Πειρασμὸς καὶ ἐγκράτεια Μοναχῶν
Ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης ἦταν ἄνδρας ὑψηλός, μεγαλόσωμος καὶ
ρωμαλέος, τόσο ὥστε ἔσερνε μεγάλους κορμοὺς δένδρων, δεμένους μὲ ἕνα σχοινί, ὅταν
ἐκτίζετο ἡ ἱερὰ καὶ πανσεβάσμιος Μονὴ τῆς Μεγίστης Λαύρας ἀπὸ τὸν ἴδιο ὡς ἠγούμενο
καὶ τοὺς ἄλλους ἀδελφούς.
Στὴν Τράπεζα τοῦ μοναστηριοῦ, ὁ ὅσιος παρετήρησε ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς
ἀδελφοὺς τὸν περιεργαζόταν ἐπιτιμητικά, ἐπειδή, ἐνῶ οἱ λοιποὶ μοναχοὶ ἔτρωγαν
ἕνα πιάτο φαγητό, ἐκεῖνος κατανάλωνε δύο πιάτα.
Κάποιαν ἡμέρα, ὁ ὅσιος κάλεσε τὸν συγκεκριμένο μοναχὸ νὰ συγκαθίσει μαζὶ
τοῦ καὶ ζήτησε ἀπὸ τὸν τραπεζοκόμο νὰ τοὺς φέρει ἀπὸ ἕνα πιάτο τοῦ φαγητοῦ τῆς
ἡμέρας. Στὴ συνέχεια, παρήγγειλε καὶ δεύτερο πιάτο, καθὼς καὶ τρίτο καὶ τέταρτο.
Κι ἐνῶ ὁ ὅσιος κατανάλωνε τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο τὰ πιάτα, φθάνοντας ὡς τὰ ἑπτά, ὁ
μοναχὸς δὲν τέλειωσε οὔτε κἂν τὸ τέταρτο.
«Βλέπεις, ἀδελφὲ», τοῦ εἶπε τότε ὁ ἠγούμενος, «τρώγοντας δυὸ
πιάτα ἐγὼ ἐγκρατεύομαι. Γιατὶ θὰ μποροῦσα νὰ φθάσω ὡς τὰ δώδεκα καὶ νὰ μὴ
σταματήσω στὰ ἑπτά. Ἐνῶ ἐσὺ δὲν δυνήθηκες οὔτε κἂν τὸ τέταρτο νὰ τελειώσεις».
Κείμενο καὶ φωτογραφία
ἀπὸ τὸ βιβλίο ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΤΟΥ ἈΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ τοῦ Μοναχοῦ Ἐπιφάνιου Μυλοποταμινοὺ
