Φώτιος Κόντογλου - Διὰ τὸν Σταυρόν

Οἱ Χριστιανοί βάζουν τὸν Σταυρὸν πανταχοῦ, εἰς τοὺς τρούλλους καὶ εἰς τὰ κωδωνοστάσια τῶν ἐκκλησιῶν, εἰς τοὺς τάφους, εἰς τὰς οἰκοδομάς, εἰς τὰς σημαίας, εἰς τὰ κατάρτια τῶν πλοίων, εἰς μέρη ὑψηλὰ διὰ νὰ φαίνεται μακρόθεν, εἰς τὰ στολίδια τῶν γυναικῶν, εἰς τὰ ψωμιά, εἰς τὰς κρήνας.

Οἱ παλαιοί ἔκαμναν συχνῶς τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ. Εἰς τὰ μέρη τῆς Βιθυνίας, κοντὰ εἰς μίαν λίμνην λεγομένην Μανιάζ-γκιόλ, εἴδα κάποιους ψαράδες Ρώσσους τοὺς ὁποίους λέγουν Κοζάκους.
Αὐτοί σταυροκοποῦνται εἰς πᾶσαν περίστασιν, εἰς τὴν τράπεζαν, ὀσάκις πίνουν νερόν, ὀσάκις πταρνίζονται, ὀσάκις χασμώνται, ὀσάκις βήχουν, ὀσάκις ἀρχίζουν κάποιαν ἐργασίαν ἢ τὴν τελειώνουν, ὀσάκις καθίσουν ὀσάκις σηκωθοῦν.
 
Ἡμεῖς ὄμως αὐτὸ τὸ ἱερὸν σχήμα τὸ ἔχομεν δι' ἐντροπήν.
Ἄκουσε ὄμως τὶ λέγει ὁ ἅγιος Κύριλλος ὁ Πατριάρχης Ἰεροσολύμων· 
 
«Μή τοίνυν ἐπαισχυνθώμεν τῷ Σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά, κάν ἄλλος ἀποκρύπτῃ, σὺ φανερῶς ἐπὶ τοῦ μετώπου σφραγίζου, ἵνα οἱ δαίμονες τὸ σημεῖον τρέμοντες τὸ βασιλικόν, μακρὰν φύγωσι τρέμοντες. Ποίει δὲ τοῦτο τὸ σημεῖον ἐσθίων καὶ πίνων, καθήμενος, κοιταζόμενος, ἐξανιστάμενος, λαλών, περιπατών, ἀπαξαπλῶς ἐν παντὶ πράγματι».

Φώτιος Κόντογλου