχό. Επειδή όμως είχαν πληροφορηθεί, ότι είχε έρθει στα μέρη τους ο επίσκοπος Αμμωνάς, του ζήτησαν να τους βοηθήσει στο σκοπό τους. Όταν ο αδελφός έμαθε τι του ετοιμάζουν, έκρυφε τη γυναίκα κάτω από ένα μεγάλο πιθάρι.
Την ώρα εκείνη έφτασε ο Αμμωνάς και από κοντά ο υπόλοιπος κόσμος. Ο επίσκοπος πρόλαβε να δει την ενέργεια του μοναχού και “διά τον Θεόν, εσκέπασε το πράγμα”. Μπαίνει μέσα στο κελί και κάθεται πάνω στο πιθάρι, ενώ ταυτόχρονα διέταξε να ψάξουν παντού. Όταν πια είχαν ψάξει σ’ όλες τις μεριές και δε βρήκαν τη γυναίκα, είπε ο Αμμωνάς. Τι είναι αυτό, που κάνατε; Ο Θεός να σας συγχωρήσει. Προσευχήθηκε και είπε μετά σε όλους να φύγουν. Όταν έμεινε μόνος με το μοναχό, έπιασε το χέρι και του είπε· ”Πρόσεχε σεαυτώ, αδελφέ” και έφυγε.
