Πῶς γίνεται ἡ κάθαρση καί ὁ Φωτισμός.
- Πῶς γίνεται ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη; Πῶς φεύγουν οἱ λογισμοὶ καί οἱ κακές ἕξεις πού ἔχουν φωλιάσει μέσα στὴν καρδιά μας;»
-Μὲ τὴν ἀδιάλειπτη ἐπίκληση τοῦ Θείου Ὀνόματος («Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με») στὴν καρδιά μας. Καὶ ὄχι μόνο μ’ αὐτό, βέβαια, ἀλλὰ καὶ μὲ ὅλη τὴν ὑπόλοιπη ἀσκητική, θεραπευτικὴ ἀγωγὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ σημαίνει μετάνοια, νηστεία, ἀγρυπνία, λειτουργικὴ ζωὴ (δηλ. νὰ πηγαίνεις στίς ἀκολουθίες καί πρό πάντων στὴν Θεία Λειτουργία), σημαίνει ὀρθὴ δογματικὴ συνείδηση (δηλ. νὰ πιστεύεις σωστά, ὀρθόδοξα). Δὲν μπορεῖς νὰ εἶσαι αἱρετικός, γιὰ παράδειγμα, καὶ νὰ κάνεις «νοερὰ προσευχή» καρποφόρο. Ἐὰν δὲν ἔχεις ὀρθὰ «πιστεύω» γιὰ τὸν Θεό, γιὰ τὴν Ἁγία Τριάδα, γιὰ τὸν Χριστό, δὲν κάνεις τίποτα. Ἕνας ἀβάπτιστος ἢ ἕνας ἀκατήχητος, ἕνας ποὺ ἔχει ξεκλίνει ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ἂς κάνει ὅση «νοερὰ προσευχὴ» θέλει. Δὲν θὰ κατορθώσει τίποτα. Ὅλα αὐτὰ (δηλαδή ἡ ἀσκητικὴ-θεραπευτικὴ ἀγωγὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, συνδυασμένη μὲ τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ τὴν συμμετοχὴ στὰ Ἅγια Μυστήρια) ὁδηγοῦν στὴν κάθαρση ἀπὸ τὰ πάθη καὶ ἀπὸ τοὺς λογισμούς. Ὅταν, λοιπόν, κατεβεῖ ἡ προσευχή μας στὴν καρδιά, διώχνει ὅλους αὐτοὺς τοὺς λογισμούς, μένει καθαρὴ ἡ καρδιά, ὅποτε εἰσέρχεται τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Καὶ τότε συμβαίνει ὁ φωτισμός, τὸ δεύτερο στάδιο τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Καὶ τότε εἶναι πού γίνεται ὁ ἄνθρωπος «ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
