Συνήγοροι διαφθορᾶς

τοῡ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

Χριστός καί ἁμαρτωλοί! Θέμα ἐπίκαιρο. Ὄχι πρόβλημα, ἀλλά θέμα. Θέμα ἐκ τοῦ μή ὄντος. Ξεκάθαρη εἶναι ἡ ἀλήθεια, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀναμάρτητος Κύριος, ὁ «μή γνοῦς ἁμαρτίαν», «ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» ( Α΄ Πέτρ. β΄ 22).

Ξεκάθαρη εἶναι ἡ ὑποδειγματική Του ἀναμαρτησία. Ἡ ζωή Του εἶναι ὁ ὑπογραμμός γιά ὅλους. Ἡ ἁγιότητά Του εἶναι ὑπόδειγμα τέλειο καί παράδειγμα πρός μίμησι. Τά ἴχνη τῆς διαβάσεώς Του εἶναι τά σημάδια γιά τή δική μας πορεία. «Χριστός ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ» (Α΄ Πέτρ. β΄ 21).

Ξεκάθαρη ἡ ἀγάπη Του στούς ἁμαρτωλούς, πού μετανοοῦν. «Οὺκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν» (Ματθ. Θ΄ 21).

• Αὐτονόητα τά παραπάνω. Καί ὅμως μερικοί ψευτοθεολογοῦντες, λαϊκοί καί κληρικοί, σπεύδουν νά στηρίξουν καί… ἁγιογραφικά τήν πάσης φύσεως (καί ἐκτός φύσεως) ἁμαρτία, καί τή διαστροφή, καί τήν ὁμοφυλοφιλία. Δια­στρεβλώνουν ἤ κόβουν καί ράβουν χωρία τῆς Γραφῆς στά μέτρα ἐκφύλων, καί, γιατί ὄχι, καί στά δικά τους! Κατ’ αὐτούς:

•  Ὁ Χριστός δέχεται τούς μοιχούς καί τούς πόρνους! Ἄρα ὁ Χριστός δέχεται τήν πορνεία καί τή μοιχεία! Ὅταν ὁ γιατρός δέχεται τόν ἄρρωστο, σημαίνει, ὅτι βραβεύει καί στεφανώνει τήν ἀρρώστια; Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἰατρός, ὁ μόνος πού μπορεῖ καί γιατρεύει τά πάθη, καί τά πιό βρωμερά. «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες» (Ματθ. θ΄ 12).

Ποιοί δέν ἔχουν ἀνάγκη τόν Χριστό, πού μόνο γιατρεύει καί ποτέ δέν χαϊδεύει ἁμαρτίες; Οἱ δύο κατηγορίες.

• Στή μία ἀνήκουν ὅσοι τήν ἀρρώστια τήν θεωροῦν ὑγεία, τήν κοπριά τήν λένε εὐωδία, τή χυδαιότητα τήν βλέπουν ὡς… λουλούδι! Πρόκειται γιά τούς ἀμοραλιστές.

• Στήν ἄλλη κατηγορία ἀνήκουν αὐτοί, πού θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους ὑγιεῖς, ἁναμάρτητους. Πρόειται γιά τούς ὑποκριτές.

• Ὁ Χριστός -λένε- δέχεται καί ἀγκαλιάζει, πόρνους καί μοιχούς! Ὅσοι, ἐν ἐπιγνώσει μάλιστα τῆς διαστροφῆς, ὑποστηρίζουν κάτι τέτοιο, δέν εἶναι μόνο ἀγράμματοι ἁγιογραφικῶς. Εἶναι καί βλάσφημοι! Φἐρνουν δέ ὡς παράδειγμα τήν πόρνη, πού δέχτηκε ὁ Χριστός, καί τή μοιχαλίδα καί εἶπε: «Ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος τόν λίθον βαλέτω» (Ἰωαν. η΄ 7).

Ἀλλ’ ὦ διαστρεβλωτές! Ὁ Χριστός δέχτηκε τή μετάνοια τῆς πόρνης, ὄχι τήν πορνεία αὐτήν καθ’ ἑαυτήν. Ὁ Χριστός συγχώρεσε τίς ἁμαρτίες της, διότι ἔκλαψε πολύ καί ἀγάπησε πολύ. Ὁ Χριστός συγχωρεῖ (Λουκ. ζ΄ 47) ὄχι ἁπλῶς πολλούς, ἀλλά ὅλους. Καμμιά ὅμως ἁμαρτία δεν κυρώνει καί δέν ἐπισφραγίζει.

Καί ὡς πρός τήν μοιχαλίδα, εἶπε μέν τό «ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος τόν λίθον βαλέτω» γιά τούς σκληρούς φαρισαίους, ἀλλ’ ἡ σημασία τῆς σχέσεως Του μέ τήν ἁμαρτωλή βρίσκεται στό «μηκέτι ἁμάρτανε» (Ἰωαν. Η΄ 11).

• Λένε οἱ διαστεβλωτές: «Ὁ Χριστός δέν ποινικοποιεῖ τήν κάθε μορφή ἁμαρτίας» Λάθος. Τί εἶναι φοβερώτερο: Ἡ ποινικοποίησις τῆς ἁμαρτίας ἤ ὁ αἰώνιος κολασμός τῆς ἁμαρτίας; Ἡ ἀποποινικοποίησις τῆς φαυλότητας, τῆς διαστροφῆς, ὅπως εἶναι ἡ κλοπή, ἡ μοιχεία, τά ναρκωτικά, ἡ ὁμοφιλοφυλία, ἡ ληστεία, ὁδηγοῦν τήν κοινωνία σέ κόσμο ζούγκλας καί ἐγκλήματος.

        Ὁ Χριστός δέν ἀμνηστεύει ἁμαρτίες. Προειδοποιεῖ πολλάκις γιά κολασμό ὅσους τήν ἁμαρτία τήν κάνουν θεωρία, τρόπο ζωῆς, σημαία, νόμο τοῦ κράτους

    •Πάντως ὅλσοι θεολογώντας (δήθεν) γίνονται αὐτόκλητοι συνήγοροι τῆς ὁμοφιλοφυλίας, ἄς μήν ἐπικαλοῦνται μάρτυρα τόν Ἀναμάρτητο Χριστό, πού, ναί, διδάσκει τήν «ἠθική καθαρότητα».