ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ.
ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ( ΙΔ ‘) :
ΠΕΡΙ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ
Παρ. 02. « Γαστριμαργία ( = λαιμαργία ), είναι η υποκριτική συμπεριφορά της κοιλιάς, η , οποία ενώ καὶ χορτασμένη, φωνάζει πως είναι ενδεής` κι ενώ παραφορτωμένη μέχρι διάρρηξης, φωνάζει ότι πεινάει. Γαστριμαργία, είναι η δημιουργός των καρυκευμάτων, η πηγή της τέρψης του λάρυγγα. Εσύ κλείνεις τη φλέβα (των ηδονικῶν ἀπαιτήσεων της), αλλά αὐτή ξεπροβάλλει από άλλο μέρος. Την φράζεις καὶ τούτη, αλλά καινούργια ανοίγει.
Γαστριμαργία, είναι μία απάτη των οφθαλμών. Καθ’ ην στιγμή κάποιος τρώει το μέτριο σε ποσότητα φαγητό του, η γαστριμαργία τον κάνει να σκέπτεται, πώς να ήταν δυνατό να κατά-βροχθίσει με μιας τα σύμπαντα».
Παρ. 03. «Ο χορτάτος από φαγητά, είναι ο πατέρας της πορνείας. Η θλίψη δε της κοιλιάς, είναι πρόξενος της αγνότητας. Εκείνος που κολάκευσε τον λέοντα, πολλές φορές τον ημέρωσε. Εκείνος όμως που περιποιήθηκε την σάρκα, περισσότερο την εξαγρίωσε».
Παρ. 10. «Να γελάς με τον δαίμονα που σου υποβάλλει μετά το δείπνο να αφήσεις για την επόμενη ‘μέρα τους κανόνες των προσεχών σου, διότι θα έλθει η ενάτη ώρα ( 15.00 Ω.) της
επομένης καὶ δεν θα έχει τηρηθεί η συμφωνία της προηγουμένης».
Παρ. 13. «Όνειρα γύρω από τροφές & φαγητά συναντιούνται στην καρδιά των γαστριμά-ργων (= λαίμαργων), όνειρα γύρω από την κοιλιά καὶ την Κρίση συναντιούνται στην καρδιά των μετανοούντων».
Παρ. 14. «Κυριάρχησε στην κοιλιά σου, πριν κυριαρχήσει αυτή πάνω σου, & τότε θα αναγ-κασθείς να νηστεύεις γεμάτος καταισχύνη (= ἐντροπή). Αυτό που είπα το καταλαβαίνουν εκείνοι που έπεσαν στον ακατανόμαστο βόθρο».
Παρ. 15. «Ας περικόψουμε τις απαιτήσεις της κοιλιάς με την σκέψη της αιώνιας φωτιάς. Μερικοί που υποτάχτηκαν σ’ αυτήν, έφθασαν στην ανάγκη στο τέλος να αποκόψουν τα μέλη του σώματος τους, καὶ πέθαναν έτσι σωματικά καὶ ψυχικά. Ας ψάξουμε, καὶ οπωσδήποτε θα διαπιστώσουμε πως τα ηθικά μας ναυάγια προέρχονται μόνο από την γαστριμαργία».
Παρ. 16. «Ο νους του νηστευτή προσεύχεται καθαρά καὶ προσεχτικά, του δε άκρατου είναι γεμάτος από ακάθαρτες εικόνες. Ο χορτασμός της κοιλιάς ξήρανε τις πηγές των δακρύων. Όταν όμως αυτή αποξηράθηκε, δημιούργησε τα ύδατα των δακρύων».
Παρ. 17. «Εκείνος που περιποιείται την κοιλιά του καὶ αγωνίζεται να νικήσει το πνεύμα της πορνείας, μοιάζει με εκείνον που προσπαθεί να σβήσει μεγάλη φωτιά με λάδι! Όταν θλίβεται η κοιλιά, ταπεινώνεται η καρδιά. Όταν όμως δέχεται περιποιήσεις, θεριεύουν καὶ αλαζονεύονται οι λογισμοί».
Παρ. 24. «Γνώριζε, ότι πολλές φορές ο δαίμονας της γαστριμαργίας έρχεται & κάθεται πάνω στο στομάχι, & κάνει ώστε να μην χορταίνει ο άνθρωπος, έστω & αν φάει ολόκληρη την Αίγυπτο καὶ πιεί όλο τον Νείλο. Μετά το φαγητό φεύγει ο ανόσιος καὶ μας στέλνει τον δαίμονα της πορνείας, αφού του περιέγραψε το συμβάν. «Να τον συλλάβεις, του λέει, να τον συλλάβεις, να τον ζαλίσεις, καθώς η κοιλιά του είναι παραφορτωμένη δεν θα κουραστείς πολύ». Κι εκείνος μόλις ήλθε χαμογελαστός κι αφού μας έδεσε «χειροπόδαρα» με τον ύπνο, έπραξε όλα όσα θέλησε καταλερώνοντας σώμα καὶ ψυχή με μολυσμούς καὶ φαντασίες καὶ εκκρίσεις. Θαυμαστό πράγμα! Να βλέπεις ασώματο νου να μολύνεται καὶ να σκοτίζεται από το σώμα καὶ πάλι διά μέσου του πήλινου σώματος τον άϋλο νου, να καθαρίζεται & να λεπτύνεται».
Παρ. 26. «Σύνελθε! Και θα ακούσεις τον Χριστό να λέγει: «Πλατεία καὶ ευρύχωρος η οδός της κοιλίας, η απάγουσα εις την απώλεια της πορνείας` & πολλοί εισίν ο ι εισπορευόμενοι εν αυτή. Τι στενή η πύλη καὶ τεθλιμμένη η οδός της νηστείας, η εισάγουσα εις την οδόν της αγνείας` & ολίγοι εισίν οι εισερχόμενοι δι’ αυτής». ( Πρβλ. Ματθ. Ζ’- στ.13 – 14 ).
Παρ. 27. «Αρχηγός των δαιμόνων είναι ο πεσών Εωσφόρος καὶ αρχηγός των παθών ο λαιμός της κοιλιάς».
Παρ. 28. «Όταν λάβεις θέση σε πλούσιο τραπέζι, φέρε εμπρός σου την μνήμη του θανάτου & της Κρίσεως` ίσως έτσι
να συγκρατήσεις το πάθος. Κι όταν πίνεις μην παύσεις να θυμάσαι το ξύδι καὶ την χολή του Δεσπότη σου. Έτσι ‘η θα συγκρατηθείς ‘η τουλάχιστον, αν δεν συγκρατηθείς, θα ταπεινωθείς αναστενάζοντας ( συγκρίνοντας την πολυφαγία σου με το Πάθος του Χριστού)».
Παρ. 30. «Ας ενωθεί με την αναπνοή σου ο λόγος του Ψαλμωδού: «όταν με ενοχλούσαν οι δαίμονες, φορούσα πένθιμο ένδυμα & ταπείνωνα με νηστεία τη ψυχή μου & η προσευχή μου είχε κολληθεί στους κόλπους της ψυχής μου». (Πρβλ. Ψαλμ. λδ’ – στ. 13 ).
Παρ. 32. «Ας συλλάβουμε κι ας ανακρίνουμε κι αυτόν τον εχθρό – προπαντός αυτόν - που βρίσκεται επικεφαλής όλων των επικίνδυνων εχθρών μας. Αυτόν που είναι η θύρα όλων των παθών, η πτώση του Αδάμ, η απώλεια του Ησαύ, ο όλεθρος των Ισραηλιτών, η ασχημοσύνη του Νώε, η προδοσία των Γομόρρων, η κατηγορία του Λωτ, η εξολόθρευση των υιών του ιερέα Ηλεί, ο καθοδηγητής προς τους μολυσμούς. Ας την ανακρίνουμε – την γαστριμαργία - από πού γεννιέται, ποιοι είναι οι απόγονοι της, ποιος είναι αυτός που την συντηρεί & ποιος αυτός που την εξολοθρεύει τελείως. «Λέγε μας, ω τύραννε όλων των ανθρώπων, εσύ που τους εξαγοράζεις όλους με το χρυσάφι της απληστίας, από πού εισέρχεσαι μέσα μας; Και πως μπορούμε να πετύχουμε την έξοδό σου & την απομάκρυνσή σου από εμάς;». Εκείνη δε, ταλαιπωρημένη από τις ύβρεις αυτές, γεμάτη μανία & αγριότητα μας αποκρίθηκε τυραννικά: « Γιατί με ονειδίζετε εσείς που είστε υπόλογοι απέναντί μου; Και πως φροντίζετε να με αποχωριστείτε, ενώ είναι εκ φύσεως συνδεδεμένη μαζί σας; Θύρα για μένα είναι η φύση των φαγητών. Αιτία της απληστίας μου, είναι η συνεχής χρήση. Αφορμή δε της επικράτησης του πάθους μου, είναι η προϋπάρχουσα συνήθεια, η αναισθησία της ψυχής καὶ η λησμοσύνη του θανάτου. ‘’Και πως ζητείτε να μάθετε τα ονόματα των απογόνων μου; Θα τους απαριθμήσω & θα πληθυνθούν περισσότερο από την άμμο. Ακούστε όμως ποιοι θεωρούνται ως υιοί μου πρωτότοκοι & αγαπητοί: Πρωτότοκός μου υιός είναι ο υπηρέτης της πορνείας. Δεύτερος η σκληροκαρδία. Τρίτος ο ύπνος. Από εμένα επίσης γεννιόνται η θάλασσα των λογισμών, τα κύματα των μολυσμών, ο βυθός των κρυφών & ανέκφραστων ακαθαρσιών. Δικές μου θυγατέρες είναι η οκνηρία, η πολυλογία, η παρρησία, τα γέλια, τα αστεία & τα ευτράπελα, η αντιλογία, η σκληροτράχηλη διαγωγή & συμπεριφορά, η ανυπακοή, η αναισθησία , η αιχμαλωσία & υποδούλωση (στα πάθη), η καύχηση καὶ η θρασύτητα. Επίσης & η αγάπη του καλλωπισμού, ο ρεμβασμός των λογισμών & πολλές φορές συμφορές ανέλπιστες καὶ απροσδόκητες, στις οποίες μάλιστα ακολουθεί η απελπισία που είναι η πιο φοβερή από όλες. ‘’Εμένα με πολεμάει αλλά δεν με νικάει, η μνήμη των αμαρτημάτων. Υπερβολικά με εχθρεύεται η σκέψη του θανάτου. Εκείνο δε που με καταστρέφει τελειωτικά, δεν υπάρχει στους ανθρώπους. Όποιος απέκτησε μέσα του τον Παράκλητο, Τον παρακαλεί εναντίον μου. Κι Εκείνος καμθείς από τις ικεσίες δεν με αφήνει να ενεργώ με εμπάθεια. Αυτοί που δεν γεύθηκαν την Χάρι του Παράκλητου, επιζητούν οπωσδήποτε να γλυκαίνονται από την δική μου ηδονή".
ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ( ΙΔ ‘) :
ΠΕΡΙ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ
Παρ. 02. « Γαστριμαργία ( = λαιμαργία ), είναι η υποκριτική συμπεριφορά της κοιλιάς, η , οποία ενώ καὶ χορτασμένη, φωνάζει πως είναι ενδεής` κι ενώ παραφορτωμένη μέχρι διάρρηξης, φωνάζει ότι πεινάει. Γαστριμαργία, είναι η δημιουργός των καρυκευμάτων, η πηγή της τέρψης του λάρυγγα. Εσύ κλείνεις τη φλέβα (των ηδονικῶν ἀπαιτήσεων της), αλλά αὐτή ξεπροβάλλει από άλλο μέρος. Την φράζεις καὶ τούτη, αλλά καινούργια ανοίγει.
Γαστριμαργία, είναι μία απάτη των οφθαλμών. Καθ’ ην στιγμή κάποιος τρώει το μέτριο σε ποσότητα φαγητό του, η γαστριμαργία τον κάνει να σκέπτεται, πώς να ήταν δυνατό να κατά-βροχθίσει με μιας τα σύμπαντα».
Παρ. 03. «Ο χορτάτος από φαγητά, είναι ο πατέρας της πορνείας. Η θλίψη δε της κοιλιάς, είναι πρόξενος της αγνότητας. Εκείνος που κολάκευσε τον λέοντα, πολλές φορές τον ημέρωσε. Εκείνος όμως που περιποιήθηκε την σάρκα, περισσότερο την εξαγρίωσε».
Παρ. 10. «Να γελάς με τον δαίμονα που σου υποβάλλει μετά το δείπνο να αφήσεις για την επόμενη ‘μέρα τους κανόνες των προσεχών σου, διότι θα έλθει η ενάτη ώρα ( 15.00 Ω.) της
επομένης καὶ δεν θα έχει τηρηθεί η συμφωνία της προηγουμένης».
Παρ. 13. «Όνειρα γύρω από τροφές & φαγητά συναντιούνται στην καρδιά των γαστριμά-ργων (= λαίμαργων), όνειρα γύρω από την κοιλιά καὶ την Κρίση συναντιούνται στην καρδιά των μετανοούντων».
Παρ. 14. «Κυριάρχησε στην κοιλιά σου, πριν κυριαρχήσει αυτή πάνω σου, & τότε θα αναγ-κασθείς να νηστεύεις γεμάτος καταισχύνη (= ἐντροπή). Αυτό που είπα το καταλαβαίνουν εκείνοι που έπεσαν στον ακατανόμαστο βόθρο».
Παρ. 15. «Ας περικόψουμε τις απαιτήσεις της κοιλιάς με την σκέψη της αιώνιας φωτιάς. Μερικοί που υποτάχτηκαν σ’ αυτήν, έφθασαν στην ανάγκη στο τέλος να αποκόψουν τα μέλη του σώματος τους, καὶ πέθαναν έτσι σωματικά καὶ ψυχικά. Ας ψάξουμε, καὶ οπωσδήποτε θα διαπιστώσουμε πως τα ηθικά μας ναυάγια προέρχονται μόνο από την γαστριμαργία».
Παρ. 16. «Ο νους του νηστευτή προσεύχεται καθαρά καὶ προσεχτικά, του δε άκρατου είναι γεμάτος από ακάθαρτες εικόνες. Ο χορτασμός της κοιλιάς ξήρανε τις πηγές των δακρύων. Όταν όμως αυτή αποξηράθηκε, δημιούργησε τα ύδατα των δακρύων».
Παρ. 17. «Εκείνος που περιποιείται την κοιλιά του καὶ αγωνίζεται να νικήσει το πνεύμα της πορνείας, μοιάζει με εκείνον που προσπαθεί να σβήσει μεγάλη φωτιά με λάδι! Όταν θλίβεται η κοιλιά, ταπεινώνεται η καρδιά. Όταν όμως δέχεται περιποιήσεις, θεριεύουν καὶ αλαζονεύονται οι λογισμοί».
Παρ. 24. «Γνώριζε, ότι πολλές φορές ο δαίμονας της γαστριμαργίας έρχεται & κάθεται πάνω στο στομάχι, & κάνει ώστε να μην χορταίνει ο άνθρωπος, έστω & αν φάει ολόκληρη την Αίγυπτο καὶ πιεί όλο τον Νείλο. Μετά το φαγητό φεύγει ο ανόσιος καὶ μας στέλνει τον δαίμονα της πορνείας, αφού του περιέγραψε το συμβάν. «Να τον συλλάβεις, του λέει, να τον συλλάβεις, να τον ζαλίσεις, καθώς η κοιλιά του είναι παραφορτωμένη δεν θα κουραστείς πολύ». Κι εκείνος μόλις ήλθε χαμογελαστός κι αφού μας έδεσε «χειροπόδαρα» με τον ύπνο, έπραξε όλα όσα θέλησε καταλερώνοντας σώμα καὶ ψυχή με μολυσμούς καὶ φαντασίες καὶ εκκρίσεις. Θαυμαστό πράγμα! Να βλέπεις ασώματο νου να μολύνεται καὶ να σκοτίζεται από το σώμα καὶ πάλι διά μέσου του πήλινου σώματος τον άϋλο νου, να καθαρίζεται & να λεπτύνεται».
Παρ. 26. «Σύνελθε! Και θα ακούσεις τον Χριστό να λέγει: «Πλατεία καὶ ευρύχωρος η οδός της κοιλίας, η απάγουσα εις την απώλεια της πορνείας` & πολλοί εισίν ο ι εισπορευόμενοι εν αυτή. Τι στενή η πύλη καὶ τεθλιμμένη η οδός της νηστείας, η εισάγουσα εις την οδόν της αγνείας` & ολίγοι εισίν οι εισερχόμενοι δι’ αυτής». ( Πρβλ. Ματθ. Ζ’- στ.13 – 14 ).
Παρ. 27. «Αρχηγός των δαιμόνων είναι ο πεσών Εωσφόρος καὶ αρχηγός των παθών ο λαιμός της κοιλιάς».
Παρ. 28. «Όταν λάβεις θέση σε πλούσιο τραπέζι, φέρε εμπρός σου την μνήμη του θανάτου & της Κρίσεως` ίσως έτσι
να συγκρατήσεις το πάθος. Κι όταν πίνεις μην παύσεις να θυμάσαι το ξύδι καὶ την χολή του Δεσπότη σου. Έτσι ‘η θα συγκρατηθείς ‘η τουλάχιστον, αν δεν συγκρατηθείς, θα ταπεινωθείς αναστενάζοντας ( συγκρίνοντας την πολυφαγία σου με το Πάθος του Χριστού)».
Παρ. 30. «Ας ενωθεί με την αναπνοή σου ο λόγος του Ψαλμωδού: «όταν με ενοχλούσαν οι δαίμονες, φορούσα πένθιμο ένδυμα & ταπείνωνα με νηστεία τη ψυχή μου & η προσευχή μου είχε κολληθεί στους κόλπους της ψυχής μου». (Πρβλ. Ψαλμ. λδ’ – στ. 13 ).
Παρ. 32. «Ας συλλάβουμε κι ας ανακρίνουμε κι αυτόν τον εχθρό – προπαντός αυτόν - που βρίσκεται επικεφαλής όλων των επικίνδυνων εχθρών μας. Αυτόν που είναι η θύρα όλων των παθών, η πτώση του Αδάμ, η απώλεια του Ησαύ, ο όλεθρος των Ισραηλιτών, η ασχημοσύνη του Νώε, η προδοσία των Γομόρρων, η κατηγορία του Λωτ, η εξολόθρευση των υιών του ιερέα Ηλεί, ο καθοδηγητής προς τους μολυσμούς. Ας την ανακρίνουμε – την γαστριμαργία - από πού γεννιέται, ποιοι είναι οι απόγονοι της, ποιος είναι αυτός που την συντηρεί & ποιος αυτός που την εξολοθρεύει τελείως. «Λέγε μας, ω τύραννε όλων των ανθρώπων, εσύ που τους εξαγοράζεις όλους με το χρυσάφι της απληστίας, από πού εισέρχεσαι μέσα μας; Και πως μπορούμε να πετύχουμε την έξοδό σου & την απομάκρυνσή σου από εμάς;». Εκείνη δε, ταλαιπωρημένη από τις ύβρεις αυτές, γεμάτη μανία & αγριότητα μας αποκρίθηκε τυραννικά: « Γιατί με ονειδίζετε εσείς που είστε υπόλογοι απέναντί μου; Και πως φροντίζετε να με αποχωριστείτε, ενώ είναι εκ φύσεως συνδεδεμένη μαζί σας; Θύρα για μένα είναι η φύση των φαγητών. Αιτία της απληστίας μου, είναι η συνεχής χρήση. Αφορμή δε της επικράτησης του πάθους μου, είναι η προϋπάρχουσα συνήθεια, η αναισθησία της ψυχής καὶ η λησμοσύνη του θανάτου. ‘’Και πως ζητείτε να μάθετε τα ονόματα των απογόνων μου; Θα τους απαριθμήσω & θα πληθυνθούν περισσότερο από την άμμο. Ακούστε όμως ποιοι θεωρούνται ως υιοί μου πρωτότοκοι & αγαπητοί: Πρωτότοκός μου υιός είναι ο υπηρέτης της πορνείας. Δεύτερος η σκληροκαρδία. Τρίτος ο ύπνος. Από εμένα επίσης γεννιόνται η θάλασσα των λογισμών, τα κύματα των μολυσμών, ο βυθός των κρυφών & ανέκφραστων ακαθαρσιών. Δικές μου θυγατέρες είναι η οκνηρία, η πολυλογία, η παρρησία, τα γέλια, τα αστεία & τα ευτράπελα, η αντιλογία, η σκληροτράχηλη διαγωγή & συμπεριφορά, η ανυπακοή, η αναισθησία , η αιχμαλωσία & υποδούλωση (στα πάθη), η καύχηση καὶ η θρασύτητα. Επίσης & η αγάπη του καλλωπισμού, ο ρεμβασμός των λογισμών & πολλές φορές συμφορές ανέλπιστες καὶ απροσδόκητες, στις οποίες μάλιστα ακολουθεί η απελπισία που είναι η πιο φοβερή από όλες. ‘’Εμένα με πολεμάει αλλά δεν με νικάει, η μνήμη των αμαρτημάτων. Υπερβολικά με εχθρεύεται η σκέψη του θανάτου. Εκείνο δε που με καταστρέφει τελειωτικά, δεν υπάρχει στους ανθρώπους. Όποιος απέκτησε μέσα του τον Παράκλητο, Τον παρακαλεί εναντίον μου. Κι Εκείνος καμθείς από τις ικεσίες δεν με αφήνει να ενεργώ με εμπάθεια. Αυτοί που δεν γεύθηκαν την Χάρι του Παράκλητου, επιζητούν οπωσδήποτε να γλυκαίνονται από την δική μου ηδονή".
