Περί Εκκλησίας, περί αιρετικών, περί οικουμενιστών
Ετεροχρονισμένο μεν, επίκαιρο δε.
Περιερχόμενος
το διαδίκτυο, διάβασα, κατά σύμπτωση, μιαν είδηση παλιά (Σεπτέμβριος
του 2014), η οποία ακολουθούνταν και από φωτογραφίες, για να
επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές. Μιαν είδηση πολύ επίκαιρη και για τα
σημερινά εκκλησιαστικά πράγματα, καθότι πρόκειται να συνέλθει η Αγία και
Μεγάλη Σύνοδος των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Τότε
είχε επισκεφτεί τη Θεσσαλονίκη ο αιρετικός (αιρεσιάρχης;) μονοφυσίτης
Αρμένιος Πατριάρχης. Πέρα από κάποια χειροφιλήματα και ασπασμούς και
λοιπά από ορθοδόξους, τα οποία είναι απλώς πλημμελήματα, ο Μητροπολίτης
Θεσσαλονίκης τον οδήγησε μέσα στον ορθόδοξο ναό, στον άγιο Γρηγόριο τον
Παλαμά, να τον ξεναγήσει. Δεν έμεινε όμως εκεί. Τον έβαλε μέσα στο Άγιο
Βήμα και προσκύνησε την Αγία Τράπεζα.
Είναι
γνωστό πως μέσα στο Ιερό μπαίνουν μόνον οι κληρικοί και οι άνδρες
βαφτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, που έχουν ειδική διακονία. Βέβαια,
κατά κάποια οικονομία που γίνεται, μπαίνουν σήμερα πολλοί, αλλά
χρειάζεται περισσότερη σοβαρότητα και ευλάβεια, για να τολμήσει να μπει
κάποιος. Την δε Αγία Τράπεζα δεν μπορεί να την αγγίζει «ευκαίρως
ακαίρως» ούτε ο κληρικός.
Το
θέμα όμως δεν είναι αυτό. Διότι στην παρούσα περίπτωση μπήκε στα «Άγια
των Αγίων» ένας αιρετικός (αιρεσιάρχης;) συνοδευόμενος από τον οικείο
Μητροπολίτη. Και όχι μόνο πάλι, αλλά προσκύνησε την Αγία Τράπεζα. Έγινε
έτσι παράβαση σε κανόνα της Εκκλησίας :«Να μην επιτρέπεται στους
αιρετικούς να εισέρχωνται στον οίκο του Θεού, εφ’ όσον επιμένουν στην
αίρεσι». (6ος Κανών της εν Λαοδικεία Συνόδου).
Διαβάζοντας
λοιπόν την είδηση, ήρθαν στο νου μου κάποιες εικόνες από τις
ακολουθίες στο ναό και έκανα, με πολύ πόνο, μερικές σκέψεις και
συγκρίσεις.
Και
εξηγούμαι: Πολλές φορές, κατά τη διάρκεια των ακολουθιών, τα μικρά
παιδιά, συνήθως της νηπιακής ηλικίας, ανησυχούν και θέλουν να κινούνται
ελεύθερα μέσα στην εκκλησία. Συμβαίνει δε να ξεφεύγουν από τα χέρια των
γονιών τους και έχοντας κατά φύση το ανεπίγνωστο, μετακινούνται από δω
κι από κει. Κάποια στιγμή μπορεί να πλησιάσουν και προς την Ωραία Πύλη.
Τότε είναι που γίνεται χαμός. Μικροί μεγάλοι, αναστατώνονται άπαντες και
τρέχουν, για να προλάβουν μην τυχόν και μπει το παιδάκι μέσα στο Ιερό.
Και καλό και αξιοβράβευτο! Διότι ξέρει και ο πιο απλός βαφτισμένος
χριστιανός τι σημαίνει Άγιο Βήμα και Ωραία Πύλη.
Το
ερώτημα λοιπόν προκύπτει αβίαστα: Αφού επιτρέπεται η είσοδος στο άγιο
Βήμα διά της Ωραίας Πύλης σε έναν αβάπτιστο, σε έναν αιρεσιάρχη, γιατί
να μην επιτρέπεται σε ένα μικρό αγοράκι βαφτισμένο στην αγία κολυμβήθρα
της Εκκλησίας; Δε λέω σε έναν μεγάλο σε ηλικία, αλλά σε ένα αθώο πλάσμα,
βαφτισμένο με το ορθόδοξο βάφτισμα και μέλος της Μίας Αγίας Καθολικής
και Αποστολικής Εκκλησίας; Σε μια ψυχή που πήρε μέσα του τη χάρη του
Αγίου Πνεύματος και βρίσκεται στην ασφαλή οδό της σωτηρίας;
Ναι.
Αφήστε το, αδελφοί μου, να μπει. Αφήστε το. Δεν πειράζει. Κι ας
τολμήσει οποιοσδήποτε «δεσπότης» να αντειπεί με όποια επιχειρήματα. Αφού
δίδεται το «δικαίωμα» στον αιρεσιάρχη, πόσο μάλλον στο βαπτισμένο
παιδάκι. Μάλιστα, δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση. Ας θυμηθούμε την
περίπτωση που ο άγιος Αθανάσιος, όταν ήταν παιδί, επάνω στο παιχνίδι
βάφτισε ένα παιδάκι και ο Πατριάρχης θεώρησε το βάπτισμα έγκυρο.
Είναι
απροσδιόριστα τα όρια της Εκκλησίας; Μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι
θέλει και να βάζει τους δικούς του όρους, επειδή είναι «προϊστάμενος»
και ζητάει υπακοή έξω της αληθείας, την οποία μας παρέδωσαν οι άγιοι και
το Άγιο Ευαγγέλιο του Χριστού;
Παλαιό
χρονικά το γεγονός, αν και συμβαίνουν καθημερινώς παρόμοια, αλλά
επίκαιρο. Μήπως με παρόμοιες παραχωρήσεις και μεθοδεύσεις θα
συνέλθει η Σύνοδος; Διότι πλείστοι εκ των συμμετεχόντων θα είναι τα ίδια
πρόσωπα, που πρωτοστατούν σε τέτοιες οικουμενιστικές εκτροπές και θα
βαρύνει η γνώμη τους στις αποφάσεις. Τάχα έχουν αλλάξει σε τίποτε; Δεν
μπορούν να πείσουν, διότι έχουν «βεβαρημένο παρελθόν» και έχουμε το
δικαίωμα να είμαστε εκ των πραγμάτων «κουμπωμένοι» και παρά τις
«ορθοδοξοφανείς» υποσχέσεις, να κρατάμε «μικρό καλάθι».
Ηλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς, 12-6-2016
