Η ομολογία ενός μουσουλμάνου μουφτή· μια αληθινή ιστορία
Πολλές φορές στα χρόνια που εργαζόμαστε εδώ, αντιμετωπίσαμε μεγάλες δυσκολίες, ώστε να βρούμε τα κατάλληλα οικόπεδα μέσα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, για να χτίσουμε βάσεις και Ιερούς Ναούς, όπου οι νεοφώτιστοι ιθαγενείς θα κατηχούνται, θα λειτουργούνται, θα συγκεντρώνονται, θα γνωρίζουν και θα ζουν τη ζωντανή Ορθόδοξη πίστη.
Όλα τα κεντρικά σημεία των πολυσύχναστων συνοικιών είναι ήδη κατειλημμένα από διάφορα αιρετικά δόγματα που έχουν και περίβλεπτα κτήρια. Αυτό πολύ μας πονά· η Ορθόδοξη Εκκλησία νοιώθουμε ότι αξίζει να έχει τα καλύτερα, όχι για την ανθρώπινη δόξα αλλά για τη δόξα του Αληθινού Θεού. Με τον καιρό όμως είχαμε πολλές φορές την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι ο ίδιος ο Θεός προνοεί και βρίσκει διάφορες λύσεις με τον τρόπο Του.
Έτσι, πριν από μερικά χρόνια, θεωρήθηκε μεγάλη ευλογία για μας να μπορούμε να αγοράσουμε σε πολύ λογική τιμή – πράγμα που έκανε όλους να απορούν – ένα κεντρικότατο οικόπεδο σε περιοχή, όπου από πολλά χρόνια είχε σχηματιστεί ένας Ορθόδοξος πυρήνας ένθερμων ιθαγενών.
Η πρώτη χαρά της ανεύρεσης του ωραίου οικοπέδου δεν κράτησε πολύ, διότι αμέσως άρχισαν τα προβλήματα και οι πειρασμοί από παντού. Χριστιανικές και μουσουλμανικές ομάδες άρχισαν να δυσανασχετούν για το απροσδόκητο γεγονός να «φυτρώσει» μια Ορθόδοξη εκκλησία ανάμεσά τους!
Από εδώ ξεκίνησε ένας μεγάλος πνευματικός αγώνας. Ο ζήλος των πιστών ιθαγενών τους οδήγησε να πηγαίνουν καθημερινά στο μέρος εκείνο και να προσεύχονται με πόνο και πίστη. «Πώς να μην έχουμε πειρασμούς και πώς να μην έχουμε και άνωθεν βοήθεια;», έλεγαν.
Απειλητικά, ανώνυμα τηλεφωνήματα μάς γίνονταν συχνά και συκοφαντικά σχόλια διαδίδονταν για τους Ορθοδόξους συνεργάτες που εργάζονταν στην περιοχή. Η μεγαλύτερη δυσκολία όμως δεν είχε φανεί ακόμη.
Ξαφνικά, οι μουσουλμάνοι ήγειραν εδαφικές διεκδικήσεις και αξίωναν να μείνει το οικόπεδο ως έχει και να μην ανεγερθεί εκεί Ορθόδοξος ναός, ενώ εμείς ξεκινήσαμε μια νόμιμη αλλά χρονοβόρα και κουραστική διαδικασία συζητήσεων με τις τοπικές και τις μουσουλμανικές αρχές, ώστε να βρεθεί λύση.
Η πολιτεία δε θα έδινε άδεια να χτίσουμε οτιδήποτε, εάν δεν είχαμε την επίσημη σύμφωνη γνώμη των μουσουλμάνων και έτσι άρχισαν οι συναντήσεις με ηγετικά μουσουλμανικά στελέχη, ώστε να βρεθεί λύση στο πρόβλημα.
Η προσπάθεια ήταν σκληρή και η διαπραγμάτευση, λεπτή και δύσκολη, έδινε μια κατεύθυνση, ώστε το οικόπεδο να μπορεί να τακτοποιηθεί με έξοδα και φροντίδα της Εκκλησίας μας…
Συχνά μάς έμπαινε ο λογισμός να παραιτηθούμε από το όλο εγχείρημα, αλλά πιο δυνατά νικούσε ο πόθος μας να παλέψουμε όσο μπορούμε για το καλό της Εκκλησίας και ο Θεός όλο μας στήριζε. Ουδέν κακό αμιγές καλού!
Οι συναντήσεις λοιπόν με τους μουσουλμάνους ξεκίνησαν και -παρά τα διάφορα εμπόδια- συνεχίστηκαν. Στη μουσουλμανική ομάδα διαπραγμάτευσης εκπρόσωπος της μουσουλμανικής κοινότητας ήταν και ο μουφτής. Η θέση του μουφτή είναι σημαντική και υπολογίσιμη. Είναι ώριμος, βαθύς γνώστης του Κορανίου, μα συγχρόνως ένας καλοπροαίρετος και συνετός άνθρωπος.
Στις πολυάριθμες συναντήσεις μας, εκτός από το πρόβλημα που μας απασχολούσε, η συζήτηση επεκτεινόταν και σε θέματα πίστεως. Εμείς από τη μία σεβόμαστε ειλικρινά το δικαίωμα του καθενός να έχει το δικό του πιστεύω, από την άλλη όμως, όπου οι περιστάσεις το επιτρέπουν, με παρρησία ομολογούμε και το δικό μας πιστεύω, που είναι η δυνατή εμπιστοσύνη μας στον Αληθινό Θεό, που μας φανέρωσε την Τριαδική Του φύση, κατέβηκε από τον Ουρανό, σαρκώθηκε στο πρόσωπο του Χριστού, έπαθε και αναστήθηκε, για να σωθεί η ανθρωπότητα.
Αυτές τις ημέρες, μετά από τον πολύχρονο αγώνα, αρχίσαμε να βλέπουμε τους πρώτους καρπούς. Βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο των υποχρεώσεών μας και το όλο θέμα φαίνεται να ολοκληρώνεται και να κλείνει. Σίγουρα οι θερμές προσευχές των ιθαγενών Ορθοδόξων αλλά και των Ελλήνων αδελφών εισακούστηκαν.
Ενώ λοιπόν το θέμα του οικοπέδου έχει δρομολογηθεί και βρίσκεται στην τελική φάση και ενώ δε συνέτρεχε κάποιος τυπικός λόγος για συνάντηση με το μουφτή, ο μουσουλμάνος ηγέτης ήρθε στο γραφείο της Ιεραποστολής μας να μας συναντήσει.
Μόνος, χωρίς τη συνοδεία των ομοθρήσκων του, διστακτικός και συνεσταλμένος αυτή τη φορά, και χωρίς το γνώριμο αέρα του ηγέτη που μας είχε συνηθίσει…
Ήρθε μόνος και ταπεινά μας άνοιξε την καρδιά του και μας εμπιστεύτηκε το εξής θαυμαστό:
Εγώ σιγά-σιγά έχω καταλάβει ότι η αλήθεια είναι ο Χριστός! Και ότι εσείς, η Ορθόδοξη Εκκλησία, κρατάτε την αληθινή πίστη 100%. Σας παρακαλώ, λοιπόν, να πάτε στο χωριό μου και να διδάξετε τους συγχωριανούς μου για την πίστη σας και να τους βαπτίσετε! Υποφέρουν από άγνοια. Θα κάνετε μεγάλο καλό, μάλιστα, αν τους χτίσετε μια εκκλησία!
Το ακούσαμε έκπληκτοι. Του μιλήσαμε, τον ενθαρρύναμε και του είπαμε να βαπτιστεί και ο ίδιος. Εκεί δε μας είπε πολλά. Σιώπησε… Καταλαβαίνουμε ότι, εάν ένας μουσουλμάνος, που κατέχει τη θέση του, τολμήσει να αλλαξοπιστήσει, δε θα αφήσει αδιάφορους του φανατικούς οπαδούς της πίστης του που αδίστακτα κόβουν ζωές χωρίς το φόβο του Θεού της αγάπης…
Εμείς, όπως καταλαβαίνετε, μείναμε εμβρόντητοι! Έφυγε από το γραφείο της Ιεραποστολής, υποσχόμενος για μια ακόμη φορά να κάνει το παν για να ξεπεραστεί και το τελευταίο εμπόδιο και να μπορέσουμε να χτίσουμε την εκκλησία μας.
Άγνωστες οι βουλές του Κυρίου! Δύσκολες οι σωστές επιλογές του καθενός μας. Το κακό έργο γίνεται συνήθως εύκολα, αλλά φέρνει γρήγορα περισσότερα κακά, ενώ η κάθε τίμια στροφή προς το καλό θέλει κόπο και θυσίες, μικρές και μεγάλες.
Δεν απελπιζόμαστε ποτέ και για κανένα λόγο! Έχουμε Θεό ζωντανό και έχουμε όπλο πανίσχυρο την προσευχή. Έχουμε σφαίρες αόρατες που μπορούν να ανατρέψουν πολύπλοκες και φαινομενικά αδιέξοδες καταστάσεις. Ας ορμήσουμε, λοιπόν, όλοι στο καλό, στον πνευματικό αγώνα, για να βρούμε πρόοδο!
Ας προσευχηθούμε θερμά για κάθε δυσκολία. Και με την ψυχή μας, ας προσευχηθούμε με πόνο για το μουφτή και για τον κάθε εγκλωβισμένο μουφτή. Ας προσευχηθούμε για την πατρίδα μας και για το κάθε έθνος να βρει τον αληθινό Θεό. Ας προσευχηθούμε και για όλους τους Ορθοδόξους που αξιωθήκαμε την ορθή πίστη να την κρατήσουμε, γιατί είναι ο μόνος πολύτιμος θησαυρός στη ζωή μας. Αμήν!
