ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ
Κανείς δέν μπορεῖ νά προκόψει στήν ἀρετή, ἄν δέν εἶναι ἕτοιμος ν’ ἀντιμετωπίσει τούς πειρασμούς. Καί πρῶτα πρέπει νά πιστέψει ὅτι οἱ θλίψεις, οἱ στενοχώριες καί γενικά οἱ πειρασμοί ὠφελοῦν τήν ψυχή. Τό πρῶτο λοιπόν πού ἔχουμε νά κάνουμε εἶναι ν’ ἀγαπήσουμε τίς θλίψεις.
Μή συμβουλευθεῖς ποτέ κάποιον πού δέν ἔχει τήν ἴδια διαγωγή μέ σένα, ἔστω κι’ ἄν εἶναι σοφός. Καλύτερα εἶναι νά ζητήσεις συμβουλή ἀπό ἕναν ἀγράμματο, ἀλλά ἐνάρετο ἄνθρωπο, παρά ἀπό ἕνα σοφό, ἀλλά ξένο πρός τά θεῖα καί τήν ἀρετή. Αὐτός πού θά τόν συμβουλευθεῖς γιά τή ζωή σου, πρέπει νά ἔχει ὁ ἴδιος ἐφαρμόσει αὐτά πού θά σέ διδάξει. Ὁ ἄνθρωπος πού μέ πολλή ὑπομονή δέχθηκε τούς πειρασμούς καί τούς ἀντιμετώπισε καλά, αὐτός μπορεῖ πολλά νά σοῦ προσφέρει. Γιατί δέν εἶναι εὔκολο στόν καθένα νά καθοδηγεῖ τούς ἄλλους στήν ἀρετή καί στήν ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν.
Πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι τό χαρακτηριστικό τῆς ἀρετῆς, εἶναι ἡ εἰρήνη τῆς καρδιᾶς. Αὐτό τόν δρόμο βάδισαν οἱ ἅγιοι. Γιατί ὅσο ὑπομένεις τούς πειρασμούς καί προχωρᾶς στήν ἀρετή, τόσο πλησιάζεις στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Καί ὅσο προχωρᾶς καί προοδεύεις στήν ἀρετή, τόσο οἱ πειρασμοί γίνονται δυνατώτεροι.
Οἱ θλίψεις πού παραχωρεῖ ὁ Θεός δίνονται γιά τήν πνευματική μας προκοπή. Ὁ Θεός δέν μᾶς ἐκδικεῖται γιά τίς ἁμαρτίες μας. Ἀντίθετα μᾶς ἀγαπάει περισσότερο καί θέλει νά διορθωθοῦμε. Τούς πειρασμούς πρέπει νά τούς θέλουμε, ὅσο κι’ ἄν μᾶς στενοχωροῦν. Καί μή ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεός ἐπιτρέπει τούς πειρασμούς ἀνάλογα μέ τήν πνευματική δύναμη πού ἔχει ὁ καθένας μας.
Ὁ Θεός δέν δίνει χαρίσματα στόν ἄνθρωπο ἄν προηγουμένως δέν ἔχει ὑπομείνει τούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις πού παραχωρεῖ. Καί αὐτό εἶναι ἔργο τῆς Θείας Σοφίας, τήν ὁποία δέν καταλαβαίνουν οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν μέ ὑπομονή δεχθεῖς τίς θλίψεις καί τίς στενοχώριες, τότε θά σέ ἀμείψει ὁ Θεός μέ θεῖα χαρίσματα. Γιατί μετά ἀπό τή θλίψη καί τή δοκιμασία ἔρχεται ἡ παρηγοριά. Ὅσοι ὑπομένουν τούς πειρασμούς, αὐτοί ἀπολαμβάνουν τ’ ἀγαθά πού στέλνει ὁ Θεός.
Πρῶτα θά γευθεῖ κανείς τήν πίκρα τῶν πειρασμῶν καί μετά θ’ ἀπολαύσει τή γλυκύτητα τῆς Θείας Χάριτος.
Ὅταν ἔρχονται πειρασμοί πρέπει νά μᾶς κατέχουν δυό αἰσθήματα, χαρᾶς καί φόβου. Χαρᾶς γιατί ἀξιωθήκαμε νά περπατήσουμε τόν δρόμο πού περπάτησαν ὁ Κύριος καί οἱ ἅγιοι. Καί φόβου, μήπως ἀπό τήν ὑπερηφάνειά μας ἔρχονται οἱ πειρασμοί.
Μήν ξεχνᾶμε ὅτι τό καλό συνοδεύεται πάντοτε ἀπό τή θλίψη. Ἡ ὀκνηρία καί ἡ ἔλλειψη φροντίδος γιά τήν σωτηρία μας παραλύουν τήν ψυχή καί δέν τήν ἀφήνουν νά πλησιάσει τόν Θεό καί νά ὑπομείνει σωστά τούς πειρασμούς πού παραχωρεῖ γιά τό καλό μας.
Στούς ὑπερήφανους πού μέ τήν ἀναισχυντία τους αὐτή προσβάλλουν τήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ἔρχονται μεγάλοι πειρασμοί. Κι’ αὐτό τό ἐπιτρέπει ὁ Θεός γιά νά τούς ταπεινώσει. Σ’ ἐκείνους πού σηκώνουν τό ἀνάστημά τους ἀπέναντί τοῦ Θεοῦ, παραχωρεῖ ὁ Θεός φοβερές δοκιμασίες, ὅπως εἶναι ὁ πόλεμος πού κάνει ὁ σατανᾶς μέ τούς αἰσχρούς λογισμούς, μέ τόν θυμό, μέ τίς κακές συναναστροφές καί μέ τά τόσα ἄλλα κακά. Ἡ ἀρχή ὅλων τῶν πειρασμῶν εἶναι τό νά θεωρεῖ κανείς τόν ἑαυτό του σοφό καί φρόνιμο. Γι’ αὐτό χρειάζεται νά πολεμήσει κανείς ἀπό τήν ἀρχή τήν ὑπερηφάνεια, ὥστε νά μή ρίξει ρίζες μέσα στήν ψυχή, ὅποτε εἶναι δύσκολο νά ξερριζωθεῖ.
Στίς θλίψεις καί στίς δύσκολες καταστάσεις πού θ’ ἀντιμετωπίσουμε χρειάζεται ὑπομονή. Ἄλλος τρόπος ἀντιμετωπίσεως δέν ὑπάρχει. Ἡ ὑπομονή διώχνει τήν πίκρα τῶν συμφορῶν.
Γιά νά θεραπευθοῦμε ἀπό τίς ἀρρώστιες αὐτές χρειάζεται ταπείνωση. Χωρίς τήν ταπείνωση οἱ πειρασμοί θά ἔρχονται μεγαλύτεροι καί σφοδρότεροι.
Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια. Προσπάθησε ν’ ἀποκτήσεις τήν ταπεινοφροσύνη καί θά σ’ ἐλεήσει ὁ Θεός. Ἀνάλογα μέ τήν ταπείνωση στέλνει ὁ Θεός καί τήν ὑπομονή. Καί μέ τήν ὑπομονή γίνεται πιό ἐλαφρό τό βάρος τῶν θλίψεων καί τῶν συμφορῶν. Τότε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο θά κατοικήσει στήν καρδιά σου. Ὁ Θεός, πού εἶναι Ὅλος ἀγάπη, δέν διώχνει ἀμέσως τούς πειρασμούς, γιατί γνωρίζει ὅτι αὐτό δέν εἶναι γιά τό ψυχικό μας συμφέρον, ἀλλά δίνει τήν ὑπομονή καί μ’ αὐτήν ἔρχονται ὅλα τά καλά.
Ἔνοχοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἴμαστε ὅταν ὑποχωροῦμε στούς πειρασμούς, καί ὄχι ὅταν μᾶς προσβάλλουν. Ἡ προσβολή τῶν πειρασμῶν θά γίνει ὁπωσδήποτε γιατί ἔτσι θά δοκιμασθοῦμε. Ἐμεῖς ὅμως δέν πρέπει νά τούς δεχόμαστε γιά νά μή μολύνεται ἡ ψυχή μας.
Οἱ ἅγιοι ὑπομένοντας τούς πειρασμούς ἔφτασαν σέ μεγάλα μέτρα ἀρετῆς. Ἡ δοκιμασία κάνει τόν ἄνθρωπο δυνατό καί ξεκαθαρίζεται μέσα του τό καλό ἀπό τό κακό. Θά μποροῦσε νά ρωτήσει κάποιος: Δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος γιά νά μᾶς δοκιμάσει ὁ Θεός; Γιατί ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά ὑποφέρουν τά παιδιά του;
Ὁ Θεός ὅρισε ἔτσι, γιατί ἄν δέν δοκιμάσει κανείς τό κακό, δέν θά αἰσθανθεῖ ποτέ τήν γλυκύτητα τοῦ καλοῦ.
Μπορεῖ νά λυγίζουμε σάν ἄνθρωποι. Ὁ Θεός δέν μετράει τήν πτώση, ὅσο τήν ἀνόρθωση καί τόν ἀγώνα γιά τήν κατάκτηση τῆς ἀρετῆς.
Ἀκόμη στούς πειρασμούς νοιώθουμε καί τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία καί συνειδητοποιοῦμε ὅτι χωρίς τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτα.
Ἄν ἀφήσει ἐλεύθερο τόν σατανᾶ ὁ Θεός, τότε ἡ θέση μας θά ἦταν τραγική. Τοῦ ἐπιτρέπει τόσο μόνο νά ἐπέμβει, ὅσο ὁρίζει Ἐκεῖνος, πού εἶναι ὁ παιδαγωγός τῆς ψυχῆς μας. Αὐτοί πού προχώρησαν στήν ἀρετή φυλάχτηκαν ἀπό τή θεία δύναμη καί ἐδίωξαν ἀπό τή ψυχή τούς τά καταστρεπτικά πάθη. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει ὅτι ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ἔχει σοβαρό πειρασμό, γιά νά μήν ὑπερηφανεύεται. Τοῦ δόθηκε «σκόλοψ τῇ σαρκί, ἵνα μή ὑπεραίρεται».
Ἀκόμη ἀπό τούς πειρασμούς ἀποκτᾶ κανείς καί πίστη.
Ὁ πειρασμός ὠφελεῖ κάθε ἄνθρωπο. Οἱ ἀγωνιστές πειράζονται περισσότερο ὅταν αὐξήσουν τόν πνευματικό τους πλοῦτο. Μέ τούς πειρασμούς αὐτοί πού κοιμοῦνται ξυπνᾶνε καί αὐτοί πού εἶναι μακρυά ἀπό τό Θεό τόν πλησιάζουν πιό πολύ.
Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἀγωνίζεται, δέν δέχεται τόν πλοῦτο τῆς βοήθειας τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ὁ Θεός πειράζει καί βασανίζει τούς δούλους Του καί ἀφοῦ ὑπομείνουν καρτερικά τούς πειρασμούς, μετά τούς δίνει τήν ἀμοιβή. Ἄς δοξάζουμε τόν Θεό πού μᾶς δίνει φάρμακα, ὥστε μετά ἀπ’ αὐτά νά μᾶς ἔρθει ἡ ψυχική ὑγεία καί ἡ παρηγοριά.
Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού νά μήν κουράζεται καί νά μή δυσανασχετεῖ τήν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ. Κι αὐτοί οἱ ἅγιοι πού θαυμάζουμε, ἀντιμετώπισαν τεράστιες ἐσωτερικές δυσκολίες, ἀλλά δέν ἄφησαν τόν ἀγώνα. Χωρίς τό φάρμακο τῶν πειρασμῶν δέν μπορεῖ νά γιατρευθεῖ κανείς. Ὅμως τό νά ὑπομένουμε τούς πειρασμούς δέν ἐξαρτᾶται μόνο ἀπό τή Θεία Βοήθεια.
Τέλος καί τῷ Θεῶ δόξα!
Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βασισμένο στούς Ἀσκητικούς Λόγους
τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου
Κανείς δέν μπορεῖ νά προκόψει στήν ἀρετή, ἄν δέν εἶναι ἕτοιμος ν’ ἀντιμετωπίσει τούς πειρασμούς. Καί πρῶτα πρέπει νά πιστέψει ὅτι οἱ θλίψεις, οἱ στενοχώριες καί γενικά οἱ πειρασμοί ὠφελοῦν τήν ψυχή. Τό πρῶτο λοιπόν πού ἔχουμε νά κάνουμε εἶναι ν’ ἀγαπήσουμε τίς θλίψεις.
Μή συμβουλευθεῖς ποτέ κάποιον πού δέν ἔχει τήν ἴδια διαγωγή μέ σένα, ἔστω κι’ ἄν εἶναι σοφός. Καλύτερα εἶναι νά ζητήσεις συμβουλή ἀπό ἕναν ἀγράμματο, ἀλλά ἐνάρετο ἄνθρωπο, παρά ἀπό ἕνα σοφό, ἀλλά ξένο πρός τά θεῖα καί τήν ἀρετή. Αὐτός πού θά τόν συμβουλευθεῖς γιά τή ζωή σου, πρέπει νά ἔχει ὁ ἴδιος ἐφαρμόσει αὐτά πού θά σέ διδάξει. Ὁ ἄνθρωπος πού μέ πολλή ὑπομονή δέχθηκε τούς πειρασμούς καί τούς ἀντιμετώπισε καλά, αὐτός μπορεῖ πολλά νά σοῦ προσφέρει. Γιατί δέν εἶναι εὔκολο στόν καθένα νά καθοδηγεῖ τούς ἄλλους στήν ἀρετή καί στήν ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν.
Πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι τό χαρακτηριστικό τῆς ἀρετῆς, εἶναι ἡ εἰρήνη τῆς καρδιᾶς. Αὐτό τόν δρόμο βάδισαν οἱ ἅγιοι. Γιατί ὅσο ὑπομένεις τούς πειρασμούς καί προχωρᾶς στήν ἀρετή, τόσο πλησιάζεις στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Καί ὅσο προχωρᾶς καί προοδεύεις στήν ἀρετή, τόσο οἱ πειρασμοί γίνονται δυνατώτεροι.
Οἱ θλίψεις πού παραχωρεῖ ὁ Θεός δίνονται γιά τήν πνευματική μας προκοπή. Ὁ Θεός δέν μᾶς ἐκδικεῖται γιά τίς ἁμαρτίες μας. Ἀντίθετα μᾶς ἀγαπάει περισσότερο καί θέλει νά διορθωθοῦμε. Τούς πειρασμούς πρέπει νά τούς θέλουμε, ὅσο κι’ ἄν μᾶς στενοχωροῦν. Καί μή ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Θεός ἐπιτρέπει τούς πειρασμούς ἀνάλογα μέ τήν πνευματική δύναμη πού ἔχει ὁ καθένας μας.
Ὁ Θεός δέν δίνει χαρίσματα στόν ἄνθρωπο ἄν προηγουμένως δέν ἔχει ὑπομείνει τούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις πού παραχωρεῖ. Καί αὐτό εἶναι ἔργο τῆς Θείας Σοφίας, τήν ὁποία δέν καταλαβαίνουν οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν μέ ὑπομονή δεχθεῖς τίς θλίψεις καί τίς στενοχώριες, τότε θά σέ ἀμείψει ὁ Θεός μέ θεῖα χαρίσματα. Γιατί μετά ἀπό τή θλίψη καί τή δοκιμασία ἔρχεται ἡ παρηγοριά. Ὅσοι ὑπομένουν τούς πειρασμούς, αὐτοί ἀπολαμβάνουν τ’ ἀγαθά πού στέλνει ὁ Θεός.
Πρῶτα θά γευθεῖ κανείς τήν πίκρα τῶν πειρασμῶν καί μετά θ’ ἀπολαύσει τή γλυκύτητα τῆς Θείας Χάριτος.
Ὅταν ἔρχονται πειρασμοί πρέπει νά μᾶς κατέχουν δυό αἰσθήματα, χαρᾶς καί φόβου. Χαρᾶς γιατί ἀξιωθήκαμε νά περπατήσουμε τόν δρόμο πού περπάτησαν ὁ Κύριος καί οἱ ἅγιοι. Καί φόβου, μήπως ἀπό τήν ὑπερηφάνειά μας ἔρχονται οἱ πειρασμοί.
Μήν ξεχνᾶμε ὅτι τό καλό συνοδεύεται πάντοτε ἀπό τή θλίψη. Ἡ ὀκνηρία καί ἡ ἔλλειψη φροντίδος γιά τήν σωτηρία μας παραλύουν τήν ψυχή καί δέν τήν ἀφήνουν νά πλησιάσει τόν Θεό καί νά ὑπομείνει σωστά τούς πειρασμούς πού παραχωρεῖ γιά τό καλό μας.
Στούς πειρασμούς – τήν ὥρα ἐκείνη τῆς μεγάλης ψυχικῆς φουρτούνας – μᾶς φαίνεται ὅτι ὅλοι μᾶς ἐγκαταλείπουν καί δέν ὑπάρχει ἀπό πουθενά ἐλπίδα σωτηρίας. Ὅλα μᾶς φαίνονται μαῦρα καί σκοτεινά. Ἀλλά μή χάνουμε τό θάρρος μας καί μήν ἀπελπιζόμαστε. Μετά ἀπό τήν τρικυμία ἔρχεται ἡ γαλήνη. Ὁ καλός Θεός τά οἰκονομεῖ τόσο ὡραῖα γιά τόν καθένα μας, ὥστε νά μήν ἐπιτρέπει νά μᾶς ἔρχονται πειρασμοί μεγαλύτεροι ἀπό τή δύναμή μας. Στούς πειρασμούς εἶναι συγκερασμένα ἡ παρηγοριά καί ἡ δυστυχία, τό φῶς καί τό σκοτάδι, ἡ στενοχώρια καί ἡ εὐτυχία. Αὐτοί οἱ πειρασμοί εἶναι τό σημάδι τῆς ψυχικῆς προκοπῆς τοῦ ἀνθρώπου. Τήν ὥρα τῶν πειρασμῶν ἔχουμε βοηθό μας τόν ζωντανό Θεό! Γιατί λοιπόν νά φοβηθοῦμε;
Στούς ὑπερήφανους πού μέ τήν ἀναισχυντία τους αὐτή προσβάλλουν τήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ἔρχονται μεγάλοι πειρασμοί. Κι’ αὐτό τό ἐπιτρέπει ὁ Θεός γιά νά τούς ταπεινώσει. Σ’ ἐκείνους πού σηκώνουν τό ἀνάστημά τους ἀπέναντί τοῦ Θεοῦ, παραχωρεῖ ὁ Θεός φοβερές δοκιμασίες, ὅπως εἶναι ὁ πόλεμος πού κάνει ὁ σατανᾶς μέ τούς αἰσχρούς λογισμούς, μέ τόν θυμό, μέ τίς κακές συναναστροφές καί μέ τά τόσα ἄλλα κακά. Ἡ ἀρχή ὅλων τῶν πειρασμῶν εἶναι τό νά θεωρεῖ κανείς τόν ἑαυτό του σοφό καί φρόνιμο. Γι’ αὐτό χρειάζεται νά πολεμήσει κανείς ἀπό τήν ἀρχή τήν ὑπερηφάνεια, ὥστε νά μή ρίξει ρίζες μέσα στήν ψυχή, ὅποτε εἶναι δύσκολο νά ξερριζωθεῖ.
Στίς θλίψεις καί στίς δύσκολες καταστάσεις πού θ’ ἀντιμετωπίσουμε χρειάζεται ὑπομονή. Ἄλλος τρόπος ἀντιμετωπίσεως δέν ὑπάρχει. Ἡ ὑπομονή διώχνει τήν πίκρα τῶν συμφορῶν.
Στούς πειρασμούς χρειάζεται ἀντίσταση. Δέν πρέπει νά τούς ἀντιμετωπίζουμε μέ ἀπραξία καί ἀκηδία. Ὅταν ἀνοίξουμε τίς πόρτες τῆς ψυχῆς μας, τότε θά μπεῖ μέσα ἡ σύγχυση, ἡ ταραχή, ἡ βλασφημία, ἡ μεμψιμοιρία οἱ διεστραμμένοι λογισμοί καί τόσα ἄλλα κακά πού βλάπτουν τήν ψυχή μας. Καί ἡ αἰτία αὐτῶν τῶν κακῶν εἶναι ἡ ἀμέλειά μας.
Γιά νά θεραπευθοῦμε ἀπό τίς ἀρρώστιες αὐτές χρειάζεται ταπείνωση. Χωρίς τήν ταπείνωση οἱ πειρασμοί θά ἔρχονται μεγαλύτεροι καί σφοδρότεροι.
Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια. Προσπάθησε ν’ ἀποκτήσεις τήν ταπεινοφροσύνη καί θά σ’ ἐλεήσει ὁ Θεός. Ἀνάλογα μέ τήν ταπείνωση στέλνει ὁ Θεός καί τήν ὑπομονή. Καί μέ τήν ὑπομονή γίνεται πιό ἐλαφρό τό βάρος τῶν θλίψεων καί τῶν συμφορῶν. Τότε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο θά κατοικήσει στήν καρδιά σου. Ὁ Θεός, πού εἶναι Ὅλος ἀγάπη, δέν διώχνει ἀμέσως τούς πειρασμούς, γιατί γνωρίζει ὅτι αὐτό δέν εἶναι γιά τό ψυχικό μας συμφέρον, ἀλλά δίνει τήν ὑπομονή καί μ’ αὐτήν ἔρχονται ὅλα τά καλά.
Ἔνοχοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἴμαστε ὅταν ὑποχωροῦμε στούς πειρασμούς, καί ὄχι ὅταν μᾶς προσβάλλουν. Ἡ προσβολή τῶν πειρασμῶν θά γίνει ὁπωσδήποτε γιατί ἔτσι θά δοκιμασθοῦμε. Ἐμεῖς ὅμως δέν πρέπει νά τούς δεχόμαστε γιά νά μή μολύνεται ἡ ψυχή μας.
Οἱ ἅγιοι ὑπομένοντας τούς πειρασμούς ἔφτασαν σέ μεγάλα μέτρα ἀρετῆς. Ἡ δοκιμασία κάνει τόν ἄνθρωπο δυνατό καί ξεκαθαρίζεται μέσα του τό καλό ἀπό τό κακό. Θά μποροῦσε νά ρωτήσει κάποιος: Δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος γιά νά μᾶς δοκιμάσει ὁ Θεός; Γιατί ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά ὑποφέρουν τά παιδιά του;
Ὁ Θεός ὅρισε ἔτσι, γιατί ἄν δέν δοκιμάσει κανείς τό κακό, δέν θά αἰσθανθεῖ ποτέ τήν γλυκύτητα τοῦ καλοῦ.
Μπορεῖ νά λυγίζουμε σάν ἄνθρωποι. Ὁ Θεός δέν μετράει τήν πτώση, ὅσο τήν ἀνόρθωση καί τόν ἀγώνα γιά τήν κατάκτηση τῆς ἀρετῆς.
Ἀκόμη στούς πειρασμούς νοιώθουμε καί τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία καί συνειδητοποιοῦμε ὅτι χωρίς τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτα.
Ἄν ἀφήσει ἐλεύθερο τόν σατανᾶ ὁ Θεός, τότε ἡ θέση μας θά ἦταν τραγική. Τοῦ ἐπιτρέπει τόσο μόνο νά ἐπέμβει, ὅσο ὁρίζει Ἐκεῖνος, πού εἶναι ὁ παιδαγωγός τῆς ψυχῆς μας. Αὐτοί πού προχώρησαν στήν ἀρετή φυλάχτηκαν ἀπό τή θεία δύναμη καί ἐδίωξαν ἀπό τή ψυχή τούς τά καταστρεπτικά πάθη. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει ὅτι ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ἔχει σοβαρό πειρασμό, γιά νά μήν ὑπερηφανεύεται. Τοῦ δόθηκε «σκόλοψ τῇ σαρκί, ἵνα μή ὑπεραίρεται».
Ἀκόμη ἀπό τούς πειρασμούς ἀποκτᾶ κανείς καί πίστη.
Ὁ πειρασμός ὠφελεῖ κάθε ἄνθρωπο. Οἱ ἀγωνιστές πειράζονται περισσότερο ὅταν αὐξήσουν τόν πνευματικό τους πλοῦτο. Μέ τούς πειρασμούς αὐτοί πού κοιμοῦνται ξυπνᾶνε καί αὐτοί πού εἶναι μακρυά ἀπό τό Θεό τόν πλησιάζουν πιό πολύ.
Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἀγωνίζεται, δέν δέχεται τόν πλοῦτο τῆς βοήθειας τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ὁ Θεός πειράζει καί βασανίζει τούς δούλους Του καί ἀφοῦ ὑπομείνουν καρτερικά τούς πειρασμούς, μετά τούς δίνει τήν ἀμοιβή. Ἄς δοξάζουμε τόν Θεό πού μᾶς δίνει φάρμακα, ὥστε μετά ἀπ’ αὐτά νά μᾶς ἔρθει ἡ ψυχική ὑγεία καί ἡ παρηγοριά.
Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού νά μήν κουράζεται καί νά μή δυσανασχετεῖ τήν ὥρα τοῦ πειρασμοῦ. Κι αὐτοί οἱ ἅγιοι πού θαυμάζουμε, ἀντιμετώπισαν τεράστιες ἐσωτερικές δυσκολίες, ἀλλά δέν ἄφησαν τόν ἀγώνα. Χωρίς τό φάρμακο τῶν πειρασμῶν δέν μπορεῖ νά γιατρευθεῖ κανείς. Ὅμως τό νά ὑπομένουμε τούς πειρασμούς δέν ἐξαρτᾶται μόνο ἀπό τή Θεία Βοήθεια.
Λοιπόν, ἄν ὑπομένουμε μέ καρτερία τούς πειρασμούς, ὁ Θεός δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει καί θά μᾶς στείλει τή βοήθειά Του, ὥστε νά προκόψουμε στήν ἀρετή καί νά ἑνωθοῦμε μαζί Του.
Τέλος καί τῷ Θεῶ δόξα!
