Στους Ἁγίους Τόπους
Ο
Γέροντας είχε τη θεία ευλογία, να διακονήσει για μια δεκαετία περίπου,
στον Ιερό Ναό τής Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, το ιερότερο και ενδοξότερο
προσκυνηματικό μνημείο των χριστιανών. Μια επίσκεψη και προσκύνηση στον
Πανάγιο Τάφο αποτελεί ευσεβή πόθο κάθε ενάρετου χριστιανού. Στους Αγίους
Τόπους όλοι ήθελαν να εξομολογούνται κοντά του, ακόμα και οι ιερείς.
Αμέτρητες ψυχές αναπαύτηκαν από κάθε είδους προβλήματα και ηρέμησαν κάτω
από το απλό, αγιασμένο Πετραχήλι του. Συναισθανόμενος τη θεία του
αποστολή στον Πανάγιο Τάφο, λειτουργούσε δακρύζοντας καρδιακά και
συντετριμμένος.
Όταν έβγαινε από το Άγιο Βήμα, έλεγε στον κόσμο:
Μάς αξίωσε ο Θεός να τελούμε την αναίμακτη θυσία στον Τάφο τον Χριστού. Είθε αδελφοί μου, να μάς αγγίζει το Άκτιστο Φως Του.
Από τον Πανάγιο Τάφο, κατά διαστήματα, ανέβαινε στον μοναστήρι τού Χοζεβά, όπως και το Θεοβάδιστο Όρος Σινά, όπου εξομολογούσε. Σ’
αυτά τα αγιασμένα μέρη, πού έχουν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, ο
Γέροντας πήγαινε φορτωμένος στη ράχη του σακούλια με φρούτα, τα οποία
πρόσφερε στους μοναχούς. Προσπαθούσε συνειδητά να κοπιάζει και να
παιδεύεται, για να ευχαριστήσει τον αγαπημένο του Ιησού. «Εγώ δε ουκ
έκοπιασα κατακολουθών οοι και ημέραν ή ανάπαυσιν άνθρώπον ουκ επιθύμησα,
Κύριε». όταν έφθανε στον προορισμό του και τα γεροντάκια τον
ευχαριστούσαν για τα αγαθά πού τούς δώριζε, ο μακάριος γέροντας ζητούσε
τα δικά τους πνευματικά αγαθά:
Προσεύχεστε Πατέρες και για μένα τον αμαρτωλό. Προσεύχεσθε να μ’ ελεήσει ο Ελεήμων και Πολυεύσπλαχνος Θεός.
Αυτό ήταν το μοναδικό δώρο πού τούς
ζητούσε από καρδίας ύ παπά-Σάββας. Στη διάρκεια των επισκέψεων του,
καθώς μαρτυρούσε, γέμιζε η ψυχή του με αναρίθμητους θησαυρούς. «Τοις
έρημικοίς άπαυτος ό θειος πόθος έγγίνεται κόσμον ούσι τού ματαίον
έκτος». Ίερεμ. ιζ’, 16.
Για ένα διάστημα, έμεινε στον
Σινά περί τους οκτώ μήνες. Στον Όρος, ερχόταν στη μνήμη του η Μονή τής
μετάνοιας του, το Σταυροβούνι και ό αλησμόνητος Άγιος Γέροντάς του, πού
στερέωσε ακλόνητα την πίστη του στον Πανάγαθο Θεό.
Ένα μοναστήρι όπου ικανοποιείτο
πνευματικά και ευχαριστιόταν να το επισκέπτεται, είναι η Ιερά Μονή Αγίου
Γεωργίου Χοζεβά. Βρίσκεται στην έρημο της Ιουδαίας, στο δρόμο πού
ενώνονται οι πόλεις Ιεριχώ και Ιεροσόλυμα, ακριβώς μέσα στον φαράγγι
όπου βάπτιζε ό Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Στον φαράγγι υπάρχουν πάρα
πολλά σπήλαια, στα όποια, κυρίως κατά τα πρωτοχριστιανικά χρόνια,
ασκήτευαν εκατοντάδες αναχωρητές.
Από αυτοί επιφανέστεροι λογίζονται
ο Ιωάννης ο επονομαζόμενος Χοζεβίτης και ο Αββάς Δωρόθεος. Η Μονή
ιδρύθηκε κατά τον 6ο αιώνα και είναι μια από τις αρχαιότερες Ιερές
Μονές της Παλαιστίνης. Θεωρείται σύγχρονη των μεγάλων μοναστικών κέντρων
τού Άγιου Σάββα και τής Λαύρας του Αγίου Θεοδοσίου τού Κοινοβιάρχου.
Για την ακρίβεια, πρόκειται γιο το μοναστήρι τής Παναγίας τού Χοζεβά,
κτισμένο πάνω στα ερείπια τής Λαύρας τού Χοζεβά. Ό τόπος θεωρείται
ανεκαθεν ιερός, προστατευόμενος από την Ύπεραγία Θεοτόκο σύμφωνα με την
παράδοση, αποτελούσε ιδιοκτησία των γονέων τής Παναγίας, Ιωακείμ και
Άννας.
Οι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα,
ενώ πρόσφεραν θυσία στον ναό του Σολόμωντος, εκδιώχτηκαν γιατί ήταν
άτεκνοι. Τότε, ή Αγία Άννα κλείστηκε στον σπίτι της παρακαλώντας τον Θεό
να την αξιώσει να αποκτήσει παιδί για να το αφιερώσει στον ναό, ενώ ό
Ιωακείμ κατέφυγε στην έρημο, όπου νήστεψε σαράντα μερόνυκτα στη σπηλιά
λέγοντας: «Ουκ καταβήσομαι ούτε επί ποτόν, έως ότου εττισκέψετέ με
Κύριος ό Θεός μου και έσται μου η ευχή βρώμα και πόμα». Προσευχόμενος
τού φανερώθηκε Άγγελος Κυρίου, αναγγέλλοντάς του, τη γέννηση της
Θεοτόκου. Στον τρίτο όροφο του μοναστηριού είναι η Σπηλιά – Εκκλησία τού
Προφήτη Ηλία. Σύμφωνα με την παράδοση, εκεί κρύφτηκε ό Προφήτης Ηλίας,
τρεφόμενος από κόρακα.
Το σημερινό οικοδόμημα
χρονολογείται από το 1878, πάνω στα ερείπια της παλιάς Λαύρας τού
Χοζεβά. Στα μέσα τού 6ου και αρχές τού 7ου αιώνα, επί της ηγουμενίας του
Άγιου Γεωργίου τού Χοζεβίτου, το μοναστήρι άκμασε. Είναι κτισμένο στον
πολύ ψηλό και απότομο Σαραντάριο Όρος, δυτικά τής Ιεριχούς. Σαρανταριό
το Όρος, γιατί σε αυτό, νήστεψε ό Χριστός σαράντα μέρες και νύκτες,
πειραζόμενος από το δαίμονα.
Καθώς προλέχθηκε, το μέρος είναι
γεμάτο σπηλιές μια από αυτές, τής οποίας η είσοδος διαφέρει από την
είσοδο των άλλων, λέγεται πώς είναι το Σημείο τού Πειρασμού. Τη Μεγάλη
Τεσσαρακοστή ανέβαινε στην έρημο τού Σαραντάριου Όρους, όπου παρέμενε
για όλη τη σαρακοστιανή περίοδο, με σκοπό, να διανύσει τη θεσπισμένη από
την Εκκλησία προπαρασκευαστική περίοδο, την οφειλόμενη κατάλληλη
νηστεία, άσκηση, προσευχή, μετάνοια. « Εν όλίγοις», να βιώσει καλύτερα
το σωτηριολογικό γεγονός τής Αναστάσεως, ακολουθώντας τα άγια βήματα του
Θεανθρώπου και προσευχόμενος, ν’ αξιωθεί τής ποθητής Βασιλείας Του.
Μετά από ευλογία του Πατριάρχη
Ιεροσολύμων, ηγούμενος τής Ιεράς Μονής Βηθανίας Θεοδόσιος και τον
παπά-Σάββα και τον πήρε στον μοναστήρι του. Εκεί ο Όσιος Γέροντας
επρόκειτο να βιώσει ένα ιδιαίτερα θαυμάσιο γεγονός, προς Δόξα Κυρίου. Ό
Σωτήρας τής ανθρωπότητας παρουσιάστηκε σε έναν Άραβα μουσουλμάνο, τον
όποιο καθοδήγησε πώς να γίνει χριστιανός. Το κάλεσμα του Θεανθρώπου, για
να δοθεί πνεύμα σοφίας, σύνεσης φόβου Θεού, απευθύνθηκε σε όλη την
ανθρωπότητα «Φωνή Κυρίου επί των υδάτων βοά λέγουσα’ Δεύτε λάβετε
πάντες, Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, Πνεύμα φόβου Θεού, του
επιφανέντος Χριστού». Ο παπά-Σάββας από την τέλεση ενός
Σαρανταλείτουργου, επέστρεψε στο κελί του και καταπονημένος καθώς ήταν,
τον αποποπήρε ο ύπνος, ξεχνώντας την πόρτα ανοικτή. Το βράδυ έφτασε σ το
μοναστήρι ένας μουσουλμάνος και σαν είδε τον ηγούμενου του μίλησε στα
αραβικά:
- Σαπά αλχίρ Θεοδόσιε. Γουέν ατιούνα Σάββας; (Πού είναι ο πατήρ Σάββας;)
-Δεν γνωρίζω, απάντησε ο ηγούμενος.
Στον άκουσμα του ονόματός του, ο παπά-Σάββας ξύπνησε προχώρησε προς την πόρτα.
- Νάτος, του είπε ο Γέρων Θεοδόσιος, δείχνοντας τον ιερομόναχο.
Τότε ο Άραβας πλησίασε τον παπά-Σάββα και δακρύζουν τού είπε:
- Γκούτ μόρνινγκ, φάδερ, γκούτ μορνινγκ. (Καλημέρα Πάτερ, καλημέρα.)
Ο Γέροντας τον ἐρώτησε:
- Αρχαιότερες γιού κρίστιαν; (Είσαι χριστιανός;)
- Νό, φάδερ. (Όχι πάτερ.)
- Μιλάς ελληνικά;
- Ναι πάτερ.
Και ο μουσουλμάνος άρχισε να εξιστορεί στον παπά-Σάββα το ακόλουθο περιστατικό:
«Χθες το βράδυ ενώ κοιμόμουν,
παρουσιάστηκε ο Χριστός και έλαμψε ολόκληρο το δωμάτιό μου. Με έσπρωξε
δυνατά και μου είπε: – Αύριο να επισκεφτείς το μοναστήρι του Αγίου
Λαζάρου και εκεί βρίσκεται ένας ιερέας ονομαζόμενος παπά- Σάββας, ο
οποίος έφθασε από την Κύπρο- να του πεις να σε κατηχήσει και να σε
βαφτίσει ο ίδιος».
Σε λίγες μέρες, ο Γέροντας άρχισε
την κατήχηση στα ελληνικά, χωρίς να βιάζεται να την ολοκληρώσει σύντομα.
Στον έκτο χρόνο της κατήχησης, ο κατηχούμενος ἐρωτοῦσε επίμονα το
Γέροντα, διατί δεν προέβαινε στη βάπτισίν του. Εκτός αυτού, μια ἡμέρα
απροειδοποίητα, ο παπά Σάββας έφυγε για το μοναστήρι του Κύπριου Αγίου
Γεωργίου Χοζεβά. Ο Άραβας πού έχασε τον πνευματικό του Πατέρα, ο οποίος
του πρόσφερε ουράνια πνευματική τροφή, έκανε συχνά δίωρη περίπου
πεζοπορία και πήγαινε προς συνάντησή του. Κάποτε, ο Γέροντας μετατέθηκε
στην Αθήνα ως εξομολόγος, ενώ λίγο αργότερα, κατά παράκληση ενός γνωστού
του ενάρετου μοναχού πού παρουσίασε προβλήματα υγείας, αποδέχτηκα και
τον αντικατέστησε ως πνευματικό, στον Παριανό μοναστήρι των Αγίων
Θεοδώρων. Στον μεταξύ, ο μουσουλμάνος που έχασε τα ίχνη του πνευματικού
του Πατέρα, τον οποίο τού υπέδειξε ο Θεάνθρωπος, τον αναζητούσε,
ελπίζοντας ότι κάπου θα τον έβρισκε. Από κάποια πληροφορία πού πήρε,
οδηγήθηκε στον μοναστήρι της Πάρου, όπου λειτουργούσε ο παπά-Σάββας.
Μόλις έφτασε στη Μονή, ἐρώτησε:
- Μήπως είδατε τον πνευματικό μου Πατέρα Σάββα, τον Σταυροβοννιώτη Κύπριο;
Αἱ μοναχές τού απάντησαν πώς εκείνη
την ώρα απουσίαζε, αλλά το βράδυ θα βρισκόταν στον μοναστήρι. Ο Άραβας
τον περίμενε και μόλις τον είδε μπροστά του, έσκυψε στην αγκαλιά του και
φώναζε:
- Πατέρα μου, Πατέρα μου, ήρθα να με βάλεις στον νερό.
- Μετά από τρεις μήνες θα σε βαφτίσω και θα σε ονομάσω Μιχαήλ.
Στον άκουσμα των τριών μηνών ο μουσουλμάνος πήρε ένα μαχαίρι και είπε στον παπά-Σάββα:
- Θα το μπήξω στην καρδιά μου, επειδή δεν με βαφτίζεις και θα έχεις την αμαρτία μου.
Μπροστά σε αυτήν την αυθόρμητη και
απερίσκεπτη απόφαση, ο Πατήρ Σάββας δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.
Για οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη, θα λογοδοτούσε στον Θεό. Ό Άραβας πού
επιθυμούσε να γίνει χριστιανός, πραγματικά δέχθηκε το θείο κάλεσμα, για
να γίνει μέλος της Εκκλησίας τού Χριστού. Την ώρα πού τον βάφτιζε ο
Γέροντας, ένα πολύχρωμο στεφάνι σχηματίστηκε τρεις φορές. Στη διάρκεια
τής κατήχησης ο παπά-Σάββας τού είπε να βγει έξω στον Νάρθηκα. Έβγαινε
και κοίταζε μέσα στον ναό λυπημένος. Όταν τον βάφτισε, τον κάλεσε μέσα
στον Άγιο Βήμα και έτρεξε χαρούμενος. Μια αόρατη φωνή τού ψιθύρισε:
«Σήμερα είσαι χριστιανός». Κάθε φορά πού λειτουργούσε ό παπά-Σάββας, ό
νέος χριστιανός παρακολουθούσε τη Θεία Λειτουργία με μεγάλη ευλάβεια.
Την περίοδο πού ο Όσιος Σάββας
ζούσε στην Αγία Γη, σε διάφορα μοναστήρια και Ησυχαστήριά της, ασκήτευαν
άγιες εκκλησιαστικές μορφές, όπως ήταν ο Γέρων Θεοδόσιος τής Ιεράς
Μονής Αγίου Λαζάρου, ο Γέρων Άμφιλόχιος της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου
Χοζεβά, ο Γέρων Ιωακείμ Σπετσιέρης – μετέπειτα Αγιορείτης μοναχός, ο
Νεομάρτυρας Φιλούμενος ο Κύπριος, ο Άγιος Ιωάννης ο Ρουμάνος και αρκετοί
άλλοι. Με τούς περισσότερους των προαναφερθέντων ιερομόναχων και
μοναχών, ο π. Σάββας είχε τακτική πνευματική επικοινωνία, ενώ με
ορισμένους από αυτούς υπήρξε και συλλειτουργός.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ. ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΑΒΒΑΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ 1985
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2015/06/blog-post_91.html