Προσμένουμε τα Χριστούγεννα ή την αργία των Χριστουγέννων;

Προσμένουμε τα Χριστούγεννα ή την αργία των Χριστουγέννων;

Νέαρχος Παναγή

Ποια άραγε είναι η αντίδραση του μυαλού μας, της σκέψης μας, όταν ακούμε τη λέξη Χριστούγεννα.Αυτό το απλό σκεφτόμουνα και αποφάσισα να το αναλύσω όπως εγώ το φαντάζομαι.

Έχουμε, από τη μία το αίτιο της αργίας, της ξεκούρασης από τη δουλειά και τη ρουτίνα που είναι η γέννηση του Χριστού και από την άλλη την ίδια την αργία ως διακοπή της εργασίας μας, του σχολείου κ.τ.λ.

Μέσα στον κυκεώνα των προβλημάτων που μας απασχολούν στην καθημερινή μας ζωή και που πολλές φορές μας ταλανίζουν ξεπροβάλλουν μερικές περίοδοι ξεκούρασης οι οποίες τις περισσότερες φορές συνδέονται, είτε πιστεύουμε στο Χριστό είτε όχι, με Χριστιανικές εορτές.

Αν κάνουμε το ακόλουθο μικρό πείραμα θα καταλάβουν όλοι τι εννοώ: Σε στιγμές πίεσης στην εργασία μας ας φέρουμε στο μυαλό μας τα Χριστούγεννα που καταφθάνουν. Ποια είναι η πρώτη μας αντίδραση;α) A! ωραία δεν θα πάω δουλειά, θα μείνω σπίτι με την οικογένεια μου, θα κοιμηθώ αργά, θα ξυπνήσω αργά (για εκκλησία το πρωί μάλλον δεν περνά σκέψη απότο μυαλό μας) θα πάρω τα παιδιά να δουν το διάκοσμο της πόλης, θα φάμε θα πιούμε…..β) Ή θα πούμε, δόξα τω Θεώ, πριν 2000 και πλέον χρόνια γεννήθηκε ο Χριστός μας, ευκαιρία πνευματικής περισυλλογής, ευκαιρία απολογισμού των πράξεων και σκέψεων μας, ας εκκλησιαστούμε μαζί με όλο το πλήρωμα της Ορθοδόξου εκκλησίας και ας κοινωνήσουμε μαζί των αχράντων μυστηρίων, ας ελπίσουμε στην σωτηρία μας, Χριστός ετέχθη!!!Πολύ πολύπλοκο ακούγεται σε όλους μας το τελευταίο, κουραστικό για τα γεμάτα μέριμνες κεφάλια μας!

Υποψιάζομαι ότι οι περισσότεροι από εμάς το πρώτο μας έρχεται ως αντίδραση στη σκέψη των Χριστουγέννων. Μερικοί από εμάς, ίσως οι πιο πνευματικά προχωρημένοι, μετά την πρώτη αντίδραση σκέπτονται και τα Χριστούγεννα αναμένοντας τα με κάποια λαχτάρα. Αλλά και πάλι σε δεύτερη μοίρα.Οι πραγματικοί όμως Χριστιανοί, όχι μόνο οι κατ΄όνομα , είναι αυτοί που πέρα από αργίες και φαγοπότια έχουν στο μυαλό τους ως πρώτη ενθύμιση τον ίδιο το Χριστό και την γέννησή Του. Είναι αυτοί που δεν περιμένουν μεγάλες γιορτές και πανηγύρια (τα οποία δεν κατακρίνω) για να θυμηθούν το Χριστό και το έργο σωτηρίας Του για εμάς. Τον έχουν στο μυαλό τους κάθε ώρα κάθε λεπτό κάθε δευτερόλεπτο.Τον επικαλούνται και τον αναζητούν. Πως είναι όταν πρωτοερωτευτείς και δεν μπορείς να βγάλεις από το μυαλό σου την κοπέλα ή το αγόρι που αγαπάς; Γι’ αυτό και η πρώτη σκέψη είναι το γεγονός της γεννήσεως του Σωτήρα και η σημασία της, η οποία και κατακλυζει το μυαλό αυτού του ανθρώπου. Άραγε, θα ήθελα να μάθω ποιο είναι το ποσοστό των ατόμων που πραγματικά νοιώθουν έτσι. Όχι του συνόλου των Ορθοδόξων Χριστιανών. Αλλά του οκτώ , εννιά τοις εκατόν που πάει έστω και τυπικά εκκλησία. Ακόμα και από αυτούς οι πλέιστοι δεν νοιώθουν έτσι. Και δεν βγάζω τον εαυτό μου απ΄έξω.

Είναι όντως σύμπτωμα της εποχής μας η αντιμέτωπιση τέτοιων γεγονότων-εορτών επιδερμικά , ξώπετσα , υπερπροβάλοντας την υλική τους πλευρά, παραγνωρίζοντας την κύρια και πιο ουσιαστική πνευματική τους άποψη. Η θεώρηση ,παραδείγματος χάριν των Χριστουγέννων, ως ευκαιρία οινοποσίας, κατανάλωσης φαγητών, αγοράς δώρων, χαρτοπαιξίας είναι φαινόμενο καθημερινό. Το «Χρόνια Πολλά» ποιά θέση έχει ως ευχή. Δεν λέω ,όλοι θέλουμε να ζήσουμε χρόνια πολλά, αλλά ποιά η σχέση της με τα Χριστούγεννα. Άκαιρη μου φαίνεται και συγχωρέστε με αν φαίνομαι φανατικός. Η αντιμετώπιση ,ειδικά των Χριστουγέννων, ως εορτής των παιδιών επειδή όντως συμμετέχουν τα παιδιά σε πολλές φάσεις, με τα κάλαντα, το στολισμό του δέντρου κ.λ.π δεν είναι παρά υπεραπλούστευση και υποτίμηση της εορτής.

Η μετάνοια που μας ζήτησε ο Χριστός έχει και εδώ το ρόλο και το λόγο της. Η αλλαγή νου (μετά+ νους), σκέψης από το υλικό μέρος της εορτής προς το πνευματικό είναι το βασικότερο ζήτημα. Γιατί το να αλλάξεις τον τρόπο αντίδρασής σου προυπόθετει μετάνοια μακροχρόνια. Χρειάζεται υπομονή αλλά και επιμονή, υπερνίκηση της αμέλειας και υπενθύμιση στον εαυτό μας ότι σημασία έχει το γεγονός της εορτής και η βίωση αυτού παρά όλα αυτά που την συνοδεύουν. Έτσι η πνευματικότητα θα υπερνικά την υλική πλευρά του πράγματος χωρίς κατ΄ανάγκη να την εξαφανίζει ,καθώς και εμείς από ύλη είμαστε πλασμένοι(εκτός απο πνεύμα) και η ύλη ως ένα σημείο μας είναι απαραίτητη.

Νέαρχος Παναγή
Ορθοδοντικός Λεμεσός