Φοβερὰ Ἀποκάλυψις Ἁγιορείτου: Ὁ Πατριάρχης μὲ ἀπειλές, ἀποτρέπει τὴν Διακοπὴν Μνημοσύνου του!
ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΑΠΟΤΡΑΠΕΙ
Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ,
γιατὶ καὶ μόνο στὴν σκέψη τῆς Διακοπῆς Μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη τὸ Φανάρι τρομάζει, ἀφοῦ ὅλοι οἱ μέχρι τώρα κόποι του, θὰ πᾶνε χαμένοι!
Τὴν Κυριακὴ 28 Δεκεμβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε ὁμιλία στὴν αἴθουσα τοῦ
“Ὀρθόδοξου Τύπου” ἀπὸ τὸν μοναχὸ τῆς Ἱερᾶς μονῆς Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους,
Γέροντα Σάββα Λαυριώτη μὲ θέμα «Ἡ Πατερικὴ στάση ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ
τῶν Αἱρέσεων» (Μιὰ ἄλλη διατύπωση τοῦ θέματος τῆς ὁμιλίας ἦταν: «Ἰησοῦς
Χριστός, χθὲς καὶ σήμερα ὁ Αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς Αἰώνας»).
Ἀκούσαμε τὴν σημαντικὴ ὁμιλία στὸ Βίντεο ποὺ ἀναρτήθηκε στὰ ἱστολόγια, τὴν
ὁποία πιστεύουμε θὰ δοῦμε καὶ δημοσιευμένη.
Ἐμεῖς ἀπομαγνητοφωνήσαμε κάποια τμήματα ἀπὸ τὴν ἐνδιαφέρουσα καὶ ἀποκαλυπτικὴ συζήτηση ποὺ ἀκολούθησε καὶ δημοσιεύουμε αὐτὰ τὰ ἀξιόλογα σημεῖα ἀπὸ τὶς ἐρωταπαντήσεις, σημειώνοντας ἐπιγραμματικὰ τὰ ἑξῆς:
1. Ὁ π. Σάββας ἀπαντώντας σὲ ἐρώτηση εἶπε πὼς ἡ περὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας» κακοδοξία τοῦ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομου, ἀποτελεῖ βλασφημία
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ πρέπει (ὁ κακόδοξος Μητροπολίτης) νὰ ἀναμυρωθεῖ!
2. Ἡ σιωπὴ τοὺ Ἁγίου Ὄρους ὀφείλεται στὸν φόβο
καὶ στὴν δειλία
τῶν Ἁγιορειτῶν.
3. «Ἐπιβάλλεται νὰ κόψουμε τὸ
Μνημόσυνο κι ἐμεῖς», εἶπε, «ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ μιὰ τακτική», δὲν τὸ κάνουμε γιὰ λόγους «τακτικῆς».
4. Σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς ἐπεμβάσεις του ὁ κ. Γ. Ζερβὸς τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» εἶπε ὅτι Διακοπὴ Μνημοσύνου σημαίνει ἔξοδος ἀπὸ
τὴν Ἐκκλησία. Ὁ π. Σάββας δὲν τὸ δέχτηκε αὐτό, δηλώνοντας ὅτι, «ὅσοι διακόπτουν
τὸ Μνημόσυνο δὲν βγαίνουν ἀπὸ τὴν
Ἐκκλησία».
5. Παρατήρησε, ἐπίσης, τὸ γεγονός, ὅτι οἱ
ἀποτειχισμένοι κατηγοροῦν τοὺς μὴ ἀποτειχισμένους καὶ ὅτι ὑβρίζονται οἱ
«ἡγέτες» τοῦ «ἀντι-Οἰκουμενιστικοῦ» ἀγῶνος ἀπὸ κάποια σάιτ ἀποτειχισμένων. «Δὲν
χρειάζεται» εἶπε, «νὰ φαγωνόμαστε μεταξύ μας».
Μακάρι νὰ πραγματοποιθεῖ αὐτὴ ἡ προτροπὴ καὶ πολὺ σωστὴ
παρατήρηση τοῦ π. Σάββα. Τὸ ἐρώτημα εἶναι· συμβαίνει ἀκριβῶς ἔτσι; Ἡ ἀλήθεια
διαφέρει. α) Ὑπάρχουν καταγεγραμμένες οἱ συκοφαντίες, τὰ ψεύδη, οἱ ὑβριστικὲς
θέσεις τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν (π. Παύλου Δημητρακόπουλου, π. Θ. Ζήση, π. Βασ.
Βολουδάκη, π. Βασ. Παπαδάκη κ.ἄ.), ἀλλὰ καὶ τοῦ παρόντος στὴν ὁμιλία κ. Ζερβοῦ,
ὁ ὁποῖος διετύπωσε τὴ θέση ὅτι οἱ ἀποτειχισμένοι
εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας. β) Ὡς ὕβρεις ἐννοεῖ
ἄραγε κάποιες ἀτυχεῖς φράσεις (οἱ ὁποῖες ξεφεύγουν σὲ μιὰ ἀντιπαράθεση θέσεων
καὶ γιὰ τὶς ὁποῖες ζητᾶμε συγγνώμη) ἢ ἐννοεῖ τὴν ὑπενθύμιση πρὸς τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς
τῶν ἑκατοντάδων σημείων τῆς
Πατερικῆς διδασκαλίας ποὺ δημοσιεύουμε, οἱ ὁποῖες ὁμιλοῦν περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς
Οἰκουμενιστές;
6. Εἶπε ὅτι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἀποτελοῦν τὸ «ποδόφρενο γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστὲς ποὺ θέλουνε νὰ κάνουνε τὴν Ἕνωση», ἐνῶ τοὺς ἀποτειχισμένους οὐδόλως τοὺς ὑπολογίζουνε οἱ Οἰκουμενιστές. Κατὰ ποίον τρόπο ἀποτελοῦν «ποδόφρενο» στὴν Ἕνωση οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές; Ξέχασε ὁ π. Σάββας ὅτι στὴν Ὁμιολία του εἶπε πὼς οἱ Οἰκουμενιστὲς βλέπουν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀντίδραση καὶ ἔχουν ἐντείνει τὶς προσπάθειές τους, ἔχουν κάνει τὴν Ἕνωση μεταξύ τους καί, μὲ τὰ μέσα ποὺ τοὺς προσφέρει ἡ σύγχρονη τεχνολογία, βαδίζουν ταχύτατα πρὸς τὸ τελικὸ στάδιο;
7. Δήλωσε καὶ δέχτηκε τὴν θέση ὅτι ἡ Διακοπὴ
Μνημοσύνου, εἶναι ὡσὰν νὰ «παραδώσουμε ἐμεῖς τὰ ἡνία τοῦ Μοναστηριοῦ» στὰ χέρια
τῶν Οἰκουμενιστῶν» καὶ νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Λησμόνησε ὅτι Ἐκκλησία δὲν
εἶναι οἱ Ναοὶ καὶ οἱ Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ ἡ Πίστη καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ πὼς ὁ ἴδιος στὴν
ὁμιλία του εἶπε, ὅτι ὁ Ἄρειος ἔσφαλε σὲ ἕνα
σημεῖο, ἐνῶ ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὄχι μία αἵρεση, ἀλλὰ Παναίρεση! Λησμόνησε τὴν πρακτικὴ τῆς
Ἐκκλησίας; Ὅταν πολλὲς φορές, ἐπικρατοῦσαν οἱ αἱρετικοί, οἱ πιστοὶ ἔφευγαν στὴν
ἐξοχὴ γιὰ νὰ τελέσουν τὴν Θ. Λειτουργία, ὅπως π.χ. ἀναφέρει ὁ Μ. Βασίλειος, ὁ
Μ. Ἀθανάσιος, ὁ ἅγιος Κύριλλος κ.λπ.
8. Δήλωσε ὅτι ἐφόσον ὑπάρχουν (δηλ. τελοῦνται ὡς ἔγκυρα) τὰ Μυστήρια στὴν Ἐκκλησία τῶν αἱρετικῶν
Οἰκουμενιστῶν, ἔστω κι ἂν εἶναι παναίρεση ὁ Οἰκουμενισμός, δὲν εἶναι ἀναγκαῖο
νὰ κόψουμε τὰ Μυστήρια, ἀλλὰ νὰ μένουμε μέσα στὸ Μοναστήρι καὶ ἀπὸ κεῖ νὰ
πολεμᾶμε! «Πιὸ πολλὰ πετυχαίνω, ὅταν εἶμαι μέσα» εἶπε.
Ἀπαντώντας δὲ σὲ ἀκροάτρια, ποὺ τὸν ἐρώτησε, τί πρέπει
νὰ κάνει ὅταν βλέπει Οἰκουμενιστὴ λειτουργὸ μέσα στὸν ναό, ἀπάντησε: «Εἰς
ἔνδειξη διαμαρτυρίας φεύγουμε».
9. Μιὰ θλιβερή, ὅμως, ἀποκάλυψη προῆλθε ἀπὸ τὴν ἐρώτηση ἀκροάτριας
καὶ τὴν παρέμβαση τοῦ Γέροντος Εὐστράτιου, ὁ ὁποῖος εἶπε πὼς τέσσερις Μονὲς τοῦ
Ἁγίου Ὄρους, δὲν
κόβουν τὸ Μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη, γιατὶ ὁ Πατριάρχης ἔχει ἀπειλήσει ὅτι θὰ προκαλέσει ζημιὰ
στὸν Γέροντά τους Ἐφραίμ, τῆς Ἀριζόνας! Κι «αὐτὴ εἶναι τρομοκρατία», κατήγγειλε!
Τὸ ἐρώτημά μας εἶναι: Τὸν ἀγώνα τὸν τινάσσουν στὸν ἀέρα,
ὅσοι ἐφαρμόζουν τὴν Πατερικὴ γραμμή, ὅπως τὴν ἐκφράζουν οἱ ἀναγνωρισμένοι ἀπὸ τὴν
Ἐκκλησία Ἅγιοι Πατέρες, ἢ ἐκεῖνοι ποὺ ἐμπιστεύονται τοὺς συγχρόνους Γέροντες; Ἐμπιστεύονται,
δηλαδή, τοὺς Γέροντες, οἱ ὁποῖοι ἀναγνωρίζουν μὲν τὴν ἀνάγκη τῆς Διακοπῆς
Μνημοσύνου, ἀλλὰ δὲν τὴν ἐφαρμόζουν, γιατὶ φοβοῦνται μήπως διωχθεῖ ὁ Γέροντάς
τους; Ἀλήθεια! Πόσο σύμφωνος μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ μὲ τὴν ἁγιοπατερικὴ
Παράδοση σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο (παρὰ τὴν ὑπόλοιπη ἁγιότητά του), ὅταν τοὺς φρενάρει»
καὶ δὲν τοὺς ἐπιτρέπει νὰ ἐφαρμόσουν αὐτὸ ποὺ λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ αὐτὸ ποὺ
τοὺς ἐπιβάλλει ἡ συνείδησή τους!
Λίαν ἀπογοητευτικὰ ὅλα αὐτά. Θὰ ἐπανέλθουμε, ὅμως, γιὰ
εὐρύτερο σχολιασμό.
Ἀκολουθεῖ τὸ Βίντεο καὶ μερικὰ ἀπὸ τὰ ἀπομαγνητοφωνημένα σημεῖα τῶν ἐρωτήσεων καὶ ἀπαντήσεων:
Ἀκροατής: Αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας ὁ κ.
Χρυσόστομος, πῶς μποροῦμε νὰ τὸ ἐκλάβουμε, ποὺ μιλάει γιὰ διηρημένη Ἐκκλησία;
π. Σάββας: ...Δὲν ὑπάρχει διηρημένη Ἐκκλησία. Αὐτὸ ποὺ
λένει «διηρημένη Ἐκκλησία», ἐν ὀλίγοις, εἶναι βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος. Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι χάνουν τὴν Χάρη. Πρέπει νὰ τοὺς μυρώσουμε πάλι.
Εἶναι αἱρετικοί. Εἶναι ἐν δυνάμει αἱρετικοί, ὄχι αἱρετικοί.
Ἀκροατής: Ἄρα, εἶναι ἕνας δεύτερος Ἄρειος ὁ Μεσσηνίας...
Ζερβὸς Γ.: Αὐτὴ ἡ σιωπὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ ὀφείλεται;
π. Σάββας: Στὸ φόβο. Στὴν δειλία. Ἐμᾶς μᾶς ἀπειλοῦν κ.
Γιῶργο ὅτι θὰ σᾶς καθαιρέσουμε, ἐμένα μὲ ἀπειλήσανε ὅτι θὰ μὲ ἀποσχηματίσουνε,
θὰ μὲ διώξουνε... Μέχρι νὰ μὲ σκοτώσουνε ὑπάρχει ἀπόσταση, ἀλλά. Ὑπάρχει φόβος
γιὰ τὴ θεσούλα τους. Ὑπάρχει μεταπατερικὸ πνεῦμα, δὲν ὑπάρχει Πατερικὸ πνεῦμα.
Ἀκροατής: Στὸ μοναστήρι σας μνημονεύεται τὸν
Πατριάρχη.
π. Σάββας: Μνημονεύουμε.
Ἀκροατής: Γιατί δὲν τὸ κάνετε, ὅπως ἡ Μ. Ἐσφιγμένου;
π. Σάββας: Ἐγὼ νὰ μὴ τὸν μνημονεύω, ἀλλὰ ἄλλος
λειτουργεῖ... Ἡ Μ. Ἐσφιγμένου ἔκανε λάθη. Κι αὐτὰ τὰ λάθη εἶναι ὅτι βγῆκε ἀπ’
τὸν ἀγώνα. (Καί λίγο παρακάτω: Ἔφυγε ἀπὸ τὴν
κοινότητα κι ἐμᾶς μᾶς ἄφησε μόνους. Θὰ μποροῦσε νὰ μείνει στὴν κοινότητα, κι ἂς
μὴν πάει νὰ συμπροσευχηθεῖ στὸ κάτω κάτω, ἀφοῦ δὲν θέλετε νὰ συμπροσεύχεσθε. Νὰ
δίνει τὸ παρὸν ὅμως καὶ νὰ ἀγωνίζεται μέσα ἀπὸ κεῖ, γιατὶ τότε θὰ ἀκουγότανε.
Τώρα, ποιός τοὺς ἀκούει;). Κάνει προσωπικὰ τὸν ἀγώνα της κι ἐμᾶς μᾶς ἀφήνει
μόνους μας. Κι ὑπάρχουν ζηλωτὲς ποὺ μᾶς λένε, μὴν κόψετε τὸ μνημοσυνο, καθεῖστε
ἐκεῖ ποὺ εἶστε καὶ βοηθεῖστε μας κι ἐμᾶς... Κι ἐμεῖς θέλουμε νὰ τὸ κόψουμε τὸ
Μνημόσυνο, ...ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο. Ὑπάρχει κι ἡ τακτική. Ἅμα κάνουμε μιὰ
κίνηση λανθασμένη, μποροῦμε νὰ διαλύσουμε καὶ νὰ τινάξουμε τὸν ἀγώνα στὸν ἀέρα.
Ἀκροατής: Ὅπως ὁ π. Εὐθύμιος ὁ Τρικαμηνᾶς.
π. Σάββας: Ναί. Καὶ νὰ σοῦ ἀναφέρω συγκεκριμένα κάτι,
τὸ ὁποῖο εἶναι προσωπικὸ φυσικά, ἀλλὰ εἶναι ἐνδεικτικὸ τῆς καταστάσεως. Μόλις
ἔγραψα τὸ πρῶτο γράμμα καὶ τὸ δεύτερο, μὲ πῆρε τηλέφωνο ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς
καὶ κάποιοι ἄνθρωποι ἀπὸ σάιτ ποὺ ἔχουν κόψει τὸ Μνημόσυνο καὶ βρίζουν
κανονικά, καὶ μοῦ εἶπαν –τέλος πάντων, τὰ μπράβο κ.λπ.,– καὶ μοῦ λένε, κάντε
τὸν ἀγώνα σας ἀπὸ κεῖ ποὺ εἴσαστε καὶ βοηθεῖστε μας κι ἐμᾶς. Καὶ τοῦ εἶπα κι
ἐγὼ ὅτι σ’ αὐτὸν τὸν ἀγώνα δὲν πρέπει νὰ χωριζόμαστε· ἐγὼ δὲν κατηγόρησα κανένα
ποὺ ἔχει κόψει τὸ Μνημόσυνο, ἴσα ἴσα ποὺ λέω, ἐπιβάλλεται νὰ τὸ κόψουμε κι ἐμεῖς, ἀλλὰ
ὑπάρχει καὶ μιὰ τακτική. Δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχουνε, ἐδῶ τώρα γίνεται
ἕνα σφάλμα.
Ζερβὸς Γ.: Νὰ μὴ βγοῦμε, δηλαδή, ἐκτὸς Ἐκκλησίας.
π. Σάββας: Καλά, δὲν βγαίνουμε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὑπάρχει μία
τακτική. Χωρίζονται οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι, αὐτοὶ ποὺ ἔχουν κόψει τὸ μνημόσυνο,
ἀρχίζουν νὰ κατηγοροῦν ἐμᾶς ποὺ δὲν κόβουμε τὸ Μνημόσυνο. Κατηγορήσανε τώρα σὲ
ἕνα σάιτ τὸν π. Εὐστράτιο, τὸν π. Σαράντη, τὸν παπα-Θόδωρο τὸν Ζήση, τὸν π.
Γεώργιο τὸν Μεταληνό, ὅτι μιλᾶνε, μιλᾶνε καὶ δὲν λένε τίποτε. Ναί, μὰ αὐτοὶ
ποὺ μιλᾶνε,
ὅμως, εἶναι ποδόφρενο
γι’ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε νὰ κάνουνε τὴν Ἕνωση, κι ὄχι αὐτοὶ ποὺ ἔχουνε κόψει τὸ
Μνημόσυνο. Μ’ ἔπιασε ἕνας ζηλωτής, τώρα ποὺ τούδωσα τὸ περιοδικό –ποὺ
ἐμεῖς τοὺς ἀγαπᾶμε, τοὺς σεβόμαστε γιατὶ κι ὁ Γέροντας προέρχεται ἀπὸ τοὺς
ζηλωτές– μὲ ἔπιασε καὶ μοῦ εἶπε, κάτσετε ἐκεῖ ποὺ εἶστε, γιατὶ σᾶς ἔχουμε
ἀνάγκη. Ἅμα φύγετε ἀπὸ ἐκεῖ, τελειώσαμε... Δηλαδή, ἂν ἐμεῖς παραδώσουμε τὰ ἡνία
τοῦ Μοναστηριοῦ καὶ φύγουμε τώρα, τί θὰ καταφέρουμε;
π. Σάββας πρὸς Ἀκροατή: Θὰ σᾶς κάνω μιὰ ἐρώτηση. Ἂν
εἶχα κόψει τὸ Μνημόσυνο, μὲ εἴχανε διώξει ἀπὸ τὸ Μοναστήρι, δὲν ἤμουνα
προϊστάμενος, δὲν ἤμουνα στὴν Γεροντία κι ἔγραφα αὐτὲς τὶς δύο ἐπιστολές, ποιός
θὰ τοὺς ἔδινε σημασία; Θὰ κάναμε δουλειά; Ἂν κάναμε αὐτο τὸ περιοδικὸ κι
εἴμαστε ζηλωτές, ποιός θὰ ἔδινε σημασία; Δὲν θὰ τὸ ἔπαιρνε κανένας. Θὰ ἔλεγαν·
ζηλωτὲς εἶναι, φανατικοί... Ὄχι πὼς ἐμεῖς κατηγοροῦμε, τοὺς ἀγαπᾶμε, τοὺς
στηρίζουμε καὶ δὲν θέλουμε νὰ ὑπάρχει διαίρεση. Γιατί αὐτὸ προσπαθοῦν νὰ
κάνουν. Τοὺς ἀγωνιστὲς προσπαθοῦν νὰ τοὺς διαιροῦν. Ἐγὼ στὸν π. Εὐθύμο τοῦ εἶπα:
π. Εὐθύμιε, εἶναι προσωπική σας ἐπιλογή, συμφωνῶ
μὲ τὴν Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου, σὲ μερικὰ πράγματα δὲν μὲ βρίσκεται σύμφωνο,
ἀλλὰ ἐγὼ εἶμαι μαζί σου. Δηλαδή, δὲν σὲ καταδικάζω. Κάνεις τὸν ἀγώνα σου. Ἂς
κάνουμε· μὴν ἀρχίσουμε νὰ φαγωνόμαστε μεταξύ μας. Δὲν χρειάζεται νὰ φαγωνόμαστε
μεταξύ μας.
Ἀκροατής: Μὲ ἐρὠτησαν ἐμένα πάρα πολλοὶ ὅταν ἔδινα τὸ
περιοδικό, ἂν εἶναι ἀπὸ τοὺς ζηλωτές., Ἅμα ἦταν ἀπὸ τοὺς ζηλωτὲς δὲν τὸ
παίρνανε.
π. Σάββας: Μακάρι νὰ μπορούσαμε νὰ τὸ κόψουμε τὸ μνημόσυνο
καὶ σήμερα ὅλο τὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ἀκροατής: Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἵρεση...
π. Σάββας: Παναίρεση. Νὰ σοῦ πῶ. Ὑπάρχει μυστήριο; Κοιτάξτε
νὰ δεῖτε. Κι ἐγὼ πολλὲς φορὲς ἔλεγα στὸν Γέροντα, κι αὐτὸς μοῦ ἔλεγε, ἐμεῖς θὰ
κάνουμε αὐτὸ ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ. Δὲν ὑπάρχουν αὐτὴ τὴν στιγμὴ φωτισμένοι
ἄνθρωποι, Ἐπίσκοποι, νὰ ἀναλάβουν καὶ νὰ κάνουν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Ἂν ἐγὼ κόψω τὸ
Μνημόσυνο σὰν μονάδα, δὲν πετυχαίνω τίποτα. Πιὸ πολλὰ πετυχαίνω, ὅταν εἶμαι
μέσα ἐκεῖ καὶ ἀγωνίζομαι μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ποὺ ἀγωνιζόμαστε..
Ἀκροατής: Ἐπὶ Πατριάρχου Βέκκου, θὰ μποροῦσαν νὰ τὸ
ποῦν καὶ οἱ μοναχοὶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα...
π. Σάββας: Αὐτοὶ οἱ μοναχοὶ τόχαν κόψει ὅλοι. Δὲν ἦταν
ἕνα μοναστήρι καὶ 15 μοναχοί. Ἦταν ὅλοι, οἱ Ἡγούμενοι, ἦταν σύσσωμο τὸ Ἅγιο Ὄρος,
εἶχαν κατεβεῖ ὅλοι οἱ Ἐρημῖτες· δὲν ἤμουνα μόνος μου ἐγὼ μέσα ἀπὸ τὸ Μοναστήρι
κι ὁ π. Εὐστράτιος, δύο τρία ἄτομα.
Ἀκροατής: Κάτι παρόμοιο...
Ζερβὸς Γ.: Νὰ πῶ κάτι, (σ.σ. ἀλλάζει
τη συζήτηση;) ὑπάρχει λεηλασία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως αὐτὴ τὴ στιγμή, ἢ
ἀπαγγέλλεται ἔτσι, τυπικά; Δηλαδή, οἱ κεφαλὲς τῆς Ἐκκλησίας, ἔτσι, προχωροῦν
ἀκάθεκτα πρὸς τὴν ψευτο-ένωση. Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, τί ρόλο παίζει; Καὶ
ποιούς ἐλέγχει;
π. Σάββας: Κοιτάτε νὰ δεῖτε, κατ’ αὐτοὺς δὲν παίζει
κανένα ρόλο. Αὐτοὶ κάνουν διπλωματία. Ὅταν ἔρχονται στὸ Ἅγιον Ὄρος λένε τὰ
Ὀρθόδοξα καὶ ὅταν πηγαίνουν ἐκεῖ λένε τὰ αἱρετικά...
Ἀκροατής: Μπορεῖ νὰ σκοπεύουνε κιόλας οἱ Οἰκουμενιστὲς
νὰ κάνουνε κάποιες κινήσεις καὶ νὰ προκαλέσουνε μία ἀντίδραση αὐτῶν ποὺ
ἀγωνίζονται στὸ νὰ παύσουν τὸ Μνημόσυνο, ὥστε νὰ τοὺς ἀποδυναμώσουν. Σύσσωμους.
Ἂν ὅλοι, ὅσοι εἶναι ἀγωνιστὲς μέσ’ στὴν Ἐκκλησία παύσουνε καὶ ἀποτειχιστοῦνε...
Ἄλλος ἀκροατής: αὐτὸ τὸ θέλουνε...
Ἀκροατής: δὲν ἔχουνε πλέον καμία δύναμη καὶ μὲ αὐτὸ
τὸν τρόπο θὰ μείνουνε ὅσοι συμφωνοῦν μέσ’ στὴν Ἐκκλησία και θὰ προχωρήσουν πιὸ
γρήγορα τὶς κινήσεις τους.
π. Σάββας: Σίγουρα.
Ἀκροατής: Ἕνα σημαντικὸ πρόβλημα σήμερα καὶ σ’ αὐτὸ
ποὺ εἴπατε προηγουμένως, τοὺς δύο τρόπους ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦμε, ὁ πρῶτος
ποὺ εἶναι ἡ πνευματικὴ πορεία τοῦ καθενός, παρόλο ποὺ εἶμαι κληρικός, τὸ
πρόβλημα εἶναι γιὰ νὰ γίνει, γιὰ νὰ κάνει κάποιος πνευματικὴ πορεία, πρέπει νὰ
ὑπάρχουν καὶ ποιμένες, καὶ σωστοὶ ποιμένες. Ἀλλὰ δυστυχῶς σήμερα δὲν ὑπάρχουν
ποιμένες ποὺ νὰ βοηθᾶν τὸν κόσμο νὰ κάνουν πνευματική, νηπτικὴ πνευματικὴ ζωή.
Ὑπάρχουν πολὺ λίγες ἐξαιρέσεις. Ἄρα εἶναι δύσκολο ὁ κόσμος σήμερα, πρῶτα νὰ
ἀνορθώσει τὸ πνευματικό του ἐπίπεδο, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ κάνει καὶ τὸ ὁμολογιακό
του χρέος. Ἐκεῖ πρέπει νὰ δοῦμε πῶς θὰ ἀντιμετωπισθεῖ, γιατὶ δυστυχῶς εἶναι τὸ
μεγαλύτερο πρόβλημα. ...... Πρέπει νὰ πιέσουμε τοὺς Ἐπισκόπους...
π. Σάββας: Κι ἕνας ἄλλος ἀδελφὸς εἶδε, βέβαια αὐτὰ δὲν
κάνει νὰ τὰ δεχόμαστε, οὔτε ὄνειρα δεχόμαστε, ἔχουμε μάθει νὰ εἴμαστε πολὺ
προσεκτικοὶ σ’ αὐτὰ καὶ νὰ μὴ δεχόμαστε, γιατὶ καὶ ἀληθινὸ νὰ εἶναι, εἶναι
καλύτερο νὰ τὸ ἀπορρίπτουμε, ἔτσι, ἀλλὰ ἀπλῶς σᾶς τὸ λέω, γιατὶ ἐμένα μοῦ ἔδωσε
μεγάλη χαρὰ προσωπικά. Ἕνας ἀδελφὸς εἶδε τὸν προφήτη Ἠλία νὰ κάνει ἀπογραφὴ
αὐτοὺς ποὺ ὑπόγραφαν!!! (σ.σ. ἐννοεῖ τὴν νέα ὁμολογία Πίστεως τῆς Σύναξης τῆς
Γατζέας). Δὲν ἤθελα νὰ τὸ πῶ, δὲν τοῦ ἔδεινα σημασία, ἀλλὰ μὲ χαροποίησε πάρα
πολύ, γι’ αὐτὸ τὸ εἶπα.
Ἀκροάτρια: Γιὰ τὸ Μνημόσυνο τοῦ πατριάρχη. Μοῦ εἶπε
κάποιος ποὺ πηγαίνει στὴν Μονὴ Κωνσταμονίτου, ὅτι εἶχε τὸν προβληματισμὸ αὐτὸ ὁ
Ἡγούμενος καὶ ὅτι ὁ πνευματικός του ὁ Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνας τοῦ εἶπε νὰ μὴν τὸ
κάνει, γιατὶ μετὰ θὰ ἀκολουθήσουν κι ἄλλοι καὶ δὲν θὰ ἦταν καλὸ σ’ αὐτὴ τὴ
φάση.
π. Εὐστράτιος (Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας): Νὰ τὸ πῶ ἐγώ; Δυστυχῶς
ὅλα τὰ Μοναστήρια εἶναι ἀδελφά, ...ὑποτακτικοὶ τοῦ π. Ἐφραὶμ στὴν Ἀριζόνα.
Ἐπειδὴ ὁ Πατριάρχης ἀπείλησε τὸν π. Ἐφραὶμ ὅτι θὰ τὸν διώξει καὶ θὰ γίνει ζημιὰ
στὸ ἔργο του ἐκεῖ, πιέζει τοὺς Ἡγουμένους στὰ Μοναστήρια (Ξηροποτάμου,
Φιλοθέου, Καρακάλλου, Κωνσταμονίτου) νὰ μὴν μιλᾶνε, νὰ εἶναι πιὸ ἤπιοι, γιατὶ
θὰ τὴν πληρώσει αὐτός. Αὐτὸς εἶναι ὁ διωγμὸς κι αὐτὴ εἶναι ἡ τρομοκρατία.
Δυστυχῶς. Καὶ δὲν μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νὰ μιλήσουν, γιὰ νὰ μὴ γίνει ζημιὰ στὸν
Γέροντά τους.
Ἀκροάτρια: Τώρα πρόσφατα, ἔτυχε νὰ εὑρεθῶ σὲ Ἐκκλησία
κοντινή, ἀνήμερα τὰ Χριστούγεννα, συμπροσευχομένου στὸ Ἱερὸ Οἰκουμενιστῆ
μεγάλου, καὶ εἶχα τὸν προβληματισμὸ γιὰ τὴ Θ. Κοινωνία..
π. Σάββας: Εἶναι καλὸ νὰ μὴν πηγαίνουμε ἐκεῖ ποὺ εἶναι
Οἰκουμενιστές. Δηλαδὴ δὲν εἶναι ὅτι δὲν τελεῖται τὸ Μυστήριο, δὲν εἶναι ὅτι δὲν
σεβόμαστε τὸ Μυστήριο, ἀλλ’ ἐπειδὴ σεβόμαστε τὸ Μυστήριο, φεύγουμε... Δὲν
μποροῦμε νὰ εἴμαστε δίγλωσσοι. Ὅταν βλέπουμε, κι αὐτὸ λένε κι οἱ πατέρες, θὰ
κάνουμε τὴν διαμαρτυρία μας. Εἰς ἔνδειξη διαμαρτυρίας φεύγουμε.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Παναγία Πορταΐτισσα
Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014
Προσευχὴ διὰ αὐτοὺς ποὺ πάσχουν ἀπὸ Μελαγχολίαν (Ψαλμός 13)
Προσευχὴ διὰ αὐτοὺς ποὺ πάσχουν ἀπὸ Μελαγχολίαν (Ψαλμός 13)
ΨΑΛΜΟΣ 13 (Μασ. 14)
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.
Ψαλ. 13,1 Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός.
Διεφθάρησαν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἐπιτηδεύμασιν, οὐκ ἔστι ποιῶν
χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.
Ψαλ. 13,1 Ο εσκοτισμένος από την αμαρτίαν μωρός και
ασεβής άνθρωπος, είπεν από μέσα του, σύμφωνα με την επιθυμίαν της
αμαρτωλής καρδίας του· “δεν υπάρχει Θεός”. Αυτός όμως και οι όμοιοί του
διεφθάρησαν μέσα εις την αμαρτωλότητά των. Εγιναν μισητοί από τον Θεόν
και από τους ευσεβείς ανθρώπους. Το κακόν διεδόθη τόσον πολύ, ώστε δεν
υπάρχει κανείς, που να πράττη σήμερον το αγαθόν. Δεν υπάρχει ούτε ένας.
Ψαλ. 13,2 Κύριος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν.
Ψαλ. 13,2 Ο Κυριος έσκυψεν από το ύψος του ουρανού
και έρριψε το βλέμμα του, δια να ίδη τους υιούς των ανθρώπων, δια να ίδη
εάν υπάρχη κανείς μεταξύ αυτών, που να έχη επίγνωσιν Θεού η να
επικαλήται με πίστιν τον Θεόν και προσπαθή να ευαρεστή εις αυτόν.
Ψαλ. 13,3 πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν
χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός [τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖς
γλώσσαις αὑτῶν ἐδολιοῦσαν· ἰὸς ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν, ὧν τὸ στόμα
ἀρᾶς καὶ πικρίας γέμει, ὀξεῖς οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα, σύντριμμα καὶ
ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν, καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν· οὐκ ἔστι
φόβος Θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.]
Ψαλ. 13,3 Αλλοίμονον! Ολοι εξετράπησαν από την
ευθείαν οδόν. Εξηχρειώθησαν και διεφθάρησαν. Δεν υπάρχει κανείς, που να
πράττη το αγαθόν. Δεν υπάρχει ούτε ένας. Ο λάρυγξ των, σαν ανοικτός
τάφος, αναδίδει δυσώδεις αναθυμιάσεις. Με τας πονηράς των γλώσσας
επινοούν και εκφράζουν δόλια ψεύδη και φαρμακεράς συκοφαντίας.
Δηλητήριον φαρμακερών ασπίδων υπάρχει κάτω από τα χείλη των. Το στόμα
των είναι γεμάτον από κατάρας εναντίον του Θεού και από δολιότητας και
πικρίας εναντίον των ανθρώπων. Τα πόδια των τρέχουν με ταχύτητα, δια να
χύσουν αίμα. Εις τους δρόμους της ζωής των και εις τας πράξεις των
σπείρουν συντρίμματα και ταλαιπωρίας εναντίον αθώων. Εσωτερικήν ειρήνην
και ειρηνικήν ζωήν με τους άλλους εξ αιτίας της αμαρτωλότητος των δεν
εγνώρισαν. Δεν υπάρχει φόβος Θεού ενώπιόν των.
Ψαλ. 13,4 οὐχὶ γνώσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν;
οἱ ἐσθίοντες τὸν λαόν μου βρώσει ἄρτου τὸν Κύριον οὐκ ἐπεκαλέσαντο.
Ψαλ. 13,4 Δεν θα βάλουν, λοιπόν, ποτέ γνώσιν και δεν
θα συνετισθούν όλοι αυτοί, που εργάζονται την παρανομίαν; Οι πωρωμένοι
αυτοί, που κατατρώγουν τον λαόν μου, με τόσην ασυνειδησίαν σαν να
πρόκειται περί συνήθους άρτου; Δεν επεκαλέσθησαν ποτέ τον Κυριον. Δεν
εγνώρισαν, τι είναι προσευχή.
Ψαλ. 13,5 ἐκεῖ ἐδειλίασαν φόβῳ, οὗ οὐκ ἦν φόβος, ὅτι ὁ Θεὸς ἐν γενεᾷ δικαίᾳ.
Ψαλ. 13,5 Εκυριεύθησαν όμως από πανικόν και δειλίαν
εκεί, όπου δεν υπήρχε τίποτε το φοβερόν. Και τούτο, διότι ο Κυριος μόνον
εις την γενεάν των δικαίων ναι προστάτης και όχι στους αμαρτωλούς.
Ψαλ. 13,6 βουλὴν πτωχοῦ κατῃσχύνατε, ὁ δὲ Κύριος ἐλπὶς αὐτοῦ ἐστι.
Ψαλ. 13,6 Εξευτελίζετε σεις και εμπαίζετε τας
σκέψεις και τας αποφάσστου πτωχού, διότι στηρίζει τας ελπίδας του στον
Κυριον.
Ψαλ. 13,7 τίς δώσει ἐκ Σιὼν τὸ σωτήριον τοῦ Ἰσραήλ; ἐν τῷ
ἐπιστρέψαι Κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ ἀγαλλιάσεται Ἰακὼβ καὶ
εὐφρανθήσεται Ἰσραήλ.
Ψαλ. 13,7 Ποιός, λοιπόν, θα έλθη από την Σιών, δια
να δώση την σωτηρίαν στον ισραηλιτικόν λαόν; Θα δοθή εις αυτούς η
σωτηρία, όταν ο Κυριος επαναφέρη τους ανθρώπους του λαού του από την
αιχμαλωσίαν, θα σκιρτήσουν από αγαλλίασιν οι απόγονοι αυτοί του Ιακώβ.
Θα ευφρανθούν αι καρδίαι των Ισραηλιτών.
Τὸ κείμενον χωρίς μετάφρασιν:
ΙΓ (ΙΔ) 13.
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυΐδ.
ΕΙΠΕΝ ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός. διεφθάρησαν καὶ
ἐβδελύχθησαν ἐν ἐπιτηδεύμασιν, οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως
ἑνός. 2 Κύριος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ
ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν. 3 πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα
ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός [τάφος ἀνεῳγμένος ὁ λάρυγξ αὐτῶν, ταῖς γλώσσαις αὑτῶν ἐδολιοῦσαν· ἰὸς
ἀσπίδων ὑπὸ τὰ χείλη αὐτῶν, ὧν τὸ στόμα ἀρᾶς καὶ πικρίας γέμει, ὀξεῖς
οἱ πόδες αὐτῶν ἐκχέαι αἷμα, σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς ὁδοῖς
αὐτῶν, καὶ ὁδὸν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν· οὐκ ἔστι φόβος Θεοῦ ἀπέναντι τῶν
ὀφθαλμῶν αὐτῶν.]
4 οὐχὶ γνώσονται πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν; οἱ ἐσθίοντες τὸν
λαόν μου βρώσει ἄρτου τὸν Κύριον οὐκ ἐπεκαλέσαντο. 5 ἐκεῖ ἐδειλίασαν
φόβῳ, οὗ οὐκ ἦν φόβος, ὅτι ὁ Θεὸς ἐν γενεᾷ δικαίᾳ. 6 βουλὴν πτωχοῦ
κατῃσχύνατε, ὁ δὲ Κύριος ἐλπὶς αὐτοῦ ἐστι. 7 τίς δώσει ἐκ Σιὼν τὸ
σωτήριον τοῦ Ἰσραήλ; ἐν τῷ ἐπιστρέψαι Κύριον τὴν αἰχμαλωσίαν τοῦ λαοῦ
αὐτοῦ ἀγαλλιάσεται Ἰακὼβ καὶ εὐφρανθήσεται Ἰσραήλ.
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014
ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ - Ἓνα δαιμονικὸ παιχνίδι, δήθεν ἒθιμο «διὰ νὰ πάει καλὰ ἡ χρονιά»!
ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ - Ἓνα δαιμονικὸ παιχνίδι, δήθεν ἒθιμο «διὰ νὰ πάει καλὰ ἡ χρονιά»!
Στην περιοχή των Ιμαλαΐων
δημιουργήθηκε κατά την αρχαιότητα το Λευκό αδελφάτο, όταν εκεί
εγκαταστάθηκαν φυλές από τα νησιά του Ειρηνικού ωκεανού, που η ζωή τους
ήταν ταυτισμένη με την σατανολατρεία, κατορθώνοντας σταδιακά να
μεταδώσουν τις συνήθειές τους σ' όλους τους Ασιατικούς λαούς, κυρίως
μέσω των θρησκειών τους. Στο «άντρο» του Λευκού αδελφάτου, επινοήθηκαν
με την επίκληση και τη συνεργεία των δαιμόνων, διάφοροι «τρόποι ζωής»,
που θα κατηύθυναν την ζωή των ανθρώπων, καθώς και τυχερά παιχνίδια, ένα
εκ των οποίων ήταν και η χαρτοπαιξία, που μέσω των εμπόρων μεταδόθηκε
γρήγορα και έγινε μέχρι και πάθος για πολλούς ανθρώπους σε ολόκληρη τη
Δύση. Έκτοτε, η τράπουλα με τα 52 χαρτιά έγινε το «αγαπημένο» παιχνίδι
που δήθεν «ψυχαγωγεί» τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν γνωρίζουν ότι
πρόκειται για ένα καθαρά δαιμονικό παιχνίδι που έχει καταστρέψει
αναρίθμητους ανθρώπους και οικογένειες, έχοντας κλείσει σπίτια,
προκαλώντας εξαπατήσεις, φόνους, αυτοκτονίες, ληστείες και άλλα
παρόμοια!
Οι «εμπνευστές» του παιχνιδιού έχουν
«εφεύρει» διάφορα σύμβολα που απεικονίζονται σε όλα τα τραπουλόχαρτα.
Όπως η «κούπα» που παριστάνει τα στήθια και το γεννητικό όργανο της
γυναίκας, το «μπαστούνι» που δείχνει τα γεννητικά όργανα του άνδρα, το
«σπαθί» σαν μια απομίμηση σταυρού της μαύρης μαγείας, συνδυάζοντας και
τα γεννητικά όργανα του άνδρα και της γυναίκας, η «ντάμα» που ο ρόμβος
της είναι δύο τρίγωνα που εφάπτονται και με μια μικρή κίνηση σχηματίζουν
τον αστέρα-σύμβολο των Εβραίων!
Η χαρτοπαιξία είναι ένα παιχνίδι που
προκαθορίζεται αποκλειστικά από τους δαίμονες, οι οποίοι αοράτως
παρίστανται γύρω από το τραπέζι, επηρεάζοντας κάθε παίχτη, που χάνει ή
κερδίζει αναλόγως με τα σχέδια των δαιμόνων για το ποιον θέλουν να
καταστρέψουν ή να ευνοήσουν προσωρινά ώσπου να έρθει η σειρά του, ή έστω
για να επηρεάσουν την έκβαση της ζωής του. Από την χαρτοπαιξία έχει
πολλά οικονομικά συμφέροντα και οφέλη το ίδιο το κράτος (καζίνα,
χαρτοπαιχτικές λέσχες κ.α.), ενώ καθιερώνονται και πλανεμένα έθιμα, όπου
διάφοροι άνθρωποι οι οποίοι έχουν άγνοια περί του Θεού, παίζουν χαρτιά
παρασέρνοντας και άλλους αφελείς, για να πάει δήθεν καλά το νέο έτος που
εισέρχεται! Επίσης, χρησιμοποιούνται τα τραπουλόχαρτα και από τους
ταχυδακτυλουργούς που κάνουν διάφορα κόλπα αφήνοντας έκπληκτους τους
παρακολουθούντες, που δεν αντιλαμβάνονται την απάτη, καθώς και τις
χαρτορίχτρες που κοροϊδεύουν την «πελατεία» τους, έχοντας συνεργούς τους
δαίμονες που βοηθούν για να πραγματοποιηθούν κάποιες από τις προβλέψεις
των «μαντισσών» ώστε να πιστεύουν οι άνθρωποι στα χαρτιά και σ' αυτές!
Και να φαντασθεί κανείς ότι πολλοί
συνάνθρωποί μας έχασαν τα πάντα από την μανία του τζόγου, φέροντας
αμετανόητοι την δαιμονική επιρροή που συνοδεύει την ζωή τους από την
χρησιμοποίηση της τράπουλας, δημιουργώντας σωρεία προβλημάτων στην
κοινωνία που ζουν, μένοντας τελικά απορημένοι για ότι τους συμβαίνει.
Στρατής Ανδριώτης
πηγή:agiameteora.net
Η ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟN ΤΟΥ ΣΒΙΡ
Η ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ ΕΝΕΦΑΝΙΣΘΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟN ΤΟΥ ΣΒΙΡ.
(Ο Αγιος Αλέξανδρος τού Σβίρ τού οποίου τό Αγιο Λείψανο ετιμήθη μέ αφθαρσία εκοιμήθη εν Κυρίω τήν 30 Αυγούστου 1533).
Το έτος 1508 σε ηλικία 60 ετών αφ` ότου ο όσιος Αλέξανδρος άρχισε τότε να ασκείται με αγώνες που υπερβαίνουν την ανθρώπινη δύναμη σε πείνα, δίψα και στην αντοχή του ψύχους, ελπίζοντας ότι με το πρόσκαιρο αυτό ψύχος του χειμώνα θα αποφύγει τη μέλλουσα αιώνια κόλαση. Οι δαίμονες όμως, βλέποντας να καταπολεμούνται απ’ τον Όσιο και καταλαβαίνοντας ότι επρόκειτο να εξοστρακιστούν απ’ αυτόν, προσπάθησαν απ’ την αρχή να τον τρομοκρατήσουν. Εμφανίζονταν άλλοτε μεν σαν θηρία και άλλοτε σαν φίδια πού έτρεχαν κατεπάνω του με συριγμούς και θηριώδη αγριότητα και του προκαλούσαν πολλούς άλλους πειρασμούς.
Μια νύχτα ό όσιος Αλέξανδρος πήγαινε προς το μοναχικό ερημητήριο του οπού συνήθιζε να προσεύχεται μόνος του, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του ένα αναρίθμητο πλήθος δαιμόνων, σαν νάταν στρατός πολύς, και άρχισαν να πηδούν κατεπάνω του με μανία, να τρίζουν τα δόντια τους, ενώ απ’ το στόμα τους φαινόταν έβγαινε μια μεγάλη φλόγα και με λύσσα να του φωνάζουν:
-Φύγε, φύγε απ’ αυτόν τον τόπο, αναχώρησε γρήγορα απ’ εδώ, για να μην πεθάνεις με θάνατο κακό.
Ό Όσιος όμως, σαν καλός μαχητής του Ιησού Χριστού οπλισμένος με προσευχή, δεν τρομοκρατήθηκε καθόλου απ’ αυτούς, γιατί γνώριζε την ασθενική δύναμη τους. Και ή προσευχή ,του έβγαινε από το στόμα του σαν πύρινη φλόγα και κατέκαψε και αφάνισε όλες τις ανίσχυρες λεγεώνες των δαιμόνων.
Ό όσιος Αλέξανδρος συνέχισε τότε το δρόμο του και ήρθε στο μοναχικό ερημητήριο του όπου έκανε τις συνηθισμένες προσευχές του στο Θεό, οπότε ξαφνικά ένας άγγελος με λαμπρά ενδύματα παρουσιάστηκε μπροστά του. Βλέποντας τον ό Όσιος αισθάνθηκε φόβο και τρόμο και πέφτοντας στο έδαφος έμεινε εκεί σαν νεκρός. Ό άγγελος τον έπιασε από το χέρι και του είπε:
Είμαι άγγελος Κυρίου και ό Θεός με έστειλε να σε διαφυλάξω απ` όλες τις απάτες του πονηρού διαβόλου και να σου υπενθυμίσω τα θεια οράματα πού είχες δει σ’ αυτόν τον τόπο πού έχεις εγκατασταθεί- γιατί οι εντολές Του πρέπει να εκτελεστούν- ό Κύριος σε εξέλεξε να γίνεις οδηγός σε πολλούς για τη σωτηρία τους. Σού δηλώνω ότι το θέλημα του Θεού είναι να χτίσεις σ’ αυτόν τον τόπο μια εκκλησία στο όνομα της Αγίας Τριάδος, να συγκεντρώσεις αδελφούς και να ιδρύσεις μοναστήρι.
Κι αφού είπε αυτά ό άγγελος έγινε άφαντος.
Ό όσιος Αλέξανδρος όμως αγαπούσε την ησυχία και ήθελε να ζήσει σ’ αύτη όλες τις μέρες της ζωής του- γι’ αυτό προσευχόταν όλο και περισσότερο στο Θεό να τον ελευθερώσει από κάθε απάτη του εχθρού. Κάποτε πού είχε απομακρυνθεί απ’ την καλύβα του και όπως το συνήθιζε προσευχόταν μερικές ώρες συνέχεια, ξαφνικά εμφανίστηκε πάλι ό άγγελος Κυρίου και του είπε:
-Αλέξανδρε, όπως σου είπα την προηγούμενη φορά, φτιάξε μια εκκλησία, συγκέντρωσε αδελφούς και ίδρυσε μοναστήρι, γιατί πολλοί πού επιζητούν να σωθούν θα έρθουν σε σένα και πρέπει να τους οδηγήσεις «εις οδόν σωτηρίας».
Και λέγοντας αυτά ό άγγελος έγινε και πάλι άφαντος.
Κατά το 1508 πάλι, πού ό Όσιος συμπλήρωνε τον 23ο χρόνο σ’ αυτή την έρημο κι ενώ ήταν στο ερημικό κελί του μια νύχτα και κατά τη συνήθεια του προσευχόταν, ξαφνικά στο σημείο πού βρισκόταν έλαμψε ένα μεγάλο φως. Ό Όσιος ξαφνιάστηκε και σκέφτηκε: «Τι να σημαίνει αυτό;» Και αμέσως είδε τρεις ανθρώπους να έρχονται προς αυτόν ντυμένοι με λαμπρά, λευκά ενδύματα. Ήταν ωραιότατοι και αγνοί, λάμποντας περισσότερο απ’ τον ήλιο και αστράφτοντας με μια ανέκφραστη ουράνια δόξα.. Καθένας τους Κρατούσε στο χέρι κι ένα σκήπτρο. Όταν τους είδε ό Όσιος έτρεμε ολόκληρος, γιατί τον κατέλαβε φόβος και τρόμος Και μόλις συνήλθε λίγο προσπάθησε να τους προσκυνήσει μέχρι το έδαφος. Εκείνοι όμως τον έπιασαν απ’ το χέρι, τον σήκωσαν και του είπαν:
Έχε ελπίδα, μακάριε, και μη φοβάσαι.
Και ό Άγιος είπε:
-Κύριοι μου, εάν βρήκα κάποια χάρη ενώπιον σας, πέστε μου ποιοι είστε πού, ενώ έχετε τόση δόξα και λαμπρότητα, καταδεχθήκατε να έρθετε προς το δούλο σας, γιατί ποτέ μου δεν είδα κανένα με τέτοια δόξα Όπως εσείς.
Εκείνοι του απάντησαν:
-Μη φοβάσαι, άνθρωπε θείων επιθυμιών, γιατί το Άγιο Πνεύμα ευαρεστήθηκε να κατοικήσει σε σένα για την αγνότητα της καρδιάς σου και όπως σου προείπα πολλές φορές έτσι και τώρα σου λέω ότι πρέπει να φτιάξεις εκκλησία, να συγκεντρώσεις αδελφούς και να δημιουργήσεις μοναστήρι, γιατί με σένα ευδόκησα να σώσω πολλές ψυχές και να τους φέρω στην επίγνωση της αλήθειας.
Ακούοντας αυτά ό Όσιος γονάτισε και πλημμυρισμένος από δάκρυα είπε:
- Κύριε μου, ποιος είμαι εγώ ό αμαρτωλός, ό χειρότερος απ’ όλους τους ανθρώπους, πού θα ήμουν άξιος ν’ αναλάβω τέτοιες ευθύνες, σαν κι αυτές για τις οποίες μου μίλησες; Είμαι αδύνατος για ν’ αποδεχτώ τέτοια αποστολή. Γιατί εγώ ό ανάξιος δεν ήρθα σ’ αυτόν τον τόπο για να κάνω αυτά πού με προστάζεις, αλλά μάλλον για να κλάψω τις αμαρτίες μου.
Μόλις είπε αυτά ό Όσιος κειτόταν κάτω στο έδαφος και ό Κύριος
τον έπιασε πάλι απ’ το χέρι, τον σήκωσε και του είπε:
-Σήκω όρθιος, πάρε θάρρος και δύναμη και κάνε όλα όσα σε πρόσταξα.
Ό Όσιος απάντησε:
- Κύριε μου, μη θυμώνεις μαζί μου πού τόλμησα να σου αντιμιλήσω- πες μου, σε τίνος το όνομα θέλεις να τιμάται ή εκκλησία πού ή αγάπη Σου για το ανθρώπινο γένος θέλει να χτιστεί σ’ αυτόν τον τόπο;
Και ό Κύριος είπε στον Όσιο:
-Όπως βλέπεις τον ένα να σου μιλάει με τρία πρόσωπα, φτιάξε την εκκλησία στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της Αγίας Τριάδος «εν μια τη ουσία». Σου αφήνω την ειρήνη Μου και ή ειρήνη Μου πού σου χαρίζω θα είναι μαζί σου.
Και ξαφνικά ό Όσιος είδε τον Κύριο με απλωμένα φτερά να βαδίζει στο έδαφος, σαν να περπατούσε με τα πόδια, και μετά έγινε άφαντος.
http://dosambr.wordpress.com
(Ο Αγιος Αλέξανδρος τού Σβίρ τού οποίου τό Αγιο Λείψανο ετιμήθη μέ αφθαρσία εκοιμήθη εν Κυρίω τήν 30 Αυγούστου 1533).
Το έτος 1508 σε ηλικία 60 ετών αφ` ότου ο όσιος Αλέξανδρος άρχισε τότε να ασκείται με αγώνες που υπερβαίνουν την ανθρώπινη δύναμη σε πείνα, δίψα και στην αντοχή του ψύχους, ελπίζοντας ότι με το πρόσκαιρο αυτό ψύχος του χειμώνα θα αποφύγει τη μέλλουσα αιώνια κόλαση. Οι δαίμονες όμως, βλέποντας να καταπολεμούνται απ’ τον Όσιο και καταλαβαίνοντας ότι επρόκειτο να εξοστρακιστούν απ’ αυτόν, προσπάθησαν απ’ την αρχή να τον τρομοκρατήσουν. Εμφανίζονταν άλλοτε μεν σαν θηρία και άλλοτε σαν φίδια πού έτρεχαν κατεπάνω του με συριγμούς και θηριώδη αγριότητα και του προκαλούσαν πολλούς άλλους πειρασμούς.
Μια νύχτα ό όσιος Αλέξανδρος πήγαινε προς το μοναχικό ερημητήριο του οπού συνήθιζε να προσεύχεται μόνος του, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του ένα αναρίθμητο πλήθος δαιμόνων, σαν νάταν στρατός πολύς, και άρχισαν να πηδούν κατεπάνω του με μανία, να τρίζουν τα δόντια τους, ενώ απ’ το στόμα τους φαινόταν έβγαινε μια μεγάλη φλόγα και με λύσσα να του φωνάζουν:
-Φύγε, φύγε απ’ αυτόν τον τόπο, αναχώρησε γρήγορα απ’ εδώ, για να μην πεθάνεις με θάνατο κακό.
Ό Όσιος όμως, σαν καλός μαχητής του Ιησού Χριστού οπλισμένος με προσευχή, δεν τρομοκρατήθηκε καθόλου απ’ αυτούς, γιατί γνώριζε την ασθενική δύναμη τους. Και ή προσευχή ,του έβγαινε από το στόμα του σαν πύρινη φλόγα και κατέκαψε και αφάνισε όλες τις ανίσχυρες λεγεώνες των δαιμόνων.
Ό όσιος Αλέξανδρος συνέχισε τότε το δρόμο του και ήρθε στο μοναχικό ερημητήριο του όπου έκανε τις συνηθισμένες προσευχές του στο Θεό, οπότε ξαφνικά ένας άγγελος με λαμπρά ενδύματα παρουσιάστηκε μπροστά του. Βλέποντας τον ό Όσιος αισθάνθηκε φόβο και τρόμο και πέφτοντας στο έδαφος έμεινε εκεί σαν νεκρός. Ό άγγελος τον έπιασε από το χέρι και του είπε:
Είμαι άγγελος Κυρίου και ό Θεός με έστειλε να σε διαφυλάξω απ` όλες τις απάτες του πονηρού διαβόλου και να σου υπενθυμίσω τα θεια οράματα πού είχες δει σ’ αυτόν τον τόπο πού έχεις εγκατασταθεί- γιατί οι εντολές Του πρέπει να εκτελεστούν- ό Κύριος σε εξέλεξε να γίνεις οδηγός σε πολλούς για τη σωτηρία τους. Σού δηλώνω ότι το θέλημα του Θεού είναι να χτίσεις σ’ αυτόν τον τόπο μια εκκλησία στο όνομα της Αγίας Τριάδος, να συγκεντρώσεις αδελφούς και να ιδρύσεις μοναστήρι.
Κι αφού είπε αυτά ό άγγελος έγινε άφαντος.
Ό όσιος Αλέξανδρος όμως αγαπούσε την ησυχία και ήθελε να ζήσει σ’ αύτη όλες τις μέρες της ζωής του- γι’ αυτό προσευχόταν όλο και περισσότερο στο Θεό να τον ελευθερώσει από κάθε απάτη του εχθρού. Κάποτε πού είχε απομακρυνθεί απ’ την καλύβα του και όπως το συνήθιζε προσευχόταν μερικές ώρες συνέχεια, ξαφνικά εμφανίστηκε πάλι ό άγγελος Κυρίου και του είπε:
-Αλέξανδρε, όπως σου είπα την προηγούμενη φορά, φτιάξε μια εκκλησία, συγκέντρωσε αδελφούς και ίδρυσε μοναστήρι, γιατί πολλοί πού επιζητούν να σωθούν θα έρθουν σε σένα και πρέπει να τους οδηγήσεις «εις οδόν σωτηρίας».
Και λέγοντας αυτά ό άγγελος έγινε και πάλι άφαντος.
Κατά το 1508 πάλι, πού ό Όσιος συμπλήρωνε τον 23ο χρόνο σ’ αυτή την έρημο κι ενώ ήταν στο ερημικό κελί του μια νύχτα και κατά τη συνήθεια του προσευχόταν, ξαφνικά στο σημείο πού βρισκόταν έλαμψε ένα μεγάλο φως. Ό Όσιος ξαφνιάστηκε και σκέφτηκε: «Τι να σημαίνει αυτό;» Και αμέσως είδε τρεις ανθρώπους να έρχονται προς αυτόν ντυμένοι με λαμπρά, λευκά ενδύματα. Ήταν ωραιότατοι και αγνοί, λάμποντας περισσότερο απ’ τον ήλιο και αστράφτοντας με μια ανέκφραστη ουράνια δόξα.. Καθένας τους Κρατούσε στο χέρι κι ένα σκήπτρο. Όταν τους είδε ό Όσιος έτρεμε ολόκληρος, γιατί τον κατέλαβε φόβος και τρόμος Και μόλις συνήλθε λίγο προσπάθησε να τους προσκυνήσει μέχρι το έδαφος. Εκείνοι όμως τον έπιασαν απ’ το χέρι, τον σήκωσαν και του είπαν:
Έχε ελπίδα, μακάριε, και μη φοβάσαι.
Και ό Άγιος είπε:
-Κύριοι μου, εάν βρήκα κάποια χάρη ενώπιον σας, πέστε μου ποιοι είστε πού, ενώ έχετε τόση δόξα και λαμπρότητα, καταδεχθήκατε να έρθετε προς το δούλο σας, γιατί ποτέ μου δεν είδα κανένα με τέτοια δόξα Όπως εσείς.
Εκείνοι του απάντησαν:
-Μη φοβάσαι, άνθρωπε θείων επιθυμιών, γιατί το Άγιο Πνεύμα ευαρεστήθηκε να κατοικήσει σε σένα για την αγνότητα της καρδιάς σου και όπως σου προείπα πολλές φορές έτσι και τώρα σου λέω ότι πρέπει να φτιάξεις εκκλησία, να συγκεντρώσεις αδελφούς και να δημιουργήσεις μοναστήρι, γιατί με σένα ευδόκησα να σώσω πολλές ψυχές και να τους φέρω στην επίγνωση της αλήθειας.
Ακούοντας αυτά ό Όσιος γονάτισε και πλημμυρισμένος από δάκρυα είπε:
- Κύριε μου, ποιος είμαι εγώ ό αμαρτωλός, ό χειρότερος απ’ όλους τους ανθρώπους, πού θα ήμουν άξιος ν’ αναλάβω τέτοιες ευθύνες, σαν κι αυτές για τις οποίες μου μίλησες; Είμαι αδύνατος για ν’ αποδεχτώ τέτοια αποστολή. Γιατί εγώ ό ανάξιος δεν ήρθα σ’ αυτόν τον τόπο για να κάνω αυτά πού με προστάζεις, αλλά μάλλον για να κλάψω τις αμαρτίες μου.
Μόλις είπε αυτά ό Όσιος κειτόταν κάτω στο έδαφος και ό Κύριος
τον έπιασε πάλι απ’ το χέρι, τον σήκωσε και του είπε:
-Σήκω όρθιος, πάρε θάρρος και δύναμη και κάνε όλα όσα σε πρόσταξα.
Ό Όσιος απάντησε:
- Κύριε μου, μη θυμώνεις μαζί μου πού τόλμησα να σου αντιμιλήσω- πες μου, σε τίνος το όνομα θέλεις να τιμάται ή εκκλησία πού ή αγάπη Σου για το ανθρώπινο γένος θέλει να χτιστεί σ’ αυτόν τον τόπο;
Και ό Κύριος είπε στον Όσιο:
-Όπως βλέπεις τον ένα να σου μιλάει με τρία πρόσωπα, φτιάξε την εκκλησία στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, της Αγίας Τριάδος «εν μια τη ουσία». Σου αφήνω την ειρήνη Μου και ή ειρήνη Μου πού σου χαρίζω θα είναι μαζί σου.
Και ξαφνικά ό Όσιος είδε τον Κύριο με απλωμένα φτερά να βαδίζει στο έδαφος, σαν να περπατούσε με τα πόδια, και μετά έγινε άφαντος.
http://dosambr.wordpress.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)