ΟΙ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ἈΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΠΑΛΑΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ
ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ἈΓΙΟΥ ΓΛΥΚΕΡΙΟΥ ἘΝ ΡΟΥΜΑΝΙΑ. 1891-1985
Θαυμαστὰ σημεῖα
Μἀλιστα, μεταξὺ
ἄλλων καταγράφονται
καὶ θαυμαστὰ
περιστατικά, τὰ
ὅποια καταδεικνύουν
τὴν παρρησία
τοῦ Ἁγίου
Γλυκερίου καὶ τὸ
ὕψος τῆς
ἀρετῆς του.
Κάποτε, παραμονὴ
τῶν Θεοφανίων, ὁ πατὴρ Γλυκέριος ἅγιαζε
μὲ τὸν Μέγα
Ἁγιασμόν τὶς
οἰκίες τῶν
πιστῶν στὸ
χωριὸ Γκρόσι. Σὲ μία οἰκία
εἶχαν τοποθετήσει
ραδιόφωνο τῆς
προπολεμικῆς ἐκείνης
ἐποχῆς, πρᾶγμα
σπάνιο βέβαια
γιὰ τὰ
δεδομένα τῶν
χρόνων ἐκείνων,
τὸ ὅποιο
τὴν στιγμὴ
ποὺ εἰσήρχετο ὃ Ἅγιος
ἦταν σὲ λειτουργία
καὶ μετέδιδε
ἕνα τραγούδι.
Ὁπότε ὃ
Ἅγιος στάθηκε
ἀπὸ ἐπάνω
του καὶ
εἶπε ὥσάν ἀστειευόμενος, ἀλλά σὲ τόνο
αὐστηρὸ: «Ποιὸς θὰ
τραγουδήσει, ἐσὺ
ἢ ἐμεῖς;
σοῦ λέγω
νὰ σταματήσεις!»,
καὶ ἀμέσως
ἢ συσκευὴ
νεκρώθηκε καὶ
δὲν ξαναλειτούργησε!.. .
Ἄλλοτε, κατὰ
τὴν τέλεση
ἱερᾶς Ἀγρυπνίας στὸν
ἑορτάζονται Ναὸ
τοῦ Ἁγίου
Δημητρίου στὴν Μποροιά, ἐνῶ ἱερουργοῦσε
ὃ Ἅγιος,
ἢ ἀστυνομία
ἔσπευσε καὶ
περικύκλωσε τον
Ναὸ μὲ ὁπλισμένους ἄνδρες.
Οἱ πιστοὶ
ὅμως εἶχαν
προλάβει νὰ
φυγαδεύσουν τον
Ἅγιο ἀπὸ
τὸ Ἱερὸ
Βῆμα καὶ
οἱ ἀστυνομικοὶ
εἰσήλθαν στὸν Ναὸ
καὶ ἄρχισαν
νὰ κτυποῦν τὶς
γυναῖκες, οἱ
ὅποιες διαμαρτύρονταν γιὰ
τὴν ἀσέβεια
καὶ βιαιότητὰ
τούς. Γιὰ
τὴν ἀσφάλεια
τοῦ φυγαδευθέντος
Ἁγίου, κάποιος
ἀπὸ τοὺς
πιστοὺς τον
άκολούθησε ἀπὸ
ἀπόσταση στὴν κατεύθυνση,
τὴν ὅποιαν
ἔλαβε, στό
μέσον τῆς
νυκτός, ἐνῶ
ἐπικρατοῦσε πυκνὸ
σκοτάδι. Σὲ
κάποια στιγμή,
ὃ πιστὸς
ἐκεῖνος εἶδε
ἀμυδρὰ τὸν
ἅγιον νὰ
γονατίζει καὶ
νὰ ὑψώνει
τὰ χέρια
του στὸν
οὐρανὸ σὲ
στάση προσευχῆς.
Τότε, ξαφνικά,
ἐμφανίστηκε δίπλα
του ἕνας
Λευκοφόρος ἄνδρας
γεμᾶτος φῶς,
ὃ ὅποιος
ἄρχισε νὰ
συνομιλῆ μὲ τον Ἅγιο!
Ὅταν ἀρκετὰ
χρόνια ἀργότερα
ὃ πιστὸς
ἐκεῖνος ἔγινε
Μοναχός, ἄκουσε
ἀπὸ τον
Ἅγιο σὲ
σχετικὴ ἐρώτησίν
του διὰ
τὸ συμβὰν
νά τοῦ
ἐμπιστεύεται, ὅτι
ἐπρόκειτο διά
τὸν Φύλακα
Ἄγγελόν του,
ὅ ὁποῖος
τοῦ ἐμφανίστηκε
ἐκείνη τὴν
νύκτα καὶ
τοῦ ὑπέδειξε
τὸν δρόμον
διὰ νὰ
διασωθεῖ !…
