ΔΟΛΙΟΤΗΣ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΤΗΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ
3ο Μέρος
Τό Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών είναι ένας οργανισμός πού διακηρυγμένο στόχο έχει «να
καλλιεργήση την ενότητα των Χριστιανικών εκκλησιών και Όμολογιών σε δύο
μορφές: α) ως κοινή δέσμευση για άλληλοανάγνώριση, άλληλοεκτίμησι,
συμπόρευσι στην ιστορία, συνεργασία σε πρακτικό επίπεδο, και στην
ιεραποστολή, β) ώς κλήσι για ενότητα εν τη μια πίστει, τη μια ευχαριστία
και τη μια κοινή ζωη της αδιαιρέτου Εκκλησίας» (Υπόμνημα τον Άγιου Όρους για το Π.Σ.Ε.», Συμπεράσματα, § 1, στο περιοδ. «Παρακαταθήκη», Μαρ.-Άπρ. 2οο8, σελ.7).
Βάσει αυτών δηλαδή, δεσμευόμαστε να άναγνωρίσουμε τις αιρετικές ομολογίες, πού ό Απόστολος Παύλος μας διδάσκει να αποφεύγουμε («παραιτού») χωρίς αυτές να έχουν δείξει κάποια ειλικρινή διάθεση αλλαγής, αντίθετα συνεχίζουν να αυξάνουν τις αιρέσεις τους! Καί, το Π.Σ.Ε. μας καλεί νά ενωθούμε στην όποια πίστη, θά προκύψει άπό τους Διάλογους και όχι στήν ΜΙΑ πίστη τής ΜΙΑΣ αδιαιρέτου Εκκλησίας.
Στό ίδιο «Υπόμνημα» διαβάζουμε: «Ύπό τήν παρούσα μορφή ένότητος οι εκκλησίες-μέλη τοϋ Π.Σ.Ε. προσανατολίζονται να άλληλοαναγνωρίσουν τό Βάπτισμα τους. Δυστυχώς ώρισμένες Όρθόδοξες Εκκλησίες έχουν προχωρήσει στήν άναγνώρισι του Βαπτίσματος των αυτιχαλκηδονίων και τών προτεσταντικών Όμολογιών τής Γερμανίας» (Υπόμνημα του Αγίου Όρους για τό Π.Σ.Ε., οπ. παρ). Ήδη ή αναγνώριση προχώρησε και σε μυστηριακό επίπεδο. Και «ό πράσινος» Πατριάρχης όχι μόνο δεν οργάνωσε κάποιο συνέδριο ως αντίδοτο καί αντίδραση (όπως αυτά γιά τό περιβάλλον), κάποια διαμαρτυρία (γιατί όχι μαρτυρία πίστεως), άλλά αντίθετα -όπως θα δούμε- επαίνεσε το Π.Σ.Ε.!
ιι) Στήν 9η Συνέλευση τού Π.Σ.Ε., πού έγινε στο Πόρτο Αλέγκρε (2006), έπανελήφθη ή κακόδοξη θέση περι υπάρξεως πολλών Εκκλησιών παράλληλα με τή ΜΙΑ Όρθόδοξη Εκκλησία θέση, πού αδιαμαρτύρητα αποδέχτηκαν οί παρόντες Έλληνες Όρθόδοξοι Έπισκοποι Δημητριάδος Ίγνάτιος και Καλαβρύτων Αμβρόσιος.
Επίσης, αποδέχτηκαν τή θέση, πώς ή πληθώρα τών κακοδοξιών και πλανών τών «εκκλησιών» τού Π.Σ.Ε. είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος» («Θεοδρομία», περιοδ., τ. 1°,Ίαν.-Μαρ. 2οο8, σελ. 131).
Και όλα αυτά τά προδοτικά κατορθώματα επαίνεσε ό κ. Βαρθολομαίος με ομιλία, πού εκφώνησε στηνΈλβετία (17/2/08) γιά τά 6ο χρόνια άπό τήν ίδρυση τού Π.Σ.Ε. Στήν ομιλία αυτή, πού δημοσίευσε ή «Φιλορθόδοξη Ένωση Κοσμάς Φλαμιάτος», ό Πατριάρχης με καμάρι είπε, ότι «συμμετέχομεν μετά μεγίστης χαράς και βαθείας προς τόν έν Τριάδι Θεόν ευγνωμοσύνης εις τήν χαρμόσυνον ταύτην έπέτειον» τού Π.Σ.Ε. πού «κηρύσσει τόν Χριστόν και μόνον τόν Χριστόν»!!!
Σέ Εγκύκλιο τού Πάπα (Ιούλιος 2007) διακηρύσσεται πώς τό Βατικανό αποτελεί τή μοναδική πραγματική Εκκλησία, ένώ ή Όρθόδοξη Εκκλησία έχει «έλλειμμα», δέν είναι ή σωστή Εκκλησία!
Σημειωτέον ότι ό Πατριάρχης ακόμα δέν αντέδρασε σέ αυτή τήν κακοποίηση τής Αλήθειας, έσιώπησε πλήρως. Αντίθετα, όταν ανακύπτουν Διοικητικής ύφής θέματα (π.χ. ή ιστορία με τις Νέες Χώρες ή ή ανυπακοή τής Μονής Έσφιγμένου) «έχει γεμάτη τή φαρέτρα του», όπως δήλωσε στήν ελληνική τηλεόραση, διά νά πολεμήσει γιά τά κεκτημένα εξουσιαστικά δικαιώματά «του», τά όποία τοποθετεί πάνω άπό τά θέματα τής Πίστεως. (Έχει προκαλέσει αλγεινή εντύπωση στους χριστιανούς ή επιμονή του κ. Βαρθολομαίου γιά τήν έκπαραθύρωση άπό τό Άγιον "Ορος τών μοναχών τής'Ι. Μ. Έσφιγμένου με οποιοδήποτε κόστος. Επανέρχεται κάθε τόσο (φανερά και κρυφά) και προτρέπει φορτικά τήν ελληνική πολιτεία γιά τήν αποβολή με βίαιο τρόπο τών Έσφιγμενιτών μοναχών, όπως φάνηκε και στήν επίσκεψη του στό Άγιον "Ορος (22/8/2008). «"Είναι ακατανόητοι οί λόγοι γιά τους οποίους ή Πολιτεία αναβάλλει να εκτελέσει τά έκκλησιαστικώς και δικαστικώς άποφασισθέντα'' είπε ό Πατριάρχης, ό όποίος κάλεσε έμμεσα τις αρμόδιες Αρχές νά εφαρμόσουν τους νόμους» (Έφημ. «Τά Νέα», 2/8/2008).
Τό νά εφαρμοστούν, όμως, ή νά μήν εφαρμοστούν κάποιες δικαστικές αποφάσεις, πού αφορούν σέ εκκλησιαστικά θέματα, με βίαιο τρόπο άπό τήν πολιτεία (αποφάσεις πού είναι μάλιστα άμφισβητούμενες) μικρή σημασία έχει γιά τήν Εκκλησία. Αντίθετα, ή ανυπακοή και ή παράβαση θείων Εντολών και Ι. Κανόνων (πού έχουν σχέση μέ ή σωτηρία τών ψυχών), άπό αυτόν πού έτάχθη φύλακάς τους, αυτό πράγματι είναι μεγάλο και φοβερό ολίσθημα, αποτελεί τραγωδία· και δέν καταλαβαίνει ό Πατριάρχης, ότι επιμένοντας στήν εφαρμογή ανθρώπινων νόμων, αναδεικνύει κραυγαλέα τή δική του ανυπακοή στους θείους νόμους;).
Και επειδή οί Οίκουμενιστές επικαλούνται κάποιες Πανορθόδοξες Συνόδους, όταν τους συμφέρει, θά ήθελα έδώ νά θυμήσω, ότι στήν απόφαση τής Γ' Πανορθοδόξου Διασκέψεως τής Ρόδου (1964), προϋπόθεση γιά τήν έναρξη του Θεολογικού Διαλόγου μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς ήταν ή καταδίκη και κατάργηση τής Ούνίας. Και όμως, χωρίς νά καταργηθεί ή Ουνία ο Διάλογος άρχισε, καταστρατηγώντας απόφαση Πανορθοδόξου Συνόδου!
Στή συνέχεια, αφού ή Ρώμη «έπι όκταετίαν άπό τής ενάρξεως του Διαλόγου (1980)» κωλυσιεργούσε στήν άντιμετώπιση τού θέματος τής Ουνίας, μετά την απαίτηση τών Όρθοδόξων «στό phrasing του Μονάχου (Ιούν. 199ο)... συνέβη τό σημαντικότατο γεγονός τής καταδίκης τής Ούνίας και άπό ορθοδόξους και άπό ΡΚαβολικούς», αφού ή Ουνία «όπου έφηρμόσθη, απέτυχε νά υπηρέτηση τον σκοπόν τής προσεγγίσεως τών Εκκλησιών αντιθέτως προκάλεσε διαιρέσεις (Ζήση Θεόδωρου, πρωτοπρ., Ούνία, Ή Καταδίκη της, ο. 15-16).
΄Ομως οί ΡΚαθολικοί ανέτρεψαν τήν απόφαση αύτή (πού ελήφθη -όπως φαίνεται- κατά λάθος και κατα παράβαση τών μυστικώς συμφωνηθέντων, κοινώς τούς ξέφυγε)
«Σχεδόν αμέσως μετά τήν καταδίκη τής Ούνίας στό phrasing και την διαφαινόμενη απόφαση του Βατικανού νά συνεχίσει τήν υποστήριξη τής Ουνίας» ό Πατριάρχης Βαρθολομαίος έτόνιζε, ότι υπάρχει κίνδυνος διακοπής τού Διαλόγου: «Γιά τήν απόκρουση τής επιθέσεως τών Ουνιτών θά ύπαρξη ένα μέτωπο ολόκληρης τής Όρθοδοξίας. Σέ περίπτωση πού οί φόβοι μας επαλήθευαν, η Ορθοδοξία όμοφωνούσα, δέν θά διστάση νά διακόψη τόν διάλογο»! Έγινε και έκτακτη σύσκεψη στό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως μέ τά μέλη τής διορθοδόξου άντιπροσωπείας και αποφασίστηκε ό «διάλογος νά διακοπει ώς προς τήν συζήτηση θεολογικών διαφορών και νά επικεντρωθεί στό πρόβλημα τής Ούνίας...» (Ζήση Θεόδωρου, πρωτοπρ., Ουνία, Η Καταδίκη της, σελ.38-39).
Απεδείχθη, όμως, ότι αυτά δέν ήσαν παρά λόγια και κοινώς «στάχτη στά μάτια» τών αυτοχθόνων Όρθοδόξων. Γιατί και στό Κείμενο τής Ραβέννας πάλι παρεκάμφθη τό θέμα τής Ούνίας. Γράφει αγιορείτης μοναχός: «Μεγάλην άναισχυντίαν άλλα και άπόκρυψιν τής αληθείας έκ μέρους ων Βατικανού, εκ δέ τών ημετέρων παντελή έλλειψιν στοιχειώδους άξιοπρεπείας, καταδεικνύει ή παράκαμψις του ζητήματος τής Ούνίας διά.. ."τό εγγύς μέλλον"» («Παρακαταθήκη», περιοδ., άρ. 59 Απρ. 2οο8, σελ. 11). Δεν φαίνεται λοιπόν, ότι όλα είναι μιά συμπαιγνία;
Γιά όποιον αμφιβάλλει ακόμα, παραθέτω άλλη μία ένέργεια τού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Αυτός πού έλεγε τ0 1990 ότι: «γιά τήν απόκρουση τής επιθέσεως τών Ούνιτών θά ύπαρξη ένα μέτωπο ολόκληρης τής Ορθοδοξίας. Σέ περίπτωση πού οί φόβοι μας επαλήθευαν, ή Ορθοδοξία ομοφωνούσα, δέν θά διστάση νά διακόψη τόν διάλογο» μέ τούς Παπικούς, λοιπόν ό Πατριάρχης, όχι μόνο συνέχισε τόν Διάλογο, υποχωρώντας συνεχώς στίς απαιτήσεις τού Βατικανού και παρά τήν αναβάθμιση τής Ούνίας άπό τόν Πάπα, άλλά και επέτρεψε τό 2007 «τήν παρουσία του εκπροσώπου τής Ούνίας κατά τήν Θ. Λειτουργίαν» στό Φανάρι και -τό φοβερότερον- επέδωσε ό Πατριάρχης Βαρθολομαίος, έν πάση έπισημότητι τιμητικό δώρο στόν Ουνίτη Έπίσκοπο!!!
Εδημοσιεύθη εις τον ''Ελεύθερο Τύπο'' και ο άρθρο έγραφε τα εξής:
«Ένα άγιο ποτήρι προσέφερε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος ως δώρο στο νέο επίσκοπο των βυζαντινής παραδόσεως Ρωμαιοκαθολικών (Ουνιτών) της Ελλάδος κ. Δημήτριο (Σαλάχα),που χειροτονήθηκε και ενθρονίστηκε προχθές Σάββατο, στο ναό τον οποίο διαθέτουν στην οδό Αχαρνών.
Κατά την ενθρονιστήρια ομιλία του ο νέος επίσκοπος των Ουνιτών της Ελλάδας, που πήρε τον τίτλο «Καρκαβίας», μιας παλιάς επισκοπής στην περιοχή της σημερινής Τυνησίας, σημείωσε ότι επισκέφθηκε τον Οικουμενικό Πατριάρχη στο ξενοδοχείο που διέμενε, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, και τον ενημέρωσε για την εκλογή του και εκείνος του δώρισε το άγιο ποτήρι, το οποίο, όπως είπε, υπό τα χειροκροτήματα των παρόντων, θα το χρησιμοποιεί σε κάθε λειτουργία, την οποία θα τελεί από δω και πέρα.
Ο κ. Δημήτριος είναι μετριοπαθής κληρικός, άριστος γνώστης της ορθόδοξης διδασκαλίας και παράδοσης, καθηγητής σε καθολικά πανεπιστήμια, από τους πιο ειδικούς σε θέματα Κανονικού Δικαίου, εκ των στελεχών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που συμμετέχουν στη Μεικτή Επιτροπή Θεολογικού Διαλόγου με τους ορθοδόξους και παλιός γνώριμος του κ. Βαρθολομαίου». (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 26/5/08)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Βάσει αυτών δηλαδή, δεσμευόμαστε να άναγνωρίσουμε τις αιρετικές ομολογίες, πού ό Απόστολος Παύλος μας διδάσκει να αποφεύγουμε («παραιτού») χωρίς αυτές να έχουν δείξει κάποια ειλικρινή διάθεση αλλαγής, αντίθετα συνεχίζουν να αυξάνουν τις αιρέσεις τους! Καί, το Π.Σ.Ε. μας καλεί νά ενωθούμε στην όποια πίστη, θά προκύψει άπό τους Διάλογους και όχι στήν ΜΙΑ πίστη τής ΜΙΑΣ αδιαιρέτου Εκκλησίας.
Στό ίδιο «Υπόμνημα» διαβάζουμε: «Ύπό τήν παρούσα μορφή ένότητος οι εκκλησίες-μέλη τοϋ Π.Σ.Ε. προσανατολίζονται να άλληλοαναγνωρίσουν τό Βάπτισμα τους. Δυστυχώς ώρισμένες Όρθόδοξες Εκκλησίες έχουν προχωρήσει στήν άναγνώρισι του Βαπτίσματος των αυτιχαλκηδονίων και τών προτεσταντικών Όμολογιών τής Γερμανίας» (Υπόμνημα του Αγίου Όρους για τό Π.Σ.Ε., οπ. παρ). Ήδη ή αναγνώριση προχώρησε και σε μυστηριακό επίπεδο. Και «ό πράσινος» Πατριάρχης όχι μόνο δεν οργάνωσε κάποιο συνέδριο ως αντίδοτο καί αντίδραση (όπως αυτά γιά τό περιβάλλον), κάποια διαμαρτυρία (γιατί όχι μαρτυρία πίστεως), άλλά αντίθετα -όπως θα δούμε- επαίνεσε το Π.Σ.Ε.!
ιι) Στήν 9η Συνέλευση τού Π.Σ.Ε., πού έγινε στο Πόρτο Αλέγκρε (2006), έπανελήφθη ή κακόδοξη θέση περι υπάρξεως πολλών Εκκλησιών παράλληλα με τή ΜΙΑ Όρθόδοξη Εκκλησία θέση, πού αδιαμαρτύρητα αποδέχτηκαν οί παρόντες Έλληνες Όρθόδοξοι Έπισκοποι Δημητριάδος Ίγνάτιος και Καλαβρύτων Αμβρόσιος.
Επίσης, αποδέχτηκαν τή θέση, πώς ή πληθώρα τών κακοδοξιών και πλανών τών «εκκλησιών» τού Π.Σ.Ε. είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος» («Θεοδρομία», περιοδ., τ. 1°,Ίαν.-Μαρ. 2οο8, σελ. 131).
Και όλα αυτά τά προδοτικά κατορθώματα επαίνεσε ό κ. Βαρθολομαίος με ομιλία, πού εκφώνησε στηνΈλβετία (17/2/08) γιά τά 6ο χρόνια άπό τήν ίδρυση τού Π.Σ.Ε. Στήν ομιλία αυτή, πού δημοσίευσε ή «Φιλορθόδοξη Ένωση Κοσμάς Φλαμιάτος», ό Πατριάρχης με καμάρι είπε, ότι «συμμετέχομεν μετά μεγίστης χαράς και βαθείας προς τόν έν Τριάδι Θεόν ευγνωμοσύνης εις τήν χαρμόσυνον ταύτην έπέτειον» τού Π.Σ.Ε. πού «κηρύσσει τόν Χριστόν και μόνον τόν Χριστόν»!!!
Σέ Εγκύκλιο τού Πάπα (Ιούλιος 2007) διακηρύσσεται πώς τό Βατικανό αποτελεί τή μοναδική πραγματική Εκκλησία, ένώ ή Όρθόδοξη Εκκλησία έχει «έλλειμμα», δέν είναι ή σωστή Εκκλησία!
Σημειωτέον ότι ό Πατριάρχης ακόμα δέν αντέδρασε σέ αυτή τήν κακοποίηση τής Αλήθειας, έσιώπησε πλήρως. Αντίθετα, όταν ανακύπτουν Διοικητικής ύφής θέματα (π.χ. ή ιστορία με τις Νέες Χώρες ή ή ανυπακοή τής Μονής Έσφιγμένου) «έχει γεμάτη τή φαρέτρα του», όπως δήλωσε στήν ελληνική τηλεόραση, διά νά πολεμήσει γιά τά κεκτημένα εξουσιαστικά δικαιώματά «του», τά όποία τοποθετεί πάνω άπό τά θέματα τής Πίστεως. (Έχει προκαλέσει αλγεινή εντύπωση στους χριστιανούς ή επιμονή του κ. Βαρθολομαίου γιά τήν έκπαραθύρωση άπό τό Άγιον "Ορος τών μοναχών τής'Ι. Μ. Έσφιγμένου με οποιοδήποτε κόστος. Επανέρχεται κάθε τόσο (φανερά και κρυφά) και προτρέπει φορτικά τήν ελληνική πολιτεία γιά τήν αποβολή με βίαιο τρόπο τών Έσφιγμενιτών μοναχών, όπως φάνηκε και στήν επίσκεψη του στό Άγιον "Ορος (22/8/2008). «"Είναι ακατανόητοι οί λόγοι γιά τους οποίους ή Πολιτεία αναβάλλει να εκτελέσει τά έκκλησιαστικώς και δικαστικώς άποφασισθέντα'' είπε ό Πατριάρχης, ό όποίος κάλεσε έμμεσα τις αρμόδιες Αρχές νά εφαρμόσουν τους νόμους» (Έφημ. «Τά Νέα», 2/8/2008).
Τό νά εφαρμοστούν, όμως, ή νά μήν εφαρμοστούν κάποιες δικαστικές αποφάσεις, πού αφορούν σέ εκκλησιαστικά θέματα, με βίαιο τρόπο άπό τήν πολιτεία (αποφάσεις πού είναι μάλιστα άμφισβητούμενες) μικρή σημασία έχει γιά τήν Εκκλησία. Αντίθετα, ή ανυπακοή και ή παράβαση θείων Εντολών και Ι. Κανόνων (πού έχουν σχέση μέ ή σωτηρία τών ψυχών), άπό αυτόν πού έτάχθη φύλακάς τους, αυτό πράγματι είναι μεγάλο και φοβερό ολίσθημα, αποτελεί τραγωδία· και δέν καταλαβαίνει ό Πατριάρχης, ότι επιμένοντας στήν εφαρμογή ανθρώπινων νόμων, αναδεικνύει κραυγαλέα τή δική του ανυπακοή στους θείους νόμους;).
Και επειδή οί Οίκουμενιστές επικαλούνται κάποιες Πανορθόδοξες Συνόδους, όταν τους συμφέρει, θά ήθελα έδώ νά θυμήσω, ότι στήν απόφαση τής Γ' Πανορθοδόξου Διασκέψεως τής Ρόδου (1964), προϋπόθεση γιά τήν έναρξη του Θεολογικού Διαλόγου μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς ήταν ή καταδίκη και κατάργηση τής Ούνίας. Και όμως, χωρίς νά καταργηθεί ή Ουνία ο Διάλογος άρχισε, καταστρατηγώντας απόφαση Πανορθοδόξου Συνόδου!
Στή συνέχεια, αφού ή Ρώμη «έπι όκταετίαν άπό τής ενάρξεως του Διαλόγου (1980)» κωλυσιεργούσε στήν άντιμετώπιση τού θέματος τής Ουνίας, μετά την απαίτηση τών Όρθοδόξων «στό phrasing του Μονάχου (Ιούν. 199ο)... συνέβη τό σημαντικότατο γεγονός τής καταδίκης τής Ούνίας και άπό ορθοδόξους και άπό ΡΚαβολικούς», αφού ή Ουνία «όπου έφηρμόσθη, απέτυχε νά υπηρέτηση τον σκοπόν τής προσεγγίσεως τών Εκκλησιών αντιθέτως προκάλεσε διαιρέσεις (Ζήση Θεόδωρου, πρωτοπρ., Ούνία, Ή Καταδίκη της, ο. 15-16).
΄Ομως οί ΡΚαθολικοί ανέτρεψαν τήν απόφαση αύτή (πού ελήφθη -όπως φαίνεται- κατά λάθος και κατα παράβαση τών μυστικώς συμφωνηθέντων, κοινώς τούς ξέφυγε)
«Σχεδόν αμέσως μετά τήν καταδίκη τής Ούνίας στό phrasing και την διαφαινόμενη απόφαση του Βατικανού νά συνεχίσει τήν υποστήριξη τής Ουνίας» ό Πατριάρχης Βαρθολομαίος έτόνιζε, ότι υπάρχει κίνδυνος διακοπής τού Διαλόγου: «Γιά τήν απόκρουση τής επιθέσεως τών Ουνιτών θά ύπαρξη ένα μέτωπο ολόκληρης τής Όρθοδοξίας. Σέ περίπτωση πού οί φόβοι μας επαλήθευαν, η Ορθοδοξία όμοφωνούσα, δέν θά διστάση νά διακόψη τόν διάλογο»! Έγινε και έκτακτη σύσκεψη στό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως μέ τά μέλη τής διορθοδόξου άντιπροσωπείας και αποφασίστηκε ό «διάλογος νά διακοπει ώς προς τήν συζήτηση θεολογικών διαφορών και νά επικεντρωθεί στό πρόβλημα τής Ούνίας...» (Ζήση Θεόδωρου, πρωτοπρ., Ουνία, Η Καταδίκη της, σελ.38-39).
Απεδείχθη, όμως, ότι αυτά δέν ήσαν παρά λόγια και κοινώς «στάχτη στά μάτια» τών αυτοχθόνων Όρθοδόξων. Γιατί και στό Κείμενο τής Ραβέννας πάλι παρεκάμφθη τό θέμα τής Ούνίας. Γράφει αγιορείτης μοναχός: «Μεγάλην άναισχυντίαν άλλα και άπόκρυψιν τής αληθείας έκ μέρους ων Βατικανού, εκ δέ τών ημετέρων παντελή έλλειψιν στοιχειώδους άξιοπρεπείας, καταδεικνύει ή παράκαμψις του ζητήματος τής Ούνίας διά.. ."τό εγγύς μέλλον"» («Παρακαταθήκη», περιοδ., άρ. 59 Απρ. 2οο8, σελ. 11). Δεν φαίνεται λοιπόν, ότι όλα είναι μιά συμπαιγνία;
Γιά όποιον αμφιβάλλει ακόμα, παραθέτω άλλη μία ένέργεια τού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Αυτός πού έλεγε τ0 1990 ότι: «γιά τήν απόκρουση τής επιθέσεως τών Ούνιτών θά ύπαρξη ένα μέτωπο ολόκληρης τής Ορθοδοξίας. Σέ περίπτωση πού οί φόβοι μας επαλήθευαν, ή Ορθοδοξία ομοφωνούσα, δέν θά διστάση νά διακόψη τόν διάλογο» μέ τούς Παπικούς, λοιπόν ό Πατριάρχης, όχι μόνο συνέχισε τόν Διάλογο, υποχωρώντας συνεχώς στίς απαιτήσεις τού Βατικανού και παρά τήν αναβάθμιση τής Ούνίας άπό τόν Πάπα, άλλά και επέτρεψε τό 2007 «τήν παρουσία του εκπροσώπου τής Ούνίας κατά τήν Θ. Λειτουργίαν» στό Φανάρι και -τό φοβερότερον- επέδωσε ό Πατριάρχης Βαρθολομαίος, έν πάση έπισημότητι τιμητικό δώρο στόν Ουνίτη Έπίσκοπο!!!
Εδημοσιεύθη εις τον ''Ελεύθερο Τύπο'' και ο άρθρο έγραφε τα εξής:
«Ένα άγιο ποτήρι προσέφερε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος ως δώρο στο νέο επίσκοπο των βυζαντινής παραδόσεως Ρωμαιοκαθολικών (Ουνιτών) της Ελλάδος κ. Δημήτριο (Σαλάχα),που χειροτονήθηκε και ενθρονίστηκε προχθές Σάββατο, στο ναό τον οποίο διαθέτουν στην οδό Αχαρνών.
Κατά την ενθρονιστήρια ομιλία του ο νέος επίσκοπος των Ουνιτών της Ελλάδας, που πήρε τον τίτλο «Καρκαβίας», μιας παλιάς επισκοπής στην περιοχή της σημερινής Τυνησίας, σημείωσε ότι επισκέφθηκε τον Οικουμενικό Πατριάρχη στο ξενοδοχείο που διέμενε, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, και τον ενημέρωσε για την εκλογή του και εκείνος του δώρισε το άγιο ποτήρι, το οποίο, όπως είπε, υπό τα χειροκροτήματα των παρόντων, θα το χρησιμοποιεί σε κάθε λειτουργία, την οποία θα τελεί από δω και πέρα.
Ο κ. Δημήτριος είναι μετριοπαθής κληρικός, άριστος γνώστης της ορθόδοξης διδασκαλίας και παράδοσης, καθηγητής σε καθολικά πανεπιστήμια, από τους πιο ειδικούς σε θέματα Κανονικού Δικαίου, εκ των στελεχών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που συμμετέχουν στη Μεικτή Επιτροπή Θεολογικού Διαλόγου με τους ορθοδόξους και παλιός γνώριμος του κ. Βαρθολομαίου». (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ 26/5/08)
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
