π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
 
Μέσα στην ακαταστασία του κόσμου,
μέσα στην αβεβαιότητα του μέλλοντος,
στην αγωνία για τη ζωή των αγαπημένων και τη δική μας,
γιορτάζουμε την Ανάσταση του Σωτήρος Χριστού.
Ποιο νόημα μπορεί να έχει η γιορτή αυτή για το σύγχρονο άνθρωπο;
 
Θα μπορούσε βέβαια «να σπάσει τη ρουτίνα» και να γίνει το φετινό Πάσχα μια δυνατότητα για λίγη χαρά...
 
Παρά ταύτα ο κάθε άνθρωπος «όπου γης» και κάθε εποχής, ζητά Ζωή χωρίς φθορά, ύπαρξη χωρίς θάνατο, διψά να μείνει πάντα νέος και αθάνατος.
 
Η καθημερινή πείρα βεβαιώνει ότι αυτό είναι ουτοπία. Γευόμαστε τη φθορά, ζούμε το γεγονός του θανάτου.
Σ’ αυτή την τραγική διαπίστωση, η Εκκλησία εξακολουθεί αιώνες τώρα να διακηρύσσει το θάνατο του θανάτου. «Θανάτω θάνατον πατήσας».
 
Εκεί στο Γολγοθά, πριν δυο χιλιάδες χρόνια, από τον Εσταυρωμένο Υιό του Θεού, νικήθηκε ο θάνατος μια για πάντα. Η μεγάλη μάχη με τον Άδη δόθηκε και κερδίθηκε. «Ο κατελθών εις τον Άδην» «συνέτριψε μοχλούς αιωνίους» και ανέστησε «παγγενή τον Αδάμ εκ του τάφου».
 
Η Ανάστασή Του έγινε και του ανθρωπίνου γένους η ανάσταση.
 
Από τότε και για πάντα «προσδοκούμε ανάστασιν νεκρών» και ζωή αφθαρσίας όλων των ανθρώπων και του σύμπαντος κόσμου.
 
Ωστόσο, η προσωπική αγωνία μπροστά στο θάνατο παραμένει... Γιατί άραγε, αφού πιστεύουμε στην κατάργησή του;
 
Η νίκη κατά του θανάτου επιτεύχθηκε στο πρόσωπο του Χριστού. Η προσωπική όμως βίωση αυτής της νίκης, ως εμπειρίας εσωτερικής, πραγματοποιείται στο βαθμό που ενωνόμαστε με το νικητή του θανάτου, τον Αναστάντα Χριστό.
 
Η συμμετοχή στα μυστήρια και τη ζωή της Εκκλησίας, η προσευχή ως συνάντηση, ο αγώνας για την τήρηση των εντολών, είναι η οδός που οδηγεί στην ένωση μαζί Του.
 
Η αυτάρκεια, ο εγωκεντρισμός, το αταπείνωτο φρόνημα, είναι η οδός του Άδη, η χωρίς σχέση με τη Ζωή.
 
Η Ανάσταση του Κυρίου μάς βεβαιώνει πως, ακόμα κι αν ο Άδης, λίγο ή πολύ, κυριαρχεί στην ύπαρξή μας, ακόμα κι αν η εμπειρία της ανάστασης δεν γέμισε τις καρδιές μας, υπάρχει ελπίδα. «Εκ γαρ του τάφου η Ζωή   ανέτειλε ».
 
Ας απλώσουμε το χέρι μας για να το αδράξει δυνατά ο αναστάς Χριστός.
 
Ας αρχίσουμε να συνειδητοποιούμεν το πρόσκαιρο του αιώνος τούτου, για να ζήσουμε αληθινά.
 
Ας χαρούμε τη νίκη Του ως νίκη μας, ευχαριστώντας Τον για τη δωρεά, κι ας είναι το εφετεινό Πάσχα αφετηρία για νέα ζωή, τη ζωή Του.
  
ΑΔΕΛΦΟΙ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!