Η ΑΕΙΜΝΗΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑ -ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Η ΑΕΙΜΝΗΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Τὰ τρία παιδιὰ ποὺ έχασε, τὸ ἔνα μετὰ τὸ ἄλλο, τῆς άλλαξαν τῇ φιλοσοφία για τῇ ζωὴ. Παράτησε τῇ χλιδάτη ζωὴ ποὺ έκανε –καὶ για τὴν ὁποία εἶχε νὰ μιλάει ὅλη ἡ Αθήνα –καὶ κλείστηκε σε μοναστήρι. 

Στὸ μοναστήρι ποὺ έχτισε παρέμεινε κλεισμένη, ἀφοσιωμένη στὸν Θεόν, μετρώντας ώρες ἀτελείωτης μοναξιὰς καὶ πόνου. Μιᾷ συγκλονιστικὴ ἱστορία εἶχε ὁλοκληρώσει τὸν κύκλο τῆς, περνώντας ἀπὸ τὴν ἀπίστευτη χλιδὴ, στην κορυφαία καὶ ἀνείπωτη τραγῳδία. Ὁ λόγος για τὴν ἐφοπλίστρια Κατίγκω Λαιμοῦ- Πατέρα ἀπὸ τις Οινούσσες, ποὺ μοίρασε ὅλη τὴν περιουσία τῆς στους φτωχοὺς καὶ έγινε καλόγρια.

Προηγουμένως βίωσε τὸν πόνο καὶ τὴν ἀπώλεια σε όλο τοὺς τὸ μεγαλείο, καθὼς εἶδε τὴν οἰκογένεια τῆς –τὰ τρία τῆς παιδιὰ καὶ τὸ σύζυγὸ τῆς- νᾷ ξεκληρίζεται. Ἀπὸ τῇ μεγάλη περιουσία τῆς ζάμπλουτης ἐφοπλίστριας Κατίγκως Λαιμοῦ – Πατέρα σήμερα δεν ὑπάρχει σχεδὸν τίποτα. Οἱ τραπεζικοὶ λογαριασμοί, τόσο στην Ἑλλάδα όσο καὶ στο ἐξωτερικό, άδειασαν για νᾷ διατεθοὺν τὰ χρήματα σε φιλανθρωπίες, στο χτίσιμο μοναστηριὼν καὶ σε ἀγαθοεργίες. Τὰ ἀμέτρητα ἑκατομμύρια τῆς κληρονόμου τῆς δυναστείας Λαιμοῦ στις Οινούσσες ἐξανεμίστηκαν καὶ χάθηκαν, ἐνῶ ἐλάχιστα πράγματα ἔμειναν για τοὺς κληρονόμους. Ἡ Λαιμοῦ – Πατέρα ἄλλωστε εἶχε ἄλλα σχέδια στο μυαλὸ τῆς για τὴν περιούσια ποὺ διέθετε. Τὸ μεγάλο ἀρχοντικό ποὺ διατηρούσε ἐπὶ σειρὰ χρόνων στο Παλαιὸ Ψυχικὸ πίσῳ ἀπὸ τὸ Ἀρσάκειο, ἀνεκτίμητης ἀξίας, τὸ χάρισε στο γιο τῆς, ὁ ὁποῖος μετὰ ἀπὸ χρόνια τὸ πούλησε. Μέσα σε αὐτὴ τὴν έπαυλη διατηρούσε ἔνα ἐκκλησάκι ἀπὸ τὸ οποίο εἶχε ζητήσει νᾷ γίνει ἀποτοίχιση τῶν ἔργων του Φώτη Κόντουγλου καὶ νᾷ μεταφερθοὺν στο μοναστήρι στις Οινούσσες. Ἔργα ἀνεκτίμητης ἀξίας, ἀφοῦ ἀποτελοῦν τὰ τελευταία ἔργα ἑνὸς θρυλικοῦ ζωγράφου. Συγκλονιστικὴ εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς ἀδελφῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία μίλησε στην «Espresso» καὶ περιέγραψε τὴν πολυετῆ γνωριμία τῆς με τῇ ζάμπλουτη ἐφοπλίστρια ποὺ έγινε μοναχὴ καὶ ἡ ὁποία πέθανε πρὶν ἀπὸ λίγους μῆνες στὸ μοναστήρι ποὺ  ἔχτισε. «Τὴν ἀείμνηστη γερόντισσα τῇ γνώρισα πρὶν πολλὰ χρόνια ὅταν ήρθα ἐδώ στο μοναστήρι, τὸ 1969. Μουῦ εἶχε μιλήσει γιὰ τὴν κοσμικὴ τῆς ζωὴ καὶ βέβαια γιὰ τὸ μεγαλεῖο καὶ τὰ πλούτη ποὺ εἶχε μέχρι τῇ στιγμὴ ποὺ ἀποφάσισε νᾷ ντυθεὶ τὸ σχῆμα. Μεγάλωσε μέσα στα πλούτη με νταντάδες καὶ υπηρέτες, ἀφοῦ καταγόταν ἀπὸ ἐφοπλιστικὴ οἰκογένεια. Συχνὰ μας ἔλεγε για τὴν άδικη κατάρα ποὺ τὴν κυνηγούσε, ἀκόμη καὶ ὅταν έγινε καλόγρια. Νᾷ διατάζει. Δεν τὸ ἤθελε καθόλου καὶ ὅμως ἀναγκαστικὰ ἔπρεπε νᾷ ἔχει ρόλο τέτοιο, ἀφοῦ ήταν ἡγουμένη στο μοναστήρι. Παντρεύτηκε στα δεκαεννιὰ τῆς τὸν ἐφοπλιστῇ Πανάγο Διαμαντὴ Πατέρα (σ.σ. έγινε καὶ αὐτὸς μοναχὸς πρὶν πολλὰ χρόνια) καὶ ἀπέκτησε τρία παιδιὰ μαζὶ του, τὴν Καλλιόπη, τὸν Διαμαντὴ καὶ τὴν Εἰρήνη. Κανεὶς τοὺς δεν ζεῖ πια. Μάλιστα μου εἶχε πει ὅτι ἐίχαν ἀποφασίσει ἀπὸ κοινοῦ με τὸν κοσμικὸ σύζυγο τῆς νᾷ πουλήσουν τὰ πάντα καὶ νᾷ διαθέσουν τὰ χρήματα σε φιλανθρωπίες καὶ ἀγαθοεργίες. Στο γιο τοὺς ἐίχαν πει ὅτι δεν του άφηναν πολλὰ για νᾷ μὴ χάσει τὴν ψυχὴ του καὶ γίνει διεφθαρμένος καὶ ὑπόδουλος τῶν χρημάτων». Ὅπως σημειώνει ἡ ἀδελφὴ Ὀρθοδοξία, μεγάλα ποσὰ διατέθηκαν ἀπὸ τὴν οἰκογένεια στο χτίσιμο μοναστηριὼν: «Ἡ ζωὴ τῆς πραγματικὰ εἶναι συγκινητικὴ. Εἶδε τὴν οἰκογένεια τῆς νᾷ ἀφανίζεται. Ποτὲ ὅμως δεν θεώρησε ὅτι ὁ Θεὸς ήταν ἄδικος μαζὶ τῆς. Συνήθιζε νᾷ λέει ὅτι ὁ Ὕψιστος δεν κάνει οὔτε λάθη οὔτε ἀδικίες».Τὸ κακὸ θα ξεκινούσε ὅταν ὁ ἀγαπημένος τῆς σύζυγος θα προσβαλλόταν ἀπὸ καρκίνο. Ἡ ἠρεμία καὶ ἡ εὐτυχία στο πάμπλουτο ἀρχοντικό τῆς οικογένειας δεχόταν τὸ πρώτο χτύπημα. Τὰ γέλια, οἱ φωνὲς καὶ ἡ λάμψῃ θα διαδέχονταν τὸ γοερὸ κλάμα καὶ τῇ θλίψῃ. Καὶ ήταν μόνο ἡ ἀρχὴ. Ἡ μοίρᾳ ἐπιφύλασσε πολλὰ ἀκόμη χτυπήματα για τὴν οἰκογένεια τῆς Λαιμοῦ – Πατέρα... Τὸ πρώτο δεν άργησε νᾷ έρθει, θυμάται ὁ Δημήτρης Χαλκιάς, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ἐπὶ σειρὰ χρόνων δήμαρχος Οινουσσὼν καὶ γνώριζε καλὰ τὴν οἰκογένεια. «Ἀμέσως μετὰ ἡ ἀρρώστια χτύπησε καὶ τῇ μικρὴ κόρη τῆς οικογένειας. Τραγικὴ εἰρωνεία; Ἡ Εἰρήνη πάντως ἔφυγε πρὶν ἀπὸ τὸν πατέρα τῆς, ὁ ὁποῖος παρὰ τὸ τελεσίγραφο τῶν γιατρὼν διατηρήθηκε στῇ ζωὴ για ἀρκετὰ χρόνια». Ἡ ἐφοπλίστρια παρακολουθούσε τὸ δράμα τῆς ζωῆς τῆς με ψυχραιμία καὶ τὸ μοναδικὸ πρᾶγμα ποὺ έκανε ήταν νᾷ ζητεῖ τῇ βοήθεια του Θεοῦ. Ὅπως σημειώνει ὁ κ. Χαλκιάς: «Νᾷ σκεφτείτε ὅτι μέχρι τότε ζούσαν τὴν απόλυτη εὐτυχία.Τὸ ἀρχοντικό τοὺς στην Αθήνα στο Παλαιὸ Ψυχικὸ πλημμύριζε ἀπὸ λαμπερὲς παρουσίες ἐφοπλιστῶν καὶ ἐπιχειρηματιῶν, στις κατὰ καιροὺς δεξιώσεις ποὺ διοργάνωνε ἡ Λαιμοῦ – Πατέρα». Ξαφνικὰ τὰ πάντα ἐίχαν παγώσει. Ὁ πόνος εἶχε καταφέρει νᾷ ἐπιβάλει τοὺς δικοὺς του κανόνες καὶ τὸ ἀπόλυτο συναισθηματικὸ γκριζάρισμα. Τὸ ἀρχοντικό του Ψυχικοῦ μετατράπηκε ἀπὸ τῇ μιᾷ στιγμὴ στην ἄλλη σχεδὸν σε μοναστήρι. Ἡγούμενοι, μοναχοὶ καὶ πνευματικοὶ ἀπὸ τὸ Άγιο Ὄρος κῖ ἀπὸ τὴν υπόλοιπη Ἑλλάδα ἐπισκέπτονταν πλέον σε καθημερινὴ βάσῃ τὸ σπίτι τῆς οικογένειας. Μέσα στο σπίτι ἡ Λαιμοῦ-Πατέρα εἶχε φτιάξει κῖ ἔνα ἐκκλησάκι ἀφιερωμένο στον Ἐυαγγελισμό τῆς Θεοτόκου. Τὸ ἐκκλησάκι μάλιστα τὸ εἶχε εἰκονογραφήσει ὁ μακαριστὸς ἁγιογράφος καὶ φίλος τῆς οικογένειας Φώτης Κόντογλου. Ἐκεῖ γινόταν καθημερινὰ ἀκολουθίες καὶ λειτουργίες».Ἡ πάμπλουτη καὶ πανέμορφη Λαιμοῦ – Πατέρα πλέον εἶχε ἀλλάξει σελίδα στῇ ζωὴ τῆς. Ἀπαρνήθηκε τὰ πλούτη καὶ τις ἀνέσεις καὶ ἤθελε πλέον νᾷ ζήσει ὡς μία ἁπλῆ γυναῖκα. Σύντομα τὰ πλούσια ἐδέσματα του παλατιοὺ τῆς ἀντικαταστάθηκαν ἀπὸ λιτὰ φαγητὰ καὶ ἀυστηρή νηστεία. Τὰ πολυτελῆ καὶ ἐντυπωσιακὰ φορέματα ποὺ φορούσε πρίν, στριμώχτηκαν κάτω στο υπόγειο του ἐπιβλητικοῦ σπιτιού, ἐνῶ ἡ ἴδια κυκλοφορούσε με ἔνα μαύρο φόρεμα. Οἱ βραδινὲς ἐξορμήσεις, ἡ διασκέδαση σε κοσμικὰ μαγαζιὰ έδιναν σκυτάλη σε πολύωρες ἀκολουθίες καὶ ἀγρυπνίες. Τὰ συχνὰ ταξίδια για λόγους ἀναψυχῆς τώρα έδιναν τῇ θέση τοὺς σε προσκυνήματα. Παντού. Τόσο στην Ἑλλάδα όσο καὶ στο ἐξωτερικό. Ὁ χαμὸς τῆς κόρης τῆς ὅμως δεν θα ἀργούσε νᾷ τὴν κάνει νᾷ συνειδητοποιήσει ὅτι τὴν περίμενε μία ζωὴ γεμάτη πόνο. Έτσι στις ἀρχές τῆς δεκαετίας του ’60 ἡ ἐικοσάχρονη Εἰρήνη, ἡ ὁποία εἶχε γίνει στο μεταξὺ μοναχὴ καὶ ὑπέμεινε με καρτερικότητα τοὺς πόνους τῆς βαριὰς ἀσθένειάς τῆς μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ, ἔκλεισε τὰ μάτια τῆς. Μάλιστα ὅταν μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια τὴν ξέθαψαν, τὸ λείψανὸ τῆς βρέθηκε άφθαρτο. Οἱ γονεῖς τῆς ἀνέλαβαν νᾷ κάνουν πράξῃ ἔνα τάμα ποὺ ἐίχαν κάνει μαζὶ με τὴν κόρη τούς, ὅταν κάποτε τὴν ἐπισκέφτηκαν σε μιᾷ κλινικὴ στῇ Ζυρίχη, ὅπου νοσηλευόταν. Νᾷ φτιάξουν ἔνα μοναστήρι. Έτσι καὶ έγινε. Ἡ ἐφοπλίστρια έχτισε τὸ πανέμορφο μοναστήρι, έναν σωστὸ παράδεισο, τὸ οποίο μέχρι σήμερα κοσμεῖ τὸ νησάκι τῶν Οἰνουσσῶν. Τὰ ἀπανωτά χτυπήματα τῆς μοίρας τὴν έσπρωξαν στο μοναχικὸ τῆς κόσμο Ἡ ἐφοπλίστρια Λαιμοῦ – Πατέρα θα δεχόταν λίγο ἀργότερα πολλαπλᾶ χτυπήματα. Μετὰ τὸ θάνατο τῆς κόρης τῆς ἀποφασίζει νᾷ κλειστεὶ σε μοναστήρι, ἐνῶ τὴν ἴδια περίοδο καὶ ὁ σύζυγὸς τῆς ἀποφασίζει νᾷ γίνει μοναχός. Ξεκινοὺν έτσι μία νέα ζωὴ. Ἐκείνη ὡς Μαρία καὶ ἐκεῖνος ὡς Ξενοφώντας. Ὁ κ. Χαλκιάς θυμᾶται: «Λίγα χρόνια ἀργότερα θα δεχόταν ἔνα ἀκόμη χτύπημα. Ἡ πρωτότοκη κόρη τῆς, Καλλιόπη, θα πέθαινε σε ἡλικία 47 χρονῶν, ἐνῶ ἀμέσως μετὰ θα ἀκολουθούσε καὶ ὁ θάνατος τοῦ ἱοῦ τῇς Διαμαντή, ποὺ ἔφυγε ὅταν έγινε καὶ αὐτὸς 47 χρονῶν. Ὁ θάνατος τοῦ συζύγου της ἀπλῶς θὰ  ἔκλεινε ἐπὶ τῆς οὐσίας τὴν αὐλαία μιᾶς δραματικῆς σειρὰς ἀπωλειῶν. Ὅλοι ἐίχαν φύγει ἐκτὸς ἀπὸ ἐκείνη. Ἡ πανέμορφη ἀρχόντισσα δεν θύμιζε σε τίποτα τὴν εἰκόνα του παρελθόντος. Με ἐμφανῆ τὰ σημάδια τῆς ψυχικῆς ἐξουθένωσης βυθίστηκε στις σκέψεις καὶ τὸ δικὸ τῆς ἀπόλυτ μοναχικὸ κόσμο». Ἡ μαυροφορεμένη γυναῖκα ποτὲ δεν τὸ ἔβαλε κάτω καὶ βοηθούσε πάντα όποιον τῆς τὸ ζητοῦσε. Τὴν ένοιαζε ὅλος ὁ κόσμος. Ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τῆς τηλεφωνοῦσαν ἢ τῆς έγραφαν, γιὰ νὰ τῆς ζητήσουν στήριξη. Ὁ λόγος τῆς ήταν φλογερός, έδινε πάντα θάρρος καὶ ἐλπίδα. Δεν άφηνε περιθώρια για ἀπελπισία κῖ ἀπογοήτευση. Συνήθιζε νᾷ λέει, ὅπου ἔβλεπε ἴχνη ἀμφιβολίας κῖ ἀπιστίας: «Με αὐτὰ πού  ἔπαθα  ἐγώ, θα ἔπρεπε νᾷ βρίσκομαι ἢ στο τρελοκομεῖο ἢ στὸν τάφον. Τι ἄλλο μου ἔμεινε νᾷ πάθω; Έχασα τῇ μικρὴ μου κόρη, ἔπειτα τὸν ἄντρα μου, στῇ συνέχεια καὶ τὰ ἄλλα δύο μου παιδιὰ. Ἀρρώστιες βαριὲς καὶ ἀνίατες, βάσανα καὶ στενοχώριες με συνόδευαν σε ὅλη μου τὴν ζωὴν. Δόξα τῶ Θεῶ ὅμως.

Πνευματικοὶ τῆς Γέροντες ὑπῆρξαν ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ὁ Ἅγιος, Γέρων Ἱερώνυμος τῆς Ἀίινας καὶ ὁ μακαριστὸς π. Φιλόθεος Ζερβάκος. Ἀκολούθησε τὸ Πάτριο Ημερολόγιο καὶ ἐνέταξε τὴν μονὴ τῆς στις Οινούσσες. Ἡ ζωὴ τῆς νᾷ μας γίνει παράδειγμα καὶ ἡ εὐλογία τῆς νᾷ ἐπισκιάζει τὰ βήματὰ μας. Ἀμήν!

Σ.Σ. Ἡ ἀείμνηστη Γερόντισσα Μαρία Μυρτιδιώτισσα τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου ἦταν ἡ ἀνάδοχος στὴν κουρὰν τῆς Ἁγίας Μυρτιδιωτίσσας τῆς Κλεισούρας. Κουρὰ, ποὺ ἐτέλεσε ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Φυλῆς καὶ Ὠρωποῦ κ. Κυπριανός, με τὴν ὁποία συνδέονταν πνευματικὰ ἀπὸ χρόνια. Ἡ μεγάλη κοτσίδα τῆς Ἀγίας Μυρτιδιώτισσας, ποὺ δυστυχῶς τὸ οἰκουμενικὸν πατριαρχεῖον ... τὴν τὴν «ἀποσχημάτισε» καὶ ἀργότερα τὴν ἁγιοποίησε ὡς ... Σοφία, βρίσκεται στὴν Ι. Μ . Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὶς Οἰνούσσες τῆς Χίου, μαζὶ μὲ ἄλλα προσωπικὰ της ἀντικείμενα.

Ἀείμνηστος Γερόντισσα Μαρία Μυρτιδιώτισσα

Ἱστολόγιον ἈΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ