Μητροπολίτην ἐπιζητοῦμε, Ὅχι Δεσπότην.

 Σταμάτης Κουτσοδόντης

     Κάποιος πνευματικός στην Αθήνα, ο πάτερ Πορφύριος που κοιμήθηκε πριν από πέντε χρόνια, έλεγε: «όταν κοιτάζω την Κυριακή το εκκλησίασμα, νομίζω πως βρίσκομαι σε γηροκομείο».

Ασφαλώς και δεν είναι τυχαίο το γεγονός που οι άνθρωποι φεύγουν σήμερα από την εκκλησία και δεν νοιώθουν αρκετά συνδεμένοι με αυτήν. Πολλοί την αποστρέφονται λόγω της εσωτερικής σύγκρουσης και διαμάχης στους κόλπους της. Καθοριστικό και σπουδαίο ρόλο παίζουν, το ξερό και άνευ ουσίας, ελλείψει πράξεων, ανούσιο κήρυγμα καθώς και η πλημμελής ποιμαντική φροντίδα. 

Εις το σημείο τούτο, μέγα λάθος βέβαια διαπράττουν οι πιστοί όταν τοποθετούν τους εαυτούς των κάτω από την κυριαρχία των εκκλησιαστικών ηγετών, εφ' όσον οι λόγοι και οι πρακτικές αυτών των «πνευματικών ταγών», έτσι ικανοποιούνται να παρουσιάζονται ή νομίζουν πως είναι, παρεκκλίνουν από την «εν Χριστώ αγάπη» που κατά κόρον διαλαλούν ως να πρόκειται για εμπόρευμα. Διότι η επί της γης Εκκλησία, η στρατευομένη, δεν απαρτίζεται μόνο από τον κλήρο, ή από τους παππάδες, όπως πολλοί τους αποκαλούν. Απαρτίζεται και από τους πιστούς. Ο λόγος λοιπόν επί παντός επιστητού ανήκει σε όλους αυτοδίκαια, εφ' όσων αφορά θέματα Πίστεως και Δικαιοσύνης. 

Αφορμή για την μακρόσυρτη τούτη εισαγωγή μου, στάθηκε το πρόσφατο δημοσίευμα του κ. Σωτήρη Τζούμα, το αναφερόμενο στα συμβαίνοντα στην δικαστική διαμάχη περί της Σκήτης των Αγίων Πατέρων, υπό τον τίτλο «Το άδικον ούκ Ευλογείται», άρθρο το οποίο με βρίσκει απολύτως σύμφωνο και συντασσόμενο με όλα όσα εκφράζει κυρίως κατά του δεσπότη π. Μάρκου και ασφαλώς των ευφάνταστων και ανερμάτιστων «μαρτύρων».  

Εξ΄ αρχής θέλω να αποσαφηνίσω πως μέλημά μου είναι η υπεράσπιση των πραγματικών περιστατικών και γεγονότων υπέρ της Μονής και όχι υπέρ του κοιμηθέντος Γέροντος Αμβροσίου, καθ' ότι η προσωπολατρεία που από κάποιους με φανατισμό εκδηλώθηκε προς τον μακαριστό Γέροντα όταν ευρίσκετο εν ζωή, δεν χωρεί και δεν έχει θέση, εις την Ορθόδοξη Χριστιανική λατρεία και διδασκαλία. Επικουρικά λοιπόν επιθυμώ να επικεντρωθώ σε κάποια σημεία του δημοσιεύματος του κ. Σωτήρη Τζούμα, αναφορικά με τους ευφάνταστους και ανερμάτιστους «μάρτυρες» που έγραψε.

1^ον. Ουδέποτε ο γέροντας Αμβρόσιος δεν μου είχε εκφρασθεί για μυστική συμφωνία μεταξύ του ιδίου και του απελθόντος Μητροπολίτη Διονυσίου, για να ηγουμενεύει εκείνος ως απεσταλμένος του, με την ανοχή δηλαδή του Διονυσίου. Ούτε ποτέ συζητήθηκε ή σχολιάσθηκε στην μικρή και κλειστή κοινωνία μας κάτι τέτοιο. Εξ' άλλου ο γέροντας ποτέ δεν μνημόνευσε το όνομα του Διονυσίου (Μνήσθητι κύριε του αρχιεπισκόπου ημών Διονυσίου). Μνημόνευε μόνον τον Μητροπολίτη Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών κ. Χρυσόστομο, τόσο στην Μονή, όσο και στην εκκλησία της Αγίας Ματρώνας της πόλεως Χίου (ευρισκόμενη μετά την κλινική Αυγουστή επί της οδού Αγ. Αποστόλων).  Ο Γέροντας Τιμούσε ανεξαιρέτως όλους τους κληρικούς του Νέου ημερολογίου.

Όντως πολύ φαντασία χρειάστηκε από αυτούς τους «μάρτυρες»!!!  Αλήθεια έδρασαν τυχαία και συμπτωματικά;;; 

2^ον. Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκαλούσαν τα λόγια του Γέροντα Αμβροσίου, όταν μου αναφερόταν κατά καιρούς και σε ανύποπτους χρόνους που ανοίγαμε τέτοιες συζητήσεις, σε κύκλους του περιβάλλοντος των Μητροπολιτών του μακαριστού Διονυσίου και νυν π. Μάρκου, που τον αποκαλούσαν με το κατά κόσμον βαπτιστικό όνομά του, Αγγελή και όχι Γέροντα Αμβρόσιο. Δεν ήθελαν το όνομά του μήτε να το ακούουν, μήτε να το προφέρουν κάποιοι. Τόσο καλά! Τα γνώριζε αυτά τους τα καμώματα ο γέροντας Αμβρόσιος και συχνά λυπούμενος επαναλάμβανε: «έκαστος κατά την καρδίαν του». Όπως ήταν φυσικό μου δημιουργούντο οι χειρότερες εντυπώσεις για αυτούς που επέλεξαν να επιτελούν το λειτούργημα της σωτηρίας των ψυχών ημών. 

3^ον. Προ 10ετίας ίσως και περισσότερο, σε συζήτηση με γνωστότατο κληρικό της Μητροπόλεως, χειρίστη εντύπωση αποκόμισα από το μένος και την περιφρόνηση που είχε κατά του Αμβροσίου και της Σκήτης, όχι για κανέναν λόγο μεμπτό, αλλά επειδή παρέμειναν πιστοί εις το πατρώο ημερολόγιο! Μάλιστα ο ίδιος απέτρεπε κάποιους πιστούς και εμένα τον ίδιο για να μεταβαίνουμε στη Μονή. Κάποτε του τα είπα έξω από τα δόντια και έκτοτε πάγωσαν οι σχέσεις μας, αλλά και σε άλλους μη Χιώτες, επισκέπτες του νησιού που δεν ήξεραν, τους έλεγε μη πάτε ως εκεί, είναι κλειστή η Μονή δεν έχει ανθρώπους!

4^ον. Θανόντος του Αμβροσίου κατά την στιγμή του μνημονεύματος του ονόματός του, που δόθηκε για μνημόνευση, άλλος ιερέας της Μητροπόλεως Χίου και δη εξομολόγος, αντί να τον μνημονεύσει ως Γέροντα Αμβρόσιο, τον μνημόνευσε ως Αγγελή. Πράγματι κάποιοι «λειτουργοί» του Υψίστου τον «αγαπούσαν» τόσο πολύ!!!

5^ον. Όσο για τον μακαριστό Διονύσιο, τα πράγματα έτσι όπως τα αναφέρει ο κ. Τζούμας είναι. Υποληπτόταν και εκτιμούσε πολύ τον Αμβρόσιο. Επιπλέον δε, απεδέχετο την Αρχιεροσύνη του νυν Μητροπολίτη των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών κ. Χρυσοστόμου με τον οποίον και είχε τηλεφωνική συνομιλία όπως γνωρίζω, πρόθυμος μεν να χορηγήσει την άδειά του για να τελέσει μετά του Αμβροσίου κάποια εξόδιο Ακολουθία που δεσμεύομαι να κατονομάσω, φοβούμενος δε όμως ο Διονύσιος, μη του δημιουργήσουν προβλήματα κύκλοι του περιβάλλοντός του, έτσι τους κατονόμασε, παρακάλεσε δε τον Μητροπολίτη κ. Χρυσόστομο όπως μη παραστεί.

     Τι εκ τούτων συνάγεται λοιπόν; Βοούσε όλη η Χίος από τα κρυφά και φανερά «κατορθώματα» μελών του τοπικού κλήρου της Μητροπόλεως Χίου όλων των βαθμίδων κατά της Σκήτης των Αγίων Πατέρων και του Γέροντος Αμβροσίου, ως που ξαφνικά μετά τον θάνατο του Αμβροσίου, «μάρτυρες» - «κοινοί εφιάλτες» στράφηκαν κατά των συμφερόντων της Μονής που έδειχναν ως τότε πως την αγαπούσαν.

Η Μονή επί μακρά σειρά ετών ενέπνεε και εξακολουθεί να εμπνέει πλήθος ορθοδόξων πιστών εντός και εκτός Ελλάδος, ανεξαιρέτως του ποιου ημερολογίου ακολουθούν, αφού ο Θεός, ο Τριαδικός Θεός, είναι ένας. Επίσης να μη διαφεύγει της προσοχής μας, η αναπαλαίωση και οικοδόμηση που παρατηρήθηκε στην Μονή, δείγμα της αγάπης που όλα αυτά τα χρόνια την περιέβαλε ο λαός της Χίου και του εξωτερικού και που συνεχίζει άγρυπνα να το αποδεικνύει.    

Δικαίως λοιπόν και πολύ επιεικώς ο κ. Σωτ. Τζούμας χαρακτηρίζει τον π. Μάρκο ως Πόντιο Πιλάτο.

     Θα κάνω όμως και τον επιβαλλόμενο παραλληλισμό προς εξαγωγή και δογματικών συμπερασμάτων. Όπως είχα αναφερθεί σε άρθρο μου της 9/9/2015, με την ευκαιρία τότε της άφιξης στην Χίο του Οικουμενιστή οικουμενικού πατριάρχη Βαρθολομαίου, αυτός μετείχε σε πανθρησκειακές συμπροσευχές με τον Πάπα, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, Ιουδαίους Ραββίνους, Ισλαμιστές, Θιβετιανούς Μοναχούς, Μάγους, ακόμη και Ινδιάνους, Βουδιστές, Ειδωλολάτρες, Παγανιστές και Σατανιστές!

Ήρθε ως επίσημος προσκεκλημένος του Δεσπότη π. Μάρκου. Ο τοπικός σύνδεσμος των κληρικών επίσης σιώπησε, αποδεχόμενος τα «καμώματα» του Βαρθολομαίου. Το τοπικό Ιερατείο και ο π. Μάρκος τον δέχθηκαν μετά πάσης Τιμής, κατά παράβαση του 65ου Αποστολικού Κανόνα της Εκκλησίας μας, που λέει: «Εί τις κληρικός, ή λαϊκός εισέλθει εις συναγωγήν Ιουδαίων ή αιρετικών προσεύξασθαι, ο μεν καθαιρείσθω, ο δε αφοριζέσθω».

"Αν ένας κληρικός (ιερωμένος) ή λαϊκός (απλός πιστός) εισέλθει σε συναγωγή Ιουδαίων, ή προσευχηθεί με αιρετικούς, ο μεν πρώτος καθαιρείται, ο δε δεύτερος αφορίζεται".

Έτσι ενώ ο π. Μάρκος καταφέρεται από άμβωνος εναντίον των σχισματικών παπικών και των αντικανονικών μυστηρίων τους, προσκάλεσε στην Χίο τον Αρχιαιρεσιάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο. Χίλια χρόνια σχίσματος εν αιρέσει για τους παπικούς, υπάρχει Διαδοχή ιεροσύνης;;; Όχι βέβαια.

Γιατί λοιπόν ο π. Μάρκος δεν αναγνωρίζει τα Μυστήρια των Παλαιοημερολογιτών που γίνονται σύμφωνα με τους κανόνες της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας; Οι ιερωμένοι της οποίας έχουν την Διαδοχή από την Υπερόριο Ρωσική Εκκλησία της διασποράς. (Υπερόριος = Ρώσσοι κληρικοί όλων των βαθμίδων οι οποίοι λόγω του κομμουνιστικού καθεστώτος διέφυγαν των ορίων της άλλοτε Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Ρωσσίας) προς την Αμερική και κατόπιν τούτου υπήρξε κανονική Διαδοχή χειροτονιών. Από αυτούς εχειροτονήθη ο Χιώτης Μητροπολίτης Αστορίας Πέτρος ο οποίος μετέπειτα χειροτόνησε τον Γέροντα Αμβρόσιο.

"Τον Πάπα να Καταράσθε διότι αυτός είναι η αιτία του κακού" λέγει ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ. Αυτά λένε οι Άγιοι μας. Δυστυχώς όμως, ο π. Μάρκος και ο οικουμενιστής Βαρθολομαίος κάνουν ακριβώς τα αντίθετα. Αυτό σημαίνει ότι και οι δυο τους δεν τιμούν και δεν υπακούουν στους Αγίους μας, τους οποίους επικαλούνται κατά το δοκούν. Γι' αυτό και εξ' αρχής έκανα λόγο για ανούσια κηρύγματα, ξύλινου λόγου και πλημμελή ποιμαντική φροντίδα. Καταπίνουν την κάμηλο. Πηγαίνουν ενάντια στην Ορθοδοξία, αλλά καταδιώκουν τους Παλαιοημερολογίτες μη αναγνωρίζοντας την ιεροσύνη τους.

Αξίζει να σημειωθεί η ανωτερότητα συμπεριφοράς του νυν Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου προς την Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, όταν ως Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδίας παραχωρούσε την άδειά του στον Επίσκοπο Αττικής και Βοιωτίας Γ.Ο.Χ. να τελεί ακολουθίες σε ναούς της Μητροπόλεώς του.

     Η σημερινή κατάσταση της Μονής Αγίων Πατέρων που περιήλθε σε δεινή θέση, λόγω της σφραγίσεως τριών τμημάτων, κατόπιν παρεμβάσεως του π. Μάρκου, μου θυμίζει η πρακτική του αυτή, άλλες φασιστικού τύπου εκκλησιαστικές εποχές, όπως γύρω στο έτος 1948 επί Μητροπολίτου Παντελεήμωνος Φωστίνη που με την παρέμβασή του, εισέβαλαν με ψηλές σκάλες από τον τοίχο της Μονής Αγίου Κωνσταντίνου στο Κοντάρι, άνδρες της τότε Χωροφυλακής Χίου κυνηγώντας και δέρνοντας τις τότε μοναχές επειδή δεν αναγνώριζαν εκκλησιαστικώς τον Παντελεήμωνα και δεν του άνοιγαν την θύρα της Μονής.  

Ο π. Μάρκος, ο οποίος έδειξε την παραβατική του συμπεριφορά σε θέματα Πίστεως, μη επιλέγοντας να συμπορευθεί η Ορθοπραξία του με την Ορθοδοξία, θα πράξει φρονιμότατα και σοφά αν μεταμεληθεί και ζητήσει το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού. Αν παύσει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους. Λέγει πως προσπαθεί να σώζει ψυχές, αυτό ευαγγελίζεται, αλλά δεν πείθει πια. Στα μάτια των συμπατριωτών μας εξέπεσε. Τουλάχιστον ας αφήσει ήσυχους τους μοναχούς της Σκήτης των Αγίων Πατέρων και ασκανδάλιστους τους Ορθόδοξους πιστούς που ασχέτως νέου ή παλαιού ημερολογίου ευλαβούνται τον Τριαδικό Θεό και την Μονή.

     Αγαπητέ κατά Χριστόν αδελφέ π. Μάρκο, γνωριζόμαστε από πριν γίνεις διακάκι, που νεαρός ακόμα τότε, η άδολη καρδιά σου πολλά υπόσχετο. Αναγκάζομαι να επικοινωνήσω μαζί σου για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια και να σε παρακαλέσω δημόσια για να μη μας Πειράζεις άλλο ψυχικά, αρκετά ως εδώ. (Πειράζω, Πειρασμός = Ενόχληση, σκανδάλισμα,  δοκιμασία, ταραχή, ερεθισμός).

Στους ψυχικά πολύ χαλεπούς καιρούς που διερχόμαστε, πάψε επιτέλους να συμπεριφέρεσαι σαν Δεσπότης (απόλυτος κύριος, κυρίαρχος, εξουσιαστής). Καλό για σένα και για το πλήρωμα της Εκκλησίας θα είναι, να αλλάξεις τακτική και έστω αργά να κατανοήσεις και να συναισθανθείς τον ρόλο σου. Επαξίως να προαγάγεις τον μέγιστο βαθμό της ιεροσύνης που έλαβες, σε υψηλό πνευματικό Αξίωμα, συμπεριφερόμενος ως Μητροπολίτης (πλάστης, διαμορφωτής, τροφός ψυχών, συνειδήσεων και ανωτέρων ψυχικών αναζητήσεων). Αυτό επιζητεί ο πιστός λαός, όχι έριδες, μίση και ίντριγκες.

Μόνον έτσι θα ωφελήσεις την ψυχή σου και του πιστού λαού, που απογοητευμένος, απελπισμένος, κατηφής, μελαγχολικός και άναυδος σε παρακολουθεί, πορευόμενος καιρό τώρα, στο σκότος που πληγώνει, ματώνει και σκοτώνει τις ψυχές.

    

Σταμάτης Κουτσοδόντης