Ιβηρίτες Άγιοι εορτάζοντες την 13η Μαΐου
Αγιορείτες Άγιοι Μνήμη 13 Μαΐου
Αγιορείτες Άγιοι Μνήμη 13 Μαΐου
Οσιομάρτυρες 14 Ιβηρίτες
Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος (1259-1282), για
να επιτύχει την παρέμβαση του Πάπα Γρηγορίου Ι’ (1271-1276) και αργότερα
του Ιωάννου Κ’ (1276-1277) προς τον Κάρολο τον Ανδεγαβικό προκειμένου
να σταματήσει τις επιθέσεις του κατά του Βυζαντίου, προσχώρησε στην
ένωση των δυο Εκκλησιών, πού διακηρύχθηκε στις 6 Ιουνίου του 1274 στη
Σύνοδο της Λυών της Γαλλίας. Η πράξη όμως αυτή του αυτοκράτορα εξήγειρε
εσωτερικό πόλεμο πού κράτησε μέχρι το 1281, διότι τόσο ο κλήρος, όσο και
ο λαός, αντετάχθησαν σθεναρά κατά της ενωτικής αυτής πολιτικής. Ο
αυτοκράτορας μεταχειρίσθηκε εναντίον των αντιφρονούντων αυστηρά μέτρα:
βαριές φορολογίες και κατασχέσεις, δημόσιες τιμωρίες και περιυβρίσεις.Βοηθούμενος
δε και από τον λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη ΙΑ’ Βέκκο (1275-1282),
επιχείρησε να επιβάλει την ένωση βίαια. Θύματα της βίας αυτής υπήρξαν οι
Ιβηρίτες μοναχοί, οι οποίοι, δεν υπάκουσαν στις πατριαρχικές και
αυτοκρατορικές διαταγές περί αποδοχής της ενώσεως, αλλά με πνευματική
ανδρεία έλεγξαν αυτούς για την ανορθόδοξη πολιτική τους, συνελήφθησαν
και ρίχθηκαν στη θάλασσα, όπου βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.
Όσιος Γαβριήλ ο Ίβηρας
Ο Όσιος Γαβριήλ καταγόταν από την Ιβηρία και έζησε κατά τον 9ο αιώνα
μ.Χ. Αυτός, ενώ ασκήτευε μέσα σε σπήλαιο, επάνω από τη μεθόριο των μονών
Ξηροποτάμου και Αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Όρους. Την Τρίτη της
Διακαινησίμου του 829 μ.Χ., με την υπόδειξη θεϊκής φωνής, κατήλθε στην
παραλία, όπου βρήκε και ανέσυρε από τη θάλασσα την εικόνα της Παναγίας,
την αποκαλούμενη «της Πορταϊτίσσης», η οποία σήμερα βρίσκεται στο ναό
της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κοντά στη μονή και ανατολικά αυτής. Την ιερή
εικόνα είχε εμπιστευθεί στη θάλασσα, ευσεβής Χριστιανός από τη Νίκαια,
για να τη σώσει από την μανία των εικονομάχων.
Όσιος Ιωάννης ο Ίβηρας
Ο Όσιος Ιωάννης (Βαρασβατσέ) καταγόταν από την Ιβηρία και έζησε τον
10ο αιώνα μ.Χ. Ήταν σύμβουλος του διοικητή της Ιβηρίας Δαβίδ του
Κουροπαλάτου, τοπάρχης της Ιβηρικής Μεσχίας και τιτλούχος του Βυζαντίου.
Απογοητευμένος από τα εγκόσμια αποσύρθηκε, για να μονάσει στον Όλυμπο
της Μυσίας, αργότερα δε, αφού παρέλαβε από την Κωνσταντινούπολη τον
νεαρό υιό του, Ευθύμιο, που είχε παραδοθεί από τον ηγεμόνα της Ιβηρίας
Δαβίδ ως όμηρος, πήγε στο Άγιον Όρος, όπου ασκήτευε στην Λαύρα του Αγίου
Αθανασίου μαζί με μερικούς μαθητές. Κοιμήθηκε με ειρήνη μεταξύ των ετών
998-1003 μ.Χ.
Όσιος Ευθύμιος ο Νέος κτήτορας της Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους
Ο Όσιος Ευθύμιος καταγόταν από την πόλη Τάω της Ιβηρίας και έζησε στο
δεύτερο μισό του 10ου αιώνα και αρκετά χρόνια του 11ου αιώνα μ.Χ. Το
965 μ.Χ. ήλθε και κατοίκησε κοντά στον Άγιο Αθανάσιο της Μονής Λαύρας, ο
σύμβουλος του βασιλιά της Γεωργίας (Ιβηρίας) Δαυίδ Κουροπαλάτη, Ιωάννης
Βαρασβατσέ. Μετά από λίγο έφερε και τον γιο του Ευθύμιο, καθώς και
άλλους επίσημους Γεωργιανούς και έγιναν όλοι μοναχοί. Επειδή όμως τους
είχε παραχωρηθεί μικρός χώρος, ο πνευματικός τους προϊστάμενος Ιωάννης
Βαρασβατσέ ανέλαβε την πρωτοβουλία να Ιδρύσουν ανεξάρτητο μοναστήρι.
Πράγμα που έγινε με την αρωγή του βασιλιά Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου,
και ονομάστηκε Μονή Ιβήρων, διότι οι κτήτορές της ήταν Ίβηρες
(Γεωργιανοί). Το 998 μ.Χ. (κατ’ άλλους το 1003 μ.Χ.), που πέθανε ο
Ιωάννης ο Ίβηρας, τον διαδέχθηκε ο γιος και συνεργάτης του Ευθύμιος. Ο
όσιος αυτός ασχολήθηκε με επιτυχία στη διοίκηση της Μονής, επίσης με
πολύ ζήλο καλλιέργησε την πνευματική ζωή των αδελφών της Μονής, δίνοντας
αυτός πρώτος τον εαυτό του τέλειο υπόδειγμα σε κάθε αρετή. Τόση ήταν η
φήμη της αγιότητας του, ώστε ο αυτοκράτορας Βασίλειος του πρότεινε την
Αρχιεπισκοπή της Κύπρου, αλλά ο Ευθύμιος προτίμησε το αγαπημένο του
Μοναστήρι και έτσι δεν δέχθηκε την πρόταση του αυτοκράτορα. Το 1028 μ.Χ.
πήγε στην Κωνσταντινούπολη για Αγιορείτικες υποθέσεις, όπου και πέθανε
στις 13 Μαΐου, ο ενάρετος και ευσεβής αυτός άνδρας.
Όσιος Γεώργιος ο Ίβηρας
Ο Όσιος Γεώργιος εξελέγη ηγούμενος της μονής των Ιβήρων του Αγίου
Όρους μετά την παραίτηση του Οσίου Ευθυμίου και κοιμήθηκε με ειρήνη.
