Επιστρέφουν θριαμβευτικώς εις το Άγιον Όρος οι Ρώσσοι Ονοματολάτραι;;;
Πριν εκατό ακριβώς έτη το έγκριτον Ρωσσικόν περιοδικόν «Ρώσσος Μοναχός» (αρ.4,Φεβρουάριος 1912), το οποίον εξέδιδεν ο πλέον λόγιος και ασκητικός ιεράρχης μέλος της Ρωσσικής Ιεράς Συνόδου, Αρχιεπίσκοπος Αντώνιος, ο οποίος διετέλεσεν πρύτανης των Θεολογικών Ακαδημιών Μόσχας, Καζάν και Πετρουπόλεως, εδημοσίευε επί τρεις συνεχείς εκδόσεις του μιαν κριτικήν του Ρώσσου ιερομονάχου Χρυσάνθου της Αγιορείτικης Σκήτης του Αγίου Ανδρέου όπου κατεδίκαζεν ως αιρετικό το βιβλίον του πρώην Αγιοπαντελεημονίτου μοναχού Ιλαρίωνος «(Ἐπί των Ορέων του Καυκάσου» Δύο οικουμενικοί πατριάρχαι ο Ιωακείμ Γ’ τό 1912 και ο Γερμανός Ε’ και η Ἱερά Κοινότης του Αγίου Όρους καθώς επίσης και η Ρωσσική Σύνοδος κατεδίκασαν το προαναφερθέν βιβλίον ως αιρετικόν και τους ακολουθούντας τας δοξασίας του ως «ανοήτωςθεολογούντας».
Εις το Άγιον Όρος δύο πρώην μαθηταί του Αρχιεπισκόπου Βολυνίας Αντωνίου ο
ιερομόναχος Αλέξιος και ο μοναχός Θεοφάνης απόφοιτοι των θεολογικών Ακαδημιών
της Μόσχας και του Καζάν καθώς επίσης και ο ηγούμενος του Ρωσσικού αρχιμανδρίτης Μισαήλ και ο δικαίος της Σκήτης του Αγίου Ανδρέου Ἱερώνυμος υπεστήριξαν τας Ορθοδόξους θέσεις εις αυτήν την διαμάχην.
Βαρύνουσα όμως ήτο η γνώμη του επί 45ετίαν, εγκλείστου γέροντος Καλλινίκου των Κατουνακίων (1853-1930), όποιος «έφθασεν εις ύψη θεωρίας και ηξιώθη θείων εκλάμψεων κατά την άσκησιν της νοεράς προσευχής». Ούτος ο μακαριστός γέροντας -άριστος γνώστης της ρωσσικής γλώσσης- έστειλεν υπομνήματα εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, την Ἐκκλησίαν της Ρωσσίας και τον Τσαρομάρτυρα Νικόλαον Β’ όπου απεδείκνυε με επιχειρήματα ως αιρετικήν την διδασκαλίαν των Ονοματολατρών οι οποίοι, ως έλεγεν «άφησαν το κεφάλι και λάτρευαν την σκούφιαν».
Ποιοι ήσαν οι οπαδοί και οι χρηματοδόται των αιρετικών ονοματολατρών, οι οποίοι πίστευαν ότι τό όνομα του Ιησού είναι η ουσία του;
Πρώτος και καλύτερος ο ιερομόναχος Αντώνιος Μπουλατόβιτς πρώην αξιωματικός του Ρωσσικού στρατού ο οποίος πολεμώντας εις την Μαντζουρίαν εφόνευσεν,συμφώνως με μαρτυρίας της αδελφής του, δεκάδας Κινέζους.Ο Μπουλατόβιτς είχε σπουδάσει νομικά και ξένας γλώσσας. Άλλοι οπαδοί ήσαν ο Ρώσσος φιλόσοφος και πρίγκηπας Ευγένιος Τρομπετσκοϊ και ο πνευματικός του γ. Σωφρονίου του Έσσεξ και αιρετικός π. Σέργιος
Μπουλγάκωφ καί οι τρεις άμοιροι θεολογικής παιδείας.
Τελευταίος ονοματολάτρης του 20ου αιώνος υπήρξε συμφώνως με τον Μητροπολίτην Βολοκόλαμσκ Ιλαρίωνα Αλφέεφ ο γ. Σωφρόνιος του Έσσεξ.
Ο ίδιος δε ο Αλφέεφ, υποστηρίζει τους Ονοματολάτρας έχοντας μάλιστα γράψει δύο βιβλία δι’αυτούς και προσπαθεί να τούς αποκαταστήση εκκλησιαστικώς ἀνατρέποντας την προεπαναστατικήν καταδίκην των υπό του Πατριαρχείου της Μόσχας.
Εσχάτως η σκήτη του Αγίου Ανδρέου είναι στόχος των συγχρόνων Ονοματολατρών.
28 Φεβρουαρίου 2012
Μνήμη Βασιλείου οσίου του ομολογητού
Μ.Π
Πριν εκατό ακριβώς έτη το έγκριτον Ρωσσικόν περιοδικόν «Ρώσσος Μοναχός» (αρ.4,Φεβρουάριος 1912), το οποίον εξέδιδεν ο πλέον λόγιος και ασκητικός ιεράρχης μέλος της Ρωσσικής Ιεράς Συνόδου, Αρχιεπίσκοπος Αντώνιος, ο οποίος διετέλεσεν πρύτανης των Θεολογικών Ακαδημιών Μόσχας, Καζάν και Πετρουπόλεως, εδημοσίευε επί τρεις συνεχείς εκδόσεις του μιαν κριτικήν του Ρώσσου ιερομονάχου Χρυσάνθου της Αγιορείτικης Σκήτης του Αγίου Ανδρέου όπου κατεδίκαζεν ως αιρετικό το βιβλίον του πρώην Αγιοπαντελεημονίτου μοναχού Ιλαρίωνος «(Ἐπί των Ορέων του Καυκάσου» Δύο οικουμενικοί πατριάρχαι ο Ιωακείμ Γ’ τό 1912 και ο Γερμανός Ε’ και η Ἱερά Κοινότης του Αγίου Όρους καθώς επίσης και η Ρωσσική Σύνοδος κατεδίκασαν το προαναφερθέν βιβλίον ως αιρετικόν και τους ακολουθούντας τας δοξασίας του ως «ανοήτωςθεολογούντας».
Εις το Άγιον Όρος δύο πρώην μαθηταί του Αρχιεπισκόπου Βολυνίας Αντωνίου ο
ιερομόναχος Αλέξιος και ο μοναχός Θεοφάνης απόφοιτοι των θεολογικών Ακαδημιών
της Μόσχας και του Καζάν καθώς επίσης και ο ηγούμενος του Ρωσσικού αρχιμανδρίτης Μισαήλ και ο δικαίος της Σκήτης του Αγίου Ανδρέου Ἱερώνυμος υπεστήριξαν τας Ορθοδόξους θέσεις εις αυτήν την διαμάχην.
Βαρύνουσα όμως ήτο η γνώμη του επί 45ετίαν, εγκλείστου γέροντος Καλλινίκου των Κατουνακίων (1853-1930), όποιος «έφθασεν εις ύψη θεωρίας και ηξιώθη θείων εκλάμψεων κατά την άσκησιν της νοεράς προσευχής». Ούτος ο μακαριστός γέροντας -άριστος γνώστης της ρωσσικής γλώσσης- έστειλεν υπομνήματα εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, την Ἐκκλησίαν της Ρωσσίας και τον Τσαρομάρτυρα Νικόλαον Β’ όπου απεδείκνυε με επιχειρήματα ως αιρετικήν την διδασκαλίαν των Ονοματολατρών οι οποίοι, ως έλεγεν «άφησαν το κεφάλι και λάτρευαν την σκούφιαν».
Ποιοι ήσαν οι οπαδοί και οι χρηματοδόται των αιρετικών ονοματολατρών, οι οποίοι πίστευαν ότι τό όνομα του Ιησού είναι η ουσία του;
Πρώτος και καλύτερος ο ιερομόναχος Αντώνιος Μπουλατόβιτς πρώην αξιωματικός του Ρωσσικού στρατού ο οποίος πολεμώντας εις την Μαντζουρίαν εφόνευσεν,συμφώνως με μαρτυρίας της αδελφής του, δεκάδας Κινέζους.Ο Μπουλατόβιτς είχε σπουδάσει νομικά και ξένας γλώσσας. Άλλοι οπαδοί ήσαν ο Ρώσσος φιλόσοφος και πρίγκηπας Ευγένιος Τρομπετσκοϊ και ο πνευματικός του γ. Σωφρονίου του Έσσεξ και αιρετικός π. Σέργιος
Μπουλγάκωφ καί οι τρεις άμοιροι θεολογικής παιδείας.
Τελευταίος ονοματολάτρης του 20ου αιώνος υπήρξε συμφώνως με τον Μητροπολίτην Βολοκόλαμσκ Ιλαρίωνα Αλφέεφ ο γ. Σωφρόνιος του Έσσεξ.
Ο ίδιος δε ο Αλφέεφ, υποστηρίζει τους Ονοματολάτρας έχοντας μάλιστα γράψει δύο βιβλία δι’αυτούς και προσπαθεί να τούς αποκαταστήση εκκλησιαστικώς ἀνατρέποντας την προεπαναστατικήν καταδίκην των υπό του Πατριαρχείου της Μόσχας.
Εσχάτως η σκήτη του Αγίου Ανδρέου είναι στόχος των συγχρόνων Ονοματολατρών.
28 Φεβρουαρίου 2012
Μνήμη Βασιλείου οσίου του ομολογητού
Μ.Π
