Σώζεται ἡ ἙΛΛΑΣ;
τοῦ πατρὸς Βασιλείου Θερμοῦ
Έπρεπε να σκοτωθή ένας Έλληνας για να ενεργοποιηθή ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος; Ακόμη και ο συνήθως σιωπηλός Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε δήλωση για τη δολοφονία του Κερατσινίου.
Γιατί; Εδώ και μερικά χρόνια χρυσαυγίτες κάθε τόσο μαχαιρώνουν αλλοδαπούς παράνομους μετανάστες, εκ των
οποίων κάποιοι υπέκυψαν στα τραύματά τους. Γιατί τότε δεν γινόταν η ίδια
φασαρία; Έχει καμιά σημασία η εθνικότητα του δολοφονημένου; Δεν είναι άνθρωπος,
εικόνα του Θεού;
Τα αμείλικτα αυτά ερωτήματα
αναδεικνύονται ακόμη εντονότερα όταν απευθύνονται προς την Εκκλησία μας. Δηλαδή
προς όλους εμάς, κληρικούς και λαϊκούς. Αν πραγματικά εννοούμε τα λόγια του
Χριστού, ο Οποίος ταυτίζει τον εαυτό Του με τους 'ελαχίστους', κάθε βιαιοπραγία
κατά αδύναμου θα όφειλε να σημάνει συναγερμό. Του άμβωνα, της κατήχησης, της
διοίκησης.
Έχει μεγάλη βαρύτητα η επίσκεψη
του αρχιεπισκόπου στην Κωνσταντίνα Κούνεβα παλαιότερα, καθώς και η προχθεσινή
του διακήρυξη μετά το φονικό. Όμως δεν φαίνεται να αντανακλώνται στην βάση, δεν
δείχνει η πλειονότητα του εκκλησιαστικού σώματος να συντονίζεται με την
ευαισθησία απέναντι στο μίσος, τη φασιστική ισχύ, τον ρατσισμό. Για τους
περισσότερους εκκλησιαζόμενους φαίνεται πως η ζωή ενός Έλληνα είναι
πολυτιμότερη από τη ζωή ενός ανώνυμου Αφγανού και η ελευθερία μιας Ελληνίδας
για ελάσσονες επιλογές ασυγκρίτως πιο υπερασπίσιμη από την ελευθερία μιας
Ρωσίδας που τελεί υπό σωματεμπορία.
Αλλά και στα ενδοελληνικά αμιγώς
πλαίσια, έχω την εντύπωση ότι για τον δεξιό Έλληνα δεν έχει την ίδια αξία η ζωή
ενός αριστερού μπροστά στην ζωή ενός δεξιού ομοϊδεάτη του- και το αντίστροφο.
Σαν να μην καταλαβαίνουμε ότι όλοι είμαστε επιβάτες της ίδιας βάρκας που με
τίποτε δεν πρέπει να βυθιστή. Σαν να είμαστε ανίκανοι να αντιληφθούμε πως η
κοντόθωρη υπεράσπιση των ‘δικών μας’, των ομοφρονούντων, εισάγει τον
συντεχνιακό ή παραταξιακό διχασμό και θα μας αφήσει χωρίς υπερασπιστές όταν
έλθει η ώρα μας.
Αρχίζω να αναρωτιέμαι πλέον (ναι,
εγώ ο αθεράπευτα αισιόδοξος) αν αυτή η χώρα σώζεται. Αν τελικά, σωτηρία είναι,
όχι η απλή έξοδος από την κρίση, αλλά η αλλαγή της χώρας προς την ευνομία και
τη αξιοκρατία. Αρχίζω να αμφιβάλλω αν οι Έλληνες είμαστε πλέον ικανοί να
διαψεύσουμε τα αρχαία ‘γονίδια’ της αυτοκαταστροφής, τα οποία από καιρού εις
καιρόν αναλαμβάνουν δράση προκειμένου να εξανεμίσουν ό,τι καλό δημιουργήσαμε
και να επιτρέψουν σε ξένους παράγοντες να μας εκμεταλλευθούν.
Το πρώτιστο και πιο επείγον είναι
να καθαρθή η εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία, έτσι ώστε να υπηρετεί έμπρακτα το
έργο της Βασιλείας του Θεού και όχι να κλείνει το μάτι σε όσους επιτελούν έργο
αντιχρίστου. (Και με αυτό εννοώ κάθε έναν που εισάγει διαίρεση, εθνικισμό,
φατριασμό, διχόνοια, μίσος). Αν το εκκλησιαστικό σώμα δεν διαπρέψει στη ενότητα,
που είναι ιδρυτική καταστατική του αρχή, πώς θα απαιτήσουμε από τα κόμματα να
το κάνουν;
Αλλαγή της Ελλάδoς σημαίνει,
μεταξύ άλλων, και την υιοθέτηση νέας κουλτούρας που θα περιλαμβάνει την
συνεννόηση και την συνεργασία. Δυστυχώς ο Έλληνας είναι επί αιώνες εθισμένος
να θυσιάζει την αποτελεσματικότητα στον βωμό μιας ψευτοηρωικής καταγγελίας των
άλλων και εξόδου από τις ευθύνες της σύμπραξης, έτσι ώστε να αυτοπαρουσιάζεται
ως αθώο θύμα. Ας σημειώσουμε εδώ ότι την απροθυμία των Ελλήνων πολιτικών να
συνεννοηθούν, οι ξένοι με την διαφορετική κουλτούρα τους την αντιλαμβάνονται ως
ακατανόητη έλλειψη πατριωτισμού! Και, το τραγικότερο, ίσως να έχουν δίκιο!
Και κάτι άλλο ακόμη, που δεν έτυχε
ώς τώρα της δέουσας προσοχής. Είναι φανερό πως η Αστυνομία μας πάσχει. Όχι μόνο
από πλευράς εκπαίδευσης και εξοπλισμού, όσο από πλευράς νοοτροπίας. Τα νέα
παιδιά που την στελεχώνουν, καλοί έως εξαιρετικοί χαρακτήρες ως άτομα επί το
πλείστον, ενταγμενα στο συγκεκριμένο πλαίσιο και γινόμενα κοινωνοί μιας
συγκεκριμένης κουλτούρας ξενοφοβίας από τη μια και ψευτοανδρισμού από την άλλη,
καταλήγουν να διάκεινται συμπαθώς προς την ‘Χρυσή Αυγή’ και τελικά να κάνουν τα
στραβά μάτια μπροστά στα εγκλήματά της. Χρειαζόμαστε μιαν Αστυνομία η οποία θα
εφαρμόζει τον νόμο αδιακρίτως και θα διαπνέεται από τα ιδανικά μιας σύγχρονης
δημοκρατίας. Στη προσπάθεια αυτή, που πρωτίστως ανήκει στην πολιτεία, μπορεί
καθοριστικά να συμβάλει και η Εκκλησία μας. Χρειαζόμαστε επειγόντως μια σωστή
ποιμαντική των Αστυνομικών!
Η Ελλάδα θα σωθή μόνο αν πάψουμε
να αναθέτουμε αυτό το έργο σε κάποιον άλλο και πραγματικά επιθυμούμε να
συμβάλλουμε ο καθένας μας σε αυτό ενεργά...
- See more at: http://www.amen.gr/article15368?nld=1#sthash.kgLiTlr2.dpuf
