Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί

Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί

Προετοιμάζοντας τὸν ἐρχομόν τοῦ Κυρίου τῶν πάντων

 

                                                      Γ. Βερίτη

 

Ὠ Σύ, μεγάλε Ἀναμενόμενε
τοῦ δυστύχου πεσμένου ἀνθρώπου!
Διὰ Σὲ ψαλμοὶ κι ὠδές καὶ σίβυλλες,
διά σένα οἱ θρύλοι κάθε τόπου.

Διὰ Σέ ὁ Δαβίδ τὴν λύρα ἀνάκρουσε,
κι ὁ μεγαλόπνοος Ἠσαΐας,
ποὺ διασκελίζοντας τὰ σύνορα
τῆς Ἰουδαίας καὶ τῆς Ἀσίας,

στῆς γῆς τὰ πέρατα τὰ κήρυξε,
πῶς θεῖο Παιδί διὰ μᾶς ἐδόθη,
π' ὂλοι θὰ βροῦν σ' Αὐτὸ τὴν πλήρωση
οἱ πανανθρώπινοί μας πόθοι.

Τὸν ἐρχομόν Σου, ώ! πῶς τὸν πρόσμενε
τοῦ βράχου ὁ τραγικός Δεσμώτης,
ὂσο τὰ σπλάγχνα τ' ὂρνιο ἐσπάραζε
τῆς ἀδαπάνητής τοῦ νιότης!

Κι ἦλθες! Δὲν ἦλθες μ' ἀστροπέλεκα
καὶ μὲ βροντές καὶ καταιγῖδα.
Ἦλθες σάν αὒρα, σάν πνοή, σὰν φῶς,
σὰν ὀρθρινὴ δροσοσταλίδα.

Ἦλθες! Μπροστά σου γονατίζουμε
- Μάγοι φτασμένοι ἀπὸ τὰ ξένα,
καὶ ταπεινά σε χαιρετίζουμε
τὸν Λατρευτόν μας καὶ τὸν Ἒνα.

Τῆς νοσταλγίας τ' Ἀστέρι τ' ἄγρυπνο
στὴν Φάτνη Σου μᾶς ἒχει φέρει.
Κι ἂν μας ἐράπισε τὰ μάγουλα
τὸ χειμωνιάτικο ἀγριοκαίρι,

κι άν χίλιοι δυό στὸν δρόμον βρέθηκαν
- ξυπνοί! - νὰ μᾶς περιγελάσουν
καὶ νὰ μᾶς λέν πῶς εἶσαι χίμαιρα,
και τρέλα τὸ κυνήγημά Σου,

μὰ ἐμεῖς, ώ θησαυρέ, Σὲ βρήκαμε,
καὶ τὴν χαρά μας διαλαλοῦμε!
Ἄς εἶσαι Θεός ἄυλος κι ἄπιαστος,
ἐμεῖς στὰ χέρια Σε κρατοῦμε!

  Ὠ Σύ, γλυκιά Πραγματικότητα
ποὺ ψηλαφοῦν τὰ δάκτυλά μας!
Σὲ λέμε - κι ἄς τ' ἀκούσουν οἱ ἂπιστοι -
Κύριον, Σωτῆρα, Βασιλέα μας.

Πηγή:  eleftheros.com