Διάλογος με ιερέα - ψάχνομαι
- πάτερ μου, ψάχνομαι συνέχεια, αμφισβητώ τα πάντα, ακόμα και το Θεό, και τη ζωή μετά θάνατον... και δε βρίσκω ησυχία..., κι έπειτα δεν έχω διάθεση να κάνω τίποτα
- παιδί μου, δεν είναι κακό να αμφισβητείς. Πες μου όμως κάτι...
- ό,τι θέλετε, πάτερ
- είπες ότι η αμφισβήτηση σε αφήνει ανήσυχο και ανόρεχτο;
- πράγματι
- εγώ είμαι μαζί σου, παιδί μου... δεν είμαι σίγουρος για τίποτα, ούτε για το Θεό, ούτε για τον Παράδεισο. ΜΟΝΟ για ΕΝΑ πράγμα, όμως, με βεβαιώνουν οι αισθήσεις μου
- ποιό είναι αυτό, πάτερ;
- ότι για 70-80 χρόνια θα ζήσω στη γη, έστω κι αν μετά χαθώ για πάντα
- επομένως δεν υπάρχει ελπίδα, πάτερ;
- χμμμ... για να δούμε... έχω 80 χρόνια στη γη... ας πούμε, οτι παίζω σε κάποιο "κοσμικό παιχνίδι" που θα τελειώσει σε 80 χρόνια... σαν μια "κοσμική Monopoly". Επαιζες Monopoly, μικρός;
- έπαιζα, πάτερ... με μανία
- σου άρεσε;
- πολύ!
- άρα, παρότι ήξερες ότι θα τελειώσει, ήθελες να παίζεις επειδή περνούσες καλά όσο έπαιζες
- σωστό
- να σε ρωτήσω κάτι... αν οι άλλοι σε αγαπάνε και σε φροντίζουν περνάς καλά, χαίρεσαι;
- πάρα πολύ
- αν ξέρεις πως, ότι κι αν κάνεις, οι άλλοι θα σε συγχωρέσουν και θα σε βοηθήσουν, χαίρεσαι;
- εννοείται!
- όταν οι άλλοι σου μιλάνε με πραότητα, χαίρεσαι;
- ναί πάτερ μου
- όταν οι άλλοι σκέφτονται μόνο την πάρτη τους χωρίς να σε υπολογίζουν, λυπάσαι;
- πάρα πολύ
- όταν μπορείς να είσαι ελεύθερος κ δημιουργικός, χαίρεσαι;
- μα φυσικά!
- αν ξέρεις πως, ό,τι κι αν γίνει, ο πατέρας σου θα είναι πάντα εκεί για να σε στηρίξει, αρκεί να του το ζητήσεις, αναπαύεσαι;
- απόλυτα
- ΑΡΑ σε ευχαριστεί πάρα πολύ και αποζητάς να εισπράττεις από τους άλλους: αγάπη, προσφορά, συγχώρεση, πραότητα, μηδέν εγωισμό και πατρική φροντίδα. Επίσης, αγαπάς τη δημιουργία κ την ελευθερία
- ακριβώς πάτερ μου!
- εφόσον οι "άλλοι" είναι σαν κι εσένα, προκύπτει ότι όλα αυτά έχουν δικαίωμα να τα κάνουν ή να τα αποζητήσουν και από εσένα, ώστε να είναι ευτυχισμένοι, έτσι δεν ειναι;
- σωστό είναι αυτό, και δίκαιο, πάτερ μου
- δεν μου λες... όλα αυτά τα θέλεις για λίγο χρόνο, ή για συνέχεια;
- συνέχεια, αδιάκοπα, για πάντα τα θέλω
- ε λοιπόν, να ξέρεις ότι ΟΛΑ τα παραπάνω, που μου είπες οτι σε κάνουν ευτυχισμένο και εσένα και τους άλλους, είναι όσα μας προέτρεψε ο Χριστός να κάνουμε, στην επί του ορους Ομιλία, και ο "πατέρας" σου που του ζητάς να σε προσέχει, είναι ο ουράνιος Πατέρας μας
- επομένως...;
- επομένως, για 80 χρόνια ΚΑΝΤΑ όλα αυτά....! παίξε την "κοσμική Monopoly", ώστε, τουλάχιστον όσο ζεις, να είσαι ευτυχισμένος και αναπαυμένος, μια που το ίδιο έκανες και με την παιδική Monopoly. Εξάλλου, για 80 χρονια δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις. Είναι μια απλή απόφαση: "θέλω να περάσω 80 χρόνια μέσα στη χαρά, ή μέσα στη δυστυχία;"
- και μετά τα 80 χρόνια...; τέλος;
- ααααα... παιδί μου, εδώ είναι το μυστικό... μου είπες ότι όλα τα παραπάνω τα ποθείς για πάντα;
- πράγματι
- ενώ όμως δεν ξέρει κανείς από τους δυό μας ότι υπάρχει αυτό που ποθούμε, εμείς εξακολουθούμε και το ποθούμε... ξέρεις πώς λεγεται αυτό;
- πώς, πάτερ μου;
- λέγεται ΕΛΠΙΔΑ, και μας αναπαύει. Και όπως μου ειπες πριν, την έχεις ήδη μέσα σου
- σωστά
- ΖΗΣΕ λοιπόν έτσι, με όλα αυτά: μέσα στην Αγάπη και την Προσευχή και τη Δημιουργία, όπως ακριβώς μας είπε ο Χριστός, και κρατώντας ταυτόχρονα όσο ζεις την Ελπίδα της Αιώνιας Ζωής, ώστε να είσαι χαρούμενος για 80 χρόνια. ΈΤΣΙ ακριβώς ζούμε οι Χριστιανοί ! Κι ας έχουμε αμφιβολίες...
- κι η Ελπίδα για το αιώνιο; Πού θα μας οδηγήσει;
- έχω την πίστη ότι, ακριβώς επειδή αντιπροσωπεύει τον "υπερκόσμιο" πόθο ολων μας για αθανασία, και μάλιστα υπαρκτό πόθο παρότι δεν βρίσκεις "αθανασία" πουθενά στον κόσμο, ότι η Ελπίδα για το αιώνιο θα βρει τον Αληθινό της Δρόμο Ζωής, όταν πεθάνω. Διαλέγω, όμως, να ζω από τώρα μ'αυτή την Ελπίδα, επειδή όπως ειπαμε πριν, ετσι θα ζήσω ευτυχισμένος, έστω και για 80 χρόνια. Έχουν αξία τα 80 χρόνια: είναι δώρο του Θεού
- και πού βασίζετε την πίστη σας ότι η Ελπίδα για το αιώνιο θα βρει τον Αληθινό της Δρόμο Ζωής;
- αποκλειστικά στο ότι ακριβώς αυτό με διαβεβαίωσε ο Χριστός: "εγώ είμαι ο Δρόμος, η Αλήθεια, και η Ζωή". ΖΗΣΕ ΕΤΣΙ, δίνοντας και αποζητώντας Αγάπη και Συγχώρεση, και Προσευχή, και Δημιουργία, και Ελπίδα, για όσο ζήσεις, ώστε να είσαι ευτυχισμένος και αναπαυμένος στη γη, και άσε την πραγματοποίηση της Ελπίδας στο Χριστό
- και ΠΟΤΕ θα μπει ο Χριστός στο "παιχνίδι της Ελπίδας"; μετά θάνατον;
- τον θέλεις να μπει από τώρα;
- ναι, πάτερ, από τώρα...
- τότε ΑΚΟΥ το ΚΟΛΠΟ. Θα κάνεις κάτι πολύ απλό: ΟΛΑ όσα σου είπα πριν να κάνεις, αγάπη, συγχώρεση, πραότητα, ταπείνωση..., να τα κάνεις ΠΑΝΤΑ προς ΟΛΟΥΣ, ανεξάρτητα αν είναι ο χειρότερος εχθρός σου...
- είναι δύσκολο αυτό;
- δεν είναι δύσκολο... είναι ΑΔΥΝΑΤΟ! Θα δεις ότι, κάποια στιγμή, ανθρωπίνως ΔΕΝ αντέχεις, λυγίζεις, αδειάζεις από αγάπη, κρυώνεις. Δεν μπορείς να δώσεις άλλο, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης σε σταματά
- και τί γίνεται τότε;
- ΤΟΤΕ, ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ επίμονα και καρδιακά, σαν τη Χαναναία: "Χριστέ μου, βοήθα με, ελέησέ με". Και περίμενε. Θα σου απαντήσει σίγουρα, με κάποιον τρόπο, άμεσο ή έμμεσο, απλό ή συγκλονιστικό, ώστε να συνεχίσεις
- είναι σίγουρο ότι θα απαντήσει;
- πιο σίγουρο απ' ότι πως ο ήλιος θα ανατείλει αύριο!
- και τί θα νοιώσω;
- χαρά! αγαλίαση! ηρεμία! σιγουριά! φώτιση! δύναμη! απάντηση στο πρόβλημά σου. Και ΕΤΣΙ, θα μπορέσεις να συνεχίσεις. Οποτε κρυώνει η καρδιά σου, παίρνε ζέστη απ'το Θεό. Αρκεί να δεσμευτείς: "θα αγαπάω για πάντα"
- γιατί εχει σημασία το "για πάντα"; Γιατί δεν αρκεί το "όσο μπορώ";
- μου είπες ότι θες να νοιώσεις το Θεό από τώρα. Επειδή ο Θεός είναι άπειρος, μιλάει στη συχνότητα του "απείρου"... Το πεπερασμένο το μπορούν όλοι. Για να κάνεις το "για πάντα", ΔΕΝ αρκούν οι δυνάμεις σου, χρειάζεσαι το Θεό συμπαραστάτη. Ετσι, εσύ του δίνεις την υπόσχεση του "για πάντα", κι αυτός έρχεται όποτε χρειαζεσαι. Ετσι "βιάζεται η Βασιλεία του Θεού". Θέλει ηρωισμό και αυτοθυσία
- και τελειώσαμε μετά;
- υπάρχει και παρακάτω...
- δηλαδή;
- θα είναι τόσο γλυκειά η παρουσία του Θεού, που θα χαρείς απίστευτα. Και θα θες κι άλλο. Οπότε, συνεχίζεις να αγαπάς για πάντα, και να προσεύχεσαι για πάντα. Αδιαλλείπτως... Και αδιαλλείπτως, θα έρχεται ο Θεός... Αλλά υπάρχει κι ένα τελευταίο βήμα
- ποιό είναι, πάτερ;
- στο τέλος, θα τον ερωτευτείς το Θεό! Κυριολεκτικά! Θα θές να ζεις μέσα του, και να ζει μέσα σου συνέχεια. Και όπως όταν ερωτεύτηκες τη γυναίκα σου και της τραγουδούσες, έτσι θα γίνει κι εδώ: θα τον δοξολογείς συνέχεια
- μέχρι πότε;
- χωρίς τέλος, παιδί μου... "από δόξης, εις δόξαν" !
(ανέκδοτος λογοτεχνικός διάλογος)
