Τα τρία βαπτίσματα (Ιουδαϊκό, του Ιωάννη και Χριστιανικό)
Mιχαλης Kαρακατσανης
Κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, όταν ο Ιησούς εξεπλήρωσε και αυτήν Του την υποχρέωση έλυσε την κατάρα που είχε δοθεί στον Αδάμ από τον Θεό για την παράβαση του Θείου νόμου. Έπαυσε στο εξής κάθε νόμο τελετουργικό και έδωσε στον νόμο, χαρακτήρα πιο πνευματικό και πιο ουσιαστικό. Τα τρία βαπτίσματα είναι :
α. Το Ιουδαϊκό βάπτισμα, που αφορούσε στην καθαρότητα των ενδυμάτων και του σώματος.
β. Το βάπτισμα του Ιωάννη, που ήταν βάπτισμα μετανοίας, αφορούσε την ψυχή του ανθρώπου και ήταν ανώτερο του Ιουδαϊκού. Δεν προέτρεπε μόνον την καθαρότητα των ενδυμάτων και του σώματος («πλύνον τα ιμάτια σου και λούσον το σώμα σου και έσο καθαρός») αλλά κυρίως την καθαρότητα της ψυχής («ποιήσατε καρπούς αξίους της μετάνοιας»). Συνίστατο δε σε απλή ανάδυση και κατάδυση. Αλλά «ουδέ Πνεύματος Αγίου χορηγίαν είχε ουδέ αμαρτημάτων άφεσιν» όπως είχε αργότερα το Χριστιανικό βάπτισμα.
γ. Το Χριστιανικό βάπτισμα, το οποίο συνίστατο σε τριπλή κατάδυση και ανάδυση του βαπτιζομένου εντός του ύδατος, που συμβόλιζαν την τριήμερη ταφή και Ανάσταση του Σωτήρος Χριστού. Ο Χριστιανός Πιστός με την τριπλή κατάδυση στο νερό και ανάδυση καλείται «να συνταφεί και να συναναστηθεί» με τον Χριστόν και συγχρόνως να θάψη τον παλαιόν άνθρωπο «σύν ταῖς πράξεσι αὐτοῦ καί ταῖς ἐπιθυμίαις» και να αναδείξη τον νέον άνθρωπον «τόν ἀνακαινούμενον κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν». Κατά συνέπεια το Χριστιανικό βάπτισμα είναι ανώτερο των δύο προηγουμένων, διότι εισάγει τον πιστόν στη βασιλεία του Θεού, τον καθιστά «κατά χάριν» υιό του Θεού και του ανοίγει μια νέα προοπτική ζωής μέσα στην δόξα των τέκνων του Θεού. Του υπενθυμίζει δε την
υποχρέωση να φυλάττει τον λευκόν χιτώνα της ψυχής, που ντύθηκε κατά το βάπτισμά του «ἂσπιλο» και «ἀμόλυντο» από κάθε αμαρτία, με την τήρηση των εντολών του Θεού.
Την αλήθεια αυτή την εκφράζει πολύ ωραία ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ο οποίος στο τελευταίο τροπάριο της η´ ωδής του κανόνος που συνέταξε για τα άγια Θεοφάνεια λέγει:
«Λευχειμονήτω πάσα γήινος φύσις, ἐκπτώσεως τῶν Οὐρανῶν ἐπηρμένη
Ὧ γάρ τά πάντα συντετήρηται λόγῳ,Νάουσιν ρείθροις εκπληθείσα πταισμάτων
Το νόημα των στίχων αυτών σε ελεύθερη μετάφραση είναι το εξής: «Ας ασπροφορέσει κάθε ανθρώπινη κάθε γήινη φύση γιατί μετά τη έκπτωση της από τους Ουρανούς σήμερα μπορεί πάλι να ανέβει στο πρότερο ύψος της. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά ακόμα πρέπει να ασπροφορεί και να χαίρεται ανθρώπινη φύση γιατί ο Θείος Λόγος (ο Χριστός) την ξέπλυνε μέσα στα τρέχοντα νερά του Ιορδάνη και την καθάρισε από όλα τα προηγούμενα πταίσματά της την έκανε να ξεφύγει από κάθε σκοτεινή σκιά αμαρτίας και την έκανε πάμφωτη και πεντακάθαρη».
Τῶν πρίν πέφευγε παμφαῶς λελουμένη»
Παναγία Πορταΐτισσα
