Μητροπολίτην ἐπιζητοῦμε, Ὅχι Δεσπότην.

 Σταμάτης Κουτσοδόντης

     Κάποιος πνευματικός στην Αθήνα, ο πάτερ Πορφύριος που κοιμήθηκε πριν από πέντε χρόνια, έλεγε: «όταν κοιτάζω την Κυριακή το εκκλησίασμα, νομίζω πως βρίσκομαι σε γηροκομείο».

Ασφαλώς και δεν είναι τυχαίο το γεγονός που οι άνθρωποι φεύγουν σήμερα από την εκκλησία και δεν νοιώθουν αρκετά συνδεμένοι με αυτήν. Πολλοί την αποστρέφονται λόγω της εσωτερικής σύγκρουσης και διαμάχης στους κόλπους της. Καθοριστικό και σπουδαίο ρόλο παίζουν, το ξερό και άνευ ουσίας, ελλείψει πράξεων, ανούσιο κήρυγμα καθώς και η πλημμελής ποιμαντική φροντίδα. 

Εις το σημείο τούτο, μέγα λάθος βέβαια διαπράττουν οι πιστοί όταν τοποθετούν τους εαυτούς των κάτω από την κυριαρχία των εκκλησιαστικών ηγετών, εφ' όσον οι λόγοι και οι πρακτικές αυτών των «πνευματικών ταγών», έτσι ικανοποιούνται να παρουσιάζονται ή νομίζουν πως είναι, παρεκκλίνουν από την «εν Χριστώ αγάπη» που κατά κόρον διαλαλούν ως να πρόκειται για εμπόρευμα. Διότι η επί της γης Εκκλησία, η στρατευομένη, δεν απαρτίζεται μόνο από τον κλήρο, ή από τους παππάδες, όπως πολλοί τους αποκαλούν. Απαρτίζεται και από τους πιστούς. Ο λόγος λοιπόν επί παντός επιστητού ανήκει σε όλους αυτοδίκαια, εφ' όσων αφορά θέματα Πίστεως και Δικαιοσύνης. 

Αφορμή για την μακρόσυρτη τούτη εισαγωγή μου, στάθηκε το πρόσφατο δημοσίευμα του κ. Σωτήρη Τζούμα, το αναφερόμενο στα συμβαίνοντα στην δικαστική διαμάχη περί της Σκήτης των Αγίων Πατέρων, υπό τον τίτλο «Το άδικον ούκ Ευλογείται», άρθρο το οποίο με βρίσκει απολύτως σύμφωνο και συντασσόμενο με όλα όσα εκφράζει κυρίως κατά του δεσπότη π. Μάρκου και ασφαλώς των ευφάνταστων και ανερμάτιστων «μαρτύρων».  

Εξ΄ αρχής θέλω να αποσαφηνίσω πως μέλημά μου είναι η υπεράσπιση των πραγματικών περιστατικών και γεγονότων υπέρ της Μονής και όχι υπέρ του κοιμηθέντος Γέροντος Αμβροσίου, καθ' ότι η προσωπολατρεία που από κάποιους με φανατισμό εκδηλώθηκε προς τον μακαριστό Γέροντα όταν ευρίσκετο εν ζωή, δεν χωρεί και δεν έχει θέση, εις την Ορθόδοξη Χριστιανική λατρεία και διδασκαλία. Επικουρικά λοιπόν επιθυμώ να επικεντρωθώ σε κάποια σημεία του δημοσιεύματος του κ. Σωτήρη Τζούμα, αναφορικά με τους ευφάνταστους και ανερμάτιστους «μάρτυρες» που έγραψε.

1^ον. Ουδέποτε ο γέροντας Αμβρόσιος δεν μου είχε εκφρασθεί για μυστική συμφωνία μεταξύ του ιδίου και του απελθόντος Μητροπολίτη Διονυσίου, για να ηγουμενεύει εκείνος ως απεσταλμένος του, με την ανοχή δηλαδή του Διονυσίου. Ούτε ποτέ συζητήθηκε ή σχολιάσθηκε στην μικρή και κλειστή κοινωνία μας κάτι τέτοιο. Εξ' άλλου ο γέροντας ποτέ δεν μνημόνευσε το όνομα του Διονυσίου (Μνήσθητι κύριε του αρχιεπισκόπου ημών Διονυσίου). Μνημόνευε μόνον τον Μητροπολίτη Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών κ. Χρυσόστομο, τόσο στην Μονή, όσο και στην εκκλησία της Αγίας Ματρώνας της πόλεως Χίου (ευρισκόμενη μετά την κλινική Αυγουστή επί της οδού Αγ. Αποστόλων).  Ο Γέροντας Τιμούσε ανεξαιρέτως όλους τους κληρικούς του Νέου ημερολογίου.

Όντως πολύ φαντασία χρειάστηκε από αυτούς τους «μάρτυρες»!!!  Αλήθεια έδρασαν τυχαία και συμπτωματικά;;; 

2^ον. Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκαλούσαν τα λόγια του Γέροντα Αμβροσίου, όταν μου αναφερόταν κατά καιρούς και σε ανύποπτους χρόνους που ανοίγαμε τέτοιες συζητήσεις, σε κύκλους του περιβάλλοντος των Μητροπολιτών του μακαριστού Διονυσίου και νυν π. Μάρκου, που τον αποκαλούσαν με το κατά κόσμον βαπτιστικό όνομά του, Αγγελή και όχι Γέροντα Αμβρόσιο. Δεν ήθελαν το όνομά του μήτε να το ακούουν, μήτε να το προφέρουν κάποιοι. Τόσο καλά! Τα γνώριζε αυτά τους τα καμώματα ο γέροντας Αμβρόσιος και συχνά λυπούμενος επαναλάμβανε: «έκαστος κατά την καρδίαν του». Όπως ήταν φυσικό μου δημιουργούντο οι χειρότερες εντυπώσεις για αυτούς που επέλεξαν να επιτελούν το λειτούργημα της σωτηρίας των ψυχών ημών. 

3^ον. Προ 10ετίας ίσως και περισσότερο, σε συζήτηση με γνωστότατο κληρικό της Μητροπόλεως, χειρίστη εντύπωση αποκόμισα από το μένος και την περιφρόνηση που είχε κατά του Αμβροσίου και της Σκήτης, όχι για κανέναν λόγο μεμπτό, αλλά επειδή παρέμειναν πιστοί εις το πατρώο ημερολόγιο! Μάλιστα ο ίδιος απέτρεπε κάποιους πιστούς και εμένα τον ίδιο για να μεταβαίνουμε στη Μονή. Κάποτε του τα είπα έξω από τα δόντια και έκτοτε πάγωσαν οι σχέσεις μας, αλλά και σε άλλους μη Χιώτες, επισκέπτες του νησιού που δεν ήξεραν, τους έλεγε μη πάτε ως εκεί, είναι κλειστή η Μονή δεν έχει ανθρώπους!

4^ον. Θανόντος του Αμβροσίου κατά την στιγμή του μνημονεύματος του ονόματός του, που δόθηκε για μνημόνευση, άλλος ιερέας της Μητροπόλεως Χίου και δη εξομολόγος, αντί να τον μνημονεύσει ως Γέροντα Αμβρόσιο, τον μνημόνευσε ως Αγγελή. Πράγματι κάποιοι «λειτουργοί» του Υψίστου τον «αγαπούσαν» τόσο πολύ!!!

5^ον. Όσο για τον μακαριστό Διονύσιο, τα πράγματα έτσι όπως τα αναφέρει ο κ. Τζούμας είναι. Υποληπτόταν και εκτιμούσε πολύ τον Αμβρόσιο. Επιπλέον δε, απεδέχετο την Αρχιεροσύνη του νυν Μητροπολίτη των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών κ. Χρυσοστόμου με τον οποίον και είχε τηλεφωνική συνομιλία όπως γνωρίζω, πρόθυμος μεν να χορηγήσει την άδειά του για να τελέσει μετά του Αμβροσίου κάποια εξόδιο Ακολουθία που δεσμεύομαι να κατονομάσω, φοβούμενος δε όμως ο Διονύσιος, μη του δημιουργήσουν προβλήματα κύκλοι του περιβάλλοντός του, έτσι τους κατονόμασε, παρακάλεσε δε τον Μητροπολίτη κ. Χρυσόστομο όπως μη παραστεί.

     Τι εκ τούτων συνάγεται λοιπόν; Βοούσε όλη η Χίος από τα κρυφά και φανερά «κατορθώματα» μελών του τοπικού κλήρου της Μητροπόλεως Χίου όλων των βαθμίδων κατά της Σκήτης των Αγίων Πατέρων και του Γέροντος Αμβροσίου, ως που ξαφνικά μετά τον θάνατο του Αμβροσίου, «μάρτυρες» - «κοινοί εφιάλτες» στράφηκαν κατά των συμφερόντων της Μονής που έδειχναν ως τότε πως την αγαπούσαν.

Η Μονή επί μακρά σειρά ετών ενέπνεε και εξακολουθεί να εμπνέει πλήθος ορθοδόξων πιστών εντός και εκτός Ελλάδος, ανεξαιρέτως του ποιου ημερολογίου ακολουθούν, αφού ο Θεός, ο Τριαδικός Θεός, είναι ένας. Επίσης να μη διαφεύγει της προσοχής μας, η αναπαλαίωση και οικοδόμηση που παρατηρήθηκε στην Μονή, δείγμα της αγάπης που όλα αυτά τα χρόνια την περιέβαλε ο λαός της Χίου και του εξωτερικού και που συνεχίζει άγρυπνα να το αποδεικνύει.    

Δικαίως λοιπόν και πολύ επιεικώς ο κ. Σωτ. Τζούμας χαρακτηρίζει τον π. Μάρκο ως Πόντιο Πιλάτο.

     Θα κάνω όμως και τον επιβαλλόμενο παραλληλισμό προς εξαγωγή και δογματικών συμπερασμάτων. Όπως είχα αναφερθεί σε άρθρο μου της 9/9/2015, με την ευκαιρία τότε της άφιξης στην Χίο του Οικουμενιστή οικουμενικού πατριάρχη Βαρθολομαίου, αυτός μετείχε σε πανθρησκειακές συμπροσευχές με τον Πάπα, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, Ιουδαίους Ραββίνους, Ισλαμιστές, Θιβετιανούς Μοναχούς, Μάγους, ακόμη και Ινδιάνους, Βουδιστές, Ειδωλολάτρες, Παγανιστές και Σατανιστές!

Ήρθε ως επίσημος προσκεκλημένος του Δεσπότη π. Μάρκου. Ο τοπικός σύνδεσμος των κληρικών επίσης σιώπησε, αποδεχόμενος τα «καμώματα» του Βαρθολομαίου. Το τοπικό Ιερατείο και ο π. Μάρκος τον δέχθηκαν μετά πάσης Τιμής, κατά παράβαση του 65ου Αποστολικού Κανόνα της Εκκλησίας μας, που λέει: «Εί τις κληρικός, ή λαϊκός εισέλθει εις συναγωγήν Ιουδαίων ή αιρετικών προσεύξασθαι, ο μεν καθαιρείσθω, ο δε αφοριζέσθω».

"Αν ένας κληρικός (ιερωμένος) ή λαϊκός (απλός πιστός) εισέλθει σε συναγωγή Ιουδαίων, ή προσευχηθεί με αιρετικούς, ο μεν πρώτος καθαιρείται, ο δε δεύτερος αφορίζεται".

Έτσι ενώ ο π. Μάρκος καταφέρεται από άμβωνος εναντίον των σχισματικών παπικών και των αντικανονικών μυστηρίων τους, προσκάλεσε στην Χίο τον Αρχιαιρεσιάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο. Χίλια χρόνια σχίσματος εν αιρέσει για τους παπικούς, υπάρχει Διαδοχή ιεροσύνης;;; Όχι βέβαια.

Γιατί λοιπόν ο π. Μάρκος δεν αναγνωρίζει τα Μυστήρια των Παλαιοημερολογιτών που γίνονται σύμφωνα με τους κανόνες της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας; Οι ιερωμένοι της οποίας έχουν την Διαδοχή από την Υπερόριο Ρωσική Εκκλησία της διασποράς. (Υπερόριος = Ρώσσοι κληρικοί όλων των βαθμίδων οι οποίοι λόγω του κομμουνιστικού καθεστώτος διέφυγαν των ορίων της άλλοτε Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Ρωσσίας) προς την Αμερική και κατόπιν τούτου υπήρξε κανονική Διαδοχή χειροτονιών. Από αυτούς εχειροτονήθη ο Χιώτης Μητροπολίτης Αστορίας Πέτρος ο οποίος μετέπειτα χειροτόνησε τον Γέροντα Αμβρόσιο.

"Τον Πάπα να Καταράσθε διότι αυτός είναι η αιτία του κακού" λέγει ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ. Αυτά λένε οι Άγιοι μας. Δυστυχώς όμως, ο π. Μάρκος και ο οικουμενιστής Βαρθολομαίος κάνουν ακριβώς τα αντίθετα. Αυτό σημαίνει ότι και οι δυο τους δεν τιμούν και δεν υπακούουν στους Αγίους μας, τους οποίους επικαλούνται κατά το δοκούν. Γι' αυτό και εξ' αρχής έκανα λόγο για ανούσια κηρύγματα, ξύλινου λόγου και πλημμελή ποιμαντική φροντίδα. Καταπίνουν την κάμηλο. Πηγαίνουν ενάντια στην Ορθοδοξία, αλλά καταδιώκουν τους Παλαιοημερολογίτες μη αναγνωρίζοντας την ιεροσύνη τους.

Αξίζει να σημειωθεί η ανωτερότητα συμπεριφοράς του νυν Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου προς την Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, όταν ως Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδίας παραχωρούσε την άδειά του στον Επίσκοπο Αττικής και Βοιωτίας Γ.Ο.Χ. να τελεί ακολουθίες σε ναούς της Μητροπόλεώς του.

     Η σημερινή κατάσταση της Μονής Αγίων Πατέρων που περιήλθε σε δεινή θέση, λόγω της σφραγίσεως τριών τμημάτων, κατόπιν παρεμβάσεως του π. Μάρκου, μου θυμίζει η πρακτική του αυτή, άλλες φασιστικού τύπου εκκλησιαστικές εποχές, όπως γύρω στο έτος 1948 επί Μητροπολίτου Παντελεήμωνος Φωστίνη που με την παρέμβασή του, εισέβαλαν με ψηλές σκάλες από τον τοίχο της Μονής Αγίου Κωνσταντίνου στο Κοντάρι, άνδρες της τότε Χωροφυλακής Χίου κυνηγώντας και δέρνοντας τις τότε μοναχές επειδή δεν αναγνώριζαν εκκλησιαστικώς τον Παντελεήμωνα και δεν του άνοιγαν την θύρα της Μονής.  

Ο π. Μάρκος, ο οποίος έδειξε την παραβατική του συμπεριφορά σε θέματα Πίστεως, μη επιλέγοντας να συμπορευθεί η Ορθοπραξία του με την Ορθοδοξία, θα πράξει φρονιμότατα και σοφά αν μεταμεληθεί και ζητήσει το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού. Αν παύσει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους. Λέγει πως προσπαθεί να σώζει ψυχές, αυτό ευαγγελίζεται, αλλά δεν πείθει πια. Στα μάτια των συμπατριωτών μας εξέπεσε. Τουλάχιστον ας αφήσει ήσυχους τους μοναχούς της Σκήτης των Αγίων Πατέρων και ασκανδάλιστους τους Ορθόδοξους πιστούς που ασχέτως νέου ή παλαιού ημερολογίου ευλαβούνται τον Τριαδικό Θεό και την Μονή.

     Αγαπητέ κατά Χριστόν αδελφέ π. Μάρκο, γνωριζόμαστε από πριν γίνεις διακάκι, που νεαρός ακόμα τότε, η άδολη καρδιά σου πολλά υπόσχετο. Αναγκάζομαι να επικοινωνήσω μαζί σου για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια και να σε παρακαλέσω δημόσια για να μη μας Πειράζεις άλλο ψυχικά, αρκετά ως εδώ. (Πειράζω, Πειρασμός = Ενόχληση, σκανδάλισμα,  δοκιμασία, ταραχή, ερεθισμός).

Στους ψυχικά πολύ χαλεπούς καιρούς που διερχόμαστε, πάψε επιτέλους να συμπεριφέρεσαι σαν Δεσπότης (απόλυτος κύριος, κυρίαρχος, εξουσιαστής). Καλό για σένα και για το πλήρωμα της Εκκλησίας θα είναι, να αλλάξεις τακτική και έστω αργά να κατανοήσεις και να συναισθανθείς τον ρόλο σου. Επαξίως να προαγάγεις τον μέγιστο βαθμό της ιεροσύνης που έλαβες, σε υψηλό πνευματικό Αξίωμα, συμπεριφερόμενος ως Μητροπολίτης (πλάστης, διαμορφωτής, τροφός ψυχών, συνειδήσεων και ανωτέρων ψυχικών αναζητήσεων). Αυτό επιζητεί ο πιστός λαός, όχι έριδες, μίση και ίντριγκες.

Μόνον έτσι θα ωφελήσεις την ψυχή σου και του πιστού λαού, που απογοητευμένος, απελπισμένος, κατηφής, μελαγχολικός και άναυδος σε παρακολουθεί, πορευόμενος καιρό τώρα, στο σκότος που πληγώνει, ματώνει και σκοτώνει τις ψυχές.

    

Σταμάτης Κουτσοδόντης

                       Συνήγοροι διαφθορᾶς

τοῡ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

Χριστός καί ἁμαρτωλοί! Θέμα ἐπίκαιρο. Ὄχι πρόβλημα, ἀλλά θέμα. Θέμα ἐκ τοῦ μή ὄντος. Ξεκάθαρη εἶναι ἡ ἀλήθεια, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀναμάρτητος Κύριος, ὁ «μή γνοῦς ἁμαρτίαν», «ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ» ( Α΄ Πέτρ. β΄ 22).

Ξεκάθαρη εἶναι ἡ ὑποδειγματική Του ἀναμαρτησία. Ἡ ζωή Του εἶναι ὁ ὑπογραμμός γιά ὅλους. Ἡ ἁγιότητά Του εἶναι ὑπόδειγμα τέλειο καί παράδειγμα πρός μίμησι. Τά ἴχνη τῆς διαβάσεώς Του εἶναι τά σημάδια γιά τή δική μας πορεία. «Χριστός ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ» (Α΄ Πέτρ. β΄ 21).

Ξεκάθαρη ἡ ἀγάπη Του στούς ἁμαρτωλούς, πού μετανοοῦν. «Οὺκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν» (Ματθ. Θ΄ 21).

• Αὐτονόητα τά παραπάνω. Καί ὅμως μερικοί ψευτοθεολογοῦντες, λαϊκοί καί κληρικοί, σπεύδουν νά στηρίξουν καί… ἁγιογραφικά τήν πάσης φύσεως (καί ἐκτός φύσεως) ἁμαρτία, καί τή διαστροφή, καί τήν ὁμοφυλοφιλία. Δια­στρεβλώνουν ἤ κόβουν καί ράβουν χωρία τῆς Γραφῆς στά μέτρα ἐκφύλων, καί, γιατί ὄχι, καί στά δικά τους! Κατ’ αὐτούς:

•  Ὁ Χριστός δέχεται τούς μοιχούς καί τούς πόρνους! Ἄρα ὁ Χριστός δέχεται τήν πορνεία καί τή μοιχεία! Ὅταν ὁ γιατρός δέχεται τόν ἄρρωστο, σημαίνει, ὅτι βραβεύει καί στεφανώνει τήν ἀρρώστια; Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἰατρός, ὁ μόνος πού μπορεῖ καί γιατρεύει τά πάθη, καί τά πιό βρωμερά. «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες» (Ματθ. θ΄ 12).

Ποιοί δέν ἔχουν ἀνάγκη τόν Χριστό, πού μόνο γιατρεύει καί ποτέ δέν χαϊδεύει ἁμαρτίες; Οἱ δύο κατηγορίες.

• Στή μία ἀνήκουν ὅσοι τήν ἀρρώστια τήν θεωροῦν ὑγεία, τήν κοπριά τήν λένε εὐωδία, τή χυδαιότητα τήν βλέπουν ὡς… λουλούδι! Πρόκειται γιά τούς ἀμοραλιστές.

• Στήν ἄλλη κατηγορία ἀνήκουν αὐτοί, πού θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους ὑγιεῖς, ἁναμάρτητους. Πρόειται γιά τούς ὑποκριτές.

• Ὁ Χριστός -λένε- δέχεται καί ἀγκαλιάζει, πόρνους καί μοιχούς! Ὅσοι, ἐν ἐπιγνώσει μάλιστα τῆς διαστροφῆς, ὑποστηρίζουν κάτι τέτοιο, δέν εἶναι μόνο ἀγράμματοι ἁγιογραφικῶς. Εἶναι καί βλάσφημοι! Φἐρνουν δέ ὡς παράδειγμα τήν πόρνη, πού δέχτηκε ὁ Χριστός, καί τή μοιχαλίδα καί εἶπε: «Ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος τόν λίθον βαλέτω» (Ἰωαν. η΄ 7).

Ἀλλ’ ὦ διαστρεβλωτές! Ὁ Χριστός δέχτηκε τή μετάνοια τῆς πόρνης, ὄχι τήν πορνεία αὐτήν καθ’ ἑαυτήν. Ὁ Χριστός συγχώρεσε τίς ἁμαρτίες της, διότι ἔκλαψε πολύ καί ἀγάπησε πολύ. Ὁ Χριστός συγχωρεῖ (Λουκ. ζ΄ 47) ὄχι ἁπλῶς πολλούς, ἀλλά ὅλους. Καμμιά ὅμως ἁμαρτία δεν κυρώνει καί δέν ἐπισφραγίζει.

Καί ὡς πρός τήν μοιχαλίδα, εἶπε μέν τό «ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος τόν λίθον βαλέτω» γιά τούς σκληρούς φαρισαίους, ἀλλ’ ἡ σημασία τῆς σχέσεως Του μέ τήν ἁμαρτωλή βρίσκεται στό «μηκέτι ἁμάρτανε» (Ἰωαν. Η΄ 11).

• Λένε οἱ διαστεβλωτές: «Ὁ Χριστός δέν ποινικοποιεῖ τήν κάθε μορφή ἁμαρτίας» Λάθος. Τί εἶναι φοβερώτερο: Ἡ ποινικοποίησις τῆς ἁμαρτίας ἤ ὁ αἰώνιος κολασμός τῆς ἁμαρτίας; Ἡ ἀποποινικοποίησις τῆς φαυλότητας, τῆς διαστροφῆς, ὅπως εἶναι ἡ κλοπή, ἡ μοιχεία, τά ναρκωτικά, ἡ ὁμοφιλοφυλία, ἡ ληστεία, ὁδηγοῦν τήν κοινωνία σέ κόσμο ζούγκλας καί ἐγκλήματος.

        Ὁ Χριστός δέν ἀμνηστεύει ἁμαρτίες. Προειδοποιεῖ πολλάκις γιά κολασμό ὅσους τήν ἁμαρτία τήν κάνουν θεωρία, τρόπο ζωῆς, σημαία, νόμο τοῦ κράτους

    •Πάντως ὅλσοι θεολογώντας (δήθεν) γίνονται αὐτόκλητοι συνήγοροι τῆς ὁμοφιλοφυλίας, ἄς μήν ἐπικαλοῦνται μάρτυρα τόν Ἀναμάρτητο Χριστό, πού, ναί, διδάσκει τήν «ἠθική καθαρότητα».

Πρὶν ἐξομολογηθεῖς ψάξε...

Λέγει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Όταν θέλεις να κοινωνήσεις, βρες μια εκκλησία που να τελεί την Θεία Ευχαριστία και είσελθε να κοινωνήσεις. Όταν όμως θες να μιλήσεις για την καρδιά σου, πρόσεχε, που και σε ποιόν θα πας.

 

Να ιδρώσεις πριν επιλέξεις το πρόσωπο που θα δει και θα ακούσει τις πιο εσώτερες παρθενικές φωνές σου.

 

Εγώ δεν είμαι άγιος, μα θα πω κάτι επιπλέον.

 

Εάν από μικρό παιδί κουβαλάς την πληγή της ενοχής, εάν βαστάς το μαρτύριο της ευαισθησίας, εαν τα μάτια σου δακρύζουν στην ομορφιά και την αγάπη, εάν ζητάς μια αγκαλιά να ξαποστάσεις τους εφιάλτες της ύπαρξης σου, πρόσεξε σε ποιον παπά θα εξομολογηθείς ή θα ζητήσεις συμβουλές.

Προσευχήσου, αναζήτησε, όχι τον σπουδαίο, το όνομα, τον "αγιορείτη", τον διορατικό, προορατικό και θαυματοποιό. Τίποτε απο αυτά. Έναν παπά που να ζεί τον Χριστό στην καρδιά και την ζωή του. Που σημαίνει, αγαπητικό και ταπεινό, αυτό που λέει το γεροντικό, να έχει καρδιά!!! Καρδιά ανθρώπου!!!

Άκου τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, "μην αναζητάτε προγνώστας, μα ταπεινούς ανθρώπους της καρδιάς".

Πρόσεχε μη σε γεμίσουν ενοχές και μόνο για το ότι ζεις και αναπνέεις. Μην προβάλουν πάνω σου τις δικές τους σκιές.

Εγώ έκανα πολλά λάθη στις επιλογές μου και τα πλήρωσα ακριβά.

Μια φορά, ένας παππούλης, από αυτούς που γνωρίζουν εμπειρικά και βιωματικά τον Θεό, για αυτό και έχουν αγάπη, ταπείνωση και απίστευτη ελευθερία, μου, είπε σχεδόν με δάκρυα στα μάτια "το ύφασμα σου, ήταν από μετάξι. Στο τράβηξαν άτσαλα και βίαια και το έσκισαν. Τώρα θα προσπαθήσουμε να το ράψουμε. Μα η πληγή θα φαίνεται...

Πηγή:lllazaros.blogspot.gr

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤOY!

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 31/1/2016

ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤOY!

-Ο Ορθόδοξος Ομολογιακός Σύλλογος ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Θεσ/νίκης σάς προσκαλεί την Κυριακή 31 Ιανουαριου 2016 καί ώρα 17:00 στήν ΟΜΙΛΙΑ πού θα Πραγματοποιειθεί στην Αίθουσα Ομιλιών Του Ορθοδόξου Συλλόγου ΑΓΙΟC BACIΛΕΙΟC στην οδό βαλαωρίτου 14, 7ος ορ. Κέντρο Θες/νίκης.τηλεφ.2310/554-082

Η Παρουσία σας κρίνεται επιτακτική διότι ή έκδοση τής Κάρτας Τού Πολίτη επίκειται νά εκδοθεί, καί γιάυτό εμείς πρέπει νά μήν επιτρέψουμε τήν πολιτογράφηση Ελλήνων Χριστιανών στό στρατόπεδο τού Αντιχρίστου!

-Δέν πρέπει νά επιτρέψουμε νά σφραγισθεί ή ψυχή μας μέ τήν παραλαβή τής Κάρτας Τού Πολίτη1(σταδιακή φυγάδευση Τής Θείας Χάρης από τήν ψυχή μας.)

-Νά απομακρύνουμε τόν εχθρό τού ανθρωπίνου γένους τώρα πού είναι νωρίς καί νά δώσουμε τό μήνυμα κατά τής Νέας Τάξης Πραγμάτων ότι εδώ είναι ή Ελλάδα! εδώ είναι ή Ορθοδοξία! εδώ είναι οί Θερμοπύλες!

Έλληνες Αφυπνισθείτε διότι ό Εχθρός Τού Ανθρωπίνου γένους είναι εδώ!

-ΟΧΙ ΣΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΘΗΡΙΟΥ!

-ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΡΟΧΑΡΑΚΤΙΚΑ ΣΤΑΔΙΑ ΚΑΙ ΕΘΙΣΜΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΠΑΣΗΣ ΜΟΡΦΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΚΑΡΤΩΝ!

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΕΡΙ ΑΘΕΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΚΑΡΤΑΣ ΠΟΛΙΤΟΥ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΕΡΙ ΑΘΕΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΚΑΡΤΑΣ ΠΟΛΙΤΟΥ

 

7/20-1-2016
ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ

• ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
• ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΝ
• ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
• ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
 

«...καὶ ὁ σκοπός, ἐὰν ἴδῃ τὴν ρομφαίαν ἐρχομένην καὶ μὴ σημάνῃ τῇ σάλπιγγι, καὶ ὁ λαὸς μὴ φυλάξηται, καὶ ἐλθοῦσα ἡ ρομφαία λάβῃ ἐξ αὐτῶν ψυχήν, αὕτη διὰ τὴν αὐτῆς ἀνομίαν ἐλήφθη, καὶ τὸ αἷμα ἐκ χειρὸς τοῦ σκοποῦ ἐκζητήσω».
Ἰεζεκιήλ 33,6

Ὡς Ἁγιορεῖτες Μοναχοί καί Ἕλληνες πολίτες, ἐκφράζουμε τήν ἀνέκφραστη θλίψι μας καί τόν πόνον τῆς ψυχῆς μας δι᾿ ὅσα διενεργοῦνται στήν πατρίδα μας κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες. Ὡς μοναχοί τόσα χρόνια ἀγωνιούσαμε καί ἐλπίζαμε σέ μιά μετάνοια καί μεταστροφή. Τώρα εἶναι «καιρός τοῦ λαλεῖν», καιρός ὁμολογίας, ὁμολογίας Χριστοῦ μέ τήν χάριν καί τήν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μας.

Ἐκφράζουμε, δηλώνουμε καί διατρανώνουμε τήν διαμαρτυρία μας καί τήν ριζική ἀντίθεσί μας πρός κάθε ἀντιχριστιανικό, ἀνθελληνικό καί ἀνήθικο νόμο τῆς πολιτείας τῶν ἑκάστοτε κυβερνήσεων ὅλων τῶν πολιτικῶν κομμάτων, ὅλων τῶν ἀποχρώσεων. Μέ σατανική πονηρία καί ὑποκρισία παραπλανᾶτε τόν ὀρθόδοξο χριστιανικό λαό, ἔχοντας σάν τελικό σας στόχο, ἡ ἑκάστοτε πολιτική κυβέρνησι, νά ἀποχριστιανοποιήσῃ, νά ἀφελληνίσῃ, νά ἐκφυλίσῃ καί νά διαφθείρῃ ἠθικά, πνευματικά καί ἐθνικά τήν πατρίδα μας.῾Ο λαός, μήπως σᾶς ἐψήφισε γιά νά ἐκτελέσετε αὐτό τό ἔργο;

Κατά τίς τελευταῖες δεκαετῖες ἔχουν ψηφισθεῖ ἀπό τήν Ἑλληνική Βουλή ἀρκετοί νόμοι οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀντιχριστιανικοί, ἀντιευαγγελικοί καί ἀνθελληνικοί ὅπως: α) Ἀποποινικοποίησι τῆς μοιχείας, β) Πολιτικός γάμος, αὐτόματο διαζύγιο, γ) Ἐκτρώσεις, δ) Ἐπιβολή τῆς μονοτονικῆς γραφῆς, πλημμελής διδασκαλία τῆς ἀρχαίας καί χριστιανικῆς γραμματολογίας στά σχολεῖα, κατευθυνόμενη διαστρέλωσι τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας κ. ἄ. ε) Ἀνεξέλεγκτη εἰσρροή μωαμεθανῶν λαθρομεταναστῶν μέ ἀπώτερο σκοπό τήν μετατροπή τῆς πατρίδος μας σέ μιά ἰσλαμική χώρα ἤ μιά ἄθεη ὑλιστική πολυθρησκευτική χοάνη, στ) Τόν ἀντιρατσιστικό νόμο, γιά νά μήν ἔχουμε τό δικαίωμα νά ὑπερασπιζόμαστε τήν χριστιανική πίστι μας καί τήν πατρίδα μας, ἀντίθετα μέ τούς λαθρομετανᾶστες, πού ἔχουν μόνο δικαιώματα καί καμία ὑποχρέωσι, ζ) Τήν μή ἐκπλήρωση γιά τό τάμα τοῦ ἔθνους, κ.ἅ.
Ὅσοι ἀπό τούς βουλευτές ἔχετε ψηφίσει ὅλους αὐτούς τούς νόμους, μᾶς δείχνετε ξεκάθαρα ὅτι στόχος σας εἶναι, ὄχι νά οἰκοδομήσετε καί νά δουλέψετε γία τό καλό τῆς πατρίδος μας, ἀλλά νά διαλύσετε τήν ἑλληνική κοινωνία, τήν ἑλληνική οἰκογένεια, τήν ἑλληνική παιδεία, τόν ἑλληνοχριστιανικό πολιτισμό μας ἀπό τόν ὁποῖον ἀντλεῖ ἰδανικά καί πνευματικές ἀξῖες ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότης καί μέ λίγα λόγια πολεμᾶτε μέ λύσσα, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ καί ΕΛΛΑΔΑ.
 

Ὡς ἐπιστέγασμα καί ἀποκορύφωμα ψηφίσατε, μάλιστα παραμονές τῶν Χριστουγέννων (22 Δεκεμβρίου), τόν κατάπτυστον νόμον γιά τήν ἐλεύθερη συμβίωσι τῶν ἀρσενοκοιτῶν, σοδομιτῶν, ἀνωμάλων, ὅπως τούς χαρακτηρίζει ἡ Ἁγία Γραφή, ἡ ἀρχαιοελληνική, χριστιανική καί παγκόσμια γραμματολογία καί ἀνθρωπολογία, ἐνῶ ἐσεῖς ἔχετε ἐπιβάλλει στήν κοινωνία νά τούς ὀνομάζῃ «ὁμοφυλόφιλους».Μέ αὐτόν τόν νόμο διενεργεῖτε τήν πλήρη διαστροφή τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν ὑψίστην ὕβριν κατά τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ. Διαφθείρετε τούς νέους ἀπό τήν κούνια τους. Μέ αὐτόν τόν νόμον δικαίως θά σᾶς ἀποδώσῃ ἡ ἱστορία τόν πρέποντα χαρακτηρισμόν, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΣΟΔΟΜΩΝ.
 

Ὅπως προφητικά εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός :
 

«Θά δοῦμε καί θά ζήσουμε τά Σόδομα καί τά Γόμορα στόν τόπο μας».
 

Κατόπιν τούτων, ὅπως καταλαβαίνετε ἐσεῖς οἱ βουλευτές, πού ψηφίσατε αὐτόν τόν νόμον, γιά ἐμᾶς τούς Ἁγιορεῖτες μοναχούς καί γιά ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς καί Ἕλληνες, ἀλλά καί γιά κάθε λογικά σκεπτόμενο ἄνθρωπο, στήν συνειδησί μας, ἀπεμπολίσατε τήν ἀνθρώπινη φύσι διότι τολμήσατε διά κρατικοῦ νόμου τήν νομιμοποίησι τῆς διαστροφῆς πού οὔτε καί τά ἄλογα ζῶα δέν κάνουν. Γιά ἐμᾶς ἔχετε παύσει νά εἶστε Χριστιανοί καί Ἕλληνες.

Ὁ προφήτης Δανιήλ πρίν 2.550 χρόνια περίπου λέγει γιά ἐσᾶς «ἐθεώρουν καί τό κέρας ἐκεῖνο ἐποίει πόλεμον μετά τῶν ἁγίων καί ἴσχυσε πρός αὐτούς...καί λόγους πρός τόν Ὕψιστον λαλήσει καί τούς ἁγίους τοῦ Ὑψίστου παλαιώσει καί ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον». (Δαν.Ζʹ,21-26). Αὐτό ἀκριβῶς ἐπαληθεύσατε διά τοῦ νόμου περί ἐλεύθερης συμβίωσης τῶν σοδομιτῶν.

Ἄς γνωρίζετε ὅμως, ὅλοι ἐσεῖς ὅτι μέ ὅλα αύτά, ἔχετε κάνει νά ξεχυλίσῃ τό ποτήρι τῆς ἀνοχῆς τοῦ Θεοῦ καί προκαλεῖτε τήν μακροθυμία του, τόν ὁποῖον ὑβρίζετε καί πολεμᾶτε, καί μέλλει νά ξεσπάσῃ σέ ὅλους τούς ἀμετανοήτους, πού ἀποδέχονται αὐτούς τούς βλάσφημους νόμους, ἡ δικαιοσύνη τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ, ἐπί τούς υἱούς τῆς ἀπειθείας.
 

Ὅπως γράφει καί ὁ ψαλμωδός:«Ἱνα τί ἐφρύαξαν ἔθνη, καί λαοί ἐμελέτησαν κενά; παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς καί οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπί τό αὐτό κατά τοῦ Κυρίου καί κατά τοῦ χριστοῦ».(ψαλ. Βʹ,1-2).
 

Τέλος δέ, ὡς ἔσχατο καί ὁλοκληρωτικό χτύπημα πρός τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα προετοιμάζετε νά φέρετε στήν βουλή διά πονηράν διαβούλευσιν καί πρός ψήφισμα, τήν νέα ἠλεκτρονική ταυτότητα τήν ὁποία γιά λόγους παραπλανητικούς καί ψυχολογικούς μετωνομά-σατε σέ κάρτα τοῦ πολίτου.
 

Διά τῆς ἠλεκτρονικῆς ταυτότητος - κάρτας τοῦ πολίτη, ( δηλαδή τό φακέλλωμα), γίνεται ἡ εἰσαγωγή τοῦ σφραγίσματος. Ἔτσι χωρίς αὐτήν, τήν ὁποία θά κουβαλᾶμε ἑπάνω μας παντοῦ καί πάντοτε, δέν θά μποροῦμε να ζήσουμε, καί ὕστερα ἀπό λίγο, γιά λόγους ἀσφαλείας, ἐπειδή θά μᾶς τήν κλέβουν, θά φροντίσετε γιά τό καλό μας πάντα, νά τήν βάλετε μέσα στό σῶμα μας διά τῆς ἐμφυτεύσεως τοῦ βιοτσίπ, στό δεξιό χέρι ἤ στό μέτωπο, ἐπαληθεύοντας σέ ὅλα πιστά τήν Ἀποκάλυψιν.
 

Θά ἐπιβάλλετε, λοιπόν διά νόμου καί ὑποχρεωτικά νά μᾶς δώσετε καί νά μᾶς σφραγίσετε μέ τήν βούλα τοῦ Σατανᾶ, ὅπως ἔλεγε καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλος, ὁ διδάσκαλος καί προφήτης τοῦ Γένους μας. Μέσα σ᾿ αὐτό τό μικροτσίπ, ὅπως γνωρίζουμε θά περιέχῃ καί τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀντιχρίστου, τό 666, διότι γιά αὐτόν τόν ἀριθμό γίνεται ὅλος ὁ ἀγῶνας. Βέβαια ἐσεῖς θά καθησυχάσετε τήν Ἐκκλησία καί τόν Λαό, ὅτι δέν θά ὑπάρχει μέσα τό 666, καθότι πολύς λόγος ἔχει γίνει περί αὐτοῦ, ὥστε ἡ Ἐκκλησία νά μή φέρῃ καμμία ἀντίδρασι καί παραμείνουν πάλι ἄκαρπες οἱ προσπάθειές σας, ὅπως ἔχει γίνει μέχρι τώρα λόγῳ τῆς ἀντιδράσεως τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ὅλα αὐτά βέβαια δέν εἶναι δικά μας λόγια, οὔτε δικές μας προφητεῖες. Εἶναι αὐτά τά ὁποῖα μᾶς ἔχουν πεῖ ἡ ἱερά Ἀποκάλυψι καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, πρίν ἀπό αἰῶνες καθώς καί σύγχρονοι ἅγιοι γέροντες.
 

Ἐπειδή, δυστυχῶς πολλοί ἐκκλησιαστικοί ἄνθρωποι, δηλαδή «κάποιοι γνωστικοί καί διακριτικοί» γέροντες, θά παρασυρθοῦν ἀπό τούς πολιτικούς ὅτι δέν θά ὑπάρχει τό 666, καί ἔτσι θά πλανήσουν καί θά παρασύρουν πολλούς χριστιανούς νά δεχθοῦν τίς νέες ταυτότητες. Ὅλοι αὐτοί, εἴτε ἐν γνώσει εἴτε ἐν ἀγνοίᾳ θά ἐπωμισθοῦν τεράστια εὐθύνη ἐν ἡμέρᾳ Κρίσεως.
 

 Ἡ ταυτότητα εἶναι ἕνα ἀναγκαῖο αὐτοπροσδιοριστικό ἔγγραφο τῶν πολιτῶν κάθε κράτους καί ἄρα δέν εἶναι ἕνα ἀπλό ἔγγραφο οὔτε προαιρετικό. Μέ ἁπλά λόγια ἡ ταυτότητα, μᾶς ταυτοποιεῖ, καθώς ἡ σφραγίδα μέ τήν βούλα της, διότι «ταυτότητα σημαίνει ὅτι καί ἡ λέξη· ταυτίζεται δηλαδή κανείς μέ αὐτά πού δηλώνει, βάζουν τόν διάβολο (δηλ. τόν ἀριθμό τοῦ θηρίου-Ἀντιχρίστου), καί ὑπογράφω, ὅτι τόν ἀποδέχομαι. Πῶς μπορῶ νά τό κάνω αὐτό»; (Γέροντος Παϊσίου, Πνευματική ἀφύπνιση σελ.183).
 

Ἐπίσης δέν μπορεῖς νά τήν ἀπορρίψεις ὅταν θέλήσῃς, ὅπως μιά τραπεζική κάρτα, πού ἄν θέλῃς τήν καταργῇς. Ἑπομένως τό πανανθρώπινο δικαίωμα αὐτοπροσδιορισμοῦ κάθε ἀνθρώπου καταργεῖται, ἐάν καταναγκαστικῶς ἐπιβληθεῖ ἡ ἀποδοχή της.
Ἀυτό μᾶς τό λέγει καί τό κείμενο τῆς Ἱερᾶς Ὰποκαλύψεως: « ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. ῟Ωδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξςʹ.»( Ἀποκ. Ιγ’ 15-18). Δηλαδή οἱ ἄνθρωποι πού θά σφραγισθοῦν θά φέρουν ἐπάνω τους τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματός του, πού εἶναι τό 666. 

Ἤδη στίς ἡμέρες μας ἔχει ἀρχίσει ἡ ἀριθμοποίησι τῶν ἀνθρώπων, καί ἀπό πρόσωπο ὁ ἄνθρωπος μετατρέπεται σέ νούμερο - ἀριθμό.
Γνωρίζουμε ὅτι ὁ στόχος τῆς Ε.Ε, τῶν Η.Π.Α. καί πολλῶν ἄλλων κρατῶν, πού εἶναι στό πνεῦμα τῆς Ν. Ἐποχῆς καί τῆς Παγκοσμιοποιήσης, ἐπιδιώκουν μέσα στόν προσωπικό ἀριθμό τῆς ταυτότητας τοῦ κάθε ἀνθρώπου νά περάσουν καί τόν ἀριθμό τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου, δηλαδή τό 666. Ἤδη ὅμως στό σύστημα Barcode ΕΑΝ13 καί στό μικροτσίπ πού ἔχουν πολλές κάρτες ἐξυπηρετίσεως ὑπάρχει ὁ ἀριθμός τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου -666.
Ἐκεῖνος πού παραλαμβάνει τήν νέαν ταυτότητα-κάρτα δηλώνει ἐν τῇ πράξει ὅτι ἀναγνωρίζει ὡς κύριόν του τόν ἀντίχριστο καί ἀδείᾳ αὐτοῦ κινεῖται καί ἀσκεῖ τά δικαιώματά του. Ἑμεῖς ὡς χριστιανοί ἔχομεν ὡς Κύριόν μας καί Θεόν μας τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Δέν δεχόμεθα ἄλλο βάπτισμα-σφραγίδα. Ἅρα, αὐτή ἡ ἀριθμοποίηση καί ἡ εἰσαγωγή τοῦ 666 στίς ταυτοτητές μας- κάρτα τοῦ πολίτη εἶναι πτώση καί συστέλλει τήν χάριν· διά τοῦτο καί ἀποτελεῖ προθάλαμο καί «ἀρραβώνα» γιά τό τελικό σφράγισμα στό σῶμα μας.
 

Σύμφωνα πάλι μέ τόν ἅγιο γέροντα Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη, ἡ λήψη ἡλεκτρονικῶν ταυτοτήτων — κάρτας πολίτη εἶναι πτῶσις: « Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά πάρει μία θέση σωστή. Νά μιλήσει, νά ἑξηγήσει στούς πιστούς, γιά νά καταλάβουν ὅτι, ἄν πάρουν τήν ταυτότητα, αὐτό θά εἶναι πτώση». (Πνευματική ἀφύπνηση,σελ. 183). « Σιγά-σιγά, μετά τήν κάρτα καί τήν ταυτότητα, δηλ. τό «φακέλωμα», θά προχωρήσουν πονηρά στό σφράγισμα (στό σῶμα μέ τό βιοτσίπ). Μέ διάφορα πονηρά μέσα θά κάνουν ἑκβιασμούς, γιά νά δέχονται οἱ ἄνθρωποι τό σφράγισμα στό μέτωπο ἤ στό χέρι. Θά στριμώξουν τούς ἀνθρώπους καί θά ποῦν: Μόνο μέ τίς κάρτες θά κινεῖσθε, τά χρήματα θά καταργηθοῦν. (Πνευματική ἀφύπνηση σελ. 185-6).
 

Ἡ προφητεία τῆς Ἱ. Ἀποκαλύψεως ( ιγ’ 15-18) σαφώς λέγει ὅτι ὅποιος δέν λάβει τό χάραγμα-ἀριθμό δέν θά δύναται «ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι». Ὅ,τι ἀκριβῶς γίνεται σήμερα: ‘’ἐὰν δὲν πάρετε τὸν ἀριθμὸ τάδε π.χ. ΑΜΚΑ, ΕΚΑΜ, (μέ ἤ χωρὶς τὸν 666) δέν δύνασθε νὰ ἔχετε ἐργασίαν, ἀσφάλειαν, νοσοκομειακὴν περίθαλψιν, σύνταξιν, τραπεζικές ἤ κρατικὲς συναλλαγές, καίτοι εἶναι δεδουλευμένα. Γιά λεπτομερέστερη ἐνημέρωση σᾶς παραπέμπουμε στό δημοσιευμένο ἤλεκτρονικό ἔντυπο «Ἅγιορείτες Πατέρες, Κάρτα τοῦ Πολίτη, Εἰσαγωγή τοῦ Σφραγίσματος, 2η ἐπηυξημένη ἔκδοση» (ἠλεκτρονική διεύθυνση : Ἰστολόγιο Καιόμενη βάτος).
 

 Ἰδοῦ καί οἱ συνέπειες γιά ὅσους ἀθετήσουν τήν προφητεία καί δεχθοῦν τελικά τό χάραγμα, ἤ προσκυνήσουν τό θηρίο καί τήν εἰκόνα αὐτοῦ: «εἴ τις προσκυνεῖ τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ λαμβάνει τὸ χάραγμα ἐπὶ τοῦ μετώπου αὐτοῦ ἢ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς πίεται ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ κεκερασμένου ἀκράτου ἐν τῷ ποτηρίῳ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καὶ βασανισθήσεται ἐν πυρὶ καὶ θείῳ ἐνώπιον τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου. καὶ ὁ καπνὸς τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν εἰς αἰῶνας αἰώνων ἀναβαίνει, καὶ οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέρας καὶ νυκτὸς οἱ προσκυνοῦντες τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ εἴ τις λαμβάνει τὸ χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ». Ἀποκ. Ιδ’ 9-11.
Φαίνεται καθαρά ἀπ᾿ αὐτό ὅτι οἱ πολιτικοί θέλουν νά μᾶς ἀποκλείσουν ἀπό τήν ζωή καί πρίν ἀκόμη ἔρθει τό τελικό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐάν, λοιπόν χωρίς τήν λήψη-ἀποδοχή τῆς ταυτότητας-κάρτας μᾶς ἀπαγορεύουν νά πωλοῦμε καί νά ἀγοράζουμε κλπ. ἄραγε σημαίνει ὅτι ἤδη ἑνεργεῖται σέ ἕνα πρῶτο στάδιο τό χάραγμα καί εἶναι θέμα χρόνου νά τό ἐμφυτεύσουν καί στό χέρι μας. 

Ὑστερα ἀπό ὅλα αὐτά, ζητοῦμε ἀπό τήν Ἑλληνική Κυβέρνηση καί τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο, νά ἀποσύρῃ ὅλους αὐτούς τούς νόμους, πού βλασφημοῦν τήν Ὀρθόδοξη πίστι μας καί ντροπιάζουν τήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα, καί νά μήν προχωρήσουν στήν ὑποχρεωτική παραλαβή τῆς νέας ταυτότητος-κάρτας.

Πρός τήν ποιμένουσα Ἐκκλησία, τήν Ἱερά Σύνοδο, καθώς ἐπίσης καί πρός τήν θεσμικήν ἀρχήν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Τόπου, ἐκφράζουμε τήν κατάπληξίν μας καί τήν ἀπορία μας γιά τήν ὅλη στάσιν τους ἀπέναντι σέ ὅλους αὐτούς τούς νόμους. Προσδοκούσαμε καί εὐελπιστούσαμε, ἐπί τόσα χρόνια, ὅτι κάποια στιγμή θά ἐγκαταλείπατε αὐτήν τήν στάσιν τῆς ‘’διακριτικῆς’’ ἀνοχῆς καί δέν θά ἐπιτρέπατε ποτέ νά φθάσῃ ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση νά ψηφίσῃ αὐτόν τόν κατάπτυστον νόμον διά τήν ἐλευθέραν καί νόμιμην συμβίωσιν τῶν σοδομιτῶν.
 

Ἡ μοναχική καί ἁγιορειτική συνείδησί μας οὐδέποτε θά ἀποδεχθεῖ αὐτήν τήν στάσιν σας. Ἐσεῖς, ἔχετε ἀκόμη μεγαλύτερη εὐθύνη ἀπό τούς πολιτικούς. Ὁ Χριστός μας καί ἡ Ἐκκλησία βλασφημεῖται καί προσβάλλεται διά τῶν πιό χυδαίων νόμων, καί ἐσεῖς ἀρκεσθήκατε μόνον σέ κάποια κείμενα διαμαρτυρίας! Ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία σᾶς ἐμπιστεύθηκε τήν διαποίμανσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ Του καί ἐσεῖς τόσα χρόνια μέ τήν σιωπή σας ἤ μέ τήν τυπική διαμαρτυρία σας, ἐπιτρέψατε νά φθάσουμε σέ αὐτό τό χάος τῆς ἀποστασίας καί τῆς ἀπωλείας! Δέν ἠμποροῦμε νά τό πιστεύσουμε. Δέν τό χωράει ὁ νοῦς μας. Δέν τό ἀνέχεται ἡ συνείδησί μας. Ἡ ὀδύνη, ὁ πόνος καί οἱ προσευχές μας, θά ἀνεβαίνουν καθημερινῶς πρός τόν θρόνον τοῦ Δικαίου Κριτοῦ, θά στενάζουμε καί θά ζητοῦμε νά ἐπέμβῃ ὁ Κύριος γιά νά σταματήσῃ τό κακό. Σῶσον Κύριε τόν λαόν Σου καί φύλαξον τήν κληρονομίαν Σου, τό μικρό Σου ποίμνιο, τό ὁποῖο εἶναι ἐρριμένον καί ἐγκαταλελλειμένον ὡς μή ἔχοντα ποιμένες.
 

Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καί ποιμένες, μέ τόν προσήκοντα σεβασμόν πρός τά θεοτίμητα πρόσωπά σας, παρακαλοῦμε ἐσᾶς καί ὅλους τούς πνευματικούς φορεῖς τῆς πατρίδος μας, ἔστω καί τώρα, πρίν εἶναι ἀργά, νά ἐνεργήσετε δυναμικά, ὁμολογιακά, μαρτυρικά, ὥστε ἤ νά καταργηθῇ ὁ νόμος, ἤ νά διαχωρίσῃ ἡ Ἐκκλησία τήν θέση της μέ τό κράτος αὐτό. Παράλληλα ἀγαπητικά καί θεραπευτικά πρός τά ἀποστατημένα αὐτά παιδιά, ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας πού δέν καταδικάζει τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, ἀλλά πάντοτε φροντίζει νά διδάσκῃ καί νά καλῇ εἰς μετάνοια ὅλους μας, πρέπει νά καλέσῃ καί αὐτούς σέ ἀναθεώρηση καί μετάνοια. Διότι δέν δύναται ποτέ νά ἀνεχθῇ ἡ Ἐκκλησία, τό πάρα φύσιν νά νομιμοποιεῖται ὡς κατά φύσιν, καί μάλιστα διά νόμου τοῦ κράτους. Ἀγαπᾶ τόν ἁμαρτωλό ὡς ἄρρωστο μέλος, μισεῖ ὄμως τήν ἁμαρτία. Ἡ Ἐκκλησία ὡς πνευματικό νοσοκομεῖον θεραπεύει τόν ἀσθενῆ ἁμαρτωλό, ἀλλά καυτηριάζει, καί τέλος ἄν δέν θεραπεύεται, ἀποκόπτει τήν γάγγραινα γιά νά μή μεταδοθῇ καί πρός τά ὑγιῆ μέλη της, τό καρκίνωμα τῆς ἁμαρτίας.
 

Παρακαλοῦμε κινητοποιήσατε τόν πιστόν λαόν, ὥστε νά ἀναγκασθοῦν νά ἀκυρώσουν καί νά ἀποσύρουν ὅλους τούς ἀνωτέρω νόμους μέ ἀποκορύφωμα τόν τελευταῖον, γιά νά ἐξαρθῇ πᾶσα ἀσέβεια καί διαφθορά ἐκ μέσῳ τοῦ λαοῦ, πρίν ξεσπάσει ἐπάνω μας ἡ δικαιοσύνη τοῦ Χριστοῦ,καί νά ἐπανέλθῃ ἡ πατρίδα μας στήν αἰώνια διαχρονική πορεία της ὡς Ὀρθόδοξη χώρα.
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὁρίζει διά τοῦ ψαλμοῦ «Σύν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις τήν ἀνομίαν καί οὐ μή συνδυάσω μετά τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν»( ψαλμ. ΡΜʹ).
 

Ἐάν ὅμως, δέν ἀποσυρθοῦν καί ἀκυρωθοῦν ὅλοι αὐτοί οἱ ἐπαίσχυντοι νόμοι τοῦ κράτους, τότε ζητοῦμε, γιά ὅσους πολιτικούς - βουλευτές παραμείνουν ἀμετάπειστοι καί ἀμετανόητοι, ἡ Ἱεραρχία διά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νά ἐνεργοποιήσῃ τά δραστικά θεραπευτικά της φάρμακα, ὅπως εἶναι ὁ ἐκκλησιαστικός ἀφορισμός. Νά τούς ἀπαγορευθῇ ἡ εἴσοδος στούς Ἱερούς ναούς, καί ἡ συμμετοχή τους στά μυστήρια. Ἐξάλλου οἱ ἴδιοι ἀπό μόνοι τους, διά τῶν πράξεων τους ἔχουν ἀρνηθεῖ τήν χριστιανική τους πίστη καί ἔχουν αὐτοαφορισθεῖ (ξεχωρίσει τόν ἑαυτόν τους ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας).
Ἐκεῖνο ὄμως πού κυρίως πλήττει ἐμᾶς ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ὑποκρισία τους. Οἱ πολιτικοί ἄν καί ἐξωτερικά ἐμφανίζονται ὡς χριστιανοί, λαμβάνουν διά τῶν νόμων τοῦ κράτους θέση διωκτῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἐκτελώντας ἐντολές ἄνωθεν, ἀπό τά κέντρα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου.  

Παρακαλοῦμε, ἐπίσης, καί τήν ἰδικήν μας Ἱερά Κοινότητα διά ἐπισήμου ἀνακοινώσεως νά ἀπαγορεύσῃ σέ ὅλους τούς ἀνωτέρω ἀμετανοήτους βουλευτές, καί σέ ὅλους ὅσους ὑπερηφα-νεύονται δημοσίως διά αὐτήν τήν ἀσχημοσύνη τους, καί ἰδιαιτέρως στόν συνειδητά προστάτη τῶν σοδομιτῶν, Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Μπουτάρη, τήν εἴσοδό τους στό Περιβόλι τῆς Παναγίας.
 

Ἕνας Γέροντας, θέλοντας νά μᾶς δείξῃ πόσο πολύ θλιμμένος εἶναι γιά ὅλους αὐτούς τούς ἁμετανοήτους βουλευτές καί πόσο μεγάλο κακό θά κάνουν διαχρονικῶς στήν πατρίδα μας, εἶπε: «Ὅσοι ψήφισαν τούς νόμους αὐτούς, αὐτοί εἶναι χειρότεροι ἀπό τόν Φαραώ, πού σκότωνε τά ἄρρενα τέκνα καί χειρότεροι ἀπό τόν παιδοκτόνο Ἡρώδη πού σκότωσε 14.000 νήπια, διώκοντας τό Νήπιον Ἰησοῦ. Ὑπάρχει κόλασις καί παράδεισος, μέλλουσα κρίσις καί ἀνταπόδοσις. Ἐάν δέν μετανοήσουν καί δέν ἀποσύρουν αὐτούς τούς ἀντίχριστους νόμους, οὔτε ἡ κόλασις δέν θά τούς δεχθεῖ μετά θάνατον. Ὁ Θεός θά κάνει εἰδική κόλασι γι᾿ αὐτούς, ὅπου μέ τά ὑψηλά πολιτικά ἀξιώματά τους θά κοσμοῦν τά φρικτώτερα μέρη τῆς εἰδικῆς κολάσεως τους. Τεράστια εὐθύνη μαζί μέ αὐτούς ἔχουν καί ὅσοι συνηγοροῦν, συνευδοκοῦν ἤ σιωποῦν καί δέν διαμαρτύρονται.
 

Τέλος ὡς πρός τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα-κάρτα τοῦ πολίτη πού προετοιμάζεται νά ἐκδοθῇ, δηλώνουμε ὡς Ἁγιορεῖτες Μοναχοί ὅτι μέ τήν χάρι τοῦ Χριστοῦ μας καί τήν βοήθεια τῆς Παναγίας μας, ἐφόσον κανείς δέν ἠμπορεῖ νά κάνῃ τίποτε χωρίς τήν ἐνίσχυσιν τοῦ Κυρίου, θά ἀγωνισθοῦμε ὅσο ἠμποροῦμε, ὥστε κάθε καλοπροαίρετος χριστιανός καί συνάνθρωπός μας, νά ἐνημερωθῇ, νά ἀφυπνισθῇ, γιά νά μήν τήν δεχθῇ, καθώς καί κανένας ἁγιορείτης μοναχός.
 

Ἡ ἀπόφασις φυσικά ἐπαφίεται στήν συνείδησιν ἑνός ἑκάστου καί εἶναι προσωπική. Δηλώνουμε ἀκόμη ὅτι θά ἀντισταθοῦμε μέ κάθε νόμιμον τρόπο, ἀκόμη καί ἄν ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία καί ἡ Ἱερά Κοινότης παρασυρθῇ καί μᾶς συστήσει ἀντίθετα ἀπό ὅσα μέχρι τώρα ἔχει συστήσει διά ἐγκυκλίων, ( Δ.Ι.Σ. 2626/1997 καί 2641/1998). Δέν θά δεχθοῦμε τίς νέες ἠλεκτρονικές ταυτότητες-κάρτα τοῦ πολίτη καί θά χρησιμοποιοῦμε τά συμβατικά μέσα ταυτοποιήσεώς μας. (Ἱ. Κοινότητα Α.Ο. 22-4/5.5. 2011).
Νικητής θά εἶναι ὁ Χριστός, τό ἐσφαγμένον ἀρνίον καί ὄχι ὁ Ἀντίχριστος τό θηρίον, τό ὁποῖον σήμερα φαίνεται νά ἐπικρατῇ παντοῦ. Ὁ Χριστός καί Κύριός μας θά θριαμβεύσῃ τελικά καί μαζί Του ὅσοι τόν ἀκολούθησαν καί δέν ἐφοβήθησαν τό θηρίον.

«Ἰδού ἔρχομαι ταχύ, μακάριος ὁ τηρῶν τούς λόγους τῆς προφητείας... ὁ καιρός γάρ ἐγγύς... Ἐξῆλθεν νικών καί ἵνα νικήσῃ... Ναί ἔρχομαι ταχύ. Ἀμήν, ναί ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ». ( Ἱ. Ἀποκ. ΣΤʹ καί ΚΒʹ κεφ.).
 

Οἱ ὑπογράφοντες:

Γέρων Γαβριήλ Μοναχός, Ἱ.Κ.Ἁγίου Χριστοδούλου, Ἱ.Μ.Κουτλουμουσίου
Γέρων Σάββας Μοναχός, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Ἰλαρίων, , Ἱ.Κ.Ἀγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, , Ἱ.Μ.Κουτλουμουσίου
Μοναχός Δοσίθεος, , Ἱ.Κ.Ἀγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἱ.Μ.Κουτλουμουσίου
Γέρων Εὐστράτιος Ἱερομόναχος, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Ἀρτέμιος, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Παΐσιος, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Χριστοφόρος, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Δωρόθεος, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Ἰεζεκιήλ, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Ἱερομόναχος Ἀθανάσιος, Δικαῖος Ἱ. Σκήτεως Τιμίου Προδρόμου Ἱ. Μ. Μ. Λαύρας, μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ, (25 μοναχοί)
Μοναχός Χερουβίμ, Ἱ.Κ.Ἀρχαγγέλων, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Ἰωάννης, Ἱ.Κ.Εἰσοδίων Βίγλας, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Πατάπιος, Ἱ.Κ.Σκέπης τῆς Θεοτόκου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας καί τῆς συνοδίας αὐτοῦ (2)
Γέρων Γεώργιος, Ἱ.Κ.Βαρλαάμ καί Ἱωάσαφ Βίγλας, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Χαρίτων Ἱερομ., Ἱ.Κ.Ἀναλήψεως Καρυές, Ἱ.Μ.Βατοπεδίου
Γέρων Μελέτιος, Ἱ.Κ.Γενέσιον τῆς Θεοτόκου, Καψάλα, Ἱ.Μ.Παντοκράτορος
Ἱερομ. Μακάριος, « « « « «
Γέρων Ζηνόβιος, Ἱ.Κ.Ἁγίων Ἀναργύρων, Ἱ.Μ.Παντοκράτορος
Γέρων Συμεών, Ἱ.Κ.Ἁγίου Συμεών Καυσοκαλύβια,Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Ἠσαΐας « « « «
Μοναχός Εὐστάθιος, Ἱ.Κ.Ἁγίου Εὐσταθίου Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Μοναχός Ἐρμόλαος, Καυσοκαλύβια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Χαρίτων, Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Ἀθανάσιος,Ἱ.Ἠ. Ἅγιος Σάββας, Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Σοφρώνιος, Ἱ.Ἠ. Ἁγία Τριάδα, Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γρηγόριος Δανιηλαίος μετά τῆς συνοδίας αὐτοῦ (Δανιηλαίοι, 10 μοναχοί) Ἱ.Ἡ. Ἁγιορεῖται Πατέρες, Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Γεράσιμος, Ἱ.Ἠσ. Ἁγιος Γεράσιμος, Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Παντελεήμων Ἱερομ., Ἱ.Ἠ.Ἅγιος Ἰωάννης Θεολόγος, Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας.
Γέρων Κύριλλος, Ἱ.Ἠ.Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας
Γέρων Θωμᾶς Ἱερομόν. μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ (Θωμάδες, 4 μοναχοί) Ἱ.Κ.Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμά, Μικρά Ἁγία Ἄννα, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας.

Ἡ συλλογή τῶν ὑπογραφῶν συνεχίζεται καί θἀ ἐκδοθοῦν στἠν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος, στό τεῦχος τῆς Παρασκεῆς 5-2-2016.

Μητρ. Πειραιώς: Οι Αγιορείτες κατέθεσαν τα όπλα-Οι ηγούμενοι σιωπούν ενόχως- Δεν βλέπουμε οργανωμένο αγώνα από τις Ιερές ...

  Posted: 27 Jan 2016 04:03 AM PST

Σφοδρή κριτική ασκεί το γραφείο αιρέσεων και παραθρησκειών της Μητρόπολης Πειραιώς στους Αγιορείτες υποστηρίζοντας πως έχουν καταθέσει τα όπλα και δεν αγωνίζονται όσο θα έπρεπε! Επιτίθεται στις Ιερές Μονές, την Ιερά Κοινότητα, τους ηγουμένους και τους μοναχούς με αφορμή τη στάση που διατηρούν στο σύγχρονο διωγμό των χριστιανών από..."χριστιανούς".

Αναλυτικά αναφέρει: 

Πολύ συχνά σήμερα διατυπώνεται από πολλούς υψηλόβαθμους κληρικούς, πατριάρχες και αρχιερείς, αλλά και λαϊκούς και ακαδημαϊκούς θεολόγους, η αντίληψη ότι η αποστολή του Μοναχισμού είναι να οδηγήσει εκείνους που απαρνήθηκαν τον κόσμο και ακολούθησαν την αγγελομίμητη πολιτεία της μοναχικής ζωής, στην κάθαρση, τον φωτισμό και την θέωση. Ότι, οι μοναχοί θα πρέπει να ασχολούνται μόνο με την νήψη και την προσευχή. Ποτέ να μην διακόπτουν την ησυχία τους, να είναι τέκνα τελείας υπακοής, (άλλωστε η αρετή της υπακοής είναι το θεμέλιο της μοναχικής ζωής), προς τους ποιμένας των, ηγουμένους, αρχιερείς, πατριάρχες, έστω και αν αυτοί συμβαίνει κάποτε να μην ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας. Ισχυρίζονται ακόμη ότι δεν θα πρέπει να ασχολούνται με θέματα αιρέσεων, για την αντιμετώπιση των οποίων είναι αρμόδιοι οι αρχιερείς και άλλα κατάλληλα πρόσωπα, που ορίζονται από αυτούς.

  Τη νοοτροπία αυτή που θέλει τον μοναχό αυστηρά και αποκλειστικά προσηλωμένο στον προσωπικό του αγώνα για τον αγιασμό της ψυχής του εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς, ιδιαίτερα στην εποχή μας, σε ομιλίες πολλών πατριαρχών και αρχιερέων, όταν απευθύνονται σε μοναχούς και μοναχές της εκκλησιαστικής των δικαιοδοσίας, όπως για παράδειγμα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, όταν επισκέπτεται το Άγιον Όρος και απευθύνεται σε αγιορείτες πατέρες. Οι λόγοι του έχουν σχεδόν αποκλειστικά χαρακτήρα νουθεσίας και υπομνήσεως για το χρέος, που έχουν οι αγιορείτες μοναχοί, να φθάσουν δια της ασκήσεως στον αγιασμό και την θέωση.

Ωστόσο η αντίληψη αυτή, όσο και αν φαίνεται ευλογοφανής για όσους δεν γνωρίζουν τον πραγματικό χαρακτήρα του Μοναχισμού, δεν μπορεί να δικαιωθεί ούτε από τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων μας, ούτε από τους βίους των οσίων της Εκκλησίας μας, ούτε γενικότερα από την Εκκλησιαστική μας Ιστορία. Προ πάντων όμως δεν μπορεί να θεμελιωθεί ούτε στη διδασκαλία του Κυρίου μας, ο οποίος εζήτησε από όλους τους μαθητές του να ομολογούν με παρρησία το όνομά του.

Οι μοναχοί οφείλουν βέβαια να είναι τέκνα υπακοής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άλογα πρόβατα και άβουλα όντα. Ως γνήσια τέκνα υπακοής στις ευαγγελικές εντολές, ποτέ δεν θα μπορούσαν να ακολουθήσουν ποιμένα «μη εισερχόμενον διά της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνοντα αλλαχόθεν», δηλαδή αιρετικά φρονούντα, διότι τον θεωρούν «κλέπτην και ληστήν» (πρβλ. Ιω.10,1), αλλά και διότι έχουν προ οφθαλμών την σαφή εντολή του Χριστού: «αλλοτρίω δε, [δηλαδή αιρετικά φρονούντα], ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ’ αυτού» (Ιω.10,5).

Ένα απλό ξεφύλλισμα της εκκλησιαστικής μας ιστορίας και των βίων των αγίων, είναι αρκετό για να μας πείσει τον καθένα, ότι οι μοναχοί δεν αγωνίστηκαν μόνο για τον προσωπικό τους αγιασμό, αλλά παράλληλα θεώρησαν χρέος τους, να αγωνιστούν εναντίον των αιρέσεων της εποχής των και να θυσιαστούν υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις υπήρξαν οι κύριοι, ή και αποκλειστικοί υπέρμαχοί της. Και για να μιλήσουμε ακριβέστερα, οι μοναχοί, σε μεν περιόδους ειρήνης αγωνίζονταν τους ασκητικούς των αγώνες για να κατορθώσουν τις αρετές, σε περιόδους όμως που η εκκλησία επολεμείτο από αιρέσεις, αγωνίζονταν με διάκριση και ταπείνωση, με εκκλησιαστικό ήθος και φρόνημα, αλλά και με ζήλο και πνεύμα αυτοθυσίας, για να μην νοθευτεί αλλά να παραμείνει απαραχάρακτη η «άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις πίστις» (Ιουδ.3). Ο όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, γνωστός για τους ασκητικούς, αλλά και για τους αντιαιρετικούς του αγώνες και τους διωγμούς, που υπέμεινε κατά την περίοδο της αιρέσεως της εικονομαχίας, εδίδασκε σχετικά με το ζήτημα αυτό:

«Είναι εντολή Κυρίου να μην σιωπούμε, όταν η πίστη κινδυνεύει από αιρέσεις. Διότι λέγει ‘να ομιλείς και να μην σιωπάς’ και ‘εάν υποστέλληται (υποχωρήσει), ουκ ευδοκεί, (δεν ευαρεστείται) σ’ αυτόν η ψυχή μου’ (Εβρ.10,38), και ‘εάν ούτοι σιωπήσωσι οι λίθοι κεκράξονται’, (Λουκ.19,40). Ώστε όταν ο λόγος είναι περί πίστεως, δεν μπορούμε να πούμε:

Εγώ ποιος είμαι; Ιερεύς; Ουδέποτε. Άρχων; Ούτε και αυτό.Στρατιώτης; Από πού; Γεωργός; Αλλά ούτε και αυτό. Πτωχός προμηθευόμενος μόνο την εφήμερη τροφή. Δεν μου πέφτει λόγος ούτε φροντίδα για το προκείμενο ζήτημα. Αλίμονο οι λίθοι θα κραυγάσουν και εσύ θα μείνης σιωπηλός και αμέριμνος;… Ώστε και αυτός ο πτωχός είναι εστερημένος από κάθε απολογία την ήμερα της κρίσεως επειδή τώρα δεν ομιλεί και άξιος κατακρίσεως και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο» (PG 99,1321A-C). Όπως σημειώνει πολύ ωραία ο αείμνηστος αρχ. π. Γεώργιος Καψάνης, πρώην Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου αγίου Όρους, ο αγώνας των μοναχών δεν είναι απλά αντιαιρετικός. «Είναι αγών να πραγματωθή στους εαυτούς τους και να φανερωθή το πλήρωμα της Αληθείας και της Ζωής που έχει η Εκκλησία… Να μη κενωθή ο λόγος του Σταυρού. Να μη νοθευθή το Ευαγγέλιο.

Να μη θεολογούμε κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, αριστοτελικά (σχολαστικά), αλλά αλιευτικά (αποστολικά). Να μη χάσουμε την δυνατότητα της θεώσεως και του Ακτίστου Φωτός, δεχόμενοι κτιστή Χάρι. Να μη εκπέσει η Εκκλησία από σώμα Χριστού σε ανθρωποκεντρική οργάνωσι.» («Ορθόδοξος Μοναχισμός και Άγιον Όρος, σελ.45).

Την θυσιαστικό ήθος των μοναχών, τον ηρωϊσμό και την αυτοθυσία τους, τα βασανιστήρια και τις εξορίες που υπέμειναν για την καταπολέμηση των αιρέσεων και τέλος τους μαρτυρικούς των θανάτους, μπορούμε να αντιπαραβάλουμε με τα μαρτύρια των αρχαίων μεγάλων μαρτύρων της Εκκλησίας κατά τους τρείς πρώτους αιώνες των διωγμών. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι τώρα οι διώκτες δεν είναι πλέον οι ειδωλολάτρες Ρωμαίοι αυτοκράτορες, αλλά «χριστιανοί». Είναι αιρετικοί αυτοκράτορες, στρατιωτικοί, κληρικοί, επίσκοποι, ακόμη και πατριάρχες! Ο αγώνας είναι εναντίον «χριστιανών».

Παρά κάτω αναφέρουμε μερικές μόνο περιπτώσεις, (από τις πάμπολλες), οσίων και πατέρων της Εκκλησίας μας που παράλληλα με τους ασκητικούς των αγώνες, αγωνίστηκαν με μεγάλο ζήλο και πνεύμα αυτοθυσίας εναντίον των αιρέσεων. Και τούτο για να φανεί και η άλλη διάσταση του Μοναχισμού, η ομολογιακή, η οποία επιμελώς αποσιωπάται από τους οικουμενιστικούς κύκλους, (προφανώς για λόγους ευνοήτους), ενώ προβάλλεται μονομερώς και κατά κόρον μόνον η ασκητική του διάσταση.

Αρχίζουμε με τον Μέγα Αντώνιο, (4ος αιώνας), ο οποίος συχνά κατέβαινε στην Αλεξάνδρεια για να ενισχύσει τον αντιαιρετικό αγώνα της Εκκλησίας κατά της φοβερής αιρέσεως του Αρείου. Θεωρούσε καθήκον του και υποχρέωσή του να αφήσει κατά μέρος την προσωπική του άσκηση και να ενώσει τις δυνάμεις του, με τις δυνάμεις των λαϊκών μελών της Εκκλησίας, για τη διαφύλαξη της Ορθοδοξίας.

Όπως μας πληροφορεί ο Μέγας Αθανάσιος, που έγραψε και τον βίο του: «Όταν οι Αρειανοί διέδωσαν ψευδώς, ότι και αυτός έχει τα ίδια φρονήματα με αυτούς, αγανακτούσε και θύμωνε εναντίον τους. Κατόπιν κατά παράκληση των επισκόπων και όλων των αδελφών, κατέβηκε από το όρος. Αφούλοιπόν πήγε στην Αλεξάνδρεια, απεκήρυξε τους Αρειανούς λέγοντας, ότι η αίρεσις αυτή είναι η χειρίστη και πρόδρομος του Αντιχρίστου» (Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Αντωνίου, PG26,909Β-912Β). Στην περίοδο που στον θρόνο της Αλεξανδρείας ήταν ο Αρειανός πατριάρχης Γρηγόριος ο Καππαδόκης, οι διωγμοί των Ορθοδόξων είχαν φθάσει στο αποκορύφωμά τους.

Όπως μας πληροφορεί ο άγιος Αθανάσιος σε εγκύκλια επιστολή του: «Άγιες και αγνές παρθένοι ξεγυμνώνονταν και υφίσταντο ανεπίτρεπτη μεταχείριση. Εάν μάλιστα προέβαλαν αντίσταση, έθεταν σε κίνδυνο και αυτή την ζωή τους. Μοναχοί κατεπατούντο και πέθαιναν και μερικοί ρίχνονταν εδώ και εκεί, άλλοι δε φονεύονταν με ξίφη και ρόπαλα και άλλοι πάλι τραυματίζονταν» (ΒΕΠΕΣ, τομ. 30, σελ.196-197). Στην περίοδο που στον θρόνο της Αλεξανδρείας ήταν ο Αρειανός πατριάρχης Λούκιος, πολλούς διωγμούς υπέφεραν οι μοναχοί που ζούσαν στα μοναστήρια και τις σκήτες που βρίσκονταν γύρω από την Αλεξάνδρεια. Όλοι εκείνοι οι μοναχοί είχαν τόσο θερμή πίστη και τόσο ακμαίο ομολογιακό φρόνημα, ώστε εάν «παρουσιαζόταν ανάγκη, προτιμούσαν με προθυμία περισσότερο τον θάνατο, παρά να αποδεχθούν κάποια αλλοίωση σε έστω και ένα από τα Ορθόδοξα δόγματα της Συνόδου της Νικαίας» (Νικηφόρου Καλλίστου Εκκλησιαστική ιστορία, PG146,653B-D).

Στην ίδια εκείνη περίοδο ηγέτης στην Καππαδοκία και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολής στον αντιαιρετικό αγώνα κατά του Αρειανισμού αναδείχθηκε ο Μέγας Βασίλειος με συνεργούς του τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, τον άγιο Γρηγόριο τον Νύσσης και τον άγιο Ευσέβιο Σαμοσάτων. Ο Μέγας Βασίλειος, έχοντας ο ίδιος την εμπειρία της ασκήσεως και της μοναχικής ζωής, έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη και εκτίμηση προς τους μοναχούς, τους οποίους σε διάφορες επιστολές του επαινούσε και προέτρεπε να υπομένουν με γενναιότητα τους διωγμούς και τις δοκιμασίες από τους Αρειανούς. Σε μια τέτοια επιστολή του προς τους μοναχούς της Βεροίας, έγραφε: «Στέναξα όταν άκουσα πως ξεσηκώθηκε εναντίον σας ο άγριος εκείνος διωγμός και ότι οι ‘εις κρίσεις και μάχας νηστεύσαντες’ (Ησ.58,4), επιτέθηκαν αμέσως μετά το Πάσχα εναντίον των σκηνωμάτων σας και παρέδωσαν στις φλόγες τους κόπους σας» (PG 32, 944Α). Σε άλλους μοναχούς έγραφε: «Σας παρακαλούμε πάνω από όλα να θυμάστε την πίστη των Πατέρων και να μην κλονίζεσθε, από όσους προσπαθούν να διαταράξουν την ησυχία σας. Γνωρίζετε καλά άλλωστε, ότι ούτε η ακριβής πολιτεία θα είναι ωφέλιμη μόνη της, εάν δεν είναι φωτισμένη από την ορθή πίστη στον Θεό, αλλά ούτε και η Ορθόδοξος ομολογία θα μπορέση να σας παρουσιάσει στον Κύριο, εάν στερήται από αγαθά έργα. Αντιθέτως πρέπει να συνυπάρχουν και τα δύο για να είναι άρτιος ο άνθρωπος του Θεού και να μη χωλαίνει η ζωή μας λόγω ελλείψεως» (PG32,1040Α).

Ο αββάς Θεόδωρος της Φέρμης δίδασκε, ότι πρέπει να βοηθούμε αυτούς που πέφτουν σε αίρεση για να επιστρέψουν στην ορθή πίστη. Εάν όμως δεν τα καταφέρουμε, να μη έχουμε πλέον φιλία μαζίτους, για να μη μας συμπαρασύρουν στην πλάνη τους (Το Γεροντικόν σελ.39). Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος αποδοκίμαζε τις αιρέσεις του Σαβελλίου και του Αρείου «και κατεπολέμησε επίσης τόσο πολύ το παράλογο δόγμα του Απολλιναρίου, ώστε έκανε το παν για να το ξεριζώση από κάθε χριστιανκή ψυχή. Έφραξε ακόμη και τα απύλωτα στόματα των αιρετικών ανομοίων με πολλά επιχειρήματα και αγιογραφικά χωρία» (Εγκώμιον εις τον όσιον πατέρα Εφραίμ, PG 46,825C-828A).

Aπό τους οσίους που αγωνίστηκαν εναντίον του Νεστοριανισμού μνημονεύουμε τον όσιο Υπάτιο, τον όσιο Δαλμάτιο, τον όσιο Ισίδωρο τον Πηλουσιώτη, τον άγιο Μάρκο τον ασκητή, τον άγιο Κασσιανό τον Ρωμαίο, τον άγιο Νείλο τον σοφό κ.α.Από τους αγώνες των μοναχών κατά την περίοδο του Μονοφυσιτισμού μνημονεύουμε τον όσιο Αυξέντιο, τον όσιο Ευθύμιο τον Μέγα, τον όσιο Σάββα, τον όσιο Γελάσιο, τον όσιο Συμεών τον Στυλίτη, τον όσιο Δανιήλ τον Στυλίτη κ.α. Από τους αγώνες των μοναχών κατά την περίοδο του Μονοθελητισμού μνημονεύουμε τον άγιο Σωφρόνιο, τον άγιο Μάξιμο τον ομολογητή κ.α. Από τους αγώνες των μοναχών κατά την περίοδο της Εικονομαχίας τον άγιο Γερμανό Πατριάρχη Κων/πόλεως, τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, τον άγιο οσιομάρτυρα Ανδρέα τον εν τη Κρίσει, τον άγιο οσιομάρτυρα Στέφανο τον Νέο, τον όσιο Θεοστήρικτο τον ομολογητή, την οσία Ανθούσα, τον όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη, τον όσιο Θεοφάνη της Σιγγριανής, τους οσίους Θεόδωρο και Θεοφάνη τους Γραπτούς, κ.α.

Από τους αγώνες των μοναχών κατά του Παπισμού, μνημονεύουμε τους αγίους οσιομάρτυρες αγιορείτες Πατέρες τους επί του λατινόφρονος Πατριάρχου Βέκου μαρτυρήσαντας. Το Άγιον Όρος την εποχή αυτή, (13ος αιών), γίνεται ο ισχυρός κυματοθραύστης της λαίλαπας του εκλατινισμού της Ορθοδοξίας. Λίγο αργότερα, (14ος αιών), ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, γίνεται ο μεγάλος πρόμαχος της Ορθοδοξίας κατά της επηρμένης δυτικής οφρύος του Παπισμού και ο ακατάβλητος υπερασπιστής της Ορθοδόξου ησυχαστικής μας Παραδόσεως. Τον 15ον αιώνα εμφανίζεται ο Άγιος Μάρκος επίσκοπος Εφέσου ο Ευγενικός, ο οποίος και αυτός, προερχόμενος από τις τάξεις των μοναχών, έδωσε τη μεγάλη μάχη κατά του Παπισμού κατά την διάρκεια των εργασιών της ψευδοσυνόδου Φεράρας – Φλωρεντίας, (1438-1439) και αργότερα από τις Μονές, όπου ήταν εξόριστος, για την μη εφαρμογή των προδοτικών αποφάσεων της εν λόγω ψευδοσυνόδου.

Στους μαύρους χρόνους της τουρκοκρατίας, όπου αφ’ ενός μεν ο εξισλαμισμός και αφ’ ετέρου ο εκλατινισμός από τους πολυάριθμους «μισιοναρίους» του Παπισμού και του Προτεσταντισμού έκανε θραύση, τα Ορθόδοξα Μοναστήρια μας υπήρξαν οι ισχυρές αντιστάσεις για τη διαφύλαξη της Ορθοδοξίας μας. Ο εθνομάρτυς και ισαπόστολος άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, (1714-1779), άφησε την ησυχία του αγίου Όρους και βγήκε στον κόσμο για να βοηθήσει το δοκιμαζόμενο Γένος μας, το οποίο κινδύνευε από τον εξισλαμισμό και τον εκλατινισμό.

Βγήκε να καταγγείλει, ότι όλες οι πίστεις είναι κάλπικες, εκτός της Ορθοδόξου. Μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό επακολούθησε μια γιγαντιαία επιχείρηση για τον εκδυτικισμό της Ορθόδοξης πατρίδας μας με πρωταγωνιστές τους ξενόφερτους Βαυαρούς ηγεμόνες, παπικούς και προτεστάντες, που ήρθαν από την Βαυαρία, (σημερινή νότια Γερμανία), στην καθημαγμένη από τους αγώνες για την λευτεριά πατρίδα μας για να την κυβερνήσουν. Και επειδή έβλεπαν ότι στην επιχείρησή τους αυτή το μεγάλο εμπόδιο ήταν τα Μοναστήρια, έδωσαν εντολή και έκλεισαν 450 Ιερές Μονές στην τότε ελευθερωμένη Ελλάδα!

Αξίζει επίσης να αναφέρουμε, τον σπουδαιότατο ρόλο που έπαιξαν τα Ορθόδοξα Μοναστήρια στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση και γενικότερα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπου κυριάρχησε ένας από τους φοβερότερους διωγμούς, που γνώρισε η Εκκλησία στους τελευταίους αιώνες. Στα δύσκολα εκείνα χρόνια της μαρξιστικής λαίλαπας, τα Μοναστήρια υπήρξαν τα προπύργια της Εκκλησίας, τα καταφύγια των διωκόμενων πιστών από τους αιμοσταγείς αθέους μαρξιστές. Αναφέρουμε την περίπτωση του μεγάλου αγίου και Ομολογητού της Σερβικής Εκκλησίας, Ιουστίνου Πόποβιτς, ο οποίος, εξόριστος και απομονωμένος στην Μονή Τσέλιε της νοτίου Σερβίας, έδωσε τη μάχη κατά του αθεϊσμού και του Οικουμενισμού.

Τέλος στον αγώνα κατά της τελευταίας μεγάλης αιρέσεως που εμφανίστηκε κατά τον 20ον αιώνα και συνεχίζει να μαστίζει μέχρι σήμερα την Εκκλησία, της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, και πάλι οι μοναχοί ήταν οι κύριοι υπέρμαχοί της. Ήδη μνημονεύσαμε παρά πάνω τον άγιο Ιουστίνο τον Πόποβιτς, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος ισχυρός αντίπαλός της. Αναφέρουμε επίσης τον άγιο Παΐσιο τον αγιορείτη, τον όσιο Φιλόθεο τον Ζερβάκο, τον αείμνηστο π. Αθανάσιο τον Μητιληναίο, τον αείμνηστο αρχ. π. Γεώργιο Καψάνη κ.α. Ισχυρή επίσης υπήρξε η αντίσταση του αγιορείτικου Μοναχισμού κατά της εν λόγω αιρέσεως κατά την τριετία 1970-1973, κατά την οποία οκτώ αγιορείτικες Μονές, όλες οι σκήτες και τα περισσότερα κελιά, διέκοψαν την μνημόνευση των Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα, (και αργότερα του Δημητρίου), παίρνοντας αφορμή από την αντικανονική άρση των αναθεμάτων το 1965 και άλλα οικουμενιστικά ανοίγματά του προς τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό.
 

Με πόνο ψυχής διαπιστώνουμε, ότι δυστυχώς, η αγωνιστικότητα των μοναχών υποβαθμίστηκε σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες.

Σήμερα που η φοβερή αυτή αίρεση βρίσκεται στο αποκορύφωμά της και με πολλή λαχτάρα περιμένουν οι οικουμενιστές την συνοδική επικύρωση του Οικουμενισμού, (αντί της καταδίκης του), από την μέλλουσα να συνέλθει «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο», σήμερα που ο αγώνας θα έπρεπε να είχε ενταθεί και ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο, συμβαίνει δυστυχώς το ακριβώς αντίθετο. Τώρα που τα βλέμματα του πιστού λαούτου Θεού είναι στραμμένα με αγωνία στο Άγιον Όρος, ως την ακρόπολη της Ορθοδοξίας, προσδοκώντας τον θρίαμβο κατά της αιρέσεως, με πολλή θλίψη και απογοήτευση διαπιστώνουν ότι οι αγιορείτες Πατέρες, (εκτός ολίγων επαινετών εξαιρέσεων), φαίνεται να έχουν καταθέσει τα όπλα. Δεν βλέπουμε οργανωμένο αγώνα από Ιερές Μονές του αγίου Όρους.

Οι Ηγούμενοι των Μοναστηριών, φοβούμενοι προφανώς μήπως υποστούν διωγμούς και καθαιρέσεις, σιωπούν ενόχως. Αλλά και η Ιερά Κοινότητα του αγίου Όρους κρατά μια στάση δυστυχώς ανοχής, αν όχι συντάξεως με τον Οικουμενισμό, πιεζόμενη από τις απειλές και τις φοβέρες των πατριαρχικών.

Το χειρότερο είναι ότι προχωρεί ακόμη και σε διώξεις αγιορειτών μοναχών, όπως του π. Σάββα του Λαυρεώτου κ.α., επειδή τολμούν να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους στην ένοχη σιωπή των Ιερών Μονών και της Ιεράς Κοινότητος του αγίου Όρους. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στην πλειονότητα των Ιερών Μονών στον ελλαδικό χώρο. Βεβαίως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον αντιοικουμενιστικό αγώνα, που δίδει εδώ και πολλά χρόνια η άτυπη «Σύναξη Κληρικών και Μοναχών», στην οποία συμμετέχουν πολλοί μοναχοί και κληρικοί με ομολογιακό φρόνημα. Όπως επίσης δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τους ελάχιστους ομολογητές ιεράρχες που αγωνίζονται κατά της αιρέσεως.

Κλείνοντας παρακαλούμε θερμά τους σεβαστούς μας μοναχούς και μοναχές να συνειδητοποιήσουν την επιτελική τους θέση μέσα στο σώμα της Εκκλησίας και να αναλογισθούν τις ευθύνες τους. Να συνειδητοποιήσουν την ομολογιακή διάσταση του Ορθοδόξου Μοναχισμού.

Να εννοήσουν, ότι, όταν ο Μοναχισμός περιορίζεται μόνο στην ασκητική του διάσταση, δεν διαφέρει σε τίποτε από τον Γκουρουϊσμό, όπως πολύ ωραία τονίζει συνεχώς ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών π. Γεώργιος Μεταλληνός. Τους παρακαλούμε να βαδίσουν πάνω στα χνάρια της πατερικής και μοναστικής μας παραδόσεως και να γίνουν οι συνεχιστές των ομολογητών μοναχών του παρελθόντος, διότι οι καιροί, που ζούμε είναι κάτι περισσότερο από πονηροί. 

Είναι τραγικοί!

http://www.agioritikovima.gr/

Περί Φθόνου

             Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως.

ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ

Περί φθόνου

Ο φθόνος είναι πάθος μοχθηρής ψυχής που λιώνει από ζήλια, όταν βλέπει να προκόβει ο διπλανός. Είναι στενοχώρια για τα ξένα αγαθά. Είναι εμπαθής κριτής για τα αγαθά των άλλων. Ο φθόνος είναι ρίζα όλων των κακών, πηγή κάθε συμφοράς και φυτώριο ανουσιουργημάτων. Ο φθόνος είναι απ’ όλα τα πάθη το πιο άδικο και το πιο δίκαιο. Στην πρώτη περίπτωση, ενοχλεί ιδιαίτερα τους καλούς, στη δεύτερη λιώνει αυτούς που το έχουν. Όπως η σκουριά φθείρει και τρώει το σίδερο, έτσι και η ζήλεια κατατρώει την ψυχή που την έχει. Ο φθόνος λοιπόν πρώτα φθείρει τον φθονερό και έπειτα τον φθονούμενο. Πρώτα εξολοθρεύει την ψυχή του -καθώς το φίδι κατατρώει την κοιλιά που το έθρεψε- και κατόπιν δαγκώνει αυτόν που φθονεί. Από μόνος του ο φθόνος δεν έχει καμιά αιτία ύπαρξης, γι’ αυτό δεν μπορεί να τύχει ούτε συγχώρεσης. Ο φθόνος δεν γνωρίζει να προτιμάει το συμφέρον. Κανένα πάθος δεν είναι πιο καταστροφικό από τον φθόνο, γιατί διαφθείρει τις ψυχές, από τη στιγμή που φυτρώνει μέσα τους. Αυτός διδάσκει τον φόνο. Ω φθόνε, είσαι ρίζα του θανάτου, πολύπλοκη νόσος, της καρδιάς αιχμηρότατο καρφί· τίποτα δεν κεντάει πιο αιχμηρά όπως εσύ· τρυπάς όποια καρδιά σε έχει μέσα της. Μεγάλο κακό ο φθόνος. Αυτός μαυρίζει τα μάτια της ψυχής και την περιτυλίγει με βαθύ σκοτάδι. Αυτός προκαλεί αναισθησία στις αισθήσεις της. Πρώτα την σκλήρυνε και μετά την οδήγησε στην πώρωση. Αυτός τελείως διέφθειρε τον άνθρωπο. Ούτε το σκουλήκι και ο σκόρος συνηθίζει έτσι να εγκαθίσταται στο ξύλο και να το τρώει, ούτε ο σκόρος που τρώει το μαλλί, δεν κάνει τόσο κακό, καθώς ο πυρετός της ζήλειας κατατρώει τα κόκκαλα των φθονερών και καταληστεύει την σωφροσύνη της ψυχής.

Ο Μέγας Βασίλειος λέει: «Τι πιο καταστροφικό μπορεί να υπάρχει από την αρρώστια αυτή; Είναι φθορά της ζωής, αρρώστια της φύσης· εχθρεύεται ακόμη και αυτά που ο Θεός έχει δώσει, εναντιώνεται προς τον Θεό, είναι κακό αφόρητο, διδασκαλία του πονηρού, εφεύρεση των δαιμόνων, σπορά έχθρας, αρραβώνας της κόλασης, εμπόδιο της ευσέβειας, δρόμος προς τη γέεννα, στέρηση της βασιλείας των ουρανών».

Ο δε Χρυσόστομος λέει: «Ο φθόνος μετατρέπει τον άνθρωπο σε Διάβολο. Τον μετατρέπει σε άγριο δαίμονα. Από φθόνο έγινε ο πρώτος φόνος· έτσι αγνοήθηκε η φύση, έτσι μολύνθηκε η γη. Τίποτα πιο ολέθριο δεν τρυπώνει στις ψυχές των ανθρώπων, από το πάθος του φθόνου, ο οποίος πολύ λίγο λυπεί και κάνει κακό στους άλλους, αφού το μεγαλύτερο κακό το παθαίνει πρώτα αυτός που φθονεί».

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
           ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ

ΤΟΜΟΣ Β’

Έκδοση εφημερίδος: ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Απόδοση στη Νέα Ελληνική: Ευανθία Χατζή

Επιμέλεια κειμένου - Επίμετρο: Γιώργος Μπάρλας

Πάπας προς Ορθόδοξους σε οικουμενιστικό εσπερινό: Βαδίζουμε στο δρόμο της ενότητας. Είμαστε ήδη ενωμένοι

Posted: 26 Jan 2016 11:43 AM PST

Ο Πάπας Φραγκίσκος ζήτησε έλεος και συγχώρεση "για τον τρόπο που οι χριστιανοί έχουν συμπεριφερθεί ένας προς τον άλλον", λέγοντας ότι "δεν μπορούμε να αφήσουμε το βάρος του παρελθόντος να μολύνει τις σχέσεις μας".

 Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν στην ομιλία του σε μια οικουμενική λειτουργία του Εσπερινού απόψε το βράδυ στη Βασιλική παπική του Αγίου Παύλου έξω από τα τείχη που σηματοδότησε το τέλος της Εβδομάδας Προσευχής για την Χριστιανική Ενότητα.

O ποντίφικας επικεντρώθηκε στην ανάγκη "οι διαιρεμένες χριστιανικές κοινότητες να περπατήσουν μαζί στο δρόμο του Κυρίου, γνωρίζοντας ότι η ενότητα είναι ένα δώρο από τον ουρανό"

"Στο ταξίδι προς την πλήρη κοινωνία", είπε ο Πάπας Φραγκίσκος, "μπορούμε να αρχίσουμε ήδη να αναπτυσουμε πολλές μορφές συνεργασίας, προκειμένου να ευνοηθεί η εξάπλωση του Ευαγγελίου. Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι είμαστε ήδη ενωμένοι στο όνομα του Κυρίου. "

Εντύπωση προκάλσε η κίνηση του Πάπα ως Επίσκοπος της Ρώμης «να ζητήσει συγγνώμη για τη συμπεριφορά των Καθολικών απέναντι στους χριστιανούς των άλλων Εκκλησιών», η οποία δεν αντικατοπτρίζει τις αξίες του Ευαγγελίου. 

Την ίδια στιγμή, είπε, «Καλώ όλους τους Καθολικούς να συγχωρήσουν αν - σήμερα ή στο παρελθόν - έχουν προσβληθεί από άλλους Χριστιανούς".

Κατά την έναρξη του Εσπερινού, ο Πάπας κάλεσε τον Ορθόδοξο Μητροπολίτη Γεννάδιο, που εκπροσώπησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, και τον Αγγλικανό Αρχιεπίσκοπο David Moxon να περπατήσουν μαζί του , ενώ στο τέλος τους προσκάλεσε να συμμετάσχουν στην τελική ευλογία.

- See more at: http://ekklisiaonline.gr/vaticano/item/10663-papas-pros-orthodoksous-se-oikoumenistiko-esperino-vadizoume-sto-dromo-tis-enotitas-eimaste-idi-enomenoi#sthash.5FpsA4aj.dpuf

ΞΑΝΑΧΤΥΠΗΣΕ Ο ΑΓΙΟΜΑΧΟΣ ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

«Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ»

ΜΑΡΚΟΥ τοῦ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ 1,

600-66 ΜΕΘΩΝΗ – ΠΙΕΡΙΑΣ

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΕΛΛΑΣ

www.markoseugenikos.gr

e-mail: info@markoseugenikos.gr

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

ΞΑΝΑΧΤΥΠΗΣΕ Ο ΑΓΙΟΜΑΧΟΣ ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ

            Είναι γενική διαπίστωση ότι ο Γιάννης Μπουτάρης απέτυχε παταγωδώς ως δήμαρχος. Τελευταία έστρεψε όλο του το ενδιαφέρον στη Ροτόντα. Με συνεχείς δηλώσεις ζητεί να λειτουργήσει το μνημείο και ως τόπος εκδηλώσεων. Διαγράφει το γεγονός ότι η Ροτόντα λειτούργησε περίπου 1.200 χρόνια ως Ορθόδοξος Χριστιανικός Ναός.

            Ο φιλοκίναιδος δήμαρχος σε νέες δηλώσεις του λέγει επί λέξει τα εξής: “Θα ζητήσω να σκεπασθούν η Τράπεζα και ο Σταυρός έτσι ώστε να μην ενοχλούνται οι τουρίστες”. Αγνοεί ο φιλότουρκος δήμαρχος ότι δεκάδες χιλιάδες Τούρκοι “τουρίστες” επισκέπτονται κάθε χρόνο την Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στη νήσο Πρίγκηπο για να ζητήσουν την βοήθεια του Αγίου.      (Παραμονές της Πρωτοχρονιάς είμαστε αυτόπτες μάρτυρες  στον ναό του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Θεσσαλονίκης, όταν πέντε τουρκάλες τουρίστριες από την Κωνσταντινούπολη εισήλθαν στον ναό, άναψαν κεριά στην εικόνα της Παναγίας και όταν τους δείξαμε τον τόπο όπου είναι το σκήνωμα του Αγίου, μπήκαν με σεβασμό και είδαν. Στο τέλος δέχθηκαν με χαρά τις μικρές εικόνες της Παναγίας Ιεροσολυμίτισσας που τους προσφέραμε). Αυτοί δεν ενοχλούνται με την θέα Σταυρού, κανδηλιών και καλογέρων, εν αντιθέσει με τον μηδενιστή δήμαρχο, ο οποίος ενοχλείται από την Αγία Τράπεζα και τον Σταυρό που υπάρχει σε κάθε Ορθόδοξη Εκκλησία.

            Από κοντά και ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς, πανεπιστημιακός!, δήλωσε ότι δεν θα είχε καμία αντίρρηση να λειτουργήσει η Ροτόντα και ως τζαμί. Θα έκανε άραγε δήλωση ο υπουργός Πολιτισμού της Τουρκίας για την Αγία Σοφία της Πόλης να λειτουργήσει και ως εκκλησία;

            Η δήλωση του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ανθίμου ότι “όσοι θέλουν να κάνουν κάποια εκδήλωση (στη Ροτόντα) θα υπογράφει και η Μητρόπολη”, είναι επιεικώς απαράδεκτη.

            Συμβουλεύουμε τον κ. Μπουτάρη να σταματήσει τον πόλεμό του κατά του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Η Ροτόντα ήτο, είναι και θα παραμείνει ναός του.

Θεσσαλονίκη 19-01-2016

                    Μνήμη Αγίου Μάρκου του Ευγενικού