Κόλαση
είναι το
μαρτύριο
του να μην
αγαπάς
Ο Θεός ως πατέρας όλων των ανθρώπων
Δέχεται κάθε αμαρτωλό πίσω στην αγκαλιά Του.
Δεν υπάρχει ανθρώπινη αμαρτία
Που ο Θεός να μην τη συγχωρεί
Όταν ο άνθρωπος το θελήσει και το ζητήσει.
Για την Εκκλησία μεγαλύτερη αμαρτία είναι η απελπισία
Η αντίληψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι
Που ο Θεός δεν μπορεί να συγχωρήσει.
Όμοια με τον Θεό, που ποτέ δεν παύει να αγαπά και να συγχωρεί τον αμαρτωλό
Πρέπει και οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται με ανάλογο τρόπο.
Η ανταπόκριση ή όχι του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού δημιουργεί την κόλαση ή τον παράδεισο. Κόλαση είναι η ανικανότητά μου να αγαπήσω τον συνάνθρωπο
Η αδυναμία μου να τον θεωρήσω ως αδελφό και φίλο.
Η αυτοκαταδίκη μου στην απομόνωση και τον ατομικισμό εισάγει την εμπειρία της κόλασης.
Ο Θεός δεν είναι τιμωρός.
Τιμωρός γίνεται ο εγωκεντρισμός μου
Που μου στερεί την αίσθηση της οικειότητας με τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Μήπως ο πατέρας δεν κάλεσε και τον μεγάλο γιο για να εισέλθει στη γιορτή και να ευφρανθεί;
Ο ίδιος ο μεγαλύτερος γιος δεν ήθελε και γι΄ αυτό προγεύεται το μαρτύριο της κόλασης:
Να μην μπορεί να συμμετάσχει στη χαρά, να ζει στον τόπο της αγάπης και να αρνείται να αγαπήσει.
Κόλαση είναι ο αυτοακρωτηριασμός των υπαρκτικών μου δυνατοτήτων.
Ενώ είμαι δημιουργημένος για να αγαπώ και να αγαπιέμαι, αρνιέμαι την αγάπη ως γνώμονα ζωής
Και έτσι η ζωή μου ολόκληρη μετατρέπεται σε βάσανο και ταλαιπωρία.
Την κόλαση αυτή γεύεται καθημερινά ο έγκλειστος στη φιλαυτία πεπτωκώς άνθρωπος.
Εθελούσια αποκομμένος από κάθε βαθύ υπαρξιακό δεσμό
Βιώνει συνεχώς τη μοναξιά, την αποξένωση, την ανωνυμία.
Κόλαση είναι η ελεύθερη εκλογή του ανθρώπου να απομακρύνεται από τον Θεό
Την πηγή και το πλήρωμα της αγάπης.
Αντίθετα, παράδεισος είναι η ανταπόκριση στην αγάπη του Θεού, η εμπειρία της ένωσης μαζί Του.
Τελικά, παράδεισος και κόλαση είναι η στάση μας απέναντι στην αγάπη.
Η αποδοχή της είναι παράδεισος και ζωή.
Η άρνησή της είναι κόλαση και θάνατος.
Η εκλογή επαφίεται στον άνθρωπο.