Ἡ χριστιανική ζωή ἡ ὄντως Ζωή

Ἡ χριστιανική ζωή ἡ ὄντως Ζωή

Ἀρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου

Χριστιανική ζωή δέν σημαίνει κατήφεια, σοβαροφάνεια, καθωσπρεπισμός, μάτια αὐστηρά, βλέμματα κατσουφιασμένα, "πρέπει" καί "ὄχι". Χριστιανική ζωή σημαίνει ἐλευθερία, χαρά, ἐνθουσιασμός, πραότητα, ταπείνωση, συγχώρεση, ἀγάπη...σημαίνει "ΝΑΙ" στήν Ζωή, σημαίνει "ΝΑΙ" στήν αἰώνια ζωή.

Ὁ χριστιανός Ζεῖ τήν ζωή γιά νά βρεῖ τήν Ζωή διαμέσου τῆς χριστιανικῆς ἄσκησης ἡ ὁποία δέν καλλιεργεῖ τήν μιζέρια ἀλλά τήν πνευματική σπιρτάδα πού ὁ κάθε ἄνθρωπος θά ἔπρεπε νά ἔχει. Ἐάν γίνεται κάτι διαφορετικό (διαμέσου τῆς χριστιανικῆς ἀσκήσεως) ὁ χριστιανός θά πρέπει νά ἐξετάσει τά κίνητρα τῆς ἄσκησής του τά ὁποῖα μᾶλλον ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ στό «γράμμα τοῦ νόμου».

Ὁ χριστιανός θά πρέπει νά "γλεντᾶ", ἐάν εἶναι ἐφικτό, κάθε ἡμέρα, πίνοντας καί τρώγοντας Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, συμμετέχοντας στό πνευματικό πανηγύρι τῆς Θείας Λειτουργίας, θωπεύοντας τό Ἄκτιστο καί μετέχοντας στήν Χάρη.

Ἡ χριστιανική ζωή εἶναι τό πρότυπο ζωῆς, εἶναι ἡ ζωή διαμέσου τῆς Ζωῆς καί γι’αὐτό ὁ χριστιανός καλεῖται νά Ζήσει τήν ζωή δηλαδή νά ζεῖ ἐν Χριστῷ, νά ζεῖ δηλαδή διά τοῦ Χριστοῦ καί γιά τόν Χριστό, ὥστε νά γίνει ἀπό αὐτήν τήν ζωή αἰώνιος μέτοχος τῆς Ζωῆς.

ΔΙΔΑΧΑΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς σὲ ὁμιλία του γιὰ τὸν Σταυρὸ θὰ ἀναφέρει: «Ὁ σταυρὸς εἶναι τὸ τρόπαιο τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔγινε βέβαια μία φορά, ἀλλὰ τρέπει πάντοτε σὲ φυγὴ τοὺς δαίμονες. Πράγματι ποῦ εἶναι τὰ εἴδωλα καὶ οἱ μάταιοι φόνοι τῶν ζώων; Ποῦ εἶναι οἱ ναοὶ καὶ ἡ φωτιὰ τῆς δυσσέβειας; Σβήστηκαν ὅλα ἀπὸ ἕνα ἅγιο αἷμα καὶ γκρεμίστηκαν, καὶ μένει ὁ σταυρὸς ἡ πολυδύναμη δύναμη, ἀόρατο βέλος, ἄϋλο φάρμακο, παυσίπονο πλῆγμα, δόξα γεμάτη ὄνειδος· ὥστε, κι᾽ ἂν μύρια ἄλλα διηγηθῶ γιὰ τὸν Χριστό, κι᾽ ἂν καταπλήξω τὸν ἀκροατή μου διηγούμενος μύρια θαύ- ματα, δὲν καυχιέμαι τόσο γιὰ ἐκεῖνα, ὅσο γιὰ τὸν σταυρό».1

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὴν ὁμιλία του στὸν Τίμιο καὶ Ζωοποιὸ Σταυρὸ λέγει: «Νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πιστὸς τὸν Χριστὸ σημαίνει νὰ ζεῖ κατὰ τὸ εὐαγγέλιό του παρουσιάζοντας κάθε ἀρετὴ καὶ εὐσέβεια. Νὰ ἀπαρνεῖται τὸν ἑαυτὸ του αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ἀκολουθήσει καὶ νὰ σηκώσει τὸν σταυρό του, σημαίνει νὰ μὴ λυπᾶται τὸν ἑαυτὸ του, ὅταν τὸ ἀπαιτεῖ ὁ καιρός, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἕτοιμος γιὰ τὸν ἀτιμωτικὸ θάνατο ὑπὲρ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἀληθείας τῶν θείων δογμάτων. Τοῦτο δέ, τὸ νὰ ἀρνηθεῖ κανεὶς τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ παραδοθεῖ σὲ ἐσχάτη ἀτιμία καὶ θάνατο, ἂν καὶ εἶναι μέγα καὶ ὑπερφυές, δὲν εἶναι παράλογο· διότι οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς δὲν θὰ ἐδέχονταν ποτέ, ὅταν μάλιστα μεταβαίνουν σὲ πόλεμο, νὰ τοὺς ἀκολουθήσουν ἄνθρωποι ποὺ δὲν εἶναι ἕτοιμοι νὰ πεθάνουν γιὰ αὐτούς. Ποῦ εἶναι τὸ ἀξιοθαύμαστο, ἐὰν καὶ ὁ βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν τέτοιους ἀκολού- θους ζητεῖ πρὸς ἀντιμετώπιση τοῦ κοινοῦ ἐχθροῦ τοῦ γένους».2

 

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ λέγει ὅτι «Γιὰ κάθε ἄνθρωπο “ὁ σταυρὸς του” εἶναι οἱ θλίψεις καὶ οἱ ὀδύνες τῆς ἐπίγειας ζωῆς, θλίψεις καὶ ὀδύνες προσωπικές. Γιὰ κάθε ἄνθρωπο “ὁ σταυρὸς του” εἶναι οἱ ἁμαρτωλὲς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη, προσωπικὰ ἐπίσης. Μὲ ὁρισμένα ἀπὸ αὐτὰ γεννιέται, ἐνῶ ἄλλα τὰ ἀποκτᾶ στὴν πορεία τῆς ἐπίγειας ζωῆς του. Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Μάταιος καὶ ἀτελέσφερος ὁ σταυρός, ὅσο βαρὺς κι ἂν εἶναι, ποὺ σηκώνουμε, ἀκολουθώντας τὸν Χριστό, ἂν δὲν μεταβληθεῖ σὲ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὸν μαθητὴ τοῦ Χριστοῦ “ὁ σταυρὸς του” γίνεται Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ σηκώνει ὀρθὰ τὸν σταυρό του, ὅταν παραδέχεται ὅτι οἱ θλίψεις εἶναι ἀπαραίτητες γιὰ τὴν μεταμόρφωσή του, τὴν ὁμοίωσή του μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν σωτηρία του. Ἡ καρτερικὴ ἄρση τοῦ σταυροῦ σου εἶναι ἡ καθαρὴ θέαση καὶ ἐπίγνωση τῆς ἁμαρτωλότητάς σου. Σὲ αὐτὴ τὴν ἐπίγνωση δὲν ὑπάρχει αὐταπάτη. Ἀπεναντίας, ἂν ὁμολογεῖς πὼς εἶσαι ἁμαρτωλὸς, ἀλλὰ βαρυγγωμᾶς γιὰ τὸν σταυρό σου, ἀποδεικνύεις πὼς ἔχεις ἐπι-φανειακὴ γνώση τῆς ἁμαρτωλότητάς σου».3

 

Ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας σὲ λόγο του σημειώνει: «Γιατί δὲν συμμετέχουμε καὶ στὶς πληγὲς καὶ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου. Ἀλλὰ μόνος Του σήκωσε αὐτὸν τὸν ἀγώνα, καὶ, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ στεφανωθεῖ, τότε μᾶς ἔκανε κοινωνούς Του. Εἶναι καὶ αὐτὸ χαρακτηριστικό τῆς ἄρρητης φιλανθρωπίας Του καὶ μάλιστα ὄχι παράλογο καὶ ἀνακόλουθο. Γιατί μετὰ τὸν Σταυρὸ ἐνωθήκαμε μὲ τὸν Χριστό. Πρὶν τὸν θάνατό Του δὲν εἴχαμε τίποτε κοινὸ μαζί Του. Ἐκεῖνος ἦταν Υἱός, καὶ μάλιστα ἀγαπητός. Ἐμεῖς ἐλεεινοὶ καὶ δοῦλοι καὶ ἐχθροὶ κατὰ τὸ φρόνημα. Ὅταν ὅμως πέθανε καὶ δόθηκε τὸ λύτρο καὶ καταστράφηκε τὸ δεσμωτήριο τοῦ διαβόλου, τότε ἀποκτήσαμε τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν υἱοθεσία καὶ γίναμε μέλη τῆς μακαρίας ἐκείνης Κεφαλῆς. Ἀπὸ τὸν Σταυρὸ καὶ ἔπειτα γίνονται καὶ δικά μας ὅσα ἀνήκουν στὴν Κεφαλή».4

 

Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ἑρμηνεύοντας στὴν ἐπιστολὴ πρὸς Φιλιππησίους “τοὺς ἐχθρούς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ” γράφει: «Ἀντίθετα στὴν ζωὴ ἐν Χριστῷ στέκει ἡ ζωὴ χωρὶς τὸν Χριστὸ καὶ ἐνάντια στὸ Χριστό. Αὐτὴ ζοῦν οἱ ἀντίπαλοι τοῦ Χριστοῦ, “οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ”. Μποροῦν νὰ ὑπάρχουν τέτοιοι; Μὰ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν θάνατο, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀπὸ τὸν διάβολο, ἀπὸ τὴν κόλαση. Ὁ σταυρὸς εἶναι ἡ “δύναμη τοῦ Θεοῦ” καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτὸ εἶναι καὶ ἀνθρώπινη δόξα καὶ δύναμη. Ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεμέλιο τῆς νέας ζωῆς, τῆς αἰώνιας ζωῆς, θεμέλιο ὅλου τοῦ εὐαγγελίου καὶ τῆς πίστης καὶ τῆς ἐλπίδας. Ναὶ εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν ὁποία οἱ ἄνθρωποι νικοῦν ὅλους τούς θανάτους, ὅλες τὶς ἁμαρτίες, ὅλα τὰ κακά. Καὶ τὸ ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἐνάντιοι στὸ σταυρό, τοῦτο εἶναι ἀξιοθρήνητο. Καὶ οἱ ἐχθροί τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ εἶναι πρωτίστως ἐχθροί τοῦ ἑαυτοῦ τους, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων».5

………………………………………………………………………………..

1. Ἰ. Δαμασκηνοῦ Ε.Π.Ε. τόμ. 9 σελ.79

2. Γρηγ. Παλαμᾶ Ε.Π.Ε. τόμ. 9 σελ. 307

3. Ἁγ. Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ Ἀσκητικὲς Ἐμπειρίες Β΄ σελ. 95

4. Περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς Ἁγ. Νικολάου Καβάσιλα Ἐκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχ. Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης Θεολόγος Σουρωτή Θεσ\νίκης σελ. 39

5.Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἑρμηνεία τῆς πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολῆς Ἐκδ. Ἐν πλῷ σελ. 163.

Oρθόδοξος Τύπος,13/09/ 2013

Ἡ χριστιανική ζωή ἡ ὄντως Ζωή

Ἡ χριστιανική ζωή ἡ ὄντως Ζωή

Ἀρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου

Χριστιανική ζωή δέν σημαίνει κατήφεια, σοβαροφάνεια, καθωσπρεπισμός, μάτια αὐστηρά, βλέμματα κατσουφιασμένα, "πρέπει" καί "ὄχι". Χριστιανική ζωή σημαίνει ἐλευθερία, χαρά, ἐνθουσιασμός, πραότητα, ταπείνωση, συγχώρεση, ἀγάπη...σημαίνει "ΝΑΙ" στήν Ζωή, σημαίνει "ΝΑΙ" στήν αἰώνια ζωή.

Ὁ χριστιανός Ζεῖ τήν ζωή γιά νά βρεῖ τήν Ζωή διαμέσου τῆς χριστιανικῆς ἄσκησης ἡ ὁποία δέν καλλιεργεῖ τήν μιζέρια ἀλλά τήν πνευματική σπιρτάδα πού ὁ κάθε ἄνθρωπος θά ἔπρεπε νά ἔχει. Ἐάν γίνεται κάτι διαφορετικό (διαμέσου τῆς χριστιανικῆς ἀσκήσεως) ὁ χριστιανός θά πρέπει νά ἐξετάσει τά κίνητρα τῆς ἄσκησής του τά ὁποῖα μᾶλλον ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ στό «γράμμα τοῦ νόμου».

Ὁ χριστιανός θά πρέπει νά "γλεντᾶ", ἐάν εἶναι ἐφικτό, κάθε ἡμέρα, πίνοντας καί τρώγοντας Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, συμμετέχοντας στό πνευματικό πανηγύρι τῆς Θείας Λειτουργίας, θωπεύοντας τό Ἄκτιστο καί μετέχοντας στήν Χάρη.

Ἡ χριστιανική ζωή εἶναι τό πρότυπο ζωῆς, εἶναι ἡ ζωή διαμέσου τῆς Ζωῆς καί γι’αὐτό ὁ χριστιανός καλεῖται νά Ζήσει τήν ζωή δηλαδή νά ζεῖ ἐν Χριστῷ, νά ζεῖ δηλαδή διά τοῦ Χριστοῦ καί γιά τόν Χριστό, ὥστε νά γίνει ἀπό αὐτήν τήν ζωή αἰώνιος μέτοχος τῆς Ζωῆς.

ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΞΙΖΑ

 

ΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΞΙΖΑ

Σέ εὐχαριστῶ Κύριε γι’ αὐτόν τόν χρόνο. Μέ ἀγάπησες τόσο πού δέν ἄξιζα. Μέ ἐλέησες τόσο πού μέ συγκλονίζει ἡ ἐλεημοσύνη Σου. Τά σφάλματά μου ἤσαν ἀρκετά καί σ’ αὐτόν τόν χρόνο.

Δέν τά κράτησα πολύ, Κύριέ μου. Κάθε ἡμέρα, κάθε φορά δέν τ’ ἄφηνα νά ριζώσει τό σφάλμα.

Μοῦ ἔδωσες τόν πνευματικό στήν τσέπη μου. Σοῦ τό ἔλεγα καί Σύ μοῦ ἔλεγες: Ἔχε θάρρος, παιδί μου. Τό Αἷμα μου σέ λούζει.

Ὤ, αὐτό τό Αἷμα, τό Ἅγιο τοῦ Χριστοῦ μου.

Καί Σύ, Μεγάλη Μου Μητέρα, δέν ἔφυγες ἀπό κοντά μου. Σέ νοιώθω σιμά μου. Μήν παύσεις νά προστατεύεις τό ἀδύνατο παιδί σου.

Ἡ καλή Μητέρα τά ἀδύνατα παιδιά Της τά προσέχει.

Μητροπολίτης Χαλκίδος

+ Νικόλαος Σελέντης

ΩΣ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ Ο ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟΣ «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Πριν από λίγα χρόνια είχε ξεσπάσει θόρυβος στην Γερμανία εξ’ αιτίας ενός καινούργιου τύπου μπιμπερό για τα νεογέννητα μωρά. Ξέρετε τι ήταν αυτός ο νέος «σύγχρονος» τύπος του μπιμπερό με τον οποίο εξοικειώνονταν τα μικρά παιδιά ; Ήταν ένας ωραίος αντρικός φαλός! Μάλιστα! Η μητρική στοργή αντικαθίσταται από ένα αντρικό πέος στο νεογέννητο που είχε έρθει σε ένα… αρρωστημένο κόσμο.


Τώρα ένα καινούργιο παρόμοιο προϊόν για μικρά παιδιά  για άλλη μια φορά μας αφήνει άφωνους και είναι ένα ακόμα δείγμα του σύγχρονου «διαφωτιστικού» δυτικού πολιτισμού.


Αυτό μας έρχεται από τον Σαν Φρανσίσκο των Ηνωμένων Πολιτειών, το «σουπερμάρκετ» του Διαβόλου, όπως τις είχε ονομάσει ο Γέροντας Παΐσιος.

Αυτό είναι ένα αντρικό όργανο από σιλικόνη που οι καινούργιες διδακτικές μεθόδους το επιβάλουν να το φορούν τα μικρά κοριτσάκια μέχρι τεσσάρων ετών για…να εξοικειωθούν με το άλλο φύλο, με απώτερο σκοπό να τονιστεί από αυτή την τρυφερή ηλικία ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει φύλο αλλά όλα είναι σχετικά και στο τέλος ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να διαλέξει το φύλο που του αρέσει περισσότερο.

Το προϊόν αυτό λανσάρεται και στο διαδίχτυο και προτείνεται στις σύγχρονες «πολιτισμένες» μητέρες με την προτροπή να ξεπεράσουν τα κατεστημένα πρότυπα και ταμπού για το φύλο των παιδιών τους και να μάθουν στα μικρά τους ότι το ποιο φύλο θέλουν να είναι θα είναι της δικής τους επιλογής και όχι της φύσης.

Εμείς τι άλλο να πούμε ; Θαυμάστε τα πρότυπα του πολιτισμού που επί χρόνια και με κάθε μέσο θέλουν να μας επιβάλουν και εδώ στην Ορθόδοξη Ελλάδα σαν… εκσυγχρονισμό και «πρόοδο».
Αλλοίμονο μας!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πώς η Θεοτόκος ανέστησε και έσωσε πόρνο κληρικό.

Κάποτε ζούσε ένας κληρικός ευλαβέστατος προς την Αειπάρθενο Θεοτόκο ,προσευχόταν δε σε αυτή πολλές φορές .Μάλιστα δε διάβαζε κάθε μέρα με πολύ κατάνυξη και ευλάβεια τους 24 Οίκους του Ακαθίστου.΄Ομως παρασύρθηκε στην πορνεία.Και μιά μέρα καθώς επέστρεφε στο σπίτι του,γυρίζοντας από το πορνείο,περνώντας από ένα γεφύρι ,εδιάβαζε προσευχές πρός την Παναγία .Κάποια στιγμή σκόνταψε και με την συνέργεια του διαβόλου έπεσε και έπεσε στο ποτάμι και πνίγηκε.

Αμέσως άρπαξαν την ψυχή οι δαίμονες για να την πάνε στήν γέενα. Αλλά η πρέσβειρα των Κεκοιμημένων πολυεύσπλαχνος Δέσποινα, αμέσως βρέθηκε εκεί και τούς προστάζει να πάνε την ψυχή στον Δίκαιο Κριτή για να αποφασίσει Εκείνος.Την πήγαν και έδειξαν οι δεινοί φορολόγοι όλες τις αμαρτίες του και ιδιαίτερα την τελευταία της πορνείας, για την οποία έλεγαν στον Κριτή, ότι ως δίκαιος δεν πρέπει να κάνει έλεος σε αυτή την ψυχή ,αλλά να τούς την δώσει ,επειδή απέθανε σε ανομία θανάσιμη.
Από το άλλο μέρος ,ο κοινός προστάτης και βοηθός των αμαρτωλών ,η Πολυεύσπλαγχνος Δέσποινα είπετα εξής.

¨”Είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή -Όπου ευρώ σε ,εκεί και κρινώ σε.Τήν ώρα που ετελευτησεν ο ιερεάς ,διάβαζε την ακολουθία του και προσευχόταν πρός εμένα,λέγοντας τον ασπασμόν του Αγγέλου ,όπως συνήθιζε πάντοτε ,ως δούλος μου ευλαβής.Επομένως δεν έχετε δικαώμα σε αυτή την ψυχή γιατί ειναι δική μου”

Τότε πρόσταξε ο Κριτής ένα Άγγελο να φέρει την γλώσσα του κληρικού εκεί μπροστά. Ο Άγγελος αμέσως πήγε στο ποτάμι έβγαλε την γλώσσα του πεθαμένου κληρικού και την φέρνει στο Κριτήριο.Πάνω σε αυτή ήταν γραμμένα τα εξής.”Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία”

Είπε στην συνέχεια ο Κύριος στην ψυχή.<Επέστρεψε στο σώμα και κάνε μεγάλη μετάνοια διότι δεν έχει καμμία εξουσία σε σένα ο Διάβολος ,εξ αιτίας της ευλάβειας που έχεις πρός την Μητέρα μου.Διότι αυτή είναι η σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και πρέπει να την σέβεσθε ,όσο μπορείτε.Κήρυξε στους ανθρώπους την πολύ μεγάλη πρός εμένα παρρησία αλλά και την δύναμη και νίκη κατά των δαιμόνων .

Έτσι λυτρώθηκε ο κληρικός δύο θανάτων.Ο Αγγελος έβαλε την την ψυχή στο σώμα και το έβγαλε από τον βυθό και αναχώρησε για τον ουρανό.Ο δε κληρικός αναστήθηκε και στην συνέχεια απαρνήθηκε τα εγκόσμια και έγινε μοναχός ,ώστε να βιώσει την μεγάλη μετάνοια που του είπε ο Δίκαιος Κριτής Χριστός.

Στο βιβλίο -ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ

Πηγή: amartolon-sotiria.blogspot.ca

Ὅσιος Σάββας Σταυροβουνιώτης ὁ Κύπριος

https://www.youtube.com/watch?t=139&v=DowNmBtsjzU

Εκπομπή της Ελίτας στην Κύπρο.