Παναγία Πορταΐτισσα

Παναγία Πορταΐτισσα

Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Το αύριο μακρινό και άπιαστο όνειρο

Το αύριο μακρινό και άπιαστο όνειρο
θανασης Παμμαχον Συνας Παγκρατιον

Το αύριο μακρινό και άπιαστο όνειρο.Τα λόγια είναι περιττά, οι πράξεις χωρίς καμιά σημασία, πάλι θα περιμένουμε να ξυπνήσει το Ελληνικό μας αίμα, πότε όμως;Πότε θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τι μας έχουν κάνει και που μας πηγαίνουν.Θα περιμένουμε πάλι τετρακόσια χρόνια για να καταλάβουμε ότι είμαστε υπό κατοχή για να αντιδράσουμε;Χάσαμε διότι δεν έχουμε πια εθνική συνείδηση και εθνική αυτογνωσία απωλέσαμε κάθε τι εθνικό, και είμαστε πια, μια μάζα ανθρώπων που δεν πρόκειται να δει κατάματα τη κατάντια του, υποταγμένοι δούλοι κι ευνουχισμένοι υπηρέτες ραγιάδες μιας κυβέρνησης που εξυπηρετεί συμφέροντα ανθελληνικά και μασονικά.Η εθνική μας κληρονομιά έγινε παρελθόν και την αντικαταστήσαμε με κάθε τι εισαγόμενο που δεν ανήκει σε μας και δεν έχει καμιά εθνική, πολιτισμική και ηθική αξία και δεν ταιριάζει σ’ έναν Λαό που για πολλές χιλιάδες χρόνια έδινε μαθήματα αξιών, πολιτισμού, ηθικής και προπάντων Δημοκρατίας.Ηθελημένα φτιάξαμε εκμαγεία αλλότρια, και σε αυτά χύσαμε όλο μας το είναι, για να μοιάσουμε σε αυτούς τους χθεσινούς πίθηκους, που είχαν καπηλευθεί την Ελλάδα για να εξανθρωπιστούν. Γίναμε οι κάκιστοι μιμητές, αυτών που μιμούνται την Ελλάδα! Εκμαυλίσαμε τη θεϊκή μας υπόσταση και γίναμε οι κάκιστοι των κακίστων και χείριστοι των χειρίστων, ποιοι εμείς οι Έλληνες! Τώρα σαν ζώα, ένας ολόκληρος Λαός βαυκαλίζεται, μη έχοντας δύναμη να δώσει λάκτισμα, για να αποτινάξει το φορτίο από τις πλάτες του, και υποκύπτει στη βαρβαρότητα και στη στέρηση των βασικών του αγαθών. Ως πότε θα τρεφόμαστε με απατηλές προσδοκίες, ως πότε θα ανεχόμαστε το βαρύ φορτίο, ως πότε θα είμαστε ζώα;