ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ἀπό τό βιβλίο «ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ»
ΤΟΜΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
(Ἡ ζωή ἑνός μεγάλου)
Τό φθινόπωρο τοῦ 371 οἱ ὀρθόδοξοι τῆς Καππαδοκίας ἀποτελοῦσαν ἕνα νησάκι μέσα στόν ὠκεανό τῶν ἀρειανῶν. Ὁ αὐτοκράτωρ Οὐάλης προσπαθοῦσε νά ἁπλώσει τήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου παντοῦ. Καί τώρα πολιορκοῦσε ἀσφυκτικά τήν Καισάρεια, πού ἦταν ἡ μητροπολιτική ἕδρα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
Τά ἄλλα κέντρα τῆς αὐτοκρατορίας ὑποτάχτηκαν στή θέλησή του. Αὐτό ὅμως ἔγινε μέ διωγμούς, δημεύσεις περιουσιῶν, βασανιστήρια, ἀκόμη καί μέ θανατώσεις.
Ἡ Καππαδοκία ἀπέμεινε τελευταῖο φρούριο ἀντιστάσεως τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ αὐτοκράτωρ ἔστειλε τότε ἐναντίον τοῦ Μεγάλου Βασιλείου τόν ἔπαρχο Μόδεστο.
Ὁ Μόδεστος πῆρε ἀρκετούς πραιτωριανούς, μπῆκε στήν Καισάρεια, ἐγκαταστάθηκε στό διοικητήριό της καί διέταξε νά παρουσίαστεῖ τήν ἑπόμενη μέρα ὁ Ἐπίσκοπος ἐνώπιόν του.
Ὁ Μέγας Βασίλειος, ἔπειτα ἀπό μία νύχτα ἀγρυπνίας καί φλογερῆς προσευχῆς, ξεκίνησε… Τό κρύο τοῦ πρωινοῦ περονίαζε τό ἀσθενικό του σῶμα, ἡ ψυχή του ὅμως ἦταν θερμή. Βάδιζε γαλήνιος καί ἀποφασιστικός γιά τή μεγάλη ἀναμέτρηση. Τόν ἀκολουθοῦσαν ἀρκετοί ἀφοσιωμένοι πιστοί. Οἱ πραιτωριανοί ὅμως τοῦ Μόδεστου πρότειναν τά δόρατα καί ἄφησαν νά περάσει ὁ Ἐπίσκοπος μόνος.
Ὁ ἔπαρχος τόν περίμενε μέ ὕφος προκλητικό καί ἀπειλητικό στήν ἐπίσημη αἴθουσα. Τόν περιστοίχιζαν ἀξιωματοῦχοι καί φρουροί. Μέ φωνή βαρειά εἶπε:
- Βασίλειε, πῶς τολμᾶς – μόνον ἐσύ – νά ἐναντιώνεσαι στό θέλημα τοῦ βασιλιᾶ; Πῶς τολμᾶς νά τόν περιφρονῆς; Ποιός νομίζεις ὅτι εἶσαι;
Ὁ ἅγιος δέν δειλίασε μέ ὅσα ἔβλεπε καί ἄκουγε. Μέ ἀπόλυτη ἠρεμία ρώτησε:
- Γιά ποιό πράγμα μέ κατηγορεῖς; Ποιό εἶναι τό σφάλμα μου;
- Δέν ἀκολουθεῖς τήν πίστη τοῦ βασιλιᾶ. Εἶσαι ὁ μόνος ἀνυπότακτος.
- Ὁ βασιλιάς δέν ἔχει τή σωστή πίστη! Πιστεύει πώς ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι κτίσμα. Ἐγὠ ὅμως προσκυνῶ τόν Υἱό σάν Θεό.
- Τότε ἐμεῖς τί εἴμαστε, πού ἀκολουθοῦμε τόν αὐτοκράτορα;
- Αἱρετικοί!
Ὁ ἔπαρχος τά εἶχε κυριολεκτικά χαμένα. Δέν περίμενε τέτοια παρρησία ἀπό τόν Μέγα Βασίλειο.
- Μά δέν θέλεις νά εἶσαι μέ τό μέρος μας; Νά μᾶς ἔχεις φίλους;
- Σάν χριστιανός πού εἶμαι, θέλω νά ἔχω φίλους μέ πίστη, ὄχι μέ ἀξιώματα.
- Δέν φοβᾶσαι τήν ἐξουσία μου;
- Μά γιατί νά φοβηθῶ; Τί μπορεῖς νά μοῦ κάνεις;
- Τί μπορῶ; ἔκανε ἐξαγριωμένος. Δήμευση τῆς περιουσίας σου, ἐξορία, βασανιστήρια, θάνατο!
- Αὐτά δέν τά φοβᾶμαι. Τί ἄλλο ἔχεις;
- Δέν τά φοβᾶσαι; Γιατί;
- Ἡ μονή μου περιουσία εἶναι λίγα τριμμενα ροῦχα καί κάτι παλαιά βιβλία. Γι’ αὐτό δέν φοβᾶμαι τή δήμευση. Ἡ ἐξορία πάλι δέν μέ τρομάζει. «Τοῦ Κύριου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς». Ἄλλωστε, σ’ αὐτή τή γῆ εἶμαι πάροικος καί παρεπίδημος. Ὅσο γιά τά βασανιστήρια, μάθε ὅτι τό σῶμα μου εἶναι πολύ ἀσθενικό καί σύντομα θά ὑποκύψει. Μέ ἀπειλεῖς τέλος μέ τόν θάνατο; Θά μοῦ γίνεις εὐεργέτης! Αὐτόν ποθῶ κι’ ἐγώ, γιά νά ἑνωθῶ τό συντομώτερο μέ τόν Θεό μου.
Ὁ ἔπαρχος ἔπεσε σέ βαθιά συλλογή. Κατόπιν σήκωσε ἀργά τό κεφάλι καί ὁμολόγησε:
- Βασίλειε, κανείς Ἐπίσκοπος δέν μοῦ μίλησε μέχρι τώρα μέ τόσο θάρρος.
- Ναί, γιατί ποτέ μέχρι τώρα δέν συνάντησες ἀληθινό Ἐπίσκοπο!
Ὁ Μοδεστος βρέθηκε σέ δύσκολη θέση καί ἀναγκάστηκε να ἀφήσει τόν ἅγιο ἐλεύθερο. «Μεγαλειότατε, ἡττηθήκαμε!» ὁμολόγησε στόν αὐτοκράτορα Οὐάλη.
Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com
Παναγία Πορταΐτισσα
