Ἡ Ῥωσικὴ Εἰκὼν τῆς Ύπεραγίας Θεοτόκου «Παναγία ἡ Ἀπροσδόκητος Χαρά»

Ἑορτάζει : 1η Μαΐου καὶ 9η Δεκεμβρίου

Ἕνας ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς εἶχε μεγάλη εὐλάβεια στὴν Ύπεραγία Θεοτόκο καὶ εἶχε ὡς εὐλαβὴ συνήθεια, ἂν καὶ συνέχιζε νὰ ἁμαρτάνει, ὁπωσδήποτε νὰ προσεύχεται καθημερινῶς ἔμπροσθεν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος Αὐτῆς μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη !...».

Μία φορά, ἐνῶ ἑτοιμαζόταν νὰ ἐξέλθει ἀπὸ τὸ σπίτι του διὰ τὶς συνηθισμένες ἁμαρτωλὲς πράξεις του, γονάτισε ὅπως πάντοτε ἔμπροσθεν τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος καὶ προσηύχετο.

Ξαφνικά, βλέπει μὲ τρόμο ὅτι ἢ Εἰκὼν ζωντάνευσε: στὰ χέρια, τὰ πόδια καὶ τὴν πλευρὰν τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ ἄνοιξαν πληγές, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔρρεε αἷμα!...

Ὅ ἁμαρτωλὸς ἔπεσε στὸ ἔδαφος καὶ ἀνέκραξε:

«Δέσποινά μου, ποιὸς τὸ ἔκανε αὐτό!;...».

«Ἐσὺ καὶ οἱ ἄλλοι ἁμαρτωλοὶ σταυρώνετε πάλιν τὸν Υἱὸν μου, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι», ἀπάντησε ἢ Θεομήτωρ. «Ἐσεῖς Μὲ ἀποκαλεῖτε ἐλεοῦσα. Διατί, λοιπόν, Μὲ στενοχωρεῖτε μὲ τὶς ἄνομες πράξεις σᾶς;».

«Ὦ Δέσποινά μου», ἀπάντησε συγκλονισμένος καὶ μετανοημένος ὅ ἁμαρτωλός, «αἱ ἁμαρτίες μου νὰ μὴ νικήσουν τὴν ἀνέκφραστη ἀγαθότητα Σοῦ!... Σὺ εἶσαι ἢ μόνη ἐλπίδα ὅλων τῶν ἁμαρτωλῶν. Ἱκέτευε τὸν Υἱὸν Σοῦ καὶ Θεὸν ἡμῶν !...».

Τότε, ἢ Δέσποινα Θεοτόκος παρεκάλεσε δύο φορὲς τὸν Υἱόν Της, ἀλλὰ Αὐτὸς ἔμεινε ἀμετάπειστος. Τελικῶς, μπροστὰ στὴν ἐπίμονον δέησιν τῆς Θεομήτορος, ἀπάντησε:

«Εἰσακούω τὴν παράκλησίν Σου. Ἂς γίνη τὸ θέλημὰ Σου. Διὰ χάριν Σου, συγχωροῦνται αἱ ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ. Ὡς σημεῖον τῆς συγχωρήσεως νὰ ἀσπασθῆ τὶς πληγὲς Μου...».

Τότε, σηκώθηκε ὅ ἁμαρτωλός, στὸν ὅποιον μὲ τέτοιον θαυμαστὸν τρόπον ἔλαμψε ἢ ἀνεξάντλητος εὐσπλαχνία τῆς Θεομήτορος ἀσπάσθηκε τὶς πληγὲς τοῦ Σωτῆρος μας καὶ ἔνοιωσε τὴν ἀπροσδόκητον χαρὰν τῆς συγγνώμης.

Ἀπὸ τὸ ἐξαίσιον θαῦμα αὐτὸ ἢ Εἰκὼν ὀνομάστηκε «Παναγία ἢ Ἀπροσδόκητος Χαρά», ὅ δὲ πρώην ἁμαρτωλὸς ἔζησε πλέον μία καθαρὰν καὶ θεάρεστον ζωήν.

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ αὐτὴ συνέγραψε ὁ Ἅγιος Δημήτριος, Μητροπολίτης τῆς Ροστοβίας (ΙΖἀι.), εἰς τὸ ἔργον του «Πόκος ὁ  ἔνδροσος».

Εἰκονίζεται συνήθως ὅ ἁμαρτωλός, προσευχόμενος γονυκλινὴς ἔμπροσθεν τῆς Εἰκόνος τῆς Παναγίας, ἢ ὁποία φέρει στὴν ἀγκαλιὰ Τῆς τὸν Κύριο μᾶς μὲ ὑψωμένα τὰ χέρια, ἀπὸ τὰ ὁποία ρέει αἷμα. ὅπως καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ καὶ τὰ πόδια Τοῦ. Στὸ κάτω μέρος γράφονται τὰ ἀρχικὰ λόγια τῆς διηγήσεως: «Ἄνθρωπος τὶς ἄνομος...».

Στὴν Μόσχα, στὴν περιοχὴ Χαμόβνικυ, στὸν Ναὸ τὸν ἀφιερωμένο στὴν Ἱερὰ Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου «Καιομένη Βάτος», ὑπῆρχε ἀντίγραφο τῆς Εἰκόνος «Ἀπροσδόκητος Χαρὰ», τὴν ὁποία εἶχε προσφέρει ἢ ἐνορίτισσα Ἀλεξάνδρα Κουνίτσινα- αὕτη ἀπὸ τὸ 1838 ἄρχισε νὰ θαυματουργὴ.

Ἐπίσης, στὸ Κρεμλίνο, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ὑπῆρχε μία Εἰκόνα «Ἀπροσδόκητος Χαρὰ», στὴν ὁποία εἰκονιζόταν ἕνας ἡλικιωμένος προσευχόμενος καὶ ἀπὸ κάτω ὑπῆρχε γραμμένη ἢ ἑξῆς προσευχή:

«Ω Θεοτόκε, μὴ νικήσει ἢ κακία ἡμῶν τὴν ἄρρητόν Σου ἀγαθότητα. Σὺ γὰρ εἰ ἢ ἐλπὶς πάντων τῶν ἁμαρτωλῶν πρέσβευε δὲ ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς τὸν Υἱόν Σου καὶ Θεὸν ἡμῶν».

Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα ἀντίγραφα τῆς Εἰκόνος αὐτῆς εἰς τὴν Μόσχα καὶ σὲ ἄλλα μέρη τῆς Ῥωσίας.

Οἱ εὐσεβεῖς Ρῶσοι συνηθίζουν νὰ διαβάζουν τοὺς Χαιρετισμοὺς ἐνώπιον τῆς Εἰκόνος αὐτῆς, ὅταν θέλουν τὴν βοήθεια Τῆς γιὰ τὴν λύση δύσκολων προβλημάτων τούς.

Ὑπάρχει ἢ εὐλαβὴς δοξασία, ὅτι ὅποιος διαβάζει τὸ Ἀπολυτίκιο τῆς Παναγίας αὐτῆς καθημερινῶς ἐπὶ ἕνα ἔτος, ἀξιώνεται νὰ ἔχει μία ἀπροσδόκητον χαρὰν εἰς τὴν ζωὴν τοῦ.

Πηγή:  ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ