Κανών εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον. Ποιήμα ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ

Ήχος πλ. α’. Τω Σωτήρι Θεώ.

Φωτοδόχε λαμπάς, την ταπεινήν μου ψυχήν, εσκοτισμένην πλημμελήμασιν,  ως αγαθή τω φωτί σου καταλάμπρυνον ωδήν χαριστήριον όπως βοήσω σοι.

Χαίρε θρόνε Θεού, δεδοξασμένη -αγνή•   χαίρε   παλάτιον ευρύχωρον, χαίρε σκέπη των πίστει εκζητούντων σε, το άνθος της πίστεως• χαίρε πανθαύμαστε.

Χαίρε στάμνε χρυσή, το θείον Μάννα, φρικτώς, εν ση κοιλία η χωρήσασα, τον φωτοδότην Παρθένε και λυτρωτήν Ιησούν, τον πάντα εδράσαντα θείω βουλήματι.

Χαίρε Μήτηρ Θεού- χαίρε Παρθένε αγνή• χαίρε το άνθος το της πίστεως• 

Χαίρε ανύμφευτε Κόρη και απειρόγαμε, η φως ανατείλασα πάσι τοις πέρασι.

Ωδή γ’. Δυνάμει του Σταυρού σου.

Χαίρε βασιλευόντων στερρόν και θείον όντως τροπαιούχημα• χαίρε ακήρατε Δέσποινα, Παναγία Μητροπάρθενε.

Χαίρε στρατευομένων στερρόν, και θείον θάρσος και κραταίωμα- χαίρε το κλέος των πόθω, και πίστει αδιστάκτω υμνούντων σε.

Η πάντιμος Αγγέλων χαρά, ευλογημένη χαίρε Πάναγνε-χαίρε της πίστεως έγερσις• και της πλάνης η καθαίρεσις.

Η πάμφωτος Υψίστου σκηνή, Παρθένε χαίρε υπερένδοξε-χαίρε ανάκτων το καύχημα- και Μαρτύρων το ενίσχυμα.

Ωδή δ’. Εισακήκοα την ακοήν.

Χαίρε πάγχρυσον παλάτιον, του βασιλέως και Θεού- χαίρε Πάναγνε σφραγίς των Προφητών χαίρε τίμιον, πάντων Ιερέων αγλάισμα.

Χαίρε σκεύος καθαρώτατον, του των απάντων Ποιητού-χαίρε τείχος ασφαλές των ευσεβών χαίρε άσειστον, πάντων των βροτών περιτείχισμα.

Χαίρε κλίμαξ η ανάγουσα, τους από γης προς ουρανό, χαίρε πάντων θλιβομένων η χαρά- χαίρε κράτιστον, των αμαρτανόντων προσφύγιον.

Χαίρε βάτε ακατάφλεκτε, ήνπερ τεθέαται Μωυσής• χαίρε ράβδος η βλαστήσασα ημίν, άνθος τίμιον. Κόρη τον την γην ωραίσαντα.

Ωδή ε’. Ορθρίζοντες βοώμεν σοι.

Χαίρε χαράς δοχείον Πανάχραντε, ανωλέθρου, χαίρε η φωτίσασα, τω τοκετώ σου τα σύμπαντα.

Το όρος το κατάσκιον Πάναγνε, χαίρε μόνη, όπερ εν Πνεύματι, Προφήτης πάλαι τεθέαται.

Αγγέλων αγαλλίαμα πάντιμον, χαίρε μόνη Παναγία Δέσποινα, και των βροτών εγκαλλώπισμα.

Οσίων στολισμός ωραιότατος-και Μαρτύρων κράτος και εδραίωμα- χαίρε πανθαύμαστε Δέσποινα.

Ωδή ς’. Εκύκλωσέ με άβυσσος.

Χαίρε Αδάμ η έγερσις• και Εύας του θρήνου αναίρεσις, Μαρία Πανάμωμε, παγκόσμιον καύχημα- το κύδος χαίρε, των αληθώς τιμώντων σε.

Χαίρε πιστών το στήριγμα, και θείων Αποστόλων το κήρυγμα, Μαρία Πανύμνητε, αγνείας κειμήλιον η πάντων χαίρε καταφυγή των δούλων σου.

Χαίρε παρθένων καύχημα, Παρθένε φαιδρόν και πανθαύμαστον μητέρων αγλάισμα, ψραίον και πάντιμον πιπτόντων χαίρε ετοιμότατη έγερσις.

Χαίρε η θεία είσοδος, των πίστει ειδότων πανάσπιλε, Θεού σε λοχεύτριαν, πενήτων προμήθεια και δυστυχούντων ελπίς η ακαταίσχυντος.

Κάθισμα. Ήχος πλ. α’.

Τον συνάναρχον Λόγον.

Χαίρε πάγχρυσε στάμνε ένδον κατέχουσα, το ουράνιον Μάννα αγία τράπεζα- 

Χαίρε η φέρουσα ζωής άρτον Πανάμωμε-

Χαίρε λυχνία φωτεινή- χαίρε παλάτιον σεπτόν, χαίρε ο πύρινος θρόνος, Χριστού του παμβασιλέως- χαίρε η σκέπη των ψυχών ημών.

Ωδή ζ’. Ο εν καμίνω πυρός.

Χαίρε νεφέλη φωτός• χαίρε τοις μέλπουσι προστάτις-ευλογητός ο Θεός ο των Πατέρων ημών.

Χαίρε χρυσή κιβωτέ- χαίρε το κράτος των βοώντων ευλογητός ο Θεός ο των Πατέρων ημών.

Χαίρε χαρά των πιστώς, αναβοώντων Θεοτόκε, ευλογητός ο Θεός ο των Πατέρων ημών.

Χαίρε βροτών η ελπίς, και σωτηρία των βοώντων ευλογητός ο Θεός ο των Πατέρων 

ημών.

Ωδή η’. Τον εκ Πατρός προ αιώνων.

Ιερωτάταις φωναίς σε, οι πιστοί καταγεραίρομεν, συν τω Αγγέλω, Παρθένε ευχαρίστως ανακράζοντες• χαίρε θεία σκέπη, των σε υμνολογούντων εις πάντας τους αιώνας.

Ως υπέρ νουν σου το θαύμα, της λοχείας Θεονύμφευτε-Θεόν γαρ τίκτεις ασπόρως, τον κατέχοντα τα πάντα χειρί- δια τούτο πάντες βοώμεν σοι το χαίρε, εις πάντας τους αιώνας.

Από πασών συμφορών με, εξελού και περιστάσεων και από πάσης ανάγκης, και εχθρών των πολεμούντων με- ίνα σε δοξάζω την κεχαριτωμένην εις πάντας τους αιώνας.

Νέον ως βρέφος τεκούσα, επ’ εσχάτων τον προ πάντων Θεόν, καταγηράσαντα ήδη, τοις πολλοίς με ατοπήμασι, νεοποίησόν με, τον σον υπερυψούντα, τόκον εις πάντας τους αιώνας.

Αινούμε. Ο Ειρμός.

«Τον εκ Πατρός προ αιώνων,  γεννηθέντα Υιόν και Θεόν, και επ’ εσχάτων των χρόνων, σαρκωθέντα εκ Παρθένου Μητρός, ιερείς υμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ’. Σε την υπέρ νουν.

Ναός καθαρός, και θρόνος έμψυχος Θεού, συ υπάρχεις πανάσπιλε- διό ευχαρίστως σοι, χαριστήριον αίνον αναπέμπομεν.

Ηύγασας ημίν, αγνή το ανέσπερο φως, τοις εν σκότει, καθεύδουσι, της πλάνης ανύμφευτε- χαίρε όθεν σοι πάντες αναμέλπομεν.

Συ μου κοπετούς και πόνους και δάκρυα, εναπόσβεσον Δέσποινα- χαράς δε μου πλήρωσον την αθλία καρδία Θεονύμφευτε.

Θρήνον και οργή, λιμόν τε και θάνατον, και φθοράν εξαπόστειλον, Μαρία Παντάνασσα, τοις βεβήλοις εχθροίς μου και αλάστορσιν.

Προσόμοια. Ήχος πλ. α’.

Χαίροις ασκητικών.

Χαίρε Παρθενομήτορ αγνή- δικαιότερα, η του Άβελ υπάρχουσα- του Σηθ τε, ευσεβεστέρα-εύελπις μάλλον Ενώς- του Ενώχ δε πλέον η ευάρεστος- το γένος η σώσασα, υπέρ Νώε τον δίκαιον η πιστοτέρα, Αβραάμ και υπήκοος, μάλλον πέλουσα, Ισαάκ και εις δράσιν, πλέον Θεού η φθάσασα, Ισραήλ και νικήσασα, τον Ιωσήφ σαρκός κάλλει, η πραότερα Μωσέως τε- Θεού χαίρε Μήτηρ, του παρέχοντος τω κόσμω το μέγα έλεος.

Χαίροις ανδρειοτέρα Σαμψών γενναιοτέρα Ιησού στρατηγήσαντος- Δαβίδ τε βασιλίς μάλλον και του σοφού Σολομών, σοφωτέρα όντως χρηματίζουσα-προφήτας η απαντάς, Θεοπτία νικήσασα- και Αποστόλους, εν τω θείω κηρύγματι- και τους Μάρτυρας, εν τη βάσει της πίστεως-πάντων Οσίων τάγματα, εν πόνοις ασκήσεως, υπερτερούσα η πάντων, Ιεραρχών μάλλον ένθεος- Θεού χαίρε Μήτηρ, του παρέχοντος τω κόσμω το μέγα έλεος.

Χαίροις των παλαιών γυναικών, δικαιότερα ασυγκρίτως υπάρξασα- της Σάρρας η πιστοτέρα- ωραιότερα Ραχήλ, της Ρεβέκκας μάλλον η φιλότεκνος-της Λείας το γόνιμο, η νικήσασα Πάναγνε- ωδικωτέρα, Μαριάμ χρηματίσασα- πλέον φρόνιμος, Αβιγαίας η πέλουσα- Ιουδήθ υπεράσασα, ανδρεία Δεβόρραν τε, μάλλον φιλόθεος Άννης, η της Ολδάς θειοτέρα τε- Χριστού χαίρε Μήτηρ, του παρέχοντος τω κόσμω το μέγα έλεος.

Πόνους της ταπεινής μου ψυχής- και ανίατους αλγηδόνας του σώματος- Παρθένε ευλογημένη, προς χαρμονήν αληθή, και τελείαν ρώσιν μεταποίησον φωνήν εκ χειλέων μου, δεξαμενή Πανάμωμε και ευμενώς μου, επιθείσα τοις τραύμασι, θεία φάρμακα, ταις αγρύπνοις πρεσβείαις σου- αύγασον ευρωστίας μοι, το φέγγος Θεόνυμφε- συ γαρ ελπίς μου και σκέπη, και κραταιόν καταφύγιον και σου της ταχείας, επισκέψεως Μαρία άχραντε δέομαι.

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.

 http://apantaortodoxias.blogspot.com/2012/03/blog-post_6896.html