Ὅσιος Δαβίδ τῆς Γκαρέτζας, ὁ πιὸ ταπεινός προσκυνητής τῶν Ἁγίων Τόπων

 

Ὅσιος Δαβίδ τῆς Γκαρέτζας, ὁ πιὸ ταπεινός προσκυνητής τῶν Ἁγίων Τόπων

Ὅσιος Δαβίδ τῆς Γκαρέτζας
καὶ ὁ μαθητής του Ὅσιος Λουκιανός τῆς Γκαρέτζας

 
Στις 7 Μαΐου – Σύναξις τῶν δεκατριῶν (13) ὁσίων ἀσκητῶν Πατέρων ἐκ Συρίας
Όσιος Δαβίδ ο Γκαρετζέλι γεννήθηκε στη Συρία και υπήρξε μαθητής του αγιώτατου Ιωάνου του Ζενταζένι (Zedazeni – 7/20 Μαΐου), τον οποίο μαζί με άλλους δώδεκα συνασκητές του ακολούθησε στη Γεωργία.
Κάποια στιγμή ο Όσιος Δαβίδ θέλησε να μεταβεί στα Ιεροσόλυμα, για να προσκυνήσει τους Πανάγιους Τόπους, που βάδισε και αγίασε ο Σωτήρας μας Χριστός. Άφησε πίσω του το Λουκιανό και ξεκίνησε μαζί με μερικούς πατέρες, για το μεγάλο του προσκύνημα.
Όταν έφθασε έξω από τα Ιεροσόλυμα και αντίκρυσε την Αγία Πόλη έπεσε στα γόνατα και δόξασε το Θεό μας με δάκρυα, για τις ευεργεσίες Του προς όλο το ανθρώπινο γένος, αλλά και τον ίδιο, που Τον αξίωσε να ιδεί την πόλη των Παθών και της Αναστάσεώς Του. Κρίνοντας όμως ανάξιο τον εαυτό του να περπατήσει τα άγια Χώματα στάθηκε στην πύλη της πόλεως και δεν εισήλθε σ’ αυτήν, μόνο έστειλε τους μαθητές του να προσκυνήσουν.
Από «την κορυφογραμμή της χάριτος», το σημείο από το οποίο αγνάντεψε την πόλη των Ιεροσολύμων, πήρε μαζί του τρεις λίθους για ευλογία. Εκείνη όμως τη νύχτα ένας Άγγελος παρουσιάσθηκε στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ηλία Β’ (494 έως 516) και του είπε ότι ένας ευσεβής ονομαζόμενος Δαβίδ που ερχόταν από μακρυά πήρε μαζί του όλη την αγιότητα των Ιεροσολύμων. Στο ασκητικό του σακκίδιο κουβαλούσε τρεις πέτρες και ήδη ρακένδυτος βρισκόταν στην πόλη της Ναμπλούς στο δρόμο της επιστροφής του. Ο Πατριάρχης διέταξε τότε αγγελιοφόρο να τον σταματήσει, να επιστρέψει τις πέτρες και να τον επισκεφθεί στα Ιεροσόλυμα. Ο Όσιος Δαβίδ επέστρ
εψε τις δύο πέτρες, αλλά την τρίτη τη φύλαξε για κειμήλιο και συνέχισε την πορεία της επιστροφής του χωρίς να επισκεφθεί τον Πατριάρχη. Η τρίτη αυτή πέτρα βρίσκεται μέχρι σήμερα στο Μοναστήρι του και επιτελεί πολλά θαύματα.
Μετά την επιστροφή του από τα Ιεροσόλυμα και την άφιξη της αγίας πέτρας, ο αριθμός των ασκητών που υποτάχθηκαν στον Όσιο Δαβίδ αυξανόταν ημέρα με την ημέρα και πολίσθηκε η έρημος της Γκαρέτζας.

Γεωργιανόν Προσκυνητάριον, Χαρ.Μ. Μπούσια, εκδ.Ι. Μονής Αγ. Γεωργίου Ηλιων, 2011, Σελ.  101-105.

Σύμφωνα με την παράδοση, η τριπλή προσευχή στην ιερή αυτή πέτρα ήταν ίσο με προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Δαβίδ τῆς Γκαρέτζας. Ἤχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Γεωργίας Γκαρέτζας σεπτόν οἰκήτορα
σπηλαίων πνευματοφόρον
και ακραιφνή πολιστήν της ερήμου ως ιθύντορα τιμήσωμεν και απλανή χειραγωγόν ακητών προς ουρανών επάλξεις, Δαβίδ, θαυμάτων πηγήν γλυκείαν, πρεσβείας αυτού προς Κύριον αιτούμενοι.

Μεγαλυνάριον.

Χαίροις ερημίας ο πολιστής, ο εν τη Γκαρέτζα της Καχέτης ασκητικοίς πόνοις εκβλαστήσας, Δαβίδ, σοφίας κρίνα και αρετής ευώδη, πάτερ ισάγγελε.