Μεσήτρια μεταξύ Οὐρανοῦ καιὶ Γῆς

Μεσήτρια μεταξύ Οὐρανοῦ καὶ Γῆς



Άδειαζε συνέχεια τον εαυτό Της,
κι έτσι τον έβρισκε.
Κι έγινε η βασίλισσά του.
Και μπήκε στο Βασίλειο, το από πάντα έτοιμο.
Ήταν μια διαρκής κατάφαση στο υπέρλογο.
Κι έγινε Χαριτωμένη. Και Χαριτόβρυτη.
Ήταν μια απέραντη υπομονή στις θλίψεις.
Κι έγινε η των πάντων χαρά.
Ήταν απαρατήρητη, ασήμαντη.
Κι έγινε πλατυτέρα των Ουρανών.
Ένιωθε δούλη.
Κι έγινε Δέσποινα.
Την ποτίσαμε αγωνίες και πόνους.
Κι έγινε πηγή Ελέους.
Δεκτική σε ό,τι την έβρισκε.
Κι έγινε Δώρο.
Μεταμόρφωνε τις πίκρες. Κι έγινε γλυκύτατη.
Ρούφαγε την απελπισία. Κι έγινε ελπίδα.
Είδε τα σκοτάδια μας. Κι έγινε αστέρι άδυτο.
Βίωσε απέραντη μοναξιά. Κι έγινε προστάτιδα.
Είδε τη βία κι έγινε ειρήνη.
Αμόλυντη και Άμωμη έγινε αιτία μόνο αγαθών.
Έσπασε τα φυσικά όρια κι έγινε παράδεισος.
Μας συγχωρεί και μας λυπάται που θανατώσαμε τον Υιό Της.
Κι έγινε αγκαλιά και μητέρα μας…
Άλλη μια αιώνια, αμετάλλαχτη πρόσκληση
για την εξύψωσή μας.
Βρίσκεται δίπλα Του, και μας κρατάει από μια θέση
στο Βασίλειό της !