Γέροντας Ἰερώνυμος τῆς Αἰγίνης: «Ἑξήκοντα ἕτη ὑπηρέτησα τήν ἐκκλησία καί ἀκόμη δέν χόρτασα!»
Δια τον π. Ιερώνυμο, η Εκκλησία είναι η οικία του, η Εκκλησία είναι η πνοή του, η Εκκλησία είναι η όασής του.
Είπε
κάποτε, με πολλή νοσταλγία: «Εξήκοντα έτη υπηρέτησα την Εκκλησία και
ακόμη δεν χόρτασα!» και άλλοτε: «..Έκτισα πολλές εκκλησίες, άλλα ενίοτε
λυπάμαι δι αυτό, διότι με το να φροντίζω να κτίζω εκκλησίες, αποσπούσα
τον νουν μου από τον Θεό. Ευχαριστώ τον Θεό, διότι επέτρεψε να κοπή το
χέρι μου. Θεωρώ αμαρτία κάθε φορά πού φεύγει ο νους μου από τον Θεό.
Αλλά, αγάπησα πολύ την Εκκλησία!».
Γενικώς έδιδε μεγίστη σημασία και τόνιζε την συμμετοχή, την ένωσιν των πιστών μετά της Εκκλησίας και των μυστηρίων της. “Έλεγε δε σχετικώς: «Να αγαπήσης την Εκκλησία περισσότερο, να έχεις ζήλο, να λέγεις πότε να πάς! Η Εκκλησία είναι αυτό το Σώμα του Χριστού μας και ημείς μέλη του Σώματος Αυτού, ‘εκ της Σαρκός Αυτού και εκ των οστέων Αυτού”, όπως λέγει ο Απ. Παύλος. Αλλά η Εκκλησία είναι και το ιατρείο μας. Εκεί θα άπευθυνθώμεν διά την θεραπεία μας από τα πάθη και τας πληγάς… Και, πρόσεξε: Να μη φεύγεις με ξηρασία, δηλαδή χωρίς να πάρεις “κάτι”, ή χωρίς να νοιώσεις “κάτι”. Πας ποτέ εις το ιατρείο ή τον Ιατρό και φεύγεις χωρίς κάποιαν ανακούφιση, χωρίς φάρμακο;». Και άλλοτε πάλιν παρατήρησε: «Ποτέ χωρίς σοβαρό λόγο από την εκκλησία, την Κυριακή, μη απουσιάσεις. Ξεύρεις, αν και πόσον θα ζώμεν; Και αν δεν πάς εις την εκκλησία, εκτός από ασθένεια, όλη την ημέρα λύπη να έχεις εις την καρδία σου.
Να λέγεις σήμερα στερήθηκα. Και όταν πας, να προσπαθείς να εμβαθύνεις εις το μυστήριο της Θείας Λειτουργίας. Αν κατανόησης την θεία Λειτουργία, θα κατανόησης και το μέγα μυστήριο της Εκκλησίας και θα θαυμάσης και θα δοξάσης τον Θεό.Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, ο Οίκος του Πατρός, ο Ναός του Αγίου Πνεύματος, η εικών της Αγίας Τριάδος, το μυστήριο του ζώντος Θεού. Σου είπα και άλλοτε, πολλά χρόνια, κρεβάτι δεν είδα, από δεκατεσσάρων ετών. Κάτω από άγιες Τράπεζες με έπαιρνε ο ύπνος».
Τέλος, κέντρο και κατ’ εξοχήν πυρήνας της Εκκλησιολογίας του μακαριστού είναι η Θεία Ευχαριστία, η «κατά αίμα συγγένεια μετά του Θεού». Δια την τροφή αυτήν της Θείας Ευχαριστίας, έλεγε εις μίαν περίπτωσιν: «Να κοινωνείς τακτικά. Πώς πεινάς και τρως. Πώς διψάς και πίνεις νερό. Έτσι να πεινάς και να διψάς, για να κοινωνάς, να παίρνεις τον Χριστό μας. Μη με ρωτάς πότε! Άμα πεινάσεις! Και σου λέγω κάτι: Αν προσέχης και αγωνίζεσαι, θα σε ειδοποιεί το μυστήριο και θα το ζητάς». Και άλλοτε:
«Ο Χριστός μας εις την Θεία Ευχαριστία έδωκε εις ημάς το δικό Του Σώμα και ημάς κάμνει δικό Του Σώμα. Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: ‘Ώς ημάς Εκείνος έχει εν εαυτώ, ούτω και ημείς Αυτόν έχομεν εν ημίν”».
Ολόκληρο το μυστήριο του είναι και της ζωής της Εκκλησίας έγκειται εις την ένωσιν αυτής μετά του Χριστού και εν τω Χριστώ, η οποία ένωσις αποκορυφούται εν τη Θ. Ευχαριστία. Αυτήν την ζωοποιόν ένωσιν, ο Γέρων με απλά λόγια, αλλά και με τόσον πόθο και Αγάπη, προσπαθεί να κάμη κατανοητή και εις τους άλλους και να τους βοηθήσει να την γευτούν και επιτύχουν εν έπιγνώσει.
Όσον άφορα δε εις την προετοιμασία διά το μυστήριο έλεγε: «Όταν πρόκειται να κοινωνήσεις, θα προετοιμάζεσαι με νηστεία και προσευχή. Και διά μεν την νηστεία, ρώτησε τον πνευματικόν σου εις την εξομολόγηση να σου πη. Πάντως, όση δύνασαι. Δεν ημπορείς εσύ να σήκωσης π.χ. 100 κιλά βάρος. Περισσότερο θα φροντίσεις διά την σιωπή και γενικώς θα προσεχής. Κάμε και καμία ελεημοσύνη πριν κοινωνήσεις.
Όση δύνασαι. Τον νουν σου εις το μυστήριο να έχεις και να προετοιμάζεσαι τις προηγούμενες ημέρες. Εγώ, όταν την επομένη θέλω να κοινωνήσω, από το βράδυ, ούτε άνθρωπο θέλω να βλέπω ή δεν ομιλώ πολύ, ούτε λέγω τίποτε. Τον νουν μου, εις το πώς θα δεχθώ τον Χριστόν μου έχω… και διαρκώς παρακαλώ τον Κύριο. Χωρίς να διαβάζεις την «Θείαν Μετάληψιν» προηγουμένως, να μη κοινωνάς. Να την διαβάζεις δε και να εμβαθύνεις εις τους λόγους, ωσάν εσύ να τους λέγεις από την καρδία σου. Και πρόσεξε, αν προηγουμένως δεν σου έλθουν δάκρυα, μη κοινωνήσεις».
ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΝΟΥΣΗ Ο ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΗΣ.
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2012/05/blog-post_22.html
