Τοῦ κληρικοῦ ὁ κλῆρος
Του Αρχιμ. Δαμασκηνού Λιονάκη*
«Ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν» (Ιωάν. 15, 20), είπε, αδελφοί μου, ο Κύριος στους Αποστόλους Του.
Ο λόγος αυτός εφαρμόζεται στους πιστούς χριστιανούς, στους
ευλογημένους πνευματικούς αγωνιστές, μάλιστα δε στους συνεπείς
αξιωματικούς του πνευματικού στρατεύματος, τους ευλαβείς κληρικούς.
Η ιερατική διακονία έχει χαρακτήρα σταυρικό. Καθώς βαδίζει
στα χνάρια του αδικημένου Χριστού, ο κληρικός μετέχει των παθημάτων Του.
Συναντά ένα φάσμα παθών και πειρασμικών καταστάσεων, έρχεται
αντιμέτωπος με τον φθόνο και την αχαριστία, τον ονειδισμό και τον
διωγμό, τον πικρό και σκληρό λόγο, τον χλευασμό, την διαβολή και την
συκοφαντία.
Ευεργετεί ο κληρικός «παγγενή τον Αδάμ» με την τέλεση της
Θείας Λειτουργίας. Κηρύττει και ωφελεί με την ταπεινή διαγωγή του και
την αθόρυβη πολιτεία του, με τον παραινετικό και εποικοδομητικό λόγο
του, με την προσευχή του και την έμπρακτη φανέρωση της πατρικής του
αγάπης προς τον πάσχοντα άνθρωπο.
Συνέχεται από τα προβλήματα και τις θλίψεις των πνευματικών
του τέκνων, από την ευθύνη της διαποίμανσης και την μέριμνα για την
πρόοδο και σωτηρία των «εμπεπιστευμένων αυτώ ψυχών», αγωνίζεται για την
διαφύλαξη του ποιμνίου από τις μεθοδείες του αντιδίκου και των οργάνων
του.
Η παρουσία του κληρικού δεν γίνεται από όλους ευχαρίστως
δεκτή. Η εξαγγελία των θείων θελημάτων ελέγχει την ανομία και εξάπτει
τον εμπαθή θυμό ανθρώπων «εκουσίως αμαρτανόντων».
Θύελλα πειρασμών τότε εγείρεται. Ο πολυμήχανος εχθρός
συμμαχεί με ανθρώπους «κατεφθαρμένους τον νουν» (Τιμ. Β’ 3, 8) και
προσπαθεί ποικιλοτρόπως να ματαιώσει το αγαθό έργο του ανθρώπου του Θεού
και να κλονίσει τον ίδιο.
Επιχειρεί να του προκαλέσει φόβο και αποθάρρυνση, θυμό και
τάση για αντεκδίκηση, να τον παρασύρει σε λογισμούς αμαρτωλούς, σχέδια
πονηρά και πράξεις άνομες.
Ο διωγμός αποτελεί τον κανόνα της πνευματικής ζωής, όπως σημειώνει ο μακαριστός π. Σωφρόνιος του Έσσεξ.
Όμως δεν είναι πάντοτε εύκολο για κάθε κληρικό να υπομένει
την αχαριστία εκ μέρους των ευεργετηθέντων, την απόρριψη από τους
οικείους, τον πικρό και συκοφαντικό λόγο ανθρώπων που ωφελήθηκαν από τον
λόγο του, αναπαύθηκαν στο πετραχήλι του και κοινώνησαν από τα χέρια
του...
Είναι, αδελφοί μου, βαρύ να ανταποδίδουμε «αντί του μάννα
χολήν» σε όσους με δάκρυα αναπέμπουν τα αιτήματά μας στον Κύριο, σε
όσους αναδέχονται τους λογισμούς μας, χαίρονται με την χαρά μας και
συμμερίζονται τον πόνο μας, σε όσους ποθούν και υπηρετούν την σωτηρία
και τον αγιασμό μας. Και τέτοιοι είναι οι αγαθοί κληρικοί μας!
Ας γνωρίζουμε ότι από την θλίψη και την αδικία λυγίζουν κάποτε και ιερατικές καρδιές…
Το «έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι» (Β’ Κορ. 7, 5) του Αποστόλου
Παύλου αποδίδει συνοπτικώς τις δυσκολίες των «φειδομένων του ποιμνίου»
λειτουργών και ποιμένων. Βαρύς, πράγματι, ο κλήρος του κληρικού...
Όταν από το άδικο το στόμα στάζει δηλητήριο και η ψυχή
νιώθει ότι ήπιε μία θάλασσα πίκρες, τότε ο δοκιμαζόμενος κληρικός
χρειάζεται να στραφεί με θέρμη στον πανάγαθο Θεό, να ανυψωθεί από κάθε
εγκόσμια πραγματικότητα και να εκζητήσει «χάριν και έλεος».
Μακάριος ο κληρικός που υπομένει το άδικο, συναισθανόμενος
ότι «δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού»
(Πραξ. 14, 22). Μακάριος και ο πιστός που στα πρόσωπα των αδικουμένων
και δοκιμαζομένων ιερέων «διακονεί τω Κυρίω». Αμήν.
*Ο Αρχιμ. Δαμασκηνός Λιονάκης είναι Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Κυδωνίας και Αποκορώνου
πηγή:romfea
