Ὁ τεμπέλης ἄνθρωπος καὶ τὸ σχέδιον τοῦ Θεοῦ

Ὁ τεμπέλης ἄνθρωπος καὶ τὸ σχέδιον τοῦ Θεοῦ

Μία φορὰ κι ἕναν καιρὸ ὑπῆρχε ἕνας τεμπέλης ἄνθρωπος. Πάντα ἀναζητοῦσε τὸν εὐκολώτερο τρόπο γιὰ νὰ χορτάσει τὴν πεῖνα τοῦ. Μία ἡμέρα, ἐνῶ ἔψαχνε τὶ νὰ φάει, εἶδε ἕνα περιβόλι μὲ κατάφορτα τὰ δέντρα ἀπὸ τοὺς καρποὺς τούς. Κοίταξε τριγύρω τοῦ καὶ δὲν εἶδε κανέναν νὰ τὸ φυλάγει, ὁπότε ἀποφάσισε νὰ 'μπει καὶ νὰ κλέψει μερικὰ φροῦτα. Ἀλλὰ μόλις μπῆκε μέσα κι ἄρχισε νὰ σκαρφαλώνει σὲ μία μηλιά, τὸν εἶδε ὁ ἰδιοκτήτης καὶ ἔτρεξε νὰ τὸν συλλάβει. Ὁ τεμπέλης, ὅταν εἶδε τὸν ἀγρότη νὰ ἔρχεται μὲ μία μαγκούρα στὸ χέρι, φοβήθηκε καὶ τὸ ‘βάλε στὰ πόδια καὶ ἔτρεξε νὰ κρυφτεῖ στὸ κοντινὸ δάσος.

Ἀφοῦ ξεθάρρεψε καὶ ἔνοιωσε ἀσφαλὴς ἄρχισε νὰ ἐξερευνᾶ τὸ δάσος. Κάποια στιγμὴ εἶδε μιὰ ἀλεποῦ κουλή. Εἶχε μόνο δύο πόδια, ἀλλὰ φαινόταν χαρούμενη κι εὐτυχισμένη. Ὁ τεμπέλης σκέφτηκε, πῶς μπορεῖ αὐτὴ ἡ ἀλεποῦ νὰ παραμένει ζωντανὴ σὲ τέτοια κατάσταση καὶ μάλιστα νὰ εἶναι χαρούμενη, ἀφοῦ δὲν μπορεῖ νὰ τρέξει καὶ νὰ κυνηγήσει γιὰ τὴν τροφὴ τῆς ἀλλὰ καὶ πῶς μπορεῖ νὰ προστατευθεῖ ἀπὸ ἰσχυρότερα σαρκοβόρα ζῶα τοῦ δάσους.

Ξαφνικά, εἶδε ἕνα λιοντάρι νὰ ἔρχεται πρὸς τὴν ἀλεποῦ μὲ ἕνα κομμάτι κρέας στὸ στόμα τοῦ. Ὅλα τὰ ζῶα κρύφτηκαν ἀπὸ τὸ φόβο τοὺς γιὰ νὰ σωθοῦν καὶ ἐκεῖνος σὰν αἴλουρος ἀναρριχήθηκε στὸ πιὸ ψηλὸ δέντρο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ψηλὰ παρατηροῦσε. Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ συνέβη τὸν ἄφησε ἄναυδο. Τὸ λιοντάρι πλησίασε τὴν ἀλεποῦ, ἄφησε τὸ κρέας στὰ πόδια τῆς καὶ ἔφυγε.

Ὁ τεμπέλης ἔνοιωσε ἀνακούφιση ἀντικρύζοντας τὸ θεϊκὸ παιχνίδι. Θεώρησε ὅτι ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ δημιουργὸς τῶν πάντων, ἔχει ἕνα σχέδιο γιὰ κάθε πλάσμα Τοῦ καὶ ὅτι θὰ φρόντιζε καὶ γιὰ τὸν ἴδιο. Ἔτσι, ἄφησε τὸ δάσος, βγῆκε στὸ ξέφωτο, κάθισε σὲ μιὰ πέτρα καὶ περίμενε κάποιος νὰ τοῦ φέρει φαγητό. Ἡ ὥρα περνοῦσε μὰ κανένας δὲν φαινόταν στὴ στροφὴ τοῦ δρόμου. Περίμενε δύο μέρες γιὰ φαγητό. Τέλος, μὴ μπορώντας νὰ ἀντέξει τὴν πεῖνα τοῦ σηκώθηκε κι ἔφυγε.

Στὸν δρόμον συνάντησε ἕναν ἐρημίτη, ξακουστὸ γιὰ τὴ σοφία τοῦ. Τοῦ διηγήθηκε ὅλα ὅσα συνέβησαν. Ὁ ἐρημίτης ἔβγαλε ψωμὶ καὶ νερὸ ἀπὸ τὸν τορβᾶ τοῦ καὶ τοῦ τὰ πρόσφερε. Ἀφοῦ ἔφαγε, εἶπε στὸν ἐρημίτη:

«Γέροντα, ὁ Θεός, ἐνῶ ἔδειξε τὸ ἔλεὸς Τοῦ σὲ μία κουλὴ ἀλεποῦ, διατὶ ἦταν τόσο σκληρὸς μαζὶ μοῦ;»

Ὁ ἐρημίτης μειδιῶντας τοῦ εἶπε: «Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει ἕνα σχέδιο γιὰ ὅλους μᾶς. Εἶσαι προφανῶς κι ἐσὺ μέρος τοῦ σχεδίου Τοῦ. Ἀλλά, παιδὶ μοῦ, ἑρμήνευσες τὴν πρόνοια καὶ τὸ σχέδιὸ Τοῦ μὲ λαθεμένο τρόπο. Δὲν ἤθελε νὰ εἶσαι σὰν τὴν ἀλεποῦ. Ἤθελε νὰ εἶσαι σὰν τὸ λιοντάρι.»

Μετάφρασις ἐκ τῆς ἁγγλικῆς γλώσσης Ἀθ. Ἀστ. Γκάτζιος