Προσευχὴ εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον
ὕπὸ τοῦ Γέροντος Ἱερωνύμου Σιμωνοπετρίτου.
Σοὶ δίδω τὴν καρδία μου καὶ Σὺ δός μοι τὴν πίστιν. Ἄνευ πίστεως δὲν ὑπάρχουν ἔνθερμοι προσευχαί,
Παναγία.
Τὸ δὲ προσεύχεσθαι εἶναι ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μου, Παρθένε.
Σὲ παρακαλῶ ὄχι ν’ ἀπομακρύνεις τὰ ἐμπόδια τὰ ὁποῖα ἐγείρονται ἐπὶ τῆς ὁδοῦ μου, ἀλλὰ δίδου μοι δύναμιν
και βοήθει μοι να τα ύπερβαίνω…
Βασίλισσα τῶν Ἀγγέλων, Παντάνασσα
Θεοτόκε, Πανύμνητε Παναγία, Κεχαριτωμένη Παρθένε Μήτηρ Θεοῦ, δέξαι, ναἰ, ἐπάκουσον…
Ἡ μόνη εὐχαρήστησις τῆς ψυχῆς μου τὴν ὁποῖαν ἐπορέγομαι καὶ ἐπιζητῶ εἶναι ἡ ἥσυχος
συνείδησις, ἡ καθαρότης τῆς καρδίας, ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς, τὴν ὅποῖαν τρέφει ἡ
γλυκεία ἀγάπη καὶ ὁ ἀγνὸς φόβος τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν φθάσῃ τὸ τἐλος τῆς ζωῆς μου, δός μοι, Παναγία, ἀφόβως νὰ ἀτενίσω
πρὸς τὸ παρελθόν μου καὶ ἡ τοιαύτη ἀναπόλησις νὰ μὴ μοὶ προξενῇ τὴν τύψιν τῆς συνειδήσεως.
Χάριτι καὶ φιλανθρωπία
τοῦ Υἱοῦ Σου καὶ Θεοῦ ἡμῶν, ἵνα σωθεὶς εὐχαρίστως Σὲ δοξάζω καὶ Σὲ ἀνυμνῶ, Ὑπερευλογημένη
καὶ δεδοξασμένη εἰς αἰῶνας αἰώνων.
Ἀμήν.
