Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ...

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ...

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Ένας παραδοσιακός παπάς τού χωριού, χωρίς αυτοκίνητα, πτυχία, καί master, καθισμένος στό ταπεινό, όπως τού Χριστού, γαϊδουράκι του, πηγαίνοντας στό επόμενο χωριό γιά να λειτουργήσει. Σήμερα, είναι είδος πρός εξαφάνιση...

ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ συναντοῦσες στά χωριά τῆς πατρίδας μας παραδοσιακούς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι δέν εἶχαν πολλές γνώσεις,
ἦταν ὅμως στά ἱερατικά τους καθήκοντα ἀκριβεῖς καί δέν δέχονταν κανέναν ἐκσυγχρονισμό στό τυπικό καί τή λατρεία. Αὐτά πού εἶχαν μάθει δέν τά ἄλλαζαν.Ὅ,τι ἔλεγε ἡ τυπική διάταξη, αὐτό γινόταν.Ὅ,τι ἦταν σημειωμένο στήν φυλλάδα, αὐτό καί μόνο αὐτό ἔλεγαν. 

Καί τούς χαιρόσουν αὐτούς τούς ἱερεῖς, γιατί εἶχαν τό σεβασμό πρός τήν Ἐκκλησία. Δέν ἀποτολμοῦσαν ἀλλαγές καί δέν ἀνέχονταν νεώτερους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς, πού ἐπιπόλαια ἔκαναν περικοπές στίς ἀκολουθίες καί τήν Θεία Λειτουργία.

Σήμερα τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει. 

Οἱ περισσότεροι ἱερεῖς δέν εἶναι παραδοσιακοί καί προπαντός δέν σέβονται τά καθιερωμένα ἀπό αἰῶνες. Κινοῦνται μέσα στόν ἱερό ναό χωρίς τήν αἴσθηση τῆς ἱερότητας τοῦ χώρου. Ἔγνοια τους μοναδική νά ἐντυπωσιάσουν τούς ἐκκλησιαζόμενους μέ τά φανταχτερά τους ἄμφια, τίς ὑποκριτικές του κινήσεις καί τά ρητορικά, ἀλλά κενά περιεχομένου, λόγια τους. Πολλοί προχωροῦν καί πιό πέρα. Κόβουν καί ράβουν τίς ἀκολουθίες κατά τό δοκοῦν καί μέ βάση τό χρόνο πού διαθέτουν γι᾽ αὐτές. 

Ὑπάρχουν καί οἱ τολμηροί, πού παρεμβαίνουν καί στό ἱερό κείμενο τῆς Θείας Λειτουργίας. Προσθέτουν δικές τους
φράσεις καί πρόχειρα διατυπώνουν νέα αἰτήματα γιά νά κολακεύσουν διάφορους ἀνθρώπους, πού παρίστανται καί συνήθως εἶναι ἀξιωματοῦχοι τῆς Πολιτείας. Εἰσάγουν καί τὴν νεοελληνική γλώσσα γιά νά γίνει κατανοητή ἡ θεία Λειτουργία, βεβηλώνοντας ἔτσι τό ἱερό ἐκκλησιαστικό κείμενο. 

Καί συμβαίνει αὐτό αὐθαίρετα, χωρίς τή σύμφωνη γνώμη τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας. 

Στηρίζονται στήν ἀνεκτικότητα ἤ καί προτροπή τοῦ Μητροπολίτη τους. Βέβαια, τά ἀποτελέσματα δέν εἶναι ποτέ τά ἀναμενόμενα. Οἱ συνειδητοί χριστιανοί, πού βρίσκονται ἐντός τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ἀπ᾽ τήν πρώτη καμπάνα τοῦ ὄρθρου ἐνοχλοῦνται, ἄν δέν ἀγανακτοῦν κιόλας. 

Ἀλλά οἱ ὑπεύθυνοι ἱερεῖς δέν ἀσχολοῦνται μ᾽ αὐτούς. Δέν θέλουν κἄν νά τούς ἀκούσουν. Ἔτσι μεγαλώνει ἡ ἀπόσταση ἀνάμεσα στούς σύγχρονους ἱερεῖς καί τό λαό, μέ ἄμεσο ἀποτέλεσμα τήν ἀκαρπία τῆς ὅποιας ἄλλης ποιμαντικῆς δραστηριότητάς τους.

Οἱ παραδοσιακοί ἱερεῖς, παρόλο πού ἔχουν μειωθεῖ σημαντικά, εἶναι τά πρόσωπα πού μποροῦν νά βελτιώσουν τά τῆς Ἐκκλησίας καί νά παρηγορήσουν τό χειμαζόμενο, ἀπό πολλές αἰτίες, λαό μας.

Οἱ ἐκδηλώσεις σεβασμοῦ τῶν πιστῶν σ᾽ αὐτούς τούς ἱερεῖς εἶναι ἡ ἐπιβεβαίωση τῆς ὀρθότητας τοῦ ἰσχυρισμοῦ μου.

Πηγή: Εφημερίδα "Ορθόδοξος Τύπος" τεύχος 1810 (11 Δεκεμβρίου 2009), σελ. 1