Εἴχαμε κάποτε μία ὡραία Ἑλληνικὴ γλῶσσα…
Τὰ ἑλληνικά ἦταν καὶ παραμένουν μία
δύσκολη γλῶσσα. Ὑπήρχε, ὅμως, στὰ παλαιότερα χρόνια μία ἠθική ὑποχρέωσις
τῶν πολιτικῶν, τῶν δημοσιογράφων καὶ τῶν διαμορφωτῶν τῆς κοινῆς γνώμης
νὰ μιλοῦν καὶ νὰ γράφουν σωστὰ ἑλληνικά.
Διὰ νὰ δείχνουν τὸν σεβασμόν τους
πρὸς τὴν πανάρχαια γλῶσσα μας καὶ διὰ νὰ γίνονται παράδειγμα πρὸς
μίμησιν ἀπὸ τὸν λαόν. Σήμερα δυστυχῶς ἀκούμε καὶ διαβάζουμε σοβαρὰ
γλωσσικὰ ὀλισθήματα ἀπό –ὑποτίθεται- μορφωμένους ἀνθρώπους.
Καταγράφω
χαρακτηριστικὰ τὰ ἀκόλουθα:
Ἀπό προβεβλημένο στέλεχος τῆς
κυβερνήσεως ἀκούσαμε τὴν δήλωσιν ὅτι θὰ ἀσχοληθεὶ μὲ τὸ πρόβλημα «τῶν
πλεονάζοντων θέσεων»! Διπλό τὸ ὀλίσθημα.
Πρῶτον ἡ λέξις θέσις εἶναι γένους
θηλυκοῦ, ἄρα τὸ σωστόν εἶναι «τῶν πλεοναζουσῶν θέσεων». Ἀλλὰ καὶ ἀρσενικὸν
νὰ ἦταν τὸ γένος, τὸ σωστὸν εἶναι «τῶν πλεοναζόντων ὑπαλλήλων», ὄχι
«πλεονάζοντων» . Ἐκτὸς ἄν ὁ ὁμιλητὴς μιμεῖται τὴν κακόηχη «δημοτικιά»
τῶν ἀριστερῶν φοιτητικῶν συλλόγων ποὺ γράφουν «τοῦ Πανεπιστήμιου» ἀντί
«τοῦ Πανεπιστημίου».
Νεόκοπον πολιτικὸν κόμμα ἐμφανίσθηκε
καὶ ὀνομάσθηκε «Νέα Μέρα». Μὲ τὸ καλημέρα ἔγινε τὸ ὀλίσθημα. Ἡ λέξις ΜΕΡΑ
δὲν εἶναι ὑπαρκτὴ λέξις, ἀλλὰ παραφθορὰ καὶ προφορική λαϊκότροπη μορφὴ
τῆς λέξεως «ἡμέρα». Τὸ λεξικόν Μπαμπινιώτη στὸ λήμμα «μέρα» γράφει: Βλέπε
λέξη «ἡμέρα».
Τὸ προφορικὸ ἰδίωμα ἔχει μεγαλύτερες ἀνοχές. Ἀλλὰ ἕνα πολιτικὸν κόμμα, ποὺ ὑπόσχεται ὅτι θὰ ὑπερασπισθεῖ τὸ ἔθνος καὶ τὸν λαόν, ὀφείλει πρωτίστως νὰ ὑπερασπίζεται τὴν γλῶσσα καὶ τὴν ἐθνικὴν κληρονομίαν μας.
Καὶ τὸ «γειά σου» προέρχεται ἀπό
συγκεκομμένη μορφή τῆς λέξεως «ὑγεία», ἀλλὰ κανεὶς πολιτικός μέχρι
σήμερα δὲν τόλμησε νὰ μετονομάσει τὸ Ὑπουργεῖον Ὑγείας σὲ Ὑπουργεῖο
«Γειας».
Στὰ Λύκειά μας, μὲ τὴν ἀνοχή ὀρισμένων -ὄχι ὅλων- ἐκπαιδευτικῶν καθιερώθηκε ἡ μαθητικὴ ἔκφρασις
«πενταήμερη ἐκδρομή». Τέτοια ἔκφρασις στὰ ἑλληνικά δὲν ὑπάρχει. Τὸ σωστὸν
εἶναι νὰ λέμε «πενθήμερη», ἀλλά ὁ περιρρέων λαϊκισμὸς καὶ ἡ διάθεσις… νὰ
μὴν θίξουμε τὰ καημένα τὰ παιδιά ἀφήνει τὸ λάθος νὰ σέρνεται καὶ νὰ
διαιωνίζεται. Ἡ λέξις ἡμέρα ἔπαιρνε καὶ θὰ παίρνει ες ἀεί δασεία, ἔστω
καὶ ἄν ἐπεβλήθη μὲ πραξικοπηματικόν τρόπον τὸ μονοτονικόν τὸ 1982. Ἄρα τὸ
ταῦ ὅταν ἔπεται δασυνομἐνη λέξις γίνεται θῆτα.
Πενθήμερη, ἀνθυπολοχαγός κ.λπ. Ὅσο
καὶ ἄν κάποιοι δήθεν προοδευτικοί θέλουν νὰ ξεχάσουμε τὴν διαχρονικὴν Ἑλληνικὴν και τη δασεία μας, οἱ τόνοι καὶ τὰ πνεύματα δὲν χάνονται. Ὑπάρχουν καὶ διακηρύσσουν τὴν παρουσίαν τους. Τὸ ἔντυπον ποὺ διαβάζετε
λέγεται ἐφημερίδα ἀπὸ τὸ ἐπί + ἡμερίδα. Δὲν λέγεται ἐπημερίδα.
Ἀλλὰ καὶ οἱ ξένοι σέβονται τὸν ἱστορικόν τονισμόν ποὺ ἀπεμπολοῦν οἱ τονοφάγοι. Οἱ Ἄγγλοι γράφουν HELLAS,
διότι ἡ Ἑλλάς εἶναι δασυνομένη λέξις. Οἱ Βούλγαροι γράφουν ΧΕΜΟΥΣ τὸ ὄρος
Αἴμος (The Balkans), ἐπειδή παίρνει δασεία (καὶ περισπωμένη στὸ ι (ἰῶτα), διὰ νὰ θυμόμαστε
τὰ ἀθάνατα ἑλληνικά ποὺ μάθαμε).
Ἡ ἐκμάθησις τῶν ἑλληνικῶν σὲ ὅλη τὴν
συνέχειά τους καὶ ἡ ἔμφασις στὰ Αρχαῖα Ἑλληνικὰ μὲ τοὺς τόνους καὶ τὰ
πνεύματα εἶναι παιδευτικὸn αγαθὸn καὶ ἔνδειξις σεβασμοῦ πρὸς τὴν ἱστορία
μας, τὴν ταυτότητά μας, τὴν ἐθνική μας ὕπαρξις. Ἐπὶ πλέον, ὅμως, εἶναι καὶ ἄθλημα πνευματικό διὰ τοὺς νέους μὲ πιθανά καλὰ ἀποτελέσματα στὸν
οἰκονομικό καὶ ἐπιχειρηματικό τομέα.
Στὴν Ἰαπωνία καὶ στὴν Κορέα ἀνακάλυψαν, μετά ἀπό σοβαρή ἔρευνα πολλῶν ἐπιστημονικῶν ειἰδικοτήτων, ὅτι
τὸ οἰκονομικό τους θαῦμα ὀφείλεται κυρίως στὸν κόπο ποὺ καταβάλλουν οἱ
μαθητές τοῦ Δημοτικοῦ διὰ νὰ μάθουν τὶς χιλιάδες ἰδεογραμμάτων τοῦ ἀλφαβήτου τους.
Ο Έλληνας Πρέσβυς ε.τ. Μάνος
Μεγαλοκονόμος έχει καταγράψει σὲ ἄρθρα του τὸ μυστικό τῆς οἰκονομικῆς
καὶ ἐπιστημονικῆς ἀναπτύξεως τῶν Κινέζων, οἱ ὁποίοι πάντα νικοῦν τοὺς Ἀμερικανοὺς στοὺς διαγωνισμούς Μαθηματικῶν. Τὸ μυστικό εἶναι ἡ ἀνάπτυξις
τοῦ παιδικοῦ ἐγκεφάλου μέσω τοῦ δυσκόλου ἀλφαβήτου τῆς κινεζικῆς.
Οἱ ἀπλουστεύσεις ἔβλαψαν τὴν παιδεία. Ἄς διδάξουμε στὰ παιδιά μας τὰ σωστῶς διαχρονικὰ ἑλληνικά!
Κωνσταντῖνος Χολέβας- Πολιτικός Ἐπιστήμων
