5ος Μέρος
O φλογερός κήρυκας μητροπολίτης Αυγουστίνος Καντιώτης ήδη από τό 1980 τόνιζε επίσης τά εξής:
Η ένωσις, η ψευδοένωσις έχει αποφασισθή. Εχει αποφασισθή εις μυστικά διαβούλια Ανατολής καί Δύσεως, διαβούλια πολιτικής, οικονομικής καί θρησκευτικής φύσεως, ών εγκέφαλος ο πάπας.
Τό σχέδιον πρός πραγματοποίησιν του σκοπού εξελίσσεται κατά φάσεις καί στάδια εν αγνοία του Ορθοδόξου λαού, ο οποίος έκπληκτος μίαν πρωίαν θά ακούση ότι η ένωσις επετεύχθη! Προοίμιον δέ αυτής είναι αι κοιναί προσευχαί Ορθοδόξων μετά δυτικών, τάς οποίας κατά περίεργον τρόπον θέλουν τινές νά δικαιολογήσουν. Δέν είναι υπερβολή, εάν είπωμεν ότι ευρισκόμεθα εις τό κύκλωμα φοβερών ημερών διά τήν Ορθόδοξον πίστιν. Συντελείται εις βάθος καί έ κταση προδοσία, τήν οποίαν δέν δυνάμεθα νά φαντασθώμεν!"
Ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως Νικόδημος (του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας), προέβη εις δηλώσεις εις τάς οποίας λέγει:
"Είναι χαρακτηριστικόν ότι εις τούς .ενταύθα καθολικούς κύκλους λέγεται ότι τά πράγματα θά διευθετηθούν εν κρυπτώ καί παραβύστώ καί ερήμην τ ων ποιμνίων των δύο Εκκλησιών. Υπό των κληρικών τούτων, τά ποίμνια θά ευρεθούν πρό τετελεσμένων γεγονότων.
Καί όσον μέν αφορά εις τά ποίμνια τ ων Δυτικών, άγνωστον τί θά συμβή. Ως πρός δέ τήν παρ΄ ημίν Εκκλησίαν, τρέμομεν παρά τω ευσεβή λαώ, όταν έλθουν εις φώς αι νυν εν τω σκότει εκτυλισσόμεναι μηχανορραφίαι καί θά αποκαλυφθή ότι οι τεταγμένοι διά νά προστατεύσουν τήν Εκκλησίαν καί τό ποίμνιον εγένοντο συνένοχοι των επιβουλευομένων αυτούς''. ("Σπίθα", Μάιος-Ιούνιος 1980).
Η αποτείχιση απο αυτούς τούς αιρετικούς, εκπεπτωκότες από τήν Ορθοδοξία επισκόπους, πρεσβυτέρους καί γέροντες, πού αποτελούν σεσηπότα μέλη, επειδή κοινωνούν μέ καταδικασμένους από Οικουμενικές Συνόδους αιρετικούς, είναι αναντίρρητα αυτονόητη.
Κατά την ερμηνείαν όλων των κανονολόγων της Εκκλησίας μας, Ζωναρά, Ζυγαβινού, Βαλσαμώνα, του γνωστού κανονολόγου της Σερβικής Εκκλησίας Νικοδήμου Μίλας, του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, καί κατ΄ εξοχήν των επί Βέκκου του Λατινόφρονος Μαρτυρησάντων Αγιορειτών Πατέρων είναι αναμφισβήτητα επιβεβλημένη η αποτείχιση από τούς ενουμένους μέ καταδικασμένους αιρετικούς, χωρίς να χρειάζεται εκ νέου συνοδική καταδίκη της αρξαμένης ετεροδιδασκαλίας καί πράξεως.
Κατά τήν γνώμη μας, βέβαια, η διακοπή το μνημοσύνου πρό Συνοδικής Διαγνώμης, οφείλει νά στηρίζεται στόν 31ο Αποστολικό Κανόνα πού ορίζει ότι επιτρέπεται καί επιβάλλεται πάντοτε, γιατί διαφορετικά πως θά φανεί ποιοί αγωνίσθηκαν μέ σθένος καί έπαθαν γιά τήν αλήθεια καί ποιοί, σιωπώντας, πρόδοσαν τήν αλήθεια ή συμβιβάσθηκαν μέ τήν αίρεση, κατά τόν Άγιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη, εάν, ο αποτειχιζόμενος Πρεσβύτερος καί κατ΄ επέκταση κάθε Ορθόδοξος, επίσκοπος, διάκονος, μοναχός καί λἀκός καταγνώσει κηρυττόμενη ετεροδιδασκαλία καί αίρεση, όταν η αίρεση δέν εlναι προκαταδικασμένη από Σύνοδο ή τούς Αγίους Πατέρες. Εάν είναι προκαταδικασμένη, τότε είναι δυνατή η επίκληση καί του ΙΕ΄ της ΑΒ΄ Ιεράς Συνόδου. Γράφει καί ο Άγιος Νικόδημος στήν ερμηνεία του 31ου Ιερού Κανόνα "Ει τις Πρεσβύτερος καταφρονήσας του ιδίου Επισκόπου,... μηδέν κατεγνωκώς του Επισκόπου εν ευσεβεία, καί δικαιοσύνη ...":
"... Όσοι δέ χωρίζονται από τόν Επίσκοπόν τους πρό συνοδικής εξετάσεως, διατί αυτός κηρύττει δημοσία καμμίαν κακοδοξίαν καί αίρεσιν, οι τοιούτοι, όχι μόνον εις τά ανωτέρω επιτίμια δέν υπόκεινται, αλλά καί τήν πρέπουσαν εις τούς ορθοδόξους τιμήν αξιώνονται, κατά τόν ιε΄ της α΄καί β΄". (Ιερόν Πηδάλιον, Θεσσαλονίκη, 1982, σελ. 34).
Ο ψευδοπατριάρχης Αθηναγόρας, το οποίου τήν στάση καί τό έργο συνέχισαν , πατριάρχης Δημήτριος καί νυν κ. Βαρθολομαίος, έγραφε τό 1968 επί την εορτή των Χριστουγέννων πρός τόν νεκρόν καί αβάπτιστον Πάπαν Παύλον τόν Στ΄:
"Εν τη κοινωνία ταύτη (της αγάπης του Χριστού) ιερουργούντες μετά της χορείας των περί ημας ιερωτάτων Μητροπολιτών καί υπερτίμων, μνησθησόμεθα από των διπτύχων της καρδίας ημών του τιμίου ονόματός Σου, αδελφέ Αγιώτατε της Πρεσβυτέρας Ρώμης Επίσκοπε, ενώπιον της αγίας αναφοράς αυτού τούτου του τιμίου Σώματος καί αυτού τούτου του τιμίου Αίματος του Σωτήρος εν τη θεία Λειτουργία του Αγιωτάτου προκατόχου ημών, Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Καί ερούμεν τη αγία ημέρα των Χριστουγέννων ενώπιον του αγίου θυσιαστηρίου καί λέγομέν Σοι: της Αρχιερωσύνης Σου μνησθείη Κύριος ο Θεός, πάντοτε, νυν καί αεί, καί εις τούς αιώνας τ ων αιώνων".
Μνημόνευε, λοιπόν, στήν Αγία Πρόθεση καί στό Άγιον Θυσιαστήριον τόν Παναιρετικό καί νεκρό πνευματικά Πάπα, ο ψευδοπατριάρχης Α θηναγόρας. Τό ίδιο έκαναν καί οι διάδοχοί του, Δημήτριος καί , κ. Βαρθολομαῖος, όπως διεκήρυξαν στούς ενθρονιστήριους λόγους τους.
Ο Μέγας Εκκλησιάρχης Σίλβεστρος Συρόπουλος, πιεζόμενος από τόν Λατινόφρονα Αυτοκράτορα νά μνημονεύει τόν πάπα απάντησε:
"Εκείνοι γάρ μνημονεύονται επ΄ Εκκλησίαις, όσοι εισίν ομόδοξοι καί κοινωνικοί πρός τήν αυτήν Εκκλησίαν. Οι δέ ακοινώνητοι ουδέ μνημονεύονται, ουδέ έχει αδειάν τις των ιερωμένων εύχεσθαι επ΄ εκκλησίαις υπέρ ακοινωνήτου. Ο δέ πάπας εστίν ακοινώνητος. Πως ουν μνημονευθήσεται ο ακοινώνητος μετά των κοινωνικών;" (Silv. Syropoulos, Les Memoires XII, 13, Paris 1971, p. 562-564).
Ο δέ Μέγας Μάξιμος ο Ομολογητής διδάσκει μεγάλ‚η τη φωνή διά μέσου των αιώνων:
"Ει καί ο βασιλεύς καί ο Πατριάρχης καί Σύνοδος γράψωσι πρός τόν Ρώμης έ γγραφον συγκατάθεσιν της πίστεως κατά τό εικός, εγώ πάλιν ου κοινωνώ υμίν, επειδή εν τοίς Διπτύχοις μνημονεύετε Σεργίου, Πύρρου, Παύλου καί Κύρου, οίτινες έξαρχοι κεχρηματίκασι της αιρέσεωσ, καί ου μόνον υπό τοσούτων Συνόδων ανεθεματίσθησαν εν Ιεροσολύμοις, εν Ρώμη… καί εν Αφρική, αλλά καί απέθανον εν τη αιρέσει καί τω χωρισμώ τω από της καθόλου Εκκλησίας, καί επειδή υμείς εκείνοις κοινωνείτε, ει καί Ορθόδοξοι γένησθε, ου κοινωνώ υμίν, επειδή κοινωνείτε τοίς ακοινωνήτοις" (Δοσιθέου Ιεροσολύμων, Δωδεκάβιβλος, βιβλ. ζ΄,σελ. 116).
Ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος στό γράμμα του πρός τούς Εκκλησιαστικούς, διδάσκει ότι: "Η πνευματική κοινωνία τ ων ομοδόξων, καί η τελεία υποταγή πρός τούς γνησίους ποιμένας εκφράζεται μέ τό μνημόσυνο. Οι Σύνοδοι καί οι άλλοι Πατέρες ορίζουν ότι αυτών πού αποστρεφόμεθα τό φρόνημα, (αυτών) πρέπει νά αποφεύγουμε καί τήν κοινωνία" (Γενναδίου Σχολαρίου, Γράμμα πρός τούς Εκκλησιαστικούς, "Όσιος Γρηγόριος", 21, σελ. 23).
"Όσοι με ταπείνωση δέχονται και υποτάσσονται στην Ιερά Παράδοση είναι άξια μέλη της Εκκλησίας. Όσοι απο υπερηφάνεια την αρνούνται θέλουν ανθρωποκεντρικα να αλλοιώσουν τον Θεανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της, εξέρχονται του σώματος της Εκκλησίας, που είναι το σώμα του Χριστού''. (Γράφει και, ο π. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου, (!) στην "Χριστιανική", 07.06.2001, σελ. 5).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΕΝ ΤΟΥΤΟ ΝΙΚΑ
